«Εως πριν από λίγους μήνες παρευρισκόταν σε επίσημες εκδηλώσεις φορώντας μπλε ταγέρ. Τώρα, από τότε που οι Ρώσοι εισέβαλαν στην Ουκρανία, απευθύνεται καθημερινά στους Ουκρανούς με στρατιωτική περιβολή, ενημερώνοντάς τους για την κατάσταση των ανθρωπιστικών διαδρόμων», αναφέρει σε ανταπόκρισή της από το Λβιβ η Μάρτα Σεραφίνι της Corriere della Sera, γράφοντας για την Ιρίνα Βερέστσουκ.

Η 42χρονη αντιπρόεδρος της κυβέρνησης της εμπόλεμης Ουκρανίας είναι ένα από τα λίγα πρόσωπα, πέρα από τον πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, που εξακολουθούν να εμφανίζονται και να παρεμβαίνουν δημοσίως αυτές τις τραγικές στιγμές και ώρες και ημέρες που βιώνει η Ουκρανία. Καθώς αναφέρεται στα θύματα αυτού το αναίτιου πολέμου ή στους αμάχους που υποφέρουν στη Μαριούπολη, στο Κίεβο και στις υπόλοιπες ουκρανικές πόλεις που βομβαρδίζονται ανηλεώς από τις ρωσικές δυνάμεις, η Ιρίνα Βερέστσουκ επαναλαμβάνει τα μηνύματα του προέδρου της, ζητώντας περαιτέρω στήριξη από το ΝΑΤΟ και κατηγορώντας τον Πούτιν για φρικαλεότητες κατά της ανθρωπότητας.

Χρέη αντιπροέδρου της ουκρανικής κυβέρνησης ανέλαβε μόλις τον περασμένο Νοέμβριο, μαζί με το ιδιαίτερα σημαντικό υπουργείο για την Ενσωμάτωση των Προσωρινά Κατεχόμενων Εδαφών της Ουκρανίας. Γεννήθηκε, μεγάλωσε και έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής της στην περιφέρεια του Λβιβ. Αρχικά σπούδασε στο Στρατιωτικό Ινστιτούτο του Πολυτεχνείου του Λβιβ, όπου ειδικεύτηκε στη διεθνή πληροφόρηση και επικοινωνία. Στη συνέχεια αποφάσισε να σπουδάσει και νομικά, ενώ μετά ειδικεύτηκε και στη δημόσια διοίκηση, έχοντας υπηρετήσει παράλληλα στον ουκρανικό στρατό (επί μία πενταετία) και έχοντας κάνει τα πρώτα βήματά της στην πολιτική. 

Εχοντας διατελέσει αναπληρώτρια επικεφαλής της περιφέρειας της Ζόβκβα, το 2010 διεκδίκησε και κέρδισε τη δημαρχία της Ράβα-Ρούσκα, της γενέτειράς της, μια κωμόπολης με 9.000 κατοίκους κοντά στο Λβιβ. Σε ηλικία 30 ετών ήταν η νεότερη γυναίκα δήμαρχος σε ολόκληρη την Ουκρανία. «Ενα βήμα τη φορά, με το κεφάλι χαμηλά, όπως διδάχτηκε στη στρατιωτική ακαδημία. Με ξανθό καρέ μαλλί και βλέμμα διαπεραστικό και παγερό, η Ιρίνα Βερέστσουκ επονομάστηκε Χίλαρι της Ουκρανίας. Στις εκλογές του 2019 εισέρχεται στη Ράντα, στην ουκρανική Βουλή, με το κόμμα του Ζελένσκι. Εργάζεται στις επιτροπές Αμυνας και Πληροφοριών, προετοιμάζοντας το μεγάλο άλμα προς τα εμπρός», αναφέρει η ιταλίδα ανταποκρίτρια.

Παρότι γεννήθηκε και διαμορφώθηκε στην περιφέρεια του Λβιβ, την κοιτίδα του εθνικισμού στην Ουκρανία, η Ιρίνα μετακόμισε στο Κίεβο για να εισέλθει στην κεντρική πολιτική σκηνή της πατρίδας της με εντελώς διαφορετικές διαθέσεις. Δεν δίστασε, μάλιστα, να επικρίνει τον ουκρανό ακροδεξιό και φιλοναζιστή εθνικιστή ιδεολόγο και ηγέτη Στεπάν Μπαντέρα, δηλώνοντας ότι «είναι ένας ήρωας για τους περισσότερους στην κοινωνία, προσωπικότητα του εθνικισμού. Αλλά θα έπρεπε να είναι ξεκάθαρο ότι αυτό το ιστορικό πρόσωπο δεν θα εισέλθει στο πάνθεο των ηρώων της Ουκρανίας».  

Συντηρητική αλλά με κοσμοπολίτικη νοοτροπία, η αντιπρόεδρος της ουκρανικής κυβέρνησης είναι παντρεμένη (δεύτερη φορά) με έναν αξιωματικό της κορυφαίας ομάδας «Alpha» των ειδικών δυνάμεων της Ουκρανίας. Και τώρα, μαζί με τον 17χρονο γιο της (από τον πρώτο γάμο της) κρύβεται σε μυστική τοποθεσία, όπως και ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, τον οποίο φαίνεται ότι υπηρετεί με απόλυτη αφοσίωση.

Ωστόσο το 2013, αναφερθείσα στον Βλαντίμιρ Πούτιν, είχε δηλώσει, δημοσίως μάλιστα, «ότι εάν είχαμε έναν τέτοιον πολιτικό, θα τον ψήφιζα. Κάνει καλό στη Ρωσία. Ενεργεί για το συμφέρον της πατρίδας του. Ο κάθε πρόεδρος ας υπερασπίζεται τη χώρα του με αυτόν τον τρόπο. Είναι φυσιολογικό!». Αυτό, ωστόσο, συνέβη πριν οι Ουκρανοί εξεγερθούν και καταλάβουν την Πλατεία Ανεξαρτησίας στην καρδιά του Κιέβου, πριν αρχίσει να μεταλλάσσεται ριζικά η Ουκρανία.  

Επειτα από μία εξαετία, λίγο μετά την εκλογή της στην ουκρανική Βουλή το 2019, κατά τη διάρκεια ενός τηλεοπτικού ντιμπέιτ με θέμα το ενδεχόμενο ένταξης της πατρίδας της στο ΝΑΤΟ, είχε υποστηρίξει ότι «χτυπάμε μία πόρτα που είναι κλειστή και δυσφημιζόμαστε. Δεν μπορούμε να πάμε εκεί όπου δεν μας θέλουν». Στη συνέχεια αναγκάστηκε να ανακαλέσει δημοσίως. Ομως τα λόγια της, «ειδικά σήμερα, μετά την απόφαση της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας να μην επιβάλει ζώνη απαγόρευσης πτήσεων, αντικατοπτρίζουν το πώς αισθάνονται πολλοί εδώ στη Δύση», σημειώνει η δημοσιογράφος της Corriere.