Ο Τζουζέπε Πατερνό ήταν να αποφοιτήσει στα τέλη της δεκαετίας του 30, όμως δεν τα κατάφερε. Οχι, δεν χασομερούσε πίνοντας υπερβολικά πολλούς καφέδες με τους φίλους του, απλώς είχε την ατυχία να είναι έφηβος στην περίοδο του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου.

Τελικά, όμως, το πήρε το πτυχίο του, με μια μικρούλα καθυστέρηση, τον Αύγουστο του 2020, σε ηλικία 96 ετών.

«Επιτέλους, έκανα το όνειρο μου πραγματικότητα» δήλωσε στον Guardian ο γηραιότερος απόφοιτος πανεπιστημίου στην ιστορία της Ιταλίας, αφότου πήρε το πτυχίο φιλοσοφίας του από το Πανεπιστήμιο του Παλέρμο.

Ο Πατερνό μεγάλωσε στη Σικελία, έχοντας ως όνειρο, τότε, να μορφωθεί σε πανεπιστημιακό επίπεδο, αλλά όντας ο μεγαλύτερος γιος μιας οικογένειας επτά παιδιών, άρχισε να δουλεύει από μικρός σε ένα τοπικό ζυθοποιείο.

Πριν καν προλάβει να τελειώσει το σχολείο, ήρθε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος και το 1943, όταν οι Συμμαχικές Δυνάμεις κατέφθασαν στην Σικελία, ο Πατερνό άρχισε να δουλεύει σαν τηλεγραφητής για τον ιταλικό στρατό στην πόλη Τράπανι.

«Βγήκα αλώβητος από τον πόλεμο και άρχισα να δουλεύω ως σιδηροδρομικός υπάλληλος. Δεν με ενθουσίαζε η δουλειά μου, αλλά ήξερα πως πρέπει να το κάνω, γιατί ήμουν ήδη παντρεμένος και είχα μια οικογένεια να υποστηρίξω. Αλλά παράλληλα, είχα μία πολύ ισχυρή επιθυμία να αρχίσω να διαβάζω βιβλία και να μορφωθώ».

Ετσι, στα 31 του, γράφτηκε σε ένα εσπερινό σχολείο και κατάφερε να αποφοιτήσει με την ειδικότητα του τοπογράφου, όμως αυτό το αναθεματισμένο πτυχίο ακόμη του διέφευγε.

Πέρασαν πολλά χρόνια, 63 για ακρίβεια, αλλά το 2017 αποφάσισε να γραφτεί στο τμήμα φιλοσοφίας του πανεπιστημίου του Παλέρμο. Για όσους ενδιαφέρονται, η συνταγή της επιτυχίας του ήταν: διάβασμα από νωρίς το πρωί, ξεκούραση το μεσημέρι και διάβασμα από το απόγευμα μέχρι τα μεσάνυχτα.

Όπως αποκάλυψε ο ίδιος, οι γείτονες του απορούσαν με την προσπάθεια του γιατί «δεν μπορούσαν να καταλάβουν πόσο σημαντικό είναι να κάνεις πραγματικότητα τα όνειρα σου, ανεξαρτήτως της ηλικίας»

Η πανδημία του κορονοϊού παραλίγο να του στερήσει για άλλη μία φορά του πολυπόθητο πτυχίο, στο οποίο είχε φτάσει, πλέον, τόσο κοντά, αλλά για να τα καταφέρει θα έπρεπε είτε να περιμένει το τέλος της πανδημίας, είτε να προσαρμοστεί στα διαδικτυακά μαθήματα εξ αποστάσεως.

Προφανώς, έπραξε το δεύτερο και την προηγούμενη Παρασκευή έζησε μία από τις πιο χαρούμενες ημέρες της ζωής του, αποφοιτώντας πρώτος στην τάξη του.

«Το μόνο που εύχομαι είναι να μπορούσε να με δει και η γυναίκα μου. Πέθανε πριν 14 χρόνια» είπε.

Τώρα, ο επόμενος στόχος για τον 96χρονο, χωρίς κανένα ίχνος χιούμορ, είναι το μεταπτυχιακό. Σύμφωνα με τον ίδιο, η μητέρα του έζησε πάνω από 100 χρόνια, οπότε, με λίγη τύχη, θα έχει τουλάχιστον άλλα τέσσερα χρόνια ζωής. Ας ελπίσουμε πως θα τα καταφέρει, ώστε να γίνει ο πρώτος πραγματικά αιώνιος φοιτητής.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News