Γυμνή πάνω στα ανακατεμένα σεντόνια, η Μπριζίτ Μπαρντό-Ντομινίκ αποπλανά τον Σάμι Φρέι-Ζιλμπέρ, σπουδαστή στο ωδείο και αρραβωνιαστικό της αδελφής της: είναι η σκηνή-σύμβολο της «Αλήθειας», ταινίας που γύρισε ο Ανρί Ζορζ Κλουζό το 1960. Η ταινία ήταν βασισμένη στην αληθινή ιστορία μιας γυναίκας, η οποία είχε καταδικαστεί σε ισόβια για τη δολοφονία του πρώην αρραβωνιαστικού της.

Αισθησιακή, αναίσχυντη, χωρίς όρια και ενδοιασμούς, η Ντομινίκ της Μπριζίτ Μπαρντό ήταν το πρότυπο του κακού κοριτσιού που τιμωρείται από την κοινωνία. Μόνο που η αληθινή Ντομινίκ –ή Πολίν Ντιμπισόν– δεν ήταν αυτό. Τι ακριβώς ήταν το εξηγεί η Corriere della Sera με αφορμή την έκδοση στην Ιταλία του βιβλίου του γάλλου συγγραφέα Ζαν Λικ Σεγκλ «Σας γράφω από το σκοτάδι» (στη Γαλλία κυκλοφόρησε πριν από μερικούς μήνες από τις εκδόσεις Flammarion με τον τίτλο «Je vous écris dans le noir»). Γιατί ο συγγραφέας περιγράφει την πορεία όχι μιας μέγαιρας, αλλά μιας γυναίκας σε μια κοινωνία ανδρών, οι οποίοι σημαδεύουν, βιάζουν και καταστρέφουν την ύπαρξή της.

Η Πολίν γεννιέται σε μια αστική οικογένεια της Δουνκέρκης, κόρη ενός απόστρατου συνταγματάρχη που είχε επιζήσει από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και αδελφή τριών αγοριών. Oταν το 1939 ξεσπάει ο B’ Παγκόσμιος Πόλεμος, τα δυο από τρία της αδέλφια κατατάσσονται στον στρατό και χάνουν τη ζωή τους από τις πρώτες ημέρες. Είναι ένα τεράστιο πλήγμα για τον πατέρα της, τον οποίο η Πολίν λατρεύει, αλλά και για την ίδια που αντιδρά με τον δικό της τρόπο: γίνεται η «εύκολη», το κορίτσι που κάνει σεξ με όλους τους άνδρες της γειτονιάς, χωρίς να αντλεί καμία ευχαρίστηση αλλά μόνο για τη χαρά της πρόκλησης. Ετσι αποκτά τη φήμη της «ξεδιάντροπης».

Το όνειρο της Πολίν είναι να σπουδάσει Ιατρική. Και για να την επαναφέρει στον σωστό δρόμο, αλλά και για ακόμη έναν λόγο, ο πατέρας της καταφέρνει να την κάνει νοσοκόμα του στρατιωτικού γιατρού των ναζί. Εκείνη γίνεται ερωμένη του και σε αντάλλαγμα φέρνει στο σπίτι κρέας, αλεύρι, ζάχαρη και βούτυρο. Αλλά έρχεται η ημέρα της απελευθέρωσης και μια ομάδα ανταρτών συλλαμβάνει την Πολίν, της κόβει τα μαλλιά και ζωγραφίζει πάνω στο κορμί της σβάστικες. Ο κόσμος την βρίζει, την φτύνει, την θέλει νεκρή. Εν αναμονή της συνοπτικής δίκης, καμιά δεκαριά άνδρες την βιάζουν. Την σώζει ο πατέρας της χάρις στη στρατιωτική στολή που φοράει. Και οι δυο τους φεύγουν από την πόλη.

Επειτα από έναν χρόνο η Πολίν γράφεται στην Ιατρική της Λιλ. Εκεί γνωρίζει τον Φελίξ, ερωτεύονται, ζει όμορφα. Ωσπου μια μέρα αποφασίζει να του διηγηθεί την αλήθεια. Εκείνος εξοργίζεται και την διώχνει: η οικογένειά του δεν θα μπορούσε να ανεχθεί ποτέ ένα παλιοθήλυκο σαν εκείνη. Αλλά η Πολίν δεν μπορεί να τον ξεχάσει. Πηγαίνει και τον βρίσκει στο Παρίσι, έχει ένα όπλο μαζί της. Σκοπεύει να αυτοκτονήσει μπροστά του, καταλήγουν στο κρεβάτι. Το επόμενο πρωί όμως εκείνος της λέει ότι έχουν όλα τελειώσει, έχει άλλο κορίτσι, δεν θέλει να ξέρει τίποτε για κάποια που ήταν ερωμένη των Γερμανών. Τότε εκείνη τον πυροβολεί και τον σκοτώνει. Επειτα προσπαθεί να αυτοκτονήσει με αέριο αλλά σώζεται και οδηγείται στη φυλακή. Οταν ο πατέρας της μαθαίνει την είδηση, αυτοκτονεί.

Στη δίκη δεν ακούγεται τίποτε από όλα αυτά. Οι μάρτυρες θυμούνται την άσωτη ζωή της κοπέλας. Αλλά το παρελθόν της σχέσης με τον ναζί πρέπει να σβηστεί όχι μόνο για την ίδια αλλά και για ολόκληρη τη Γαλλία που είχε συνεργαστεί με τους κατακτητές – ο ίδιος ο Κλουζό είχε γυρίσει ταινίες για λογαριασμό τους κι αυτός είναι ένας επιπλέον λόγος που δεν κάνει την παραμικρή αναφορά στην ταινία του σε αυτήν την «λεπτομέρεια». Ο συγγραφέας του «Σας γράφω από το σκοτάδι» δεν επισημαίνει μόνο αυτή την παράλειψη. Επιχειρεί να αποδείξει επίσης ότι η Πολίν θεωρήθηκε ένοχη επειδή ήταν σεξουαλικά ελεύθερη αδιαφορώντας για τους υποκριτικούς κανόνες της τρέχουσας ηθικής. Κάνει εντύπωση το γεγονός –σχολιάζει ο ίδιος– ότι ενώ όλες οι εφημερίδες που κάλυπταν τη δίκη την μεταχειρίζονταν ως «αισχρή», κανένας, ούτε καν η Σιμόν ντε Μποβουάρ του «δεύτερου φύλλου», σκέφτηκε να την υπερασπιστεί.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 η Πολίν αφήνεται ελεύθερη χάρις στην καλή διαγωγή που επέδειξε στη φυλακή. Αλλά το 1960 βγαίνει η ταινία του Κλουζό κι εκείνη, για να μην ζήσει ένα δεύτερο λιντσάρισμα από τον Τύπο και την κοινή γνώμη, αλλάζει όνομα και πηγαίνει στο Μαρόκο. Εκεί η ζωή της δείχνει να αλλάζει: δουλεύει σε ένα νοσοκομείο, συναντά έναν γάλλο μηχανικό που της ζητά να τον παντρευτεί. Αλλά να πάλι το δίλημμα: να του πει την αλήθεια ή όχι; Αρχίζει να γράφει ένα ημερολόγιο με σκοπό να του παραδώσει. Αλλά πλέον βασανίζεται πολύ. Ωσπου μια μέρα αποφασίζει να θέσει τέλος στη ζωή της. Ο,τι σχεδόν προφητικά είχε κάνει και η κινηματογραφική ηρωίδα της Μπριζίτ Μπαρντό μετά την καταδίκη της.

Φωτό: Η BB στην ταινία του Ανρί Ζορζ Κλουζό . Πηγή: arte.tv

Εντάξει, η Αγκυρα και η Μόσχα κρατούν χαμηλούς τόνους. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η δολοφονία του ρώσου πρεσβευτή δεν θα έχει συνέπειες. Αυτό φοβάται στην Hurriyet ο διευθυντής της εφημερίδας Μουράν Γετκίν, ο οποίος γνώριζε προσωπικά τον Αντρέι Καρλόφ («ήταν ένας πολεμιστής του Ψυχρού Πολέμου», λέει).

Ο τούρκος δημοσιογράφος επισημαίνει ότι παρά το γεγονός πως ο Βλαντίμιρ Πούτιν και ο Ταγίπ Ερντογάν συμφώνησαν ότι η επίθεση είχε στόχο τη «βελτίωση των σχέσεων ανάμεσα στις δυο χώρες», εκείνες οι σφαίρες «θα επηρεάσουν τις διεθνείς σχέσεις της Τουρκίας και τις πολιτικές ισορροπίες στη Μέση Ανατολή – ειδικά εάν δεν εντοπιστούν οι ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας».

Επειδή «η Τουρκία δεν κατάφερε να προστατεύσει τη ζωή ενός διπλωμάτη που ήταν υπό την ευθύνη της» και επειδή είναι η πρώτη φορά που ένας πρεσβευτής δολοφονείται στη χώρα: «Αυτό είναι ντροπή για την Τουρκία. Και είναι ευθύνη της κυβέρνησης να απαλλάξει την Τουρκία και τον τουρκικό λαό από αυτό το βάρος».

Σύμφωνα με το Foreign Policy, τα σενάρια που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε κλιμάκωση είναι πέντε: 1. Μια επίθεση ρώσων χάκερ εναντίον της Αγκυρας. 2. Η ρήξη των σχέσεων ανάμεσα στις δυο χώρες, όπως είχε συμβεί μετά την κατάρριψη του ρωσικού τζετ από τους Τούρκους τον Νοέμβριο του 2015. 3. Ενα νέο κύμα καταστολής τόσο στην Τουρκία όσο και στη Ρωσία. 4. Η κατάρρευση της κατάπαυσης του πυρός στο Χαλέπι. 5. Να χρησιμοποιήσει η Ρωσία το κουρδικό χαρτί: «Πιθανότατα ο Καρλόφ δεν είναι ένας άλλος αρχιδούκας Φραγκίσκος Φερδινάνδος (σ.σ. η δολοφονία του στο Σαράγεβο από έναν σέρβο φοιτητή είχε γίνει η αφορμή για το ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου). Αλλά η Ρωσία θα μπορούσε να ενεργοποιήσει τους ιστορικούς της δεσμούς με τον κουρδικό πληθυσμό».

Ολο και χειρότερα, δηλαδή.

Φωτό: Θα ‘ναι για πολύ ακόμα φίλοι; Πηγή: Reuters/ Osman Orsal

Είναι o μεγαλύτερος παγετώνας της Ανταρκτικής. Και τώρα οι ειδικοί σήμαναν κόκκινο συναγερμό: σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποίησαν οι ερευνητές του πλοίου Aurora Australis και δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Science Advances, αυτό το τεράστιο σύμπλεγμα πάγου, γνωστό ως Totten, λιώνει στη βάση του, καθώς διαβρώνεται από ένα θερμό ρεύμα το πλάτος του οποίου είναι δέκα χιλιόμετρα και το βάθος ένα.

Η αποκάλυψη αυτή «ρίχνει νέο φως σε έναν από τους πιο σημαντικούς και έως τώρα άγνωστους παράγοντες για την άνοδο της στάθμης της θάλασσας». Οι ειδικοί υπολογίζουν ότι εάν λιώσει ολόκληρο το Totten τότε η στάθμη της θάλασσας θα ανεβεί κατά 3,5 μέτρα. Μπορεί να φανταστεί κανείς τι θα σημαίνει αυτό όχι μόνο για τις παράκτιες περιοχές αλλά για ολόκληρες χώρες.

Φωτό: Ο παγετώνας Totten. Φαίνεται μικρός αλλά δεν είναι. Πηγή: sci-news.com

Το μέλλον είναι οφθαλμαπάτη. Ή μάλλον ένα ολόγραμμα: άλλοτε ενός μικρού ελέφαντα που χορεύει στο τραπέζι της κουζίνας και πότε μια φάλαινας που κολυμπάει στους δρόμους της πόλης. Ή μπορεί να είναι και το ολόγραμμα των εσωτερικών οργάνων ενός ασθενούς, τα οποία μπορεί να δει πριν ξεκινήσει την επέμβαση ο γιατρός.

Πίσω από τα ολογράμματα, σημειώνει η Repubblica, υπάρχει ένα όνομα: Magic Leap One. Πρόκειται για γυαλιά που έχουν την ικανότητα να παράγουν φανταστικές εικόνες, οι οποίες δείχνουν τόσο πραγματικές ώστε τράβηξαν το ενδιαφέρον της Google, της Warner Bross, και της Alibaba, αλλά και της Qualcomm, της J.P.Morgan και της Morgan Stanley, που χρηματοδότησαν με 1,5 εκατομμύριο δολάρια την startup που τα εφηύρε.

Αυτά τα μαγικά γυαλιά δεν είναι τα μόνα του είδους. Τις δικές τους εκδοχές κατασκευάζουν η Samsung, η βρετανική WaveOptics, αλλά και η Microsoft. Το κοινό τους χαρακτηριστικό είναι κάτι που λέγεται mixed reality – x reality για συντομία. «Δημιουργούμε έναν κόσμο όπου το ψηφιακό θα αναμειγνύεται με το πραγματικό. Θα είναι απίστευτη εμπειρία» γράφει ο ιδρυτής της Magic Leap Ρόνι Αμποβιτς. «Είναι η πρώτη φορά που οι υπολογιστές κοιτάζουν τον κόσμο με τα μάτια μας» προσθέτει ο Ρικάρντο Τζιράλντι, επικεφαλής του πρότζεκτ Hololens της Microsoft.

Και είμαστε ακόμη στην αρχή.

Φωτό: εικονογράφηση του φύλλου της εφημερίδας. Μια χαρά εμπειρία δείχνει. Πηγή: Rep