Η Σούπερ Λιγκ δεν υπήρξε, ποτέ, αυτό που λέμε «τέρας οργάνωσης». Ενα αλησμόνητο καλοκαίρι η κλήρωση των αγώνων είχε γίνει με «ομάδα Α» και «ομάδα Β» (Δόξα Δράμας και Λεβαδειακός). Που μπήκαν στο Πρωτάθλημα μετά τη 10η αγωνιστική και έπαιζαν ανά τρεις μέρες για να προλάβουν τις υπόλοιπες. Πέρυσι, η οριστική συμφωνία για την κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων επιτεύχθηκε στο «παρά πέντε». Αγώνες της πρεμιέρας έχουν διεξαχθεί στο μέσον της σεζόν. Γράφεις βιβλίο, με τα απίθανα που έχουν συμβεί.

Αυτή τη φορά, όμως, οι ποδοσφαιροπατέρες μας ξεπέρασαν τον εαυτό τους. Είκοσι πέντε μέρες πριν από την προγραμματισμένη «σέντρα» (25 Αυγούστου) δεν έχουν καταφέρει να συμφωνήσουν στους όρους του παιχνιδιού: πόσες ομάδες θα υποβιβαστούν στο τέλος, πόσες θα προβιβαστούν από τη Φούτμπολ Λιγκ – και πώς. Σε όλα τα σοβαρά πρωταθλήματα αυτά θεωρούνται στοιχειώδη. Εδώ, οι ΠΑΕ προετοιμάζονται για ένα διαγωνισμό που δεν έχει, ακόμη, προκηρυχθεί. Το δέχονται αδιαμαρτύρητα, επειδή τόσα χρόνια το χάος το συνήθισαν.

Οι Σουπερλιγκάδες είναι μια ιδιαίτερη φυλή, που δυσκολεύεται να αντιληφθεί το γελοίο και πιστεύει στο αδύνατο. Το σχέδιο (της προκήρυξης) ήταν, οι 16 ομάδες της περιόδου 2018-2019 να μειωθούν σε 14 το 2019-2020, με αυτόματο υποβιβασμό των δυο τελευταίων της τελικής βαθμολογίας και τις δυο προτελευταίες να δίνουν αγώνες – μπαράζ με την πρωταθλήτρια και τη δευτεραθλήτρια της Φούτμπολ Λιγκ. Κάθε λογικός άνθρωπος καταλαβαίνει πως οι ομάδες της Β’ Κατηγορίας είναι απίθανο να συμφωνήσουν σε αυτή τη διαδικασία. Τι σόι πρωτάθλημα θα ήταν αυτό, στο οποίο ο πρώτος μπορεί να μην είχε κανένα, απολύτως, όφελος;

Ο πρόεδρος της Σούπερ Λιγκ, Βαγγέλης Μπαταγιάννης, παραδέχτηκε προχθές με αφοπλιστική ειλικρίνεια ότι το θέμα δεν το έχει συζητήσει, καν, με την ηγεσία της Φούτμπολ Λιγκ. Τι περιμένει για να το κάνει; Αλλά, ακόμη κι αν οι Φουτμπολιγκάδες είχαν μεθύσει ομαδικώς και έδιναν τη συγκατάθεσή τους, υπογραφή προκήρυξης δεν θα είχαμε. Επρεπε να την ψηφίσουν 12 από τις 16 ΠΑΕ της Σούπερ Λιγκ, και οι επτά που δεν έχουν εξασφαλίσει τηλεοπτικό συμβόλαιο, το ξεκαθάρισαν: «όσο θα υπάρχει αυτή η εκκρεμότητα, το πρωτάθλημα δεν πρόκειται να αρχίσει». Δίκιο έχουν. Δεν είναι δυνατόν, να μεταδίδονται οι μισοί αγώνες. Δεν έχει συμβεί σε καμία λίγκα στον κόσμο, ποτέ, πουθενά.

Ολοι διαφώνησαν σε όλα. Συμφώνησαν, τουλάχιστον, στην μπάλα. Θα είναι αυτή που είδαμε στο Μουντιάλ. Είναι μια κάποια πρόοδος… Το νέο ραντεβού κανονίστηκε για τις 9 Αυγούστου. Με την ίδια ατζέντα: Προκήρυξη του πρωταθλήματος και κλήρωση των αγώνων του. Τι μπορεί να έχει αλλάξει μέχρι τότε; Να έχουν βρει οι «επτά» τηλεοπτική στέγη. Ή, έστω, οι τρεις από αυτούς. Ωστε οι τέσσερις που θα μείνουν παραπονεμένοι, να μην αρκούν για να μπλοκάρουν τη διαδικασία.

Προσώρας, το μόνο κανάλι που έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον είναι το Epsilon. Αλλο πρόβλημα αυτό. Κάποιες ΠΑΕ ίσως χρειαστεί να συνεργαστούν με τον τηλεοπτικό σταθμό που ανήκει στον μεγαλομέτοχο μιας άλλης ΠΑΕ: τον Ιβάν Σαββίδη του ΠΑΟΚ. Σε αυτή την περίπτωση, με δεδομένο ότι στην Ελλάδα τα τηλεοπτικά έσοδα μιας μέσης ομάδας αντιστοιχούν στο 60%-70% του μπάτζετ της, ο Σαββίδης θα είναι ο βασικός τους χρηματοδότης. Με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για την αξιοπιστία του πρωταθλήματος.

Υπάρχει, βεβαίως, και η πρόταση Βασιλειάδη. Εάν προσπεράσουμε το γεγονός ότι ο υφυπουργός Αθλητισμού λειτούργησε ως ατζέντης τηλεοπτικών δικαιωμάτων, υποσχόμενος στις ΠΑΕ 270 εκατομμύρια ευρώ (σε βάθος πενταετίας) που θα δώσουν η Nova και η ΕΡΤ, είναι η καλύτερη λύση. Η πιο συμφέρουσα για τις ΠΑΕ, αφού οι περισσότερες από αυτές θα εισπράξουν διπλάσια ή και τριπλάσια χρήματα. Γιατί δεν τη δέχονται; Πρώτον, επειδή η μείωση των ομάδων σε 12 είναι όρος απαράβατος. Οι πρόεδροι των πιο αδύναμων ομάδων δεν έχουν το θάρρος να πουν στο λαό τους ότι συμφώνησαν να παίζουν στη Β’ Κατηγορία με αντάλλαγμα την εξασφάλιση της οικονομικής τους επιβίωσης. Ο δεύτερος λόγος είναι πως το κράτος θέτει μια σειρά από προϋποθέσεις για να δώσει αυτά τα λεφτά – και οι παράγοντες απεχθάνονται τους κανόνες και τους ελέγχους.

Τα σενάρια εξόδου από το αδιέξοδο είναι πολλά και διάφορα. Να μην επιμείνει, ο Γιώργος Βασιλειάδης, στη μείωση των ομάδων της Σούπερ Λιγκ σε 12, αλλά να δεχτεί τον αριθμό (14) που αντιπροτείνουν οι ΠΑΕ. Να αποφασίσει η ΕΠΟ, πόσοι θα ανέβουν, πόσοι θα πέσουν – και πώς, εάν δεν τα βρουν μεταξύ τους οι δύο λίγκες. Να πάρει πίσω, η Σούπερ Λιγκ, την αναδιάρθρωση των κατηγοριών, να παραμείνουν στην Α’ Εθνική 16 ομάδες και… να ησυχάσουμε. Αλλωστε, τη μείωση ποτέ δεν την ήθελε πραγματικά. Σκοπός της ήταν να πάρει τα λεφτά που της έταξε ο υφυπουργός. Να μοιραστούν οι τηλεοπτικά «άστεγες» ομάδες σε δυο ή περισσότερα κανάλια. Εάν αυτό, το τελευταίο, δεν έχει συμβεί έως τις 9 του μήνα, δεν αποκλείεται το νέο πρωτάθλημα να αρχίσει μαζί με τα σχολεία. Είτε στις 1-2 Σεπτεμβρίου, είτε στις 15-16 (στις 8 και 11 Σεπτεμβρίου αγωνίζεται η Εθνική μας ομάδα στο Νations League).

Κάποιος τρόπος θα βρεθεί την τελευταία στιγμή, ως συνήθως, και η μπάλα θα κυλήσει στο χορτάρι. Πάλι χωρίς σχέδιο, χωρίς σύμπνοια, χωρίς τόλμη για ριζοσπαστικές αλλαγές, χωρίς την παραμικρή διάθεση για αναβάθμιση ενός προϊόντος που έχει απαξιωθεί όσο δεν πάει άλλο.

Η Σούπερ Λιγκ δεν κατάφερε ποτέ να δει το συμφέρον της. Να λειτουργήσει τεχνοκρατικά, με «εμπορικά» κριτήρια και μια μίνιμουμ συναίνεση προς όφελος του συνόλου των μελών της. Το μόνο της μέλημα ήταν να πουλάει την τηλεοπτική εικόνα των αγώνων της, όσο ακριβότερα μπορούσε. Τώρα που η κεντρική διαχείριση αυτών των δικαιωμάτων διαλύθηκε, ο συνεταιρισμός των ΠΑΕ δεν έχει, πια, κανένα λόγο ύπαρξης. Την κλήρωση μπορεί να την κάνει κι ένας υπολογιστής της Διεύθυνσης Κρατικών Λαχείων.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News