Το περιστατικό συνέβη τον περασμένο Μάρτιο σε σύνοδο των ηγετών των 16 ομόσπονδων κρατιδίων της Γερμανίας με θέμα την πανδημία του κορονοïού. Η σύσκεψη διήρκεσε πολλές ώρες, κάποια στιγμή τα αίματα άναψαν, άρχισαν να εκστομίζονται προσβολές και ο Μάρκους Ζέντερ, ο πληθωρικός πρωθυπουργός της Βαυαρίας τα έψαλε όχι σε κάποιον ομόλογο του αλλά στον υπουργό Οικονομικών της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, τον σοσιαλδημοκράτη Ολαφ Σολτς. «Δεν είστε ο βασιλιάς της Γερμανίας, ούτε ο ηγεμόνας του κόσμου. Οπότε μπορείτε να σταματήσετε να χαμογελάτε σαν Στρουμφάκι», επισήμανε στον συνομιλητή του ο Ζέντερ σύμφωνα με τα δημοσιεύματα του γερμανικού Τύπου.

Η έντονη φιλονικία που ξέσπασε μεταξύ των δύο επιφανών πολιτικών αναδεικνύεται ιδιαιτέρως στο «Machtverfall», το νέο βιβλίο του γερμανού δημοσιογράφου (αναπληρωτή διευθυντή της Die Welt) και συγγραφέα Ρόμπιν Αλεξάντερ που πραγματεύεται την τελευταία θητεία της Ανγκελα Μέρκελ στην καγκελαρία. «Το τελευταίο στάδιο της παραμονής της Μέρκελ στην εξουσία άρχισε στον Λευκό Οίκο», υπενθυμίζει στο βιβλίο του, υποστηρίζοντας, ωστόσο, ότι «ολοκληρώθηκε στο Στρουμφοχωριό».

Σύμφωνα με τον Γκάι Τσεζάν, επικεφαλής του γραφείου των Financial Times στο Βερολίνο, το «Machtverfall» (Πτώση Ισχύος) «θα εδραιώσει τη φήμη του Αλεξάντερ ως ενός εκ των πιο οξυδερκών και εξαιρετικά ενημερωμένων παρατηρητών της γερμανικής πολιτικής».

Πατώντας πάνω στην επιτυχία του προηγούμενου βιβλίου του («Die Getriebenen») στο οποίο παρουσιάζει και εξετάζει ενδελεχώς τη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης από την Ανγκελα Μέρκελ, λίγο πριν η γερμανίδα καγκελάριος εγκαταλείψει τη θέση της, ο Αλεξάντερ αποφάσισε να αναδείξει και να αναλύσει τις καλύτερες και τις χειρότερες στιγμές των τελευταίων χρόνων της στην εξουσία

Το προφίλ που συνέθεσε είναι κάθε άλλο παρά κολακευτικό. «Ποτέ δεν υπήρχε τόση κυβέρνηση. Και ποτέ τόσες κυβερνητικές αποτυχίες», γράφει.  Ομως το βιβλίο του δεν αφορά μόνο την απερχόμενη καγκελάριο αλλά και το κόμμα της, την Χριστιανοδημοκρατική Ενωση (CDU), και τις απεγνωσμένες προσπάθειές της να βρει το πρόσωπο που θα διαδεχθεί την Ανγκελα Μέρκελ, επαναβεβαιώνοντας, συγχρόνως, πως το CDU είναι το «φυσικό κυβερνών κόμμα της Γερμανίας», εξηγεί ο δημοσιογράφος των FT.

Η άνοδος και η πτώση της ΑΚΚ

Στο βιβλίο του ο Αλεξάντερ αναφέρεται εκτενώς στην άνοδο και την πτώση της Ανεγκρέτ Κραμπ – Καρενμπάουερ, της γυναίκας που για καιρό θεωρούνταν η εν δυνάμει διάδοχος της Μέρκελ και εκλέχτηκε στην ηγεσία του CDU στα τέλη του 2018, μόνο και μόνο για να ανακοινώσει, έναν χρόνο και κάτι αργότερα, τον Φεβρουάριο του 2020, την πρόθεσή της να παραιτηθεί από τη θέση της και μην διεκδικήσει, ως υποψήφια του CDU, την καγκελαρία.

Ο Αλεξάντερ αφηγείται με τρόπο συναρπαστικό πώς η Ανγκελα Μέρκελ κατέληξε να εγκαταλείψει την πρώην προστατευόμενή της. Η γερμανίδα ηγέτιδα κατανοεί και ασκεί την πολιτική μέσα από το πρίσμα του κοινωνικού δαρβινισμού. «Θεωρεί πως όσοι δεν επικρατούν στη μάχη για υψηλά αξιώματα, δεν το άξιζαν εξαρχής», εξηγεί ο συγγραφέας. «Τοποθετώ ανθρώπους σε θέσεις. Αλλά πρέπει να πορευτούν μόνοι τους», φέρεται να είπε κάποτε η Μέρκελ, συνομιλώντας με δημοσιογράφο.

Ως ειδήμων στα εσωκομματικά του CDU o συγγραφέας αναφέρεται εκτενώς και στην «τοξική μονομαχία» μεταξύ του Μάρκους Ζέντερ, του βαυαρού πρωθυπουργού, και του Αρμιν Λάσετ, πρωθυπουργού της Βόρειας Ρηνανίας – Βεστφαλίας (ο οποίος επικράτησε τελικά) για το χρίσμα του CDU για την καγκελαρία.

Με λόγια κάθε άλλο παρά κολακευτικά μνημονεύει και τον Φρίντριχ Μερτς, τον πολυεκατομμυριούχο συντηρητικό και «εγωμανή» δικηγόρο που επίσης φιλοδοξούσε να διαδεχθεί την Ανγκελα Μέρκελ, ενώ από την κριτική του δεν γλιτώνει ούτε ο Γενς Σπαν, ο υπουργός Υγείας της Γερμανίας, τα όνειρα του οποίου για την καγκελαρία διέλυσε κυρίως η πανδημία αλλά και κάποια δικά του ατοπήματα.

Παρότι, ωστόσο, οι εν λόγω κύριοι θα συνεχίσουν να πρωταγωνιστούν στη γερμανική πολιτική, αδιαμφισβήτητη πρωταγωνίστρια του «Machtverfall» είναι 67χρονη Ανγκελα Μέρκελ. Ο Αλεξάντερ δεν αποκλείει το ενδεχόμενο η κληρονομιά της πολιτικού που κυβερνά τη Γερμανία από τον Νοέμβριο του 2005, να σημαδευτεί από τον τρόπο που διαχειρίστηκε την πανδημία, αναδεικνύοντας ακούσια τις ατέλειες του γερμανικού μοντέλου, ατέλειες τις οποίες επιβεβαίωσαν ο αργός ρυθμός (τουλάχιστον αρχικά) των εμβολιασμών, η δυσλειτουργική σχέση ανάμεσα στο Βερολίνο και τα κρατίδια, οι καθυστερήσεις που σημειώθηκαν στην εκταμίευση οικονομικών πακέτων βοηθείας, οι υποσχέσεις περί μαζικών διαγνωστικών τεστ που δεν τηρήθηκαν αλλά και το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας που δεν κατάφερε να ανταποκριθεί στις ανάγκες της ψηφιακής εκπαίδευσης.

Ο γερμανός δημοσιογράφος διάκειται ευμενώς απέναντι στην γερμανίδα καγκελάριο, αλλά η τελική του ετυμηγορία είναι καταδικαστική. Η ηγέτιδα που κάποτε εξυμνούνταν ως η τελευταία προασπίστρια του ελεύθερου κόσμου, στα μάτια πολλών πρώην θαυμαστών της ανά την υφήλιο πλέον είναι απλά «η κουρασμένη εντολοδόχος επικεφαλής μίας υπερβολικά γραφειοκρατικής και τεχνολογικά υπανάπτυκτης χώρας που αποστρέφεται τους κινδύνους».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News