«Αυτοί οι άνθρωποι που κάηκαν στην περιοχή που τη λέμε Ζούγκλα ήταν ξαπλωμένοι, αφημένοι στον δρόμο μέχρι την επόμενη στις επτά το πρωί γιατί οι αρμόδιοι έπρεπε πρώτα να κάνουν σύμβαση με συγκεκριμένο γραφείο Τελετών. Eχουν περάσει έξι χρόνια και δεν μάθαμε γιατί δεν βρίσκεται εδώ η Αστυνομία, γιατί δεν βρίσκεται εδώ το Δασαρχείο. Δεν μάθαμε γιατί δεν συζητήθηκε ποτέ στην Βουλή η μήνυση που καταθέσαμε κατά των τότε υπουργών Τόσκα και Σκουρλέτη».

Ο Αριστείδης Χερουβείμ που κατέθεσε πρώτος την Τετάρτη στη δίκη για το Μάτι, έχασε εκείνη την ημέρα τη μητέρα, την αδελφή και τις δίδυμες 5χρονες ανιψιές του. Ο μάρτυρας παραστάθηκε μόνο για την μητέρα και την αδελφή του, καθώς αν και είναι ο μοναδικός συγγενής των δύο κοριτσιών που χάθηκαν δεν έχει δικαίωμα παράστασης λόγω του τρίτου βαθμού συγγένειας (ο νόμος επιτρέπει για πρώτο και δεύτερο βαθμό). Μάλιστα κλείνοντας την κατάθεση του, ο κ. Χερουβείμ είπε: «Θεωρώ άδικο ότι δεν μπορώ να εκπροσωπήσω τα κορίτσια. Θα κάνω ό,τι μπορώ για να το ανατρέψω αυτό».

Στη δίκη κατέθεσαν, όπως και στις προηγούμενες συνεδριάσεις στο Εφετείο, και άλλοι μάρτυρες που έχασαν δικούς τους ανθρώπους, με πολλούς από αυτούς να έχουν γλυτώσει με σοβαρά εγκαύματα. Για ακόμη μία φορά η εικόνα που μετέφεραν στο δικαστήριο ήταν αυτή της πλήρους απουσίας κάθε αρμόδιου αλλά η αντιμετώπιση τους από υπαλλήλους υπηρεσιών –τις ώρες που ο όλεθρος είχε απλωθεί στο Μάτι– με απόλυτη σκληρότητα.

Ο κ. Χερουβείμ περιέγραψε εικόνες χάους, κυνικής αντιμετώπισης αλλά και ολιγωρίας των αρμόδιων υπηρεσιών να αντιμετωπίσουν την τραγική κατάσταση τόσο κατά τη διάρκεια της φωτιάς όσο και μετά. Ενδεικτικά όπως τόνισε, «ούτε αρκετούς σάκους για τους νεκρούς δεν έστειλαν. Τσακώνονταν οι πυροσβέστες γιατί δεν έφταναν οι σάκοι για τις σωρούς».

Οπως κατέθεσε ο μάρτυρας, τα τέσσερα συγγενικά του πρόσωπα κάηκαν λίγο πριν τις επτά το απόγευμα, λίγα μέτρα μακριά από το σπίτι τους στην περιοχή «Ζούγκλα» και τόνισε πως αν είχαν ενημερωθεί για την πορεία της φωτιάς θα είχαν γλυτώσει. «Η οικογένεια μου και στις έξι και στις έξι και τέταρτο να είχε ενημερωθεί, θα είχε σωθεί. Ξεκίνησαν να φύγουν στις έξι και μισή και κατευθύνθηκαν προς τον λόφο. Λίγο μετά, καιγόντουσαν μαζί με ένα ζευγάρι που προσπαθούσε να φύγει. Την ώρα που καιγόντουσαν οι δικοί μου και το ζευγάρι ήταν η πρώτη φορά που το Κέντρο Επιχειρήσεων Πολιτικής Προστασίας της Πυροσβεστικής επικοινώνησε με τον δήμο Μαραθώνα. Τόση ώρα μετά την έναρξη της φωτιάς. Υπάρχει ηχητικό που αστυνομικοί ενημερώνουν ότι “υπάρχει πρόβλημα στον οικισμό Ζούγκλα” και δεν κινήθηκε κανείς. Την επομένη τα σώματα καίγονταν και ξανάπαιρναν συνέχεια και όταν κάποιοι είπαν σε πυροσβέστες να τα σβήσουν απάντησαν “τι να σβήσουμε τώρα;”. Πήρα τις σωρούς άσπρες γιατί τις έσβησαν με τον πυροσβεστήρα του αυτοκινήτου διασώστες».

Ο μάρτυρας εξέφρασε την άποψη πως η Πυροσβεστική είχε πλήρη εικόνα για την επικινδυνότητα της φωτιάς από τις 17:15 καθώς το συντονιστικό ελικόπτερο ενημέρωσε ότι «η φωτιά πάει προς Ν. Βουτζά. Ηξεραν επομένως πως κινδύνευε κόσμος. Και κανένας δεν κάνει τίποτα. Ξέρανε τι πάει να γίνει και γι’αυτό δεν αναλάμβανε κανένας…».

Κατέθεσε επίσης την πεποίθηση του πως η έναρξη της φωτιάς ήταν στις τέσσερις το απόγευμα και όχι στις 16:40 που εμφανίζεται από την Πυροσβεστική. Τόνισε ωστόσο πως ακόμη «και την ώρα που λένε να είχε ξεκινήσει», υπήρχε χρόνος τουλάχιστον 50 λεπτά για να απομακρυνθεί ο κόσμος. «Στον ίδιο χρόνο δε, πενήντα λεπτά, απομάκρυναν κόσμο από την Κινέτα. Δεν έκαναν οργανωμένη απομάκρυνση εκεί. Τους ειδοποίησαν με περιπολικά να φύγουν. Στο Μάτι δεν έγινε τίποτα! Ούτε καμπάνα δεν χτύπησε. Στο πρώτο δικαστήριο όταν ρωτήθηκε στέλεχος της Πυροσβεστικής γιατί δεν χτύπησαν καμπάνες είχε απαντήσει “γιατί γιορτή είχαμε;”. Ο αρχηγός και ο υπαρχηγός (της Πυροσβεστικής) δεν ήρθαν, έτσι για τα μάτια του κόσμου, στην περιοχή ούτε εκείνη την μέρα, ούτε την επομένη».

Ο κ. Χερουβείμ θέλησε με την κατάθεση του να δώσει απαντήσεις σε «όσα έχουν ακουστεί από το πρώτο βράδυ». Ετσι, αντικρούοντας ισχυρισμούς για «στενούς δρόμους που εμπόδιζαν την διέλευση μεγάλων πυροσβεστικών οχημάτων» έδειξε φωτογραφίες δρόμων λέγοντας «περνάνε μπετονιέρες εδώ».

Λίγο αργότερα προκλήθηκε ένταση στο δικαστήριο όταν κλήθηκε μάρτυρας που έχασε την κόρη του στη φωτιά και χωρίς να έχει μιλήσει, η πρόεδρος έδωσε τον λόγο στην εισαγγελέα για ερωτήσεις και στη συνέχεια σε συνηγόρους.

Ο μάρτυρας Αγγελος Σιαπκαράς κλαίγοντας και φωνάζοντας είπε στην πρόεδρο: «Αισθάνομαι πως βρίσκομαι στο λάθος μέρος, όπως βρέθηκε και η κόρη μου στο λάθος μέρος και με τους λάθος ανθρώπους να πρέπει να διαχειριστούν την κατάσταση Αυτή ήταν η ατυχία της. Αυτοί που έπρεπε, δεν έκαναν τίποτα».

Πρόεδρος: «Γιατί το λέτε αυτό;».

Μάρτυρας: «Γιατί δεν με αφήνετε να μιλήσω».

Πρόεδρος: «Βεβαίως να μιλήσετε».

Μάρτυρας: «Δεν με αφήσατε. Είμαι μεγάλος άνθρωπος. Μπορεί να μην μπορέσω να ξαναμιλήσω για το παιδί μου, να μην προλάβω. 140 βήματα από τη θάλασσα χάθηκε. Τα μετράω κάθε χρόνο στο μνημόσυνο. Καταλαβαίνετε τι σας λέω; Ολοι αυτοί δεν έσωσαν ούτε έναν άνθρωπο. Είναι άσχετοι με την δουλειά τους, με το καθήκον που έχουν και τους προβιβάζουν κιόλας. Δεν έχει πάει κανένας τους φυλακή και τα ρίχνουν ο ένας στον άλλον. Και εμείς διαλυθήκαμε. Μετά από εννιά μέρες μας έστειλαν ένα φέρετρο σκεπασμένο. Δεν ξέρω καν τι είχε μέσα. Ο αδελφός της πήγε την επομένη και μάζευε τα κόκαλα της αδελφής του. Υπήρξε παντελής έλλειψη κάθε έννοιας κράτους. Εσείς όμως αν θέλετε, έχετε τον τρόπο. Εσείς μπορείτε και πρέπει να προσπαθήσετε να μας καταλάβετε και να αποδώσετε δικαιοσύνη».

Οι μάρτυρες επισήμαναν τις ευθύνες των δήμων για την αμέλεια τους να απομακρύνουν καύσιμη ύλη από οικόπεδα και δρόμους ενώ πολλοί τόνισαν και πάλι την «μοιραία ενημέρωση» που είχε κάνει ο τότε δήμαρχος Ραφήνας Ευάγγελος Μπουρνούς σε Μέσα Ενημέρωσης, λέγοντας πως δεν κινδυνεύει το Μάτι και συνιστώντας να μην βγουν οι κάτοικοι στους δρόμους για να διευκολυνθεί η Πυροσβεστική.

«Η μητέρα μου θα είχε σωθεί αν το ραδιόφωνο στο αυτοκίνητο μου ήταν κλειστό. Η προτροπή Μπουρνούς να μην βγουν οι κάτοικοι, μου στέρησε το δικαίωμα να τη σώσω. Η πρωτόδικη απόφαση με κάνει να ντρέπομαι να πάω να της ανάψω το καντήλι» είπε χαρακτηριστικά ο Νίκος Γιαννόπουλος.

Η εισαγγελέας ρώτησε την Αγγελική Κωνσταντάκη, εγκαυματία που έχασε τη μητέρα της, πώς θα αισθάνονταν δικαιωμένη και η γυναίκα απάντησε:

«Θα αισθανόμασταν δικαιωμένοι αν εδώ ήταν όλοι όσοι έπρεπε. Αστυνομικοί, Λιμενικό. Αυτή θα ήταν μία δικαίωση. Να κριθούν όλοι οι υπεύθυνοι. Να πληρώσει ο καθένας με εκείνο που του αναλογεί. Δεν θέλουμε να δικαστούν αθώοι, αλλά εκείνοι που φταίνε. Ολα αυτά τα χρόνια δεν βγήκε ένας να πει “έκανα λάθος εκτίμηση”. Θα το καταλαβαίναμε. Ανθρωποι είμαστε όλοι. Ούτε συγγνώμη δεν έχουμε ακούσει».

Πηγή: ΑΠΕ ΜΠΕ

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News