Ναι, στο ποδόσφαιρο τα πάντα μπορούν να συμβούν. Τα πάντα, εκτός από τα εντελώς ανέφικτα. Ενα από αυτά ήταν, ο Παναθηναϊκός -που «όλη η Ελλάδα τον έχει του κλώτσου και του μπάτσου»- να μη χάσει από τον ΠΑΟΚ, που έπαιζε με τον «αέρα» του επίδοξου πρωταθλητή και, για πρώτη φορά εφέτος, μπροστά στο κοινό του. Αυτές οι δέκα λέξεις που ξεπήδησαν από την ψυχή του ντροπιασμένου αμυντικού του, Δημήτρη Κολοβέτσιου, περιγράφουν το δράμα που ζουν, ο ίδιος και οι συμπαίκτες του. Την έλλειψη ηθικού, αυτοπεποίθησης και ελπίδας.

Το κυριακάτικο ματς της Τούμπας ήταν ντέρμπι μόνο στη θεωρία. Κανένας δεν αμφέβαλλε ότι ο ΠΑΟΚ θα νικούσε. Ξένισε, ίσως, το σκορ. Αυτό το 4-0 αποτελεί τη μεγαλύτερη ήττα του Παναθηναϊκού στα χρόνια του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, έπειτα από το το 6-0 του 1979 (από τον Ηρακλή στο «Καυτανζόγλειο»). Μία αγωνιστική πριν ολοκληρωθεί το πρώτο μισό του Πρωταθλήματος, το «Τριφύλλι» βρίσκεται στην ενδέκατη θέση, μόλις τέσσερις βαθμούς πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού, και έχει πετύχει δέκα γκολ, που είναι η χειρότερη επίδοση της ιστορίας του.

Αμέσως μετά τον αγώνα, ο Μαρίνος Ουζουνίδης δήλωσε βέβαιος πως η ομάδα δεν θα κινδυνεύσει να υποβιβαστεί. Βαριά κουβέντα. Δεν γνωρίζει, ούτε πόσο θα αντέξει ο ίδιος. Εάν θα παραμείνει στη θέση του για να πολεμά ανεμόμυλους, ή θα τα παρατήσει. Οι παίκτες του Παναθηναϊκού που δείχνουν διάθεση να αγωνιστούν (και) για τον προπονητή τους, όλο και λιγοστεύουν. Είναι ανθρώπινο, κάποιοι απ’ αυτούς να έχουν κάνει άλλες επιλογές. Είναι επαγγελματίες που διαπιστώνουν ότι τα συμφωνημένα δεν τηρούνται, χωρίς να υπάρχει στον ορίζοντα κάτι που θα μπορούσε να ανατρέψει τα δεδομένα. Είναι ξένοι, οι περισσότεροι, που δεν νιώθουν καμία ηθική υποχρέωση έναντι της ιστορίας του συλλόγου ή των οπαδών του, που αγωνιούν. Γιατί, λοιπόν, να «βάλουν πλάτη», ρισκάροντας το επαγγελματικό τους μέλλον;

Σκέφτονται, ήδη, τον επόμενό τους προορισμό. Κι αυτό φάνηκε ξεκάθαρα, χθες, στην Τούμπα. Ιδίως στη φάση του δεύτερου γκολ του Δημήτρη Πέλκα, ο οποίος πήρε την μπάλα από εκτέλεση πλαγίου άουτ και έδρασε σχεδόν ανενόχλητος, λες και επρόκειτο για παιχνίδι τοπικού πρωταθλήματος. Ο Ιανουάριος έρχεται, η αυτοσυγκέντρωση φεύγει. Εδώ και αρκετό καιρό, από τη νίκη επί του Ολυμπιακού (28 Οκτωβρίου) κι έπειτα, για αρκετούς από τους «πράσινους» ποδοσφαιριστές τα ματς δεν είναι παρά αγγαρείες που πρέπει να διεκπεραιώσουν, μέχρι να έρθει η ώρα να αποχωρήσουν. Στους πέντε τελευταίους αγώνες του, ο Παναθηναϊκός αγνοεί τη νίκη. Μετράει τρεις ήττες και δύο ισοπαλίες. Ηταν αναπόφευκτο: αργά ή γρήγορα, η διοικητική παρακμή θα έφερνε και την αγωνιστική.

Η αποστολή του Ουζουνίδη θα δυσκολέψει ακόμη περισσότερο. Οσοι παίκτες μπορούν να βρουν άλλη ομάδα -δηλαδή, οι κατά τεκμήριο καλύτεροι-, τον Ιανουάριο θα πουληθούν ή θα φύγουν ως ελεύθεροι. Δεν γίνεται αλλιώς. Μόνον έτσι θα βρεθούν χρήματα για να πληρώνονται εκείνοι που θα παραμείνουν. Θα αποκτηθεί και ένας φθηνός σέντερ φορ, που θεωρείται απολύτως απαραίτητος. Επειτα, «θα μείνουν όσοι έχουν καρδιά να δώσουν τα πάντα για τον Παναθηναϊκό, για να τον βγάλουν από τη δύσκολη θέση στην οποία έχει έρθει», όπως είπε, χθες, ο προπονητής. Αλλά πόσοι, και ποιοί, θα είναι αυτοί;

Παρά τις καλές του προθέσεις, ο Ουζουνίδης βλέπει την κλεψύδρα να αδειάζει. Αν και όλοι -φίλοι και αντίπαλοι- παραδέχονται πως εκείνος, μαζί με μία χούφτα συνεργάτες του, έχει κρατήσει την ομάδα όρθια, η ίδια η διοίκηση του Παναθηναϊκού (άνθρωποι του Γιάννη Αλαφούζου) δεν χάνει ευκαιρία να τον… βγάζει στη σέντρα. Εννοείται, πως κανείς δεν θα τολμήσει να τον απολύσει, όσες αποτυχίες κι αν ακολουθήσουν. Ο κόσμος είναι στο πλευρό του. Αλλά, η… μουρμούρα των διοικητικών κάνει τη ζωή του ακόμη πιο δύσκολη.

Εάν αποχωρήσει, μαζί του θα φύγει και ο φίλος του ατζέντης Κωνσταντίνος Διαμαντόπουλος, ο άνθρωπος που χειρίζεται τις υποθέσεις των υπό πώληση παικτών. Θα πρόκειται για καταστροφή. Πολύ δύσκολα ο Παναθηναϊκός θα βρει προπονητή της προκοπής και, ακόμη δυσκολότερα, κάποιον που θα δεχτεί να αναλάβει τον ρόλο του τεχνικού διευθυντή μέσα σ’ αυτό το χάος των εκκρεμοτήτων. Κανείς δεν θα προλάβει να λύσει αυτό το σταυρόλεξο μέχρι το τέλος Ιανουαρίου.

Αλλά, ακόμη κι αν ο Ουζουνίδης με τον Διαμαντόπουλο παραμείνουν, δεν υπάρχει καμία εγγύηση πως θα τα καταφέρουν. Σήμερα (Δευτέρα), η Επιτροπή Επίλυσης Οικονομικών Διαφορών της ΕΠΟ εκδικάζει τις προσφυγές του Λέτο, του Μπούρμπου και του Πέτριτς, που απαιτούν την καταβολή των δεδουλευμένων τους. Ο Εσιέν και ο Τοτσέ έχουν προσφύγει στο Διαιτητικό Δικαστήριο της ΕΠΟ για τη μη τήρηση του διακανονισμού τους, το Αμβούργο και η Κιέβο στη FIFA, ενώ ο Βέμερ περιμένει στην «ουρά» για να του πουν πότε θα του δώσουν χρήματα (που δεν υπάρχουν). Η ιστορική ομάδα βρίσκεται στο έλεος των πιστωτών της.

Ο επιχειρηματίας Σπύρος Θεοδωρόπουλος, επιφανής παναθηναϊκός που βοηθούσε οικονομικώς τον Γιάννη Αλαφούζο αλλά και το μπάσκετ σε τακτική βάση, κινητοποιήθηκε μετά την «τεσσάρα» και ανακοίνωσε κάποιες πρωτοβουλίες. Θα έχουν αξία, στο μέτρο του ποσού που ο ίδιος είναι πρόθυμος να διαθέσει. Κάθε άλλη προσπάθεια χρηματοδότησης θα αποτύχει παταγωδώς, όπως συνέβη με όλες τις προηγούμενες.

Ο ίδιος ο Αλαφούζος, πάντως, δεν… συγκινήθηκε ούτε τώρα. Νομικά, δεν έχει καμία υποχρέωση να συνδράμει στην προσπάθεια σωτηρίας του συλλόγου που «σβήνει» στα χέρια του. Τα χρέη προς το Δημόσιο, που τον αφορούν προσωπικά, τα εξοφλεί. Ηθικά, όμως, είναι οφ-σάιντ. Αυτό το φάντασμα του Παναθηναϊκού που περιφέρεται στα γήπεδα φέρει την υπογραφή του. Πράγμα που, από χθες, φροντίζουν να του θυμίζουν στο Twitter του εκατοντάδες οπαδοί – οι περισσότεροι με διόλου κομψό τρόπο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News