Πρεμιέρα στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Τορόντο έκανε το βράδυ της Πέμπτης το «Western Stars», το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Μπρους Σπρίνγκστιν, ο οποίος λίγο πριν κλείσει τα 70 του χρόνια αποδεικνύεται ακόμη μουσικά ανήσυχος και καλλιτεχνικά παραγωγικός.

Πρόκειται για την κινηματογραφική εκδοχή του ομώνυμου τελευταίου του δίσκου, την οποία ο μουσικός υπογράφει από κοινού μαζί με τον Τομ Ζίμνι.

Στην ταινία, που θα κυκλοφορήσει στα σινεμά τον Οκτώβριο από την Warner Bros., βλέπουμε τον Σπρίνγκστιν να ερμηνεύει και τα 13 κομμάτια του νέου του άλμπουμ σε έναν αιωνόβιο αχυρώνα.

«Είχαμε έναν αχυρώνα σχεδόν 100 ετών με όλα τα είδη φαντασμάτων και πνευμάτων. Ξεκινήσαμε να παίζουμε για μερικούς φίλους. Ποτέ δεν ξέρεις τι πρόκειται να συμβεί με μια καινούρια μουσική», λέει ο Σπρίνγκστιν που εμπλουτίζει την ταινία με πλάνα από συναυλίες του, υλικό από διάφορα βιντεοκλίπ του και εικόνες από τη ζωή του με τη σύζυγο και τα παιδιά του.

«Είναι εύκολο να χάσεις τον εαυτό σου ή να μην τον βρεις ποτέ. Όσο περισσότερο μεγαλώνετε, τόσο μεγαλώνουν τα βάρη που δεν έχετε ταξινομήσει, οπότε τρέχετε. Έχω κάνει πολλά από αυτού του είδους τα “τρεξίματα”. Έχω περάσει 35 χρόνια προσπαθώντας να μάθω πώς να αφήσω τα καταστροφικά μέρη του χαρακτήρα μου, και έχω ακόμα ημέρες που παλεύω με αυτό. Όλοι έχουμε τα σπασμένα κομμάτια μας. Συναισθηματικά, πνευματικά, σε αυτή τη ζωή, κανείς δεν φεύγει χωρίς να πληγωθεί. Πάντα προσπαθούμε να βρούμε κάποιον του οποίου τα σπασμένα κομμάτια ταιριάζουν με τα δικά μας και αναδύεται κάτι ολοκληρωμένο», εξομολογείται στο φιλμ ο ίδιος.

Και για όλα αυτά, ο 70χρονος «Boss» μίλησε στην ιταλική εφημερίδα Repubblica:

«Οι ήρωες μου από τότε που ήμουν μικρός ήταν οι πρωταγωνιστές γουέστερν όπως ο Τζον Γουέιν», παραδέχεται, «καθώς ο χαρακτήρας του ενσαρκώνει την ιδέα της πατριαρχίας και της βίας, εκείνη την γκρίζα ζώνη όπου αυτός που θα σώσει τη ζωή σου, τυχαίνει να είναι πάντα ένας παράνομος. Κάπως έτσι έγινα και εγώ ένας “Easy Rider”, ένας προσκυνητής της Άγριας Δύσης, ένας καουμπόι που ακολουθούσε τους κινηματογραφικούς μύθους του Χένρι Φόντα και του Γκάρι Κούπερ, καθώς και του ιταλικού “σπαγγέτι γουέστερν”».

«Πόσες διαφορετικές Αμερικές υπάρχουν λοιπόν σήμερα, Μπρους Σπρίνγκστιν;», τον ρωτάει ο δημοσιογράφος.

«Υπάρχει μια μεταβατική, φευγαλέα Αμερική για καθαρά ατομικιστές και μετά υπάρχει και μια συλλογική. Μετά από δεκαεννέα άλμπουμ, είμαι ακόμα εδώ γράφοντας για τους αυτοκινητόδρομους και τους τροχούς των αυτοκινήτων που γυρνάνε πάνω σε αυτούς. Είναι η πρώτη μου φορά ως σκηνοθέτης και αυτοί που με ακολουθούν ξέρουν ότι μου αρέσει να γυρίζω συνέχεια σελίδα. Δεν λειτουργώ σύμφωνα με τις μόδες και το zeitgeist της εποχής. Η κάντρι μουσική και τα μπλουζ μιλάνε στην καρδιά μου. Θέλω να είμαι ελεύθερος και πάνω απ ‘όλα θέλω να ξυπνάω το πρωί με τις μπότες μου στα πόδια μου [σ.σ: αλληγορική έκφραση των ΗΠΑ που σημαίνει “όπως επιθυμώ εγώ”», σημειώνει με νόημα.

Όσον αφορά στο επόμενο καλλιτεχνικό του ταξίδι, το «Αφεντικό» επισημαίνει γελώντας: «Θέλω να γίνω αρχειοφύλακας. Για τις ανάγκες του “Western Stars” ξέθαψα όλα τα οικογενειακά βίντεο, συμπεριλαμβανομένου και ενός Super 8 από τον μήνα του μέλιτος με την γυναίκα μου στο Εθνικό Πάρκο Γιοσέμιτι, τότε που ήταν έγκυος στο δεύτερο παιδί μας. Ξέρετε, η αγάπη είναι το μοναδικό επίγεια θαύμα που μπορούμε να δούμε και να αγγίξουμε. Να σας δώσω και μια συμβουλή για το τέλος; Μην ξεγελιέστε στιγμή: η ζωή είναι και θα είναι πάντα ένα μυστήριο και όλες οι ερωτήσεις σας θα παραμείνουν για πάντα ανεπίλυτες. Ωστόσο, αν έχετε πάντα ανοικτή και δεκτική καρδιά, οι ερωτήσεις σας αυτές θα μείνουν βαθιά μέσα σας, θα σκάψουν μια τρύπα στην ψυχή σας και θα σας κρατήσουν καλή συντροφιά, σε κάθε βήμα της ζωής σας, παρόλο το όποιο σκοτάδι».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News