Η εικόνα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ την προηγούμενη Τετάρτη ήταν κάτι σαν προάγγελος των όσων αρχίζουν να απεικονίζονται στις δημοσκοπήσεις.

Σε μία συζήτηση του νομοσχεδίου για την σύμβαση παραχώρησης του Ελληνικού σχεδόν κανένας από τους συναρμόδιους υπουργούς δεν ήταν πρόθυμος (και παρών…), να παρουσιάσει μία εισήγηση.

Ο υπουργός Περιβάλλοντος Πάνος Σκουρλέτης, απών. Ο εν γένει βαρύθυμος με τις ιδωτικοποιήσεις υπουργός Υποδομών Χρήστος Σπίρτζης, απών. Ο υπουργός… Ανάπτυξης, Γιώργος Σταθάκης, απών.

Αντ’ αυτών, στα υπουργικά έδρανα και στο βήμα του ομιλητή εμφανίστηκαν οι λιγότερο αρμόδιοι υπουργοί Πολιτισμού, Αριστείδης Μπαλτάς και Επικρατείας, Αλέκος Φλαμπουράρης. Και είπαν αντιφατικά μεταξύ τους πράγματα.

Ο μεν κ. Μπαλτάς είπε τα περίφημα περί ήττας στην πορεία προς τον δημοκρατικό σοσιαλισμό, ο δε κ. Φλαμπουράρης μίλησε για νίκη…

Από κάτω, στην Ολομέλεια, τα έδρανα της συμπολίτευσης ήταν σχεδόν άδεια και οι παρόντες παγωμένοι και αδιάφοροι, στα έδρανα της αντιπολίτευσης οι περισσότεροι διασκέδαζαν με τις θεωρητικές ακροβασίες του υπουργού Πολιτισμού. Ακόμα πιο χαρακτηριστικό δε το γεγονός ότι σε αυτή τη συζήτηση για την επένδυση στο Ελληνικό, που συνιστά το ιστορικό μέγα ζήτημα του Λεκανοπεδίου, στα βουλευτικά έδρανα δεν υπήρχε ούτε ένας (!) βουλευτής της Β’ Αθηνών στην οποία υπάγεται η περιοχή. Και ο ΣΥΡΙΖΑ μετρά 17 βουλευτές σε αυτήν την περιφέρεια!

Η εικόνα είναι αντιπροσωπευτική της κατάστασης που επικρατεί στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και ανταποκρίνεται στα όσα περιγράφουν κομματικοί παράγοντες για την διάθεση που κυριαρχεί στην Κουμουνδούρου – η οποία δεν έχει πια και μεγάλο ρόλο ή παρέμβαση. Αλλωστε, εκεί παραμένουν τα γραφεία ενός κόμματος με δομές και λειτουργίες που αντιστοιχεί στην ψυχή του περίφημου «4%».

Ακόμη και υπουργοί προσπαθούν πλέον να προφυλαχθούν ή να κρυφτούν και δεν φαίνεται να θεωρούν επαρκείς τις δικαιολογίες που εφηύρε ο κ. Μπαλτάς, όταν έλεγε: «Οταν σε αυτό το δρόμο βρισκόμαστε μπροστά σε υπέρτερους συσχετισμούς που μας αναγκάζουν να υποστούμε μία αναγνωρισμένη ήττα δεν σημαίνει ότι μετά την ήττα λέμε άλλα από αυτά που λέγαμε πριν»…

Κατά την εκτίμηση κάποιων από τους «παλαιούς» του ΣΥΡΙΖΑ, η εικόνα αυτή κρύβει και τον μεγαλύτερο κίνδυνο για την κυβέρνηση.

Η άνευ όρων παράδοση στις μνημονιακές επιταγές δεν μπορεί πλέον να υποστηριχθεί και πιθανώς αυτό να έχει αντίκτυπο στην συνοχή του σχήματος, που φαίνεται μεν ότι θέλει να κάνει τα πάντα για να διατηρηθεί στην εξουσία, αλλά δεν ξέρει πώς να το κάνει αυτό και πώς να το μετατρέψει σε εφαρμοσμένη πολιτική και όχι σε απλοϊκές επικοινωνιακές παραστάσεις.

Τα πραγματικά αυτά περιστατικά συμπίπτουν με τα ευρήματα των πρώτων οργανωμένων δημοσκοπήσεων του φθινοπώρου. Σε μία από αυτές που διενήργησε η MARC για λογαριασμό του ALPHA, τα ποιοτικά χαρακτηριστικά σε συνδυασμό με το προβάδισμα των 10 μονάδων της ΝΔ είναι συντριπτικά για τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση. Το κυρίαρχο συναίσθημα για την κυβέρνηση σε ποσοστό 80% των ερωτηθέντων είναι οργή, θυμός και δυσπιστία, ενώ το ένα τέταρτο των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ στις περυσινές εκλογές δηλώνει ότι στρέφεται στο λευκό/άκυρο ή την αποχή, με την τελευταία επιλογή να εμφανίζεται ως η επικρατέστερη στην περίπτωση εκλογών.

Υπό αυτές τις συνθήκες, η συζήτηση και ψήφιση του νομοσχεδίου με τα προαπαιτούμενα, αυτή η λεπτομέρεια που επισκιάστηκε από την συζήτηση για τις τηλεοπτικές άδειες και τις… περούκες της Νέας Υόρκης, πιθανολογείται βασίμως ότι θα επιδεινώσει την εικόνα και το κλίμα για την κυβέρνηση.

Το ζήτημα φαίνεται ότι είναι πλέον οι χρονικές αντοχές της κυβέρνησης. Και όπως λένε κάποιοι από τους κεντρικούς παράγοντες στην χάραξη στρατηγικής και τακτικής του ΣΥΡΙΖΑ: «κάποια από τα “παιδιά” δεν έχουν κατανοήσει ότι καμία εξουσία δεν είναι παντοτινή».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News