Το υποκριτικό ταλέντο του μπορεί να έχει αμφισβητηθεί, αλλά οι ρόλοι του και οι ατάκες τους θα έχουν πάντα μια ειδική θέση στο συλλογικό κινηματογραφικό ασυνείδητο. Ο Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ ξεκίνησε την καριέρα του επιδεικνύοντας τους μυς του ως Μίστερ Κόσμος, κατέκτησε το σινεμά δράσης, έγινε κυβερνήτης της πλουσιότερης αμερικανικής πολιτείας και τώρα είναι συγγραφέας ενός βιβλίου στο οποίο μεταφέρει τις σταθερές της ζωής του.

Αυτή την εβδομάδα ο ηθοποιός βρέθηκε στο Λονδίνο για την προώθηση του πονήματός του, που φέρει τον τίτλο «Γίνε Χρήσιμος: Επτά Εργαλεία για τη Ζωή», το οποίο έχει λάβει εξαιρετικές κριτικές. Ανάμεσα στα επτά κεφάλαιά του περιλαμβάνονται τίτλοι όπως «Δούλεψε μέχρι εξάντλησης», «Ποτέ μην περιορίζεις τις φιλοδοξίες σου» και «Βούλωσε το στόμα σου και άνοιξε το μυαλό σου».

«Η ιδέα πίσω από το βιβλίο είναι απλώς να κάνει τους ανθρώπους πιο επιτυχημένους» διευκρινίζει ο ίδιος σε συνέντευξή του στο BBC. «Δεν ονειρευόμουν ποτέ να γίνω ομιλητής ή να γράψω βιβλία κινήτρων, γιατί όταν μεγάλωσα το μόνο που ήθελα ήταν να γίνω ο πιο μυώδης άντρας στον κόσμο» λέει ο επτάκις νικητής του διαγωνισμού Mr. Olympia και τέσσερις φορές κάτοχος του τίτλου Mr. Universe, πριν προσθέσει: «Και να ασχοληθώ με τις ταινίες και να βγάλω εκατομμύρια».

Τα πράγματα άλλαξαν όμως ύστερα από δύο δεκαετίες εισπρακτικών επιτυχιών, συμπεριλαμβανομένων των «Κόναν ο Βάρβαρος», «Ο Εξολοθρευτής», «Δίδυμοι» και «Αληθινά Ψέματα». Ξαφνικά είχε «νέα όνειρα» και «νέους στόχους» και διαπίστωσε ότι «οι άνθρωποι χρειάζονται να έχουν κίνητρα και με έψαχναν για απαντήσεις. Θαύμαζαν αυτό που είχα καταφέρει και είδα εκεί ένα άνοιγμα και μια ανάγκη – έτσι προέκυψε αυτό το βιβλίο».

Ο Σβαρτσενέγκερ πιστεύει ότι ένας συνδυασμός προσωπικής δουλειάς και εξωτερικής βοήθειας είναι η ιδανική συνταγή για την πλήρη ενεργοποίηση κινήτρων και δυνατοτήτων σε κάθε άνθρωπο. «Εξηγώ στο βιβλίο ότι, αφού δουλέψουμε με τον εαυτό μας, πρέπει όλοι να απευθυνθούμε για βοήθεια, και μόλις το καταλάβουμε, τότε αναγνωρίζουμε επίσης το γεγονός ότι πρέπει και εμείς να βοηθήσουμε άλλους ανθρώπους» λέει.

Εδώ και τρεις δεκαετίες ο ηθοποιός ασχολείται με αγαθοεργίες. Συμμετείχε στην πρωτοβουλία των Special Olympics για τη δωρεά 950.000 ευρώ στους υγειονομικούς εργάτες και όσους βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή αντιμετώπισης της πανδημίας, ενώ νωρίτερα μέσα στον μήνα συγκέντρωσε πάνω από 6,5 εκατ. ευρώ για ένα δικό του σχολικό αθλητικό πρόγραμμα.

Ο Σβαρτσενέγκερ, όμως, θέλει να μοιραστεί με τον κόσμο και τις αποτυχίες που γνώρισε στην καριέρα του, όπως ταινίες που «πάτωσαν» στο box-office και υποψηφιότητες για Χρυσά Βατόμουρα ως ο χειρότερος ηθοποιός – με αποκορύφωμα την κάκιστη ερμηνεία του στην ταινία «Μπάτμαν και Ρόμπιν». «Υπήρξαν τεράστιες ήττες και τεράστιες απώλειες» παραδέχεται. «Και υπήρξαν ακόμη και προσωπικές απώλειες, όπως ο γάμος μου».

Το βιβλίο δεν μπαίνει σε λεπτομέρειες για τις εξωσυζυγικές σχέσεις του, όπως η εγκυμοσύνη της νταντάς των παιδιών του, που οδήγησε στο διαζύγιό του από την ανιψιά του προέδρου Τζον Κένεντι, Μαρία Σράιβερ. Με όλα αυτά ασχολείται στην αυτοβιογραφία του, «Ολική Επαναφορά», του 2012. Ωστόσο, αποκαλύπτει τον τρόπο με τον οποίο συνήλθε σε μια εποχή που περιγράφει στην εισαγωγή του βιβλίου ως «στιγμές όπου ο κόσμος κατέρρεε γύρω μου».

«Οφείλεις να αναλάβεις την ευθύνη για αυτά τα λάθη» λέει στο BBC. «Δεν μπορείς να πας και να κατηγορήσεις κάποιον άλλον για αυτά. Ανάλαβε την ευθύνη. Πρέπει να αποδεχθείς τα λάθη σου και να μάθεις από αυτά και μετά να επιστρέψεις και να γίνεις καλύτερος άνθρωπος».

Παρ’ όλα τα επιτεύγματά του, υπάρχει ένα πράγμα που ο Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ δεν θα καταφέρει ποτέ: να γίνει πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Το αμερικανικό Σύνταγμα ορίζει ότι όποιος κατέχει αυτό το αξίωμα πρέπει να είναι πολίτης γεννημένος στη χώρα. Ο Σβαρτσενέγκερ κατάγεται από το χωριό Ταλ της Αυστρίας, όπου έζησε μέχρι την ηλικία των 19 ετών, πριν μετακομίσει στις ΗΠΑ.

«Αισθάνομαι ότι θα γινόμουν σπουδαίος πρόεδρος» λέει χωρίς να επιδεικνύει ίχνος αμφιβολίας. «Αλλά νιώθω ταυτόχρονα ότι όλα όσα έχω καταφέρει ήταν λόγω της Αμερικής. Η χώρα μού έδωσε τόσο πολλές ευκαιρίες και ο αμερικανικός λαός ήταν πολύ ενθαρρυντικός – με δέχτηκαν με ανοιχτές αγκάλες. Κανείς δεν με εμπόδισε στην επιτυχία μου. Επομένως, δεν μπορώ να παραπονεθώ για το μόνο πράγμα που δεν μπορώ να κάνω, δηλαδή να γίνω υποψήφιος πρόεδρος».

Σίγουρα δεν είναι ενθουσιασμένος από την πιθανή προεδρική κούρσα του επόμενου έτους μεταξύ του νυν προέδρου Τζο Μπάιντεν και του πρώην, Ντόναλντ Τραμπ. «Ελπίζω απλώς οι ΗΠΑ να βρουν λίγο νεανικό αίμα» λέει. «Για μένα είναι λίγο περίεργο που έχουμε μια μάχη μεταξύ ανθρώπων που σήμερα είναι στα 80 τους και όχι μεταξύ υποψηφίων που είναι στα 40 ή στα 50 τους ή ίσως και νεότεροι – και έχουν μια ευκαιρία για αυτή τη σπουδαία θέση».

Είναι σαφές ότι ο Σβαρτσενέγκερ εξακολουθεί να αγαπά τον κόσμο του κινηματογράφου, καθώς αναφέρεται με ενθουσιασμό στα προσεχή σχέδιά του. Η τελευταία ταινία που είδε στον κινηματογράφο ήταν η «Barbie», την οποία περιγράφει ως «έξοχα φτιαγμένη». Γνωρίζει, βέβαια, ότι η εποχή των μεγάλων σταρ, η παρουσία των οποίων αποτελούσε εγγύηση για την επιτυχία μιας ταινίας, έχει περάσει ανεπιστρεπτί.

«Οι κινηματογραφικοί αστέρες που γεννιούνται στις μέρες μας βασίζονται πολύ περισσότερο στο όνομα του franchise στο οποίο συμμετέχουν» εξηγεί. «Γίνονται ονόματα επειδή παίζουν στον Μπάτμαν, στον Σούπερμαν ή στη Wonder Woman, αντί να ευθύνονται εκείνοι για την επιτυχία των ταινιών τους, όπως γινόταν παλιότερα. Αλλά κάθε 10-20 χρόνια τα πάντα αλλάζουν στη βιομηχανία του θεάματος».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News