Ένα ρομποτικό τοτέμ, δύο φωνές, μια χορεύτρια και ένας δεξιοτέχνης των κρουστών συνθέτουν τη νέα δημιουργία «Thinking Things» (Σκεπτόμενα Αντικείμενα) του συνθέτη Γιώργου Απέργη, που παρουσιάστηκε προ ολίγων ημερών στην 63η Μπιενάλε της Βενετίας, εντυπωσιάζοντας κοινό και κριτικούς.

Όπως σημειώνουν τα ιταλικά ΜΜΕ, το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό καθώς ο Απέργης τοποθετεί επί σκηνής ένα τεράστιο ρομποτικό παζλ: ένα ρομπότ με μέλη ασύνδετα, διασκορπισμένα.

Όμως, υπάρχει μια ανατροπή, καθώς στον σκηνικό κόσμο του Απέργη, οι άνθρωποι έχουν ρομποτικές πλευρές και τα ρομπότ ανθρώπινες.

«Η έλευση των ρομπότ έχει αλλάξει τόσο τη ζωή μας όσο και το μυαλό μας. Για πολλούς από εμάς, η χειρωνακτική δραστηριότητα μειώνεται ολοένα και περισσότερο και έχουμε αναθέσει στα ρομπότ ό,τι εμείς οι άνθρωποι δεν θέλουμε πλέον να κάνουμε, όχι μόνο σωματικά αλλά και διανοητικά. Η ευρύχωρη και αδιαπέραστη μνήμη τους σταδιακά αντικαθιστά τη δική μας, δίνοντάς τους επίσης την ικανότητα να κάνουν αυτά τις επιλογές τους», είπε ο ίδιος μιλώντας στην Μπιενάλε.

«Η προφητεία του [κινηματογραφικού έργου] Blade Runner γίνεται όλο και περισσότερο πραγματικότητα και τα σύνορα μεταξύ ανθρώπου και ρομπότ έχουν αρχίσει να γίνονται όλο και πιο θολά. Στην Ιαπωνία παρακολούθησα μέχρι και κηδεία για ρομπότ! Όταν δεν δουλεύουν πλέον, οι ιδιοκτήτες τους τα αποχαιρετούν όπως θα έκαναν σε έναν φίλο ή γονιό τους», καταλήγει με νόημα ο 74χρονος Απέργης.

Στο «Thinking Things», ο Απέργης ξανασυναντά τους σταθερούς από χρόνια συνεργάτες και ερμηνευτές των έργων του: την Ντονατιέν Μισέλ-Ντανσάκ, συνοδοιπόρο του σχεδόν επί τριάντα χρόνια, με ερμηνείες που κινούνται από το μπαρόκ μέχρι το σύγχρονο ρεπερτόριο, τον Λιονέλ Πέντρ, άλλη μια φωνή χωρίς όρια, την Ζοάν Σονιέ, χορεύτρια και ρηξικέλευθη χορογράφο και, τέλος, τον Ρίτσαρντ Ντουμπέλσκι, σολίστα των κρουστών.

Ο γεννημένος το 1945, και από το 1963 εγκατεστημένος στο Παρίσι, συνθέτης αναγνωρίζεται διεθνώς τα τελευταία τριάντα χρόνια ως ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους συνθέτες και πρωτοπόρους στο μουσικό θέατρο.

Από τους τελευταίους μεγάλους «Έλληνες του Παρισιού» (Καστοριάδης, Αξελός, Ξενάκης, Πετρόπουλος, Τάκις), ο Απέργης έχει συνεργαστεί με πολύ σημαντικές μορφές του σύγχρονου θεάτρου, ανάμεσα στους οποίους είναι ο συγγραφέας του «Θεάτρου του παραλόγου», Αρτούρ Αντάμοφ και ο περίφημος σκηνογράφος Γιάννης Κόκκος.

Έχοντας συνθέσει πάνω από 100 έργα, συνεχίζει με ανεξάντλητη δημιουργική δύναμη να διευρύνει ακατάπαυστα ένα εντελώς προσωπικό έργο, το οποίο δεν υπόκειται σε καμία από τις συνηθισμένες μεθοδολογικές και αισθητικές κατηγοριοποιήσεις, αλλά δημιουργεί νέες.

Με τον αντικομφορμισμό του, διανοίγει σε κοινό και ερμηνευτές νέους, ανέλπιστους ορίζοντες στιλιστικής ελευθερίας, όπου το οπτικό-παραστατικό και ακουστικό στοιχείο συνδυάζονται περίτεχνα.

Μετά τη σύνθεση του πρώτου του μουσικοθεατρικού έργου, La tragique histoire du nécromancien Hiéronimo et de son miroir, το 1971, ο Απέργης επικεντρώθηκε στη διερεύνηση των σχέσεων μουσικής, λόγου και σκηνικής-θεατρικής δράσης. Από τότε συμμετέχει ενεργά σε όλες τις εξελίξεις του μουσικού θεάτρου, οι οποίες δρομολογήθηκαν από το Φεστιβάλ της Αβινιόν.

Για το σκοπό αυτό ίδρυσε το 1976 το «Ατελιέ του Θεάτρου και της Μουσικής» και συνεργαζόμενος με μουσικούς και ηθοποιούς πειραματίστηκε σε νέες συνθετικές μεθόδους, όπου φωνητικά, ενόργανα και παραστατικά στοιχεία συμβάλλουν εξίσου στη δραματουργία του έργου.

Τα έργα του έχουν παιχτεί σε όλο τον κόσμο και πρόσφατα έλαβε το βραβείο Maurizio Kagel (2011) και τον Χρυσό Λέοντα στην Μπιενάλε της Βενετίας (2015), για το σύνολο του έργου του.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News