Είναι δύσκολο να διακρίνεις ποιος έκανε την αρχή. Σε αυτόν τον μεξικανικό στρατό του ΣΥΡΙΖΑ, γεμάτο ιδεολόγους αλλά και τυχοδιώκτες, μικρούς επαναστάτες αλλά και κρυφούς Μουσολίνι, είναι πρακτικά αδύνατο να δεις ποιος έριξε το πρώτο αίμα.

Για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου ας πούμε, φταίει ο Παύλος ο Πολάκης που το καλοκαίρι του 2015, μολονότι τριτοκλασάτος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ βγήκε στην ΚΟ και στήριξε τα όσα έκανε ο Αλέξης Τσίπρας μετά το δημοψήφισμα. Για τη Ζωή όλα όσα έγιναν μετά το δημοψήφισμα είναι προδοσία του λαού – ενώ όσα είχαν συμβεί πριν ήταν μια ωραία βόλτα της χώρας στο πάρκο των ιδανικών.

Τέλος πάντων, ας πούμε ότι φταίει ο Πολάκης που είναι ο Πολάκης. Και η Ζωή μεταξύ πολλών άλλων τον αποκάλεσε στη συνέντευξή της στον ΣΚΑΪ «κανίς του Τσίπρα» (εδώ).

Αν υπήρχε Ενωση Κανίς Ελλάδος ίσως να διαμαρτυρόταν, αλλά αυτός που απάντησε ήταν ο Πολάκης. Και με ανάρτησή του, ως συνήθως στο Facebook, χαρακτήρισε την πρώην Πρόεδρο της Βουλής «Μαρία Αντουανετα του δικαστικού δρόμου προς τον σοσιαλισμό» (σσ. δεν κρατήσαμε την πολάκεια ορθογραφία της ανάρτησης, γιατί δεν αντέχεται).

Ο,τι και αν σημαίνει αυτό, φαίνεται ότι ενόχλησε την κυρία Κωνσταντοπούλου που απάντησε. Μέσω Twitter:

Το κανίς του Τσίπρα ασχολήθηκε χωρίς να ασχοληθεί…
Να ξέρετε ότι τα Δικαστήρια στέλνουν και φυλακή. Όχι για την ανορθογραφία.
Για τους θανάτους, τις μίζες, την προδοσία, το ξεπούλημα της χώρας.
Υπάρχουν πάντα και τα ελικόπτερα.
Ζητώ συγγνώμη από τα έξυπνα τετράποδα ;) #Πολλάκης pic.twitter.com/8qbtNZHQn7

— Zoe Konstantopoulou (@ZoeKonstant) November 13, 2018

Και κάπως έτσι καταλαβαίνεις τι ήταν όλο αυτό το πράγμα που ο ελληνικός λαός έστειλε στην εξουσία τον Ιανουάριο του 2015…

Λίγο να παρακολουθούσες τα της ΝΔ πέρα από το «ποτάμι», όπως λέγαμε κάποτε για τα δυτικά προάστια, θα γνώριζες ότι η ανακοίνωση της Πειραιώς ότι ο δημοσιογράφος Αντώνης Πανούτσος θα κατεβεί υποψήφιος βουλευτής δεν ήταν και καμιά σπουδαία έκπληξη. Ο κ. Πανούτσος έκανε τελευταία δημόσιες εμφανίσεις ως πολιτευτής και όχι ως δημοσιογράφος, πήγαινε σε εκλογικά κέντρα, σε τηλεοπτικά πάνελ και δήλωνε ότι θα κατεβεί με τη ΝΔ (στον Δυτικό Τομέα της πάλαι ποτέ Β’ Αθηνών).

Εκπληξη δεν ήταν λοιπόν ο κ. Πανούτσος. Ηταν όμως ο συγγραφέας Πέτρος Τατσόπουλος, ο οποίος μέσα σε τέσσερα χρόνια κατάφερε να διανύσει την απόσταση από τον αντιμνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ στη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη. Θα βάλει, λέει στον Βόρειο Τομέα της πρώην Β’ Αθηνών.

Αμέσως ξεκίνησαν οι επικρίσεις –και εντός «γαλάζιας» παράταξης, αν και η εφημερίδα «Δημοκρατία» που κράζει την επιλογή του κ. Μητσοτάκη («πήδημα στο κενό με Τατσόπουλο»), έχει εδώ και καιρό αποκηρυχθεί από την Πειραιώς ως «Δούρειος Ιππος του ΣΥΡΙΖΑ»).

Επιστρατεύοντας τη γνωστή του αμεσότητα ο κ. Πανούτσος έσπευσε να τοποθετηθεί για τον εικονιζόμενο δεξιά του στη φωτογραφία της συνάντησης με τον πρόεδρο της ΝΔ. «Ο Τατσόπουλος ούτε κολλητός μου είναι ούτε χρειάζεται υπερασπιστές. Θα μπορούσε όμως να την αράξει στον ΣΥΡΙΖΑ όπως άλλοι, να κάνει την παλαβή και να εισπράττει την βουλευτική αποζημίωση», ανέφερε σε μια ανάρτησή του στο Facebook που αξίζει να διαβαστεί. Οχι μόνο για το περιεχόμενό της, αλλά και για το ύφος.

Μια τάση ερμηνείας της πολιτικής ζωής –και δη των πρωταγωνιστών της κυβέρνησης– με όρους ζωικού βασιλείου, είναι ευδιάκριτη τελευταία. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου αποκάλεσε τον Αλέξη Τσίπρα «κανίς του Τραμπ». Ο Βαγγέλης Βενιζέλος «εξημερωμένο κατοικίδιο».

Μιλώντας στο Open και στην Ελλη Στάη, ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ χαρακτήρισε για ακόμη μια φορά «delivery boy» τον κ. Τσίπρα και την κυβέρνησή του, καθώς μετά τον Αύγουστο του 2015 «κάνει ό, τι του λένε σε όλα τα θέματα».

Αναφερόμενος στα καλά λόγια που εκφράζουν οι Ευρωπαίοι για τον Πρωθυπουργό σχολίασε χαρακτηριστικά: «Το να σε χαϊδεύουν ως το εξημερωμένο κατοικίδιο δεν είναι πηγή εθνικής υπερηφάνειας…».

Ο κ. Βενιζέλος δεν ξέχασε και την περίφημη αναφορά του κ. Τσίπρα περί «καθαρού μυαλού» στη διαπραγμάτευση του 2015 και παρατήρησε ότι ο Πρωθυπουργός «ουσιαστικά μας είπε “ευτυχώς είχα καθαρό μυαλό και ανέτρεψα τις αποφάσεις του θολωμένου μου μυαλού. Σωθήκαμε από εμάς τους ίδιους”».

Ο ΣΥΡΙΖΑ, λέει, δεν βρίσκει υποψηφίους για τις αυτοδιοικητικές. Καμία έκπληξη. Εδώ και αυτοί που είχαν εκλεγεί πανηγυρικά το 2014, δεν θέλουν να ξαναβάλουν – χαρακτηριστική περίπτωση η Ρένα Δούρου που ήλπιζε μια θέση στο ευρωψηφοδέλτιο και επέστρεψε στη μάχη της Περιφέρειας μόνο όταν έφαγε «πόρτα» από την Κουμουνδούρου.

Το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα προσωπικά, είναι ότι ελάχιστοι θέλουν να ταυτιστούν με την τετραετία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Και αν θέλουν είναι πολύ τυχοδιώκτες για να τους εμπιστευτείς.

Ως τώρα ο κ. Τσίπρας ελπίζει να βάλει στη Θεσσαλονίκη ξανά υποψηφιότητα ο Γιάννης Μπουτάρης, να μην κατεβάσει ο ΣΥΡΙΖΑ κάποιον δικό του και να καρπωθεί κάπως πολιτικά μια πιθανή επανεκλογή του κυρ Γιάννη. Με δεδομένη τη δυστοκία της ΝΔ να βρει έναν επαρκή υποψήφιο για τον Δήμο δεν είναι απίθανο να συμβεί κάτι τέτοιο.

Το πρόβλημα είναι όμως η Αθήνα που δίνει και το στίγμα. Ποιον θα βάλει ο κ. Τσίπρας; Εδώ δεν υπάρχει Μπουτάρης, υπάρχει Γερουλάνος που ναι μεν έχει ελπίδες να νικήσει τον Μπακογιάννη αλλά για τους συριζαίους συντρόφους είναι πολύ αστός για τα γούστα τους. Και εξάλλου κυκλοφορεί και η ατάκα του Πρωθυπουργού από τη συζήτηση που είχε στον Alpha στο περιθώριο της συνέντευξης στον Αντώνη Σρόιτερ την περασμένη εβδομάδα: θα κατεβάσει, λέει, υποψήφιο δήμαρχο για την Αθήνα ένα πρόσωπο-έκπληξη «που δεν ξέρει να χάνει».

Αυτό είχε γράψει ο «Βηματοδότης» στο «Βήμα της Κυριακής», σημειώνοντας ότι το όνομα θα το ανακοινώσει ο κ. Τσίπρας στα μέσα Νοεμβρίου.

Κατ’ αρχάς «τα μέσα Νοεμβρίου» πλησιάζουν επικίνδυνα. Κατά δεύτερον η Στέλλα Γκαντώνα, με αξιόπιστη πρόσβαση στα ενδότερα του Μαξίμου, το πήγε ένα βήμα παραπέρα γράφοντας στο iefimerida.gr ότι με τη φράση «δεν ξέρει να χάνει» ο Πρωθυπουργος παρέπεμψε εμμέσως πλην σαφώς στον χώρο του αθλητισμού.

Ιδού λοιπόν γιατί ήδη κυκλοφορούν φήμες για υποψηφιότητα από τον χώρο του μπάσκετ –άθλημα που είναι γνωστό ότι δεν χάνουμε εύκολα– και δη από τον «εξάστερο» Παναθηναϊκό. Τα parapolitika.gr άλλωστε βρήκαν και όνομα: Φραγκίσκος Αλβέρτης.

Υπό το πρίσμα ότι «όλοι τελικά είμαστε ΠΑΣΟΚ» γιατί να μην είναι και το «Φάντομ»; Ετσι, ο Νίκος Σαργκάνης, πλησιάζοντας τα 65 του βλέπει μια νέα καριέρα να ανοίγεται μπροστά του –αυτή της πολιτικής.

Το ρεπορτάζ θέλει τον θρυλικό τερματοφύλακα των 80s –εποχής που άλλωστε μεσουράνησε και το φαινόμενο ΠΑΣΟΚ– να είναι στα σχέδια της Χαριλάου Τρικούπη για μια θέση στα ψηφοδέλτια.

Ενα ζήτημα βέβαια είναι το πού θα κατεβάσει το ΚΙΝΑΛ τον Σαργκάνη, ο οποίος εμφανίζεται ως προτεινόμενος από τους Παπανδρεϊκούς –τώρα πώς έχει γίνει αυτή η σύνδεση μην με ρωτάτε. Σύμφωνα με τους σχεδιασμούς, ο Σαργκάνης θα ήταν ιδανικός υποψήφιος στον Βόρειο Τομέα Αθηνών, περιφέρεια στην οποία βάζει και ο αρχετυπικός γάβρος -και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Δημοκρατικής Συμπαράταξης- Ανδρέας Λοβέρδος.

Βέβαια για τους Ολυμπιακούς ο Σαργκάνης είναι μάλλον μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, για να το θέσω κομψά, ενώ για τους Παναθηναϊκούς είναι ένα κάποιο σύμβολο μιας εποχής παντοδυναμίας αλλά δεν είναι ακριβώς και «πράσινος» ράτσας.

Εξάλλου, δεν είναι όλοι σίγουροι ότι το «Φάντομ» περιμένει ακριβώς τηλεφώνημα από την Φώφη Γεννηματά. Το αντίθετο πρέπει να συμβαίνει – ο Σαργκάνης μάλλον δεν θέλει να μπλέξει. Διότι είναι γνωστό ότι πιο εύκολα σώζεις ένα σίγουρο γκολ παρά τα ποσοστά της Κεντροαριστεράς…

Το τι έκανε στο Παρίσι το Σαββατοκύριακο ο Αλέξης Τσίπρας με την Μπέτυ Μπαζιάνα συνεχίζει να απασχολεί τη δημόσια σφαίρα. Λογικό, ο Πρωθυπουργός εκπροσώπησε τη χώρα μας στην ιστορική επέτειο των 100 χρόνων από το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και είχε την ευκαιρία να συναντηθεί με πολλούς ξένους ηγέτες.

Ενας από τους ηγέτες ήταν ο Ταγίπ Ερντογάν και τον μεταξύ τους διάλογο μετέφερε ο «Βηματοδότης», σύμφωνα με τον οποίο ο «Σουλτάνος» παραπονέθηκε στον έλληνα συνομιλητή του «γιατί με πολεμάς αυτές τις ημέρες;» (εννοώντας προφανώς το Μπαρμπαρός).

Τότε, λέει ο «Βηματοδότης», ο κ. Τσίπρας επιστράτευσε αυτό το γνωστό του ύφος. Δηλαδή γέλασε και του απάντησε: «Δεν σε πολεμώ, είμαστε φίλοι. Απλώς φυλάω τα ρούχα μου…»

Ωραία του τα είπε του Τούρκου, αλλά επειδή αυτό με τις παροιμίες στα αγγλικά δεν το λες και ατού του κ. Τσίπρα –αξέχαστη η περίφημη «ουρά» της καμήλας– θα ήθελα να ήξερα πώς το το είπε.

Σε κάθε περίπτωση ο Ερντογάν, που δεν είναι και ο καλύτερος γνώστης της Αγγλικής, πρέπει να χάρηκε γιατί κάλεσε τον κ. Τσίπρα και τη σύντροφό του στην Κωνσταντινούπολη. Αλλωστε λένε ότι ο κ. Τσίπρας έχει βάλει πλώρη να λύσει και το Κυπριακό. Αφού τα κατάφερε τόσο καλά με το Σκοπιανό και την Εκκλησία…

Ο Μίμης Ανδρουλάκης, πέρα από ιδεολόγος της Αριστεράς, αστείρευτος συγγραφέας και συνομιλητής των θρύλων (από τον Χαρίλαο Φλωράκη ως τον Μίκη Θεοδωράκη), έχει έναν ποδοσφαιρικό τρόπο να ερμηνεύει την πολιτική πραγματικότητα.

Δεν έχει άδικο ο άνθρωπος, αλλά για να καταλάβετε, αν τον ρωτούσες στην αρχή της χρονιάς ποιο εκτιμούσε ότι θα ήταν το σημαντικότερο θέμα με το οποίο θα καλούμασταν να ασχοληθούμε –Προσφυγικό, εκλογές, έξοδος από τα μνημόνια, Brexit, Τραμπ κλπ– θα σου απαντούσε «το Μουντιάλ».

Ετσι λοιπόν, με αφορμή το νέο του βιβλίο «Νύχτα με 5 Φεγγάρια» μίλησε για τον Αλέξη Τσίπρα με όρους μπάλας. Σε συνέντευξή του στον ραδιοσταθμό 24/7 ο κ. Ανδρουλάκης παρομοίασε τον Πρωθυπουργό «με ποδοσφαιριστή που κρατάει την μπάλα στα πόδια του και όταν κάνει ένα λάθος σπεύδει να το διορθώσει, άλλοτε σωστά και άλλοτε με λάθος τρόπο».

«Σύντομα θα τεθεί το θέμα», πρόσθεσε, «αν ο παίκτης που κρατάει την μπάλα βλέπει και δίχτυα».

«Ο Τσίπρας παίζει χωρίς αντίπαλο», συνέχισε ο κ. Ανδρουλάκης και πρόσθεσε ότι «ο Μητσοτάκης είναι σαν την καλαμιά στον κάμπο. Εμφανίζεται ως εγγύηση της επιχειρηματικότητας, όμως, από ό, τι καταλαβαίνω οι μεγάλοι επιχειρηματίες είναι εντάξει με τον Τσίπρα»…

Οφείλει κανείς να υποκλιθεί στο κατόρθωμα του αντιπροέδρου της Νέας Δημοκρατίας  ο οποίος έτρεξε στον Αυθεντικό Μαραθώνιο. Οχι στα 5.000 μ. ή στα 10.000 μ. – αυτά πια είναι για τους φλώρους. Ο Αδωνις Γεωργιάδης έτρεξε την κλασική διαδρομή, τα 42.195 μ. από τον Μαραθώνα ως το Καλλιμάρμαρο.

Ο χρόνος του 5 ώρες και 35 λεπτά, μια χαρά επίδοση για έναν πολιτικό 46 ετών που βέβαια μας έχει συνηθίσει σε αθλητικά ανδραγαθήματα – ποιος ξεχνά το προ τριετίας σπριντ του για να προλάβει την προθεσμία και να θέσει υποψηφιότητα για αρχηγός της ΝΔ;

Ο Μαραθώνιος απαιτεί υπεράνθρωπη προσπάθεια. Αλλά διπλά υπεράνθρωπη προσπάθεια χρειάστηκε ο αντιπρόεδρος. Διότι έπρεπε όχι μόνο να τρέξει 42.195 χλμ. αλλά και να αντέξει να μην τουιτάρει κάτι επί πεντέμιση ώρες.

Μετά πάντως τον ασπάστηκε η σύζυγό του, για να τον συγχαρεί για το κατόρθωμα.