Τεντωμένα νεύρα και αψίκορη διάθεση καταγράφεται σε όλο σχεδόν το φάσμα της ευρύτερης Κεντροαριστεράς, φορτίζοντας την ατμόσφαιρα και δίνοντας αφορμή να εκφράζονται φόβοι, μάλλον καθ’ υπερβολή, για προεόρτια «εμφυλίου» ενώ ταυτόχρονα δυσκολεύονται οι συζητήσεις για τη διαμόρφωση κοινού πεδίου συνεργασίας καθώς είναι εμφανές ότι διαμορφώνονται δύο ανταγωνιστικά σχέδια.

Η εικόνα αυτή είναι περισσότερο εμφανής εντός της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, όπου παρατηρούνται  φαινόμενα αναβίωσης της διχαστικής κόντρας «παπανδρεϊκών» – «βενιζελικών», με τη ΔΗΜΑΡ και τις Κινήσεις Πολιτών να αποφεύγουν να εμπλακούν και να προβληματίζονται για το δέον γενέσθαι. Επίσης έντονες είναι οι ανησυχίες για το ενδεχόμενο να προκληθεί σύγκρουση με την  Ώρα Αποφάσεων, μολονότι οι «τρεις» δηλώνουν σαφώς ότι δεν προτίθενται να προκαλέσουν τη Χαριλάου Τρικούπη επιμένοντας στην ανάγκη ενότητας του χώρου.

Είναι γεγονός πώς όσο ενσωματώνεται στη Δημοκρατική Συμπαράταξη το ΚΙΔΗΣΟ τόσο απομακρύνονται οι «βενιζελικοί» αφού η συνύπαρξή τους φαντάζει αδύνατη. Αλλωστε ο Βαγγέλης Βενιζέλος όταν επισημοποιήθηκε η  συνεργασία του Γιώργου Παπανδρέου με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη εξέφρασε την διαφωνία του, την οποία διαμήνυσε και στην Φώφη Γεννηματά.

Επιπλέον, διαφωνεί με το χαρακτήρα και τις διαδικασίες που αποφασίστηκαν για το Συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, καθώς η απόφαση του τελευταίου συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ μιλάει για συγκρότηση νέου ευρύτερου κόμματος και εκλογή ηγεσίας από την κοινωνία.

Η ατμόσφαιρα έχει φορτιστεί αρκετά από το γεγονός ότι πιστοί «παπανδρεϊκοί» (Χάρης Καστανίδης, Μιχάλης Καρχιμάκης, Φίλιππος Πετσάλνικος, Γιώργος Ελενόπουλος), στις εκδηλώσεις  της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, ανά την Ελλάδα, θέτουν θέμα αναγνώρισης και δικαίωσης της  κυβερνητικής διετίας Παπανδρέου 2009-2011 ζητώντας σ’ ορισμένες περιπτώσεις ( Φίλιππος Πετσάλνικος την περασμένη εβδομάδα στη Λάρισα, Χάρης Καστανίδης, προ δεκαπενθημέρου στη Ξάνθη) να αποδοκιμαστούν εκείνοι που θεωρούν ότι υπονόμευσαν τον πρώην πρωθυπουργό και τον εξανάγκασαν σε παραίτηση ενώ συνεργάστηκαν, στη συνέχεια με τη ΝΔ, και συγκυβέρνησαν με τον Αντώνη Σαμαρά. Δηλαδή ο Βαγγέλης Βενιζέλος και οι συν αυτώ.

Αντιθέτως οι Γιώργος Πεταλωτής και Φίλιππος Σαχινίδης εκφράζονται ενωτικά συμβάλλοντας στην απαραίτητη όσμωση και ομογενοποίηση του πολυκομματικού φορέα. Ομοίως συμπεριφέρονται και οι «μικροί», ΔΗΜΑΡ και Κινήσεις Πολιτών, που επιμένουν στην συγκρότηση ενός νέου και ενιαίου κομματικού φορέα έχοντας ενστάσεις για την αποφυγή, από το ΠΑΣΟΚ, ενός καινούργιου εγχειρήματος. Ενοχλούνται και από τις δημόσιες τοποθετήσεις των Μιλτιάδη Παπαϊωάννου και Γιάννη Σουλαδάκη οι οποίοι διαφώνησαν δημόσια με τη μετεξέλιξη του ΠΑΣΟΚ και τη πιθανή απάλειψη του πράσινου ήλιου, ως συμβόλου του.

Στο στρατόπεδο των «βενιζελικών» αυτή η κατάσταση εισπράττεται ως επιβεβαίωση των ενστάσεων και των διαφωνιών για την επανάκαμψη Παπανδρέου. Στελέχη και προσωπικότητες που έχουν επαφή με τον κ. Βενιζέλο θεωρούν ότι είναι απαραίτητο εκείνος να εκφράσει ανοικτά τη αντίρρησή του για τα όσα γίνονται ακόμη και να αποχωρήσει από τη Δημοκρατική Συμπαράταξη. Αλλοι πάλι συγκλίνουν στη θέση, η μάχη για την ορθότητα της πολιτικής γραμμής, να δοθεί « εντός των τειχών». Ο ίδιος δεν ανοίγει τα χαρτιά του, ακούει και παρακολουθεί και δεν αποκλείεται  μετά το Πάσχα να παρέμβει ανοικτά.

Οι απόψεις αυτές έχουν φτάσει στα ηγετικά κλιμάκια της Χαριλάου Τρικούπη όπου οι συνεργάτες της κυρίας Γεννηματά επιχειρούν να ανιχνεύσουν τις προθέσεις του τέως προέδρου του ΠΑΣΟΚ και δεν αποκλείεται η Φώφη Γεννηματά να επιδιώξει να τον συναντήσει συντόμως.

Η ανακοίνωση από την Ώρα Αποφάσεων ότι μετεξελίσσεται σε πολιτική κίνηση, παρά την φαινομενική ψυχραιμία, ενίσχυσε την νευρικότητα στην Χαριλάου Τρικούπη που απάντησε, ως επικοινωνιακό αντίβαρο, με την επίσπευση της ένταξης του πρώην βουλευτή του Ποταμιού Κώστα Μπαργιώτα στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης.  Η αντίδραση του Ποταμιού ήταν να εκτοξεύσει ευθείες βολές κατά της Φώφης Γεννηματά κάνοντας λόγο για «ρεσιτάλ αμοραλισμού και εξαγορά βουλευτών υποσχόμενη έδρες και θέσεις όταν “επιστρέψουμε στα πράγματα”». Κάτι ανάλογο είχε γίνει με την ανακοίνωση της συμφωνίας με τον Γιώργο Παπανδρέου που συνέπεσε με την εκδήλωση των «τριών», στη Θεσσαλονίκη.

Ως φαίνεται λοιπόν οι συνθήκες στη Κεντροαριστερά σκιαγραφούν… «μια ωραία ατμόσφαιρα», που δυστυχώς δικαιολογεί την επίμονη παραίνεση του Κώστα Σημίτη προς όλους, για ενότητα σ’ ένα νέο και ενιαίο πολιτικό φορέα, με ανάδειξη νέας ηγεσίας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News