Χωρίς σενάριο, με όψιμο φιλοευρωπαϊσμό και με μία νέα εκδοχή της έκκλησης για την ανάγκη αλλαγής της Ευρώπης, η οποία πλέον συγκλονίζεται από τους τριγμούς που προκαλεί η απόφαση των Βρετανών για απόσχιση από την Ενωση, αναμένεται να αντιδράσει η ελληνική κυβέρνηση.

Παρά ταύτα φαίνεται πως ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έχει κάτι σοβαρότερο να πράξει: να συναντηθεί με τον Σταύρο Θεοδωράκη και τον Βασίλη Λεβέντη και να συζητήσουν για τον εκλογικό νόμο και την συνταγματική αναθεώρηση. Ενδειξη του πολιτικού αυτισμού όχι μόνο της κυβέρνησης, αλλά της χώρας ολόκληρης. Τουλάχιστον υπήρξε μια κάποια σύνεση και η συνάντηση με τον κ. Θεοδωράκη μετατέθηκε για μεσημεράκι – πάλι καλά…

Στην πραγματικότητα η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με μία χιονοστιβάδα εξελίξεων για την οποία δεν έχει προετοιμαστεί. Και δεν έχει προετοιμαστεί επειδή στα ηγετικά της κλιμάκια επικρατεί μία εκκεντρική αντίληψη, σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα είναι «οχυρωμένη» και δεν έχει τίποτε να φοβηθεί. Κάτι σαν κι αυτό που έλεγε ο Κώστας Καραμανλής το 2008 για την οχυρωμένη οικονομία που δεν φοβάται την κρίση…

Το δόγμα αυτό άλλωστε διατυπώθηκε μόλις πριν από λίγες ώρες από τον καθ’ ύλην αρμόδιο κυβερνητικό αξιωματούχο, τον αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών, αρμόδιο για τα ευρωπαϊκά ζητήματα, Νίκο Ξυδάκη.

Οπως δήλωσε στο ΕurΑctiv την Πέμπτη ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, «η Αθήνα δεν έχει ιδιαίτερους λόγους να φοβάται. Ανησυχεί, όμως, για το μέλλον της ενοποίησης»…

Σύμφωνα με αυτήν την ανάλυση, κατά την ελληνική κυβέρνηση οι συνέπειες θα είναι οικονομικές για τη Βρετανία και κατά βάση πολιτικές για τις χώρες της Ευρώπης. Σύμφωνα με τον αναπληρωτή υπουργό, «θα αποδυναμωθεί ο πυλώνας της στον Ατλαντικό» και «μια Ευρώπη χωρίς Βρετανία δεν νοείται λαμβάνοντας υπόψη τις ιστορικές ισορροπίες δυνάμεων». Παρά ταύτα, η Ελλάδα δεν έχει τίποτε να φοβηθεί.

Η ουσία είναι, όπως φαίνεται ήδη από τις πρώτες αμήχανες αντιδράσεις μετά την επικράτηση του Brexit, ότι για τις Βρυξέλλες και τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, τα προβλήματα και οι εκκεντρικές συμπεριφορές προβληματικών κρατών και κυβερνήσεων, δεν θα έχουν πλέον ιδιαίτερη σημασία και πιθανώς η ενασχόληση με αυτές να περιοριστεί σε κάποιες διευθύνσεις της Κομισιόν.

Για τις επόμενες εβδομάδες και μήνες, η Ευρώπη και τα συμβούλια κορυφής θα ασχολούνται με τα διαδικαστικά και πολιτικά ζητήματα του ακρωτηριασμού της Ενωσης και η Ελλάδα δεν θα είναι καν θέμα συζήτησης.

Για το Μέγαρο Μαξίμου, το οποίο έναν χρόνο έπειτα από το δημοψήφισμα του ελληνικού Grexit εμφανίζεται να χύνει κροκοδείλια δάκρυα για την έξοδο της Βρετανίας, η νέα πραγματικότητα μοιραία διαμορφώνει νέα δεδομένα. Δεν είναι όμως καθόλου βέβαιο ότι αυτά έχουν εκτιμηθεί ορθώς και ευστόχως.

Για παράδειγμα, ο κ. Τσίπρας ετοιμάζεται και πάλι για «διαπραγμάτευση» και προσπαθεί να καλλιεργήσει κλίμα αντίστασης σε ό,τι αφορά την συζήτηση για τα εργασιακά, το πεδίο στο οποίο θα αξιολογηθεί και όπου θα κριθεί η επόμενη εκταμίευση του φθινοπώρου.

Αν δεν πρόκειται για ένα ακόμη επικοινωνιακό τέχνασμα προκειμένου να ψηφιστούν και πάλι όλα όσα ζητούν οι δανειστές, πρόκειται για μία επικίνδυνη επιλογή.

Το αν ο Νίκος Καρανίκας θα κάνει το θαύμα του στον στρατηγικό σχεδιασμό είναι ένα ζήτημα σε εκκρεμότητα. Πλην όμως, διαφαίνεται πως όλα τα μέτωπα στα οποία ποντάρει ο Τσίπρας, απειλούνται με κατάρρευση. Η Πορτογαλία ενδέχεται να επιστρέψει σε επιτροπεία, στην Ισπανία εν όψει των εκλογών της Κυριακής, οι Podemos έχουν αποκηρύξει τον Τσίπρα, ενώ η στρατηγική προσέγγισης των Ευρωσοασιαλιστών προς το πολιτικό μόρφωμα του ΣΥΡΙΖΑ μάλλον θα αναθεωρηθούν υπό την πίεση των νέων συνθηκών.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News