Yμνο στην οθωμανική σεξουαλική κουλτούρα ανέπεμψε το βρετανικό περιοδικό Economist, αφού έγραψε περί «μουσουλμανικής υπερηφάνειας» σε ρεπορτάζ που αφορά την «ανάκτηση της ισλαμικής κληρονομιάς» από τους ομοφυλόφιλους άνδρες. Το οποίον σημαίνει ότι «παλαιότερα οι μουσουλμάνοι ήταν αρκετά ανεκτικοί με την ομοφυλοφιλία» και ότι οι «ηθικού χαρακτήρα απαγορεύσεις» του παρόντος αφορούν την αποικιοκρατία και τους σχετικούς πουριτανικούς νόμους των ιμπεριαλιστών της Δύσης.

Οι Βρετανοί, λοιπόν, θεωρούν ότι η πραγματική απελευθέρωση από τα δεσμά της αποικιοκρατίας επιβάλλει την ελεύθερη έκφραση της ανδρικής ομοφυλοφιλίας στον μουσουλμανικό κόσμο. Οι συντάκτες ενστερνίζονται και μεταφέρουν την άποψη νεαρών Αράβων, ομοφυλοφίλων ακτιβιστών, οι οποίοι ζητούν άρση ενός «αποικιακού νόμου» των «πουριτανών Γάλλων» που ποινικοποιεί το σεξ μεταξύ ανδρών.

Ενας από τους νεαρούς γκέι Τυνήσιους που μάχονται το ζήτημα είναι και ο Ράμι Χουίλι, φοιτητής Ιατρικής και δικτυωμένος σε διεθνείς οργανισμούς, ακόμη και σε υπηρεσίες του ΟΗΕ. Στο παλμαρέ του ο Χουίλι, πέρα από τους αγώνες υπέρ της ομοφυλοφιλίας, έχει και αντίστοιχους υπέρ των μεταναστών και των προσφύγων. Ο ίδιος αντιλαμβάνεται τις απαγορεύσεις της ομοφυλοφιλίας σαν «υπονόμευση του πολιτισμού του Ισλάμ».

Ο ίδιος και άλλοι συναγωνιστές του επισημαίνουν ότι στον Μεσαίωνα υπήρξαν άραβες ηγέτες με εραστές γκέι ποιητές και, κατόπιν, οθωμανοί πασάδες και σουλτάνοι που αποποινικοποίησαν την ομοφυλοφιλία. «Τότε υπήρχαν άντρες ντυμένοι σαν γυναίκες και ζούσαν σαν γυναίκες – και αυτό ήταν φυσιολογικό» λένε. Στις αυλές εκείνων των ανεκτικών εξουσιαστών, όπως ήταν ο χαλίφης Αλ Αμίν στη Βαγδάτη του 9ου αι., άνθησαν τα Γράμματα και οι Τέχνες, ιδιαίτερα τα πορνογραφικά στιχάκια που είχαν σκοπό τον ηδονισμό και λέγονταν «μουτζούν».

«Οι σημερινοί τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους ρίχνουν τους γκέι από τις ταράτσες, επικαλούμενοι ένα ρητό του Μωάμεθ» λέει το Economist, δίνοντας σαν παράδειγμα κραυγαλέας αντίθεσης τους χορούς της κοιλιάς που εκτελεί ο χορευτής Μουχάμαντ Ισάουι στα κλαμπ της Τυνησίας.

Κάποτε στο Κάιρο και στη Βηρυτό «ήταν φυσικό για τους άνδρες να εκφράζουν έτσι τη θηλυκή τους πλευρά» λέει ο ίδιος ο καλλιτέχνης.

Από δικής του πλευράς, ο Ράσα Γιούνες, από τον Λίβανο, που συμμετέχει στο ερευνητικό πρόγραμμα της ΜΚΟ Human Rights Watch περί δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ, λέει ότι «το πρόβλημα δεν είναι το Ισλάμ, αλλά τα καταπιεστικά καθεστώτα της Μέσης Ανατολής που δρουν στο όνομά του».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News