Η στρατηγική των κομμάτων αλλάζει ανάλογα με τα δεδομένα και τις συνθήκες. Ενα μήνα μετά τις παραιτήσεις που προκάλεσε στην κυβέρνηση η υπόθεση των υποκλοπών τον Αύγουστο, ο Αλέξης Τσίπρας είχε πει στη ΔΕΘ ένα ξεκάθαρο «όχι σε κυβέρνηση ηττημένων». Δηλαδή σε μια κυβέρνηση συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ (και πιθανόν τον Βαρουφάκη) αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι δεύτερο κόμμα πίσω από την ΝΔ. 

Δύο ημέρες μετά την καταψήφιση της πρότασης δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ προς την κυβέρνηση για τις υποκλοπές, η εκπρόσωπος του κόμματος Πόπη Τσαπανίδου παρουσίασε στην «Αυγή της Κυριακής» μια κάπως διαφορετική εκδοχή. Ρωτήθηκε αν υπάρχει ενδεχόμενο συμμετοχής του ΣΥΡΙΖΑ «σε κυβέρνηση μειοψηφίας ή κυβέρνηση ειδικού σκοπού» μετά την κάλπη της απλής αναλογικής. 

Απαντώντας η Πόπη Τσαπανίδου είπε αρχικά το αυτονόητο: στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι «να είναι πρώτο κόμμα». Πρόσθεσε ωστόσο ότι «από εκεί και μετά τα ενδεχόμενα είναι όλα ανοιχτά». Η διακριτική αυτή διατύπωση, που δεν λέει από μόνη της κάτι ευθέως, φωτίζεται καλύτερα από το ρεπορτάζ για τις δεύτερες σκέψεις που γίνονται στην Κουμουνδούρου σε ό,τι αφορά εκείνο το «όχι σε κυβέρνηση ηττημένων» του κ. Τσίπρα. 

Μιλώντας στο Ζάππειο την Τρίτη ο κ. Τσίπρας ρωτήθηκε για τις δηλώσεις της Πόπης Τσαπανίδου στην «Αυγή». Απάντησε ότι δεν υπάρχει καμία αλλαγή στη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ και ότι διεκδικεί μια «κυβέρνηση των νικητών» από την πρώτη Κυριακή. Παρότι σημείωσε ότι ο στόχος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ να κερδίσει τις εκλογές, δεν επανέλαβε το «όχι σε κυβέρνηση των ηττημένων».

Στα υπονοούμενα της Πόπης Τσαπανίδου για τον Νίκο Ανδρουλάκη – κοντολογίς ότι αν συνεργαστεί μετεκλογικά με την ΝΔ θα είναι επειδή τον εκβιάζουν- ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ πρόσθεσε τη δική του συμβολή στη συνωμοσιολογία.

Είπε ότι οι βουλευτές της ΝΔ που ψήφισαν κατά της πρότασης δυσπιστίας είναι «πιθανώς εκβιαζόμενοι». Το συμπέρασμα, επομένως, με βάση τα λεγόμενα του, είναι ότι της ψήφου των βουλευτών υπερισχύει η άποψη του ΣΥΡΙΖΑ ότι βιώνουμε «εκτροπή». Ενώ του αποτελέσματος της ψηφοφορίας υπερισχύει η άποψη Τσίπρα ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης «εξουδετέρωσε τη Βουλή».

Καθώς πλησιάζει η ώρα της κάλπης και η υστέρηση με τη ΝΔ στις δημοσκοπήσεις παραμένει σημαντική, ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι επιστρέφει στα λεγόμενα «fundamentals», στα θεμελιώδη δηλαδή συστατικά της συνταγής που εφάρμοσε στην περίοδο 2014-2015: τις θεωρίες συνωμοσίας από την μια και το rebranding (επανασυσκευασία) από την άλλη:

-Ο πρώτος πυλώνας είναι ο «εκβιασμός» στον Ανδρουλάκη για να συνεργαστεί με τη ΝΔ, που ανακάλυψε η Τσαπανίδου, στον οποίο προστέθηκαν και οι «πιθανώς εκβιαζόμενοι» βουλευτές της ΝΔ που ανέφερε ο κ. Τσίπρας. Επανέρχονται επομένως οι θεωρίες συνωμοσίας. Οπως θύμισε το Protagon στη Βαβέλ, το 2014, ο ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να πάρει την εξουσία, είχε κάνει σημαία του ακόμα και τον ισχυρισμό του αξέχαστου ηθοποιού-βουλευτή Παύλου Χαϊκάλη ότι κάποιος ήθελε να τον δωροδοκήσει ώστε να ψηφίσει Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Σταύρο Δήμα. Τη θεωρία αυτή είχαν αναδείξει μεταξύ άλλων ο Γιώργος Τράγκας και ο Λάκης Λαζόπουλος που είχε αναλάβει και το «μοντάζ» των καταγγελιών του μετέπειτα αστρολόγου Χαϊκάλη. 

–Ο δεύτερος πυλώνας είναι η εμπειρία που διαθέτει ο ΣΥΡΙΖΑ στη διαδικασία του rebranding. Πολύ πριν ακούσουμε το περίφημο Rebranding Greece από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ήδη ένσημα σε ένα άλλο rebranding: την επανασυσκευασία της ίδιας της πραγματικότητας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η «τρόικα». Επειδή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν μπορούσε να διώξει την τρόικα, της είχε αλλάξει όνομα. Την βάφτισε «θεσμοί». Και το πρόβλημα λύθηκε. 

Με δεδομένο ότι ακόμη και οι δημοσκόποι εκείνοι τους οποίους εμπιστεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ επισημαίνουν ότι δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο ανατροπής μιας δημοσκοπικής διαφοράς -κατ’ ελάχιστο- έξι μονάδων δέκα εβδομάδες προ των εκλογών, η στρατηγική του κόμματος αναπροσαρμόζεται.

Η Κουμουνδούρου κάνει σταδιακά και προσεκτικά βήματα πίσω από το «όχι σε κυβέρνηση ηττημένων» του κ. Τσίπρα και αναζητεί μια επανασυσκευασία του μηνύματος ώστε, ακόμη κι αν ηττηθεί στην κάλπη της απλής αναλογικής, να μπορεί να μπορεί να παρουσιάσει την ήττα ως νίκη. Και να διερευνήσει, με βάση το αποτέλεσμα, το ενδεχόμενο να ηγηθεί μιας κυβέρνησης συνεργασίας χωρίς το πρώτο κόμμα, αν η ΝΔ είναι όντως πρώτη. 

«Δικαιοσύνη παντού»…

Το δύσκολο σε αυτή την περίπτωση είναι με ποιον τρόπο η «κυβέρνηση των νικητών» που περιέγραψε ο κ. Τσίπρας θα μπορούσε να συνδυαστεί με την πραγματικότητα του εκλογικού αποτελέσματος αν η ΝΔ είναι πρώτη και ο ΣΥΡΙΖΑ δεύτερος. 

Με βάση τις διαρροές στον Τύπο, η λύση στην οποία καταλήγουν τα στελέχη της Κουμουνδούρου είναι ο σχηματισμός μιας κυβέρνησης «μειοψηφίας ή ειδικού σκοπού» με ισχυρό πόλο τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η κυβέρνηση θα μπορούσε να έχει ως επικεφαλής ένα πρόσωπο κοινής αποδοχής και στόχο την «κάθαρση», όπως ανέφερε ο κ. Τσίπρας, για την υπόθεση των υποκλοπών. Εξού και το σύνθημα «Δικαιοσύνη παντού» που προτάσσει το κόμμα. 

Οι διαρροές από την πλευρά της Κουμουνδούρου φωτογραφίζουν ως ιδανικό επικεφαλής μιας τέτοιας κυβέρνησης τον Βαγγέλη Βενιζέλο (ερήμην του προφανώς). Συνδέονται δε με μια νέα εκδοχή της «Γάτας των Ιμαλαΐων» που κυκλοφόρησε στα δημοσιογραφικά γραφεία και περιλαμβάνει, όπως και τότε, ανεπιβεβαίωτες διεργασίες και μια μυστική συνάντηση σε σπίτι τρίτου προσώπου.  

Συμπερασματικά, το σκεπτικό της επανασυσκευασίας μιας ήττας (κοινοβουλευτικής για την πρόταση μομφής, πιθανόν εκλογικής αν πέσουν μέσα οι δημοσκοπήσεις) παραπέμπει στο τίτλο «Ανίκητοι Ηττημένοι» τον οποίο επέλεξε για την ελληνική έκδοση του βιβλίου του «Adults in the Room» ο Γιάνης Βαρουφάκης. 

Σύμφωνα με τη λογική του τίτλου «Ανίκητοι Ηττημένοι», υπάρχουν περιπτώσεις που μπορεί να ηττηθείς και να είσαι ταυτοχρόνως νικητής. Γιατί (λες ότι) υπερασπίζεται το δίκαιο και διατηρείς ως εκ τούτου το ηθικό πλεονέκτημα. Και γιατί ισχυρίζεσαι ότι το ματς ήταν σικέ, όπως υπενόησε ο κ. Τσίπρας μιλώντας για «πιθανώς εκβιαζόμενους» βουλευτές της ΝΔ που απέρριψαν την πρόταση δυσπιστίας. 

Αντίστοιχες είναι οι σκέψεις που επεξεργάζεται η Κουμουνδούρου για το ενδεχόμενο ήττας στις εκλογές με απλή αναλογική: πώς θα μπορούσε δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ να παραβλέψει το εκλογικό αποτέλεσμα, αν δεν τον ευνοεί και να ισχυριστεί ότι υπάρχει κάτι πιο σημαντικό από την ψήφο των πολιτών.

Και τι θα μπορούσε να είναι αυτό; Σύμφωνα με τη διαρροή στελέχους της Κουμουνδούρου στον κυριακάτικο Τύπο, προέχει μια κυβέρνηση που θα «καθαρίσει τον λεκέ των υποκλοπών από το σώμα της δημοκρατίας». 

Με αυτή τη λογική, ακόμη και οι ηττημένοι δικαιούνται (εφόσον λένε ότι έχουν το δίκιο με το μέρος τους) να μετατραπούν σε νικητές. Στο όνομα της δημοκρατίας και αγνοώντας την υψηλότερη έκφραση της δημοκρατίας: την ψήφο του λαού.  

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News