Ο κύβος ερρίφθη. Το νέο Champions League -της ολιγαρχίας- έρχεται το καλοκαίρι του 2018. Κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των πιο πλούσιων, ισχυρών και ιστορικών κλαμπ της Ευρώπης. Εδώ και σχεδόν 20 χρόνια, απαιτούν αχόρταγα από την ποδοσφαιρική συνομοσπονδία όλο και μεγαλύτερα έσοδα από τη χρυσοφόρο διοργάνωση, εις βάρος των λιγότερο «εμπορικών» συλλόγων. Μπροστά στον εκβιασμό «παίρνουμε το καπελάκι μας και φεύγουμε», η UEFA πάντα υποχωρεί. Πάντα τους τα δίνει.

Από τη σεζόν 2018-2019, λοιπόν, οι πρώτες τέσσερις ομάδες από τα τέσσερα κορυφαία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα (Ισπανίας, Γερμανίας, Αγγλίας και Ιταλίας) θα έχουν εξασφαλισμένη τη συμμετοχή τους στους ομίλους του Champions League. Τουλάχιστον οι μισές (16 από τις 32) ομάδες, θα προέρχονται από αυτές τις ποδοσφαιρικές υπερδυνάμεις. Με μεγάλη κερδισμένη την Ιταλία, η οποία -σήμερα- βγάζει μόνο δύο ομάδες της απευθείας στους ομίλους.

Η UEFA επιφυλάχθηκε να ανακοινώσει πώς θα μοιραστούν οι υπόλοιπες 16 θέσεις, όμως ένα σχέδιο που το γνωρίζουν τόσοι πολλοί, δύσκολα μένει κρυφό: οι χώρες που βρίσκονται στις θέσεις 5 έως 7 στην κατάταξη της UEFA -σήμερα είναι η Γαλλία, η Ρωσία και η Πορτογαλία- θα έχουν από δύο ομάδες απευθείας στους ομίλους, ενώ η 8η, η 9η και η 10η χώρα (Ουκρανία, Βέλγιο και Τουρκία, προς στιγμήν), από μία. Επιπλέον, η ομάδα που θα κατακτά το , θα εξασφαλίζει αυτομάτως ένα «εισιτήριο», όπως συμβαίνει σήμερα με την κάτοχο του Champions League.

Να κάνουμε την πρόσθεση: 16+6+3=25. Δηλαδή, ακόμη κι αν οι νικήτριες του προηγούμενου Champions και του Europa League περιλαμβάνονται σε αυτές τις 25, ακόμη κι αν καμία άλλη ομάδα από τα προνομιούχα πρωταθλήματα δεν καταφέρει να προκριθεί μέσω των προκριματικών, για όλη την υπόλοιπη Ευρώπη θα μένουν ανοιχτές μόνον επτά θέσεις. Δεν πειράζει. Οι μεγάλοι να βολευτούν κι όλοι οι άλλοι να πα’ να κοιμηθούν.

Να το πούμε χωρίς περιττές ευγένειες. Προκειμένου να χωθούν στους ομίλους ο τρίτος και ο τέταρτος σύλλογος της Ιταλίας, και ο τέταρτος της Γερμανίας (που μπορεί να είναι η Φιορεντίνα, η Ουντινέζε, η… Σασουόλο, η παραπαίουσα Ιντερ, η άλλοτε κραταιά Γκλάντμπαχ, η Σάλκε, η Χέρτα, η Μάιντς και άλλα… λιμά), θα «σκοτωθούν» για επτά θέσεις: οι πρωταθλήτριες Τσεχίας, Ελβετίας, Κροατίας, Ελλάδας κλπ., οι δευτεραθλήτριες Ουκρανίας, Βελγίου και Τουρκίας, οι τρίτες της Γαλλίας, της Ρωσίας και της Πορτογαλίας, ενδεχομένως κι όσες τερμάτισαν πέμπτες στην Ισπανία, τη Γερμανία, την Αγγλία και την Ιταλία.

Το μόνο που απομένει, είναι να αλλάξουν ταμπέλα στο «μαγαζί». Σε ένα τουρνουά για τριτο-τέταρτους, το Champions δεν κολλάει

Απέναντι σε όλες αυτές τις ισχυρές ομάδες, που οι αλλαγές στο σύστημα θα ρίχνουν στον λάκκο των προκριματικών, θα διεκδικεί μια θέση στον ήλιο και ο πρωταθλητής Ελλάδος. Πιθανότατα σε τρεις γύρους, με την υποσημείωση ότι -πλέον- στις κληρώσεις θα πριμοδοτούνται οι σύλλογοι με το ισχυρότερο brand name. Αυτοί με την πιο έδοξη ιστορία, που κάποτε -ίσως και πολλές δεκαετίες πίσω- είχαν κατακτήσει ευρωπαϊκούς τίτλους, κι ας μη βρίσκονται ψηλά στην τρέχουσα κατάταξη της UEFA. Επειτα απ’ όλα αυτά, πόσες πιθανότητες δίνετε σε μια ελληνική ομάδα να τα καταφέρει;

Στο παρασκήνιο αυτών των αποφάσεων (οι οποίες θα «κλειδώσουν» τον Σεπτέμβριο στην Αθήνα, στο περιθώριο της εκλογής του νέου προέδρου της UEFA), οι Ιταλοί -κυρίως- οι Γερμανοί και οι Ισπανοί παραπονέθηκαν για τα απογοητευτικά έσοδά τους από το Champions League, σε σύγκριση με τον πακτωλό των χρημάτων που μοιράζονται οι σύλλογοι της Premier League. Δίκιο έχουν. Μια μικρο-μεσαία ομάδα του αγγλικού πρωταθλήματος εισπράττει περισσότερα από τη Γιουβέντους, την Ντόρτμουντ ή την Ατλέτικο Μαδρίτης. Μόνο που δεν τους φταίει το Champions League, αλλά η ευκολία με την οποία η Γιουβέντους και η Μπάγερν κατακτούν τους τίτλους στις χώρες τους. Η έλλειψη ισχυρού ανταγωνισμού. Αδύνατον να το καταλάβουν…

Τέλος πάντων, αφού κέρδισαν τις έξτρα θέσεις στην Ευρώπη, ζήτησαν -κυρίως οι Ισπανοί και οι Γερμανοί- να παίζονται αγώνες ομίλων του Champions League και τα σαββατοκύριακα. Αυτό δεν πέρασε, επειδή οι Αγγλοι αρνήθηκαν ακόμη και να το συζητήσουν. Πολύ λογικά, δεν είχαν καμία όρεξη να χαλάσουν το πιο ακριβό τηλεοπτικό ποδοσφαιρικό προϊόν, την Premier League. Και το πιο «κουφό»; Πρότειναν να γίνονται κάποια παιχνίδια (του Champions League) στη Νέα Υόρκη, στο Πεκίνο, στο Ντουμπάι ή στο Κατάρ. Εκεί που κυκλοφορεί πολύ χρήμα. Ηταν το μοναδικό «όχι» που ακούστηκε από την UEFA.

Το άλλο «όχι» το είπαν οι παράγοντες μερικών ξεπεσμένων συλλόγων της ποδοσφαιρικής «ελίτ»: του Αγιαξ, της Μπενφίκα και της Αντερλεχτ. Αφορούσε τη διαδικασία των «wild cards», δηλαδή των καρτών ελεύθερης συμμετοχής. Οι τέσσερις μεγάλες δυνάμεις ήθελαν, σε περίπτωση που κάποια από τις σπουδαιότερες αγγλικές, ιταλικές, ισπανικές ή γερμανικές ομάδες δεν κατάφερνε -μια σεζόν- να τερματίσει στην πρώτη τετράδα, να μπορεί να προσκληθεί στο Champions League, ασχέτως της βαθμολογίας της. «Εχουμε κι εμείς ιστορικές ομάδες», αντέτειναν οι Ολλανδοί, οι Πορτογάλοι και οι Βέλγοι, και το θέμα «πάγωσε».

Αυτές οι διαφωνίες μεταξύ των «ανταρτών», είναι που έχουν σώσει την UEFA. Αν οι ισχυροί του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου δεν είχαν αντικρουόμενα συμφέροντα, και συμφωνούσαν σε μια κοινή γραμμή, θα είχαν -από καιρό- κάνει πράξη την κλειστή λίγκα που χρόνια συζητούν πίσω από κλειστές πόρτες. Από τότε (1998) που οι λεγόμενοι Media Partners -με μπροστάρη τον Μπερλουσκόνι (της Μίλαν)- είχαν απειλήσει πως θα εγκαταλείψουν τη διοργάνωση, για να εξασφαλίσουν μεγαλύτερο μερίδιο από τα 1,9 δισεκατομμύρια ευρώ, που ήταν -τότε- τα ετήσια έσοδα της UEFA από τα τηλεοπτικά δικαιώματα του Champions League.

Με τον καιρό, οι Media Partners έγιναν G-14 και, κατόπιν, ECA (European Club Association). Το μόνο που δεν άλλαξε στο πέρασμα του χρόνου, ήταν η απληστία τους και το εκβιαστικό τους παιχνίδι σε βάρος των πιο αδύναμων εταίρων τους στην ποδοσφαιρική ΕΕ.

Το νέο σύστημα θα ισχύσει από το 2018, επειδή τα τηλεοπτικά και εμπορικά δικαιώματα της διοργάνωσης έχουν ήδη πωληθεί και για την περίοδο 2017-2018. Η ΤΕΑΜ, η θυγατρική της UEFA που μετέτρεψε το παλιό Κύπελλο Πρωταθλητριών σε Champions League, θα αντικατασταθεί από μία νέα εταιρεία, στην οποία θα μετέχουν και οι σύλλογοι. Το μόνο που απομένει, είναι να αλλάξουν ταμπέλα στο «μαγαζί». Σε ένα τουρνουά για τριτο-τέταρτους, το Champions δεν κολλάει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News