Η Κυριακή των Δελφών βάρυνε πιο πολύ απ’ όλες τις άλλες τέσσερις ημέρες του Οικονομικού Φόρουμ εξαιτίας της κακιάς είδησης για την απώλεια του διεθνώς αναγνωρισμένου Έλληνα φωτορεπορτερ Γιάννη Μπεχράκη.

Με εντυπωσιακά γρήγορα αντανακλαστικά, οι διοργανωτές του απέτισαν έναν σύντομο φόρο τιμής, διαβάζοντας την ανακοίνωση της Ένωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου, στην οποία ήταν μέλος, και προβάλλοντας ένα φιλμ με τη προσωπική του μαρτυρία και αφήγηση από τη Λέσβο, μέσα στην άγρια φουρτούνα της προσφυγικής κρίσης.

Είδαμε μια επιλογή από τις εκπληκτικές φωτογραφικές του στιγμές, με τον ίδιο στο σπικάζ, να εξηγεί με δυο μόνο λόγια γιατί στη δουλειά του, φωτογραφία δίχως κατανόηση της είδησης, έτσι που να μπορείς να «διηγηθείς» μέσω αυτής μιαν ολάκερη ιστορία, δεν υπάρχει.

Και τα έκανε όλα αυτά, εκθέτοντάς τα μέσω του Reuters σε μια παγκόσμια γκαλερί, «για να μην μπορεί να πει κανείς ότι δεν γνώριζε».

Αυτό το μικρό μνημόσυνο έγινε στην Αίθουσα Αρτεμις του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου των Δελφών, μετά την συνεδρία με την συνέντευξη του Ζοσέ Μανουέλ Μπαρόσο στον δημοσιογράφο Νίκο Χατζηνικολάου.

Ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, και προηγουμένως Πρωθυπουργός και Υπουργός Εξωτερικών της Πορτογαλίας, δεν μπορεί, είπε, να ξεχάσει τις εικόνες με τα περίπου 300 φέρετρα που αντίκρισε στην Λαμπεντούσα, στην Ιταλία, όπου κατέληγαν ζωντανοί και πεθαμένοι από τις απέναντι ακτές της Αφρικής.

Κι όταν ρωτήθηκε πώς και γιατί άργησε τόσο πολύ η Κομισιόν να δράσει, έδωσε την αφοπλιστική απάντηση «γιατί αιφνιδιαστήκαμε, γιατί δεν είχαμε και τους ανθρώπινους πόρους, μόλις εξήντα δημόσιους υπαλλήλους στις Βρυξέλλες. Τι να πρωτοκάνουν;»

«Εγώ έκανα έκκληση σε χώρες μας της Ευρωπαϊκής Ένωσης να βοηθήσουν», πρόσθεσε, «αλλά δεν βρήκα καμία ανταπόκριση».

«Εάν θέλουμε στην ΕΕ να μην υπάρχουν εσωτερικά σύνορα και να μετακινούμαστε ελεύθερα, πρέπει να προσέξουμε πολύ τα εξωτερικά μας σύνορα. Να γίνουμε αυστηροί, και δεν εννοώ να κτίσουμε τοίχους. Αλλά, να κάνουμε πιο αυστηρούς ελέγχους. Γενναιόδωροι προς τους πρόσφυγες που φεύγουν από τις χώρες τους για να γλυτώσουν από πολέμους, αλλά δεν μπορούμε να είμαστε ανοικτοί προς όποιον θέλει να έρθει και να εργαστεί στην Ευρώπη».

Είπε, τέλος, και ένα πολύ καλό για το πώς βλέπουν την ΕΕ τα ίδια της τα μέλη: «Ευρωπαΐζουν τις αποτυχίες της, και εθνικοποιούν τις επιτυχίες της».

Ο Σταύρος Θεοδωράκης που ακολούθησε δυσκολεύτηκε πολύ να ξεπεράσει την συγκίνηση του για τον χαμό του Γιάννη Μπεχράκη, με τον οποίο γνωριζόταν καλά και είχε συνεργαστεί στα δημοσιογραφικά του χρόνια. Μαζί με στενοχώρια, είχε και θυμό η δική του συνεδρία. Ίσως επειδή εκείνος που του έκανε τις ερωτήσεις, ο δημοσιογράφος Μανόλης Κοττάκης άνοιξε τη κουβέντα ρωτώντας «γιατί τόσο μίσος στην πολιτική και στην κοινωνία σήμερα;».

Τα πολιτικά πάνελ, με λίγες εξαιρέσεις, είχαν πολύ ψωμί για ψυχολόγους και ψίχουλα για πραγματιστές. Οι ξένοι έδειξαν κατανόηση. «Βρίσκεστε σε προεκλογική εκστρατεία, και καταλαβαίνουμε».

Ο Θεοδωράκης, που περνάει αρκετά πολιτικά ζόρια τελευταία, από τη μία δείχνει να νοιώθει πιο μόνος από ποτέ, αλλά ταυτόχρονα είναι ευκρινές, σε όποιον τον γνωρίζει καλά, ότι ο ίδιος τα έχει καλά με τον εαυτό του. Απαντώντας στο περί μίσους ερώτημα, παρέπεμψε το ακροατήριο στον δηλητηριώδη, όπως είπε, λόγο των ηγετών σχεδόν όλων των άλλων κομμάτων. Εάν ξανακούσει κάποιος τις ομιλίες τους πρόσφατα στη Βουλή για τη Συμφωνία των Πρεσπών, είπε, θα βρει ελάχιστες αναφορές στην ίδια την Συμφωνία, και πολλές πολεμικές κραυγές εκατέρωθεν.

Το καλό με το Φόρουμ των Δελφών είναι ότι, ως επί το πλείστον, διασπά και σκορπίζει τους πολιτικούς σε διαφορετικά πάνελ, κυρίως δε κατά μόνας, και έτσι αποφεύγονται οι αντιπαραθέσεις που τόσο πολύ έχουν κουράσει όλους, εκτός από τους ιδίους.

Το κακό, όμως, είναι ότι οι διοργανωτές επιμένουν και αυτοί, στο όνομα μιας δήθεν πολυφωνίας που προσωπικά ουδέποτε αποδέχθηκα ως απαραίτητο κριτήριο για να θεωρείται ένα event σοβαρό και αυτόνομο, και εξακολουθούν να προσκαλούν πρόσωπα που χαλάνε το καλό και ποιοτικό πρόσωπο του Φόρουμ.

Η τρέχουσα Βουλή μας είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα κακής πολυφωνίας.

ΥΓ.: Το 5ο Φόρουμ του χρόνου, η ετοιμασία για το οποίο αρχίζει από σήμερα για τους διοργανωτές, προβλέπεται να είναι από τα πιο ενδιαφέροντα. Τουλάχιστον από ελληνικής πλευράς. Ποιος θα έρθει ως πρωθυπουργός; Ποιος ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Το Brexit θα είναι ακόμα θέμα; Το Βόρεια Μακεδονία θα στέκει; Η απλή νοημοσύνη θα έχει τεκμηριωθεί στη ζωή μας, για να αρχίσουμε να συμφιλιωνόμαστε επιτέλους με την τεχνητή; Ο κ. Κοτζιάς ως τι θα προσκληθεί; Θα συνεχίσει να είναι ερώτημα «γιατί η Κύπρος τα καταφέρνει και εμείς δεν μπορούμε;». Θα υπάρξει και πάλι πάνελ με θέμα «Πώς θα βελτιώσουμε την αποτελεσματικότητα του δημοσίου τομέα» ή «Οι προκλήσεις για το κτίσιμο μιας εθνικής συναίνεσης»;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News