«Χίλιοι λόγοι» υπήρχαν (και εξακολουθούν να υπάρχουν) τους οποίους έπρεπε να είχε λάβει υπ’ όψιν του ο αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ ώστε να μη δεχθεί στον Λευκό Οίκο τον τούρκο ομόλογό του.

Ας απαριθμήσουμε μερικούς: ένας είναι η τουρκική εισβολή στη Συρία και η επίθεση εναντίον των Κούρδων, συμμάχων των ΗΠΑ στον πόλεμο κατά του ISIS, ένας άλλος είναι το deal των Τούρκων με τους Ρώσους για την προμήθεια του αντιπυραυλικού συστήματος S-400, ένας τρίτος είναι το έλλειμμα δημοκρατικότητας στο «σουλτανάτο» της Αγκυρας – έλλειμμα που καταδεικνύουν η φίμωση του Τύπου και οι συλλήψεις τόσο δημοσιογράφων όσο και πολιτικών της αντιπολίτευσης.

Πράγματα καταφανή, κραυγαλέα, στα οποία ομονόησαν οι Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικανοί βουλευτές και πρότειναν στον Τραμπ να ακυρώσει την πρόσκληση στον Ερντογάν. Ακόμη και για τα στελέχη της διοίκησης Τραμπ –για τους περισσότερους, έστω- υπήρχε θέμα με την επίσκεψη, την οποία τώρα προσπαθούν να δικαιολογήσουν δήθεν σαν οικοδόμηση γεφυρών με έναν σημαντικό σύμμαχο.

«Στον κόσμο του Τραμπ», επισημαίνουν οι Νew Υork Times σε κύριο άρθρο τους, «ο Ερντογάν είναι ένας σκληρός τύπος που αξίζει τον σεβασμό». Οι σκληροί –και οι σκληρότεροι των σκληρών- επιδρούν στον ψυχισμό του αμερικανού προέδρου με καταλυτικό τρόπο. Αυτό το έδειξαν η συνάντηση με τον ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν στη Φινλανδία και οι αντίστοιχες με τον βορειοκορεάτη δικτάτορα Κιμ Γιόνγκ-ουν. Το δείχνει και ο θαυμασμός του Τραμπ για τον κινέζο πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ. «Ισως υπάρχουν πολλοί τρόποι για να εξηγήσουμε αυτή την αδυναμία του Τραμπ σε αδίστακτους, αυταρχικούς ηγέτες, όμως το πραγματικό ζήτημα είναι αν οι ΗΠΑ κερδίζουν κάτι από αυτές τις σχέσεις του με τέτοιους σκληρούς τύπους».

Στην κοινή συνέντευξη Τύπου ο Ερντογάν δεν έδειξε να συμμερίζεται και πολύ την εγκαρδιότητα του Τραμπ, δεν έδειξε ότι πήρε στα σοβαρά το ηλίθιο γράμμα του της 9ης Οκτωβρίου («Μην είσαι σκληρός, μην είσαι βλαξ, θα σε καλέσω αργότερα»). Ο Ερντογάν άκουσε τον Τραμπ να λέει ότι είναι «μεγάλος οπαδός του», ωστόσο δεν έκρυψε την ενόχλησή του για την Αμερική, για την προσπάθεια αναγνώρισης της γενοκτονίας των Αρμενίων από την αμερικανική Βουλή και για την άρνηση των ΗΠΑ να εκδώσουν στην Τουρκία τον Φετουλάχ Γκιουλέν.

Δεν υπήρξε καμία απόδειξη ότι η συνάντηση Τραμπ – Ερντογάν ήταν «θαυμάσια και παραγωγική», όπως τη χαρακτήρισε ο Τραμπ. Ακόμη και η εμπορική συμφωνία των 100 δισ. δολαρίων δεν έκλεισε, τελεί υπό διαπραγμάτευση. Η πρόκληση των S-400 έμεινε αναπάντητη. Και σε ό,τι αφορά το Συριακό, ο Τραμπ θριαμβολόγησε ότι, τάχα, επιλύθηκε ένα «αιώνιο πρόβλημα», αγνοώντας την πραγματικότητα: η απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων πυροδότησε την τουρκική επιθετικότητα και οι ΗΠΑ υπέστησαν μείωση της επιρροής τους στη Μέση Ανατολή.

Η απλοϊκότητα του Τραμπ φάνηκε και από τη δήλωσή του «πολλοί Κούρδοι ζουν σήμερα στην Τουρκία και είναι ευτυχείς»(!) – κάτι που ξεστόμισε δίνοντας βάση στα λόγια του Ερντογάν ότι εισέβαλε στη Συρία για να πολεμήσει την τρομοκρατία. Ο Τραμπ έφθασε στο σημείο, μιλώντας δίπλα στον «σκληρό τύπο», να μεμφθεί την Ευρώπη ότι, τάχα, δεν βοηθά τις ΗΠΑ στον αγώνα εναντίον του ISIS.

Ο Τραμπ σίγουρα θα βαφτίσει μεγάλη επιτυχία και τη συνάντηση που είχε με τον Ερντογάν στον Λευκό Οίκο. Συνάντηση η οποία έγινε την ίδια ώρα που στο Κογκρέσο εξεταζόταν το «ουκρανικό σκάνδαλό» του και κατέθεταν μάρτυρες εναντίον του για όσα ζητούσε από τους Ουκρανούς να πράξουν κατά των Μπάιντεν. Ο Ερντογάν πήρε την πρόσκληση για επίσκεψη στον Λευκό Οίκο χωρίς να δώσει κάτι. Ωστόσο μια συνάντηση στον Λευκό Οίκο με έναν «αυταρχικό κακοποιό, όπως είναι ο Ερντογάν» –γράφουν επί λέξει οι ΝΥΤ-, πρέπει να έχει ένα ξεκάθαρο όφελος για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ και για όλον τον κόσμο. Αντιθέτως, για να καλέσει στον Λευκό Οίκο έναν πραγματικό σύμμαχο, τον πρόεδρο της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ο Τραμπ ζητεί «προκαταβολές», καταλήγει δηκτική η εμβληματική εφημερίδα της Νέας Υόρκης

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News