Κάθε αλλαγή είναι μία ευκαιρία για αναθεώρηση και επανεκκίνηση. Ο νέος επικεφαλής τους Eurogroup, Πορτογάλος Μάριο Σεντένο, έχει χρόνο έως τις αρχές του 2019, για να εισηγηθεί -στο μέτρο του εφικτού της θέσης και του ρόλου του και των αρμοδιοτήτων του- μία διαφορετική πορεία.

Η Άνγκελα Μέρκελ έχει το copyright της φράσης ότι «η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι περίπου το 5% του παγκόσμιου πληθυσμού, περίπου το 25% του Παγκόσμιου ΑΕΠ και περίπου το 50% των συνολικών δαπανών κοινωνικής πρόνοιας».

Τα πραγματικά δεδομένα όμως, είναι λίγο διαφορετικά… ίσως και πιο ανησυχητικά.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι[1]:

Το 7,2% του παγκόσμιου πληθυσμού.

Το 23,8% του ΑΕΠ παγκοσμίως.

Το 58% των κοινωνικών δαπανών του κόσμου.

Η κατάσταση αυτή κάπως πρέπει να ισορροπήσει.

Η μέση φορολογική επιβάρυνση των εργαζομένων στην ΕΕ είναι 44,9%[2]. Ο μέσος εργαζόμενος στην ΕΕ ξοδεύει μισό χρόνο εργασίας για την εφορία.

Η φορολογία αντιπροσωπεύει το 41% του ΑΕΠ της ζώνης του ευρώ[3].

Η ευκολία στην επιχειρηματική δραστηριότητα παραμένει κάτω από τις υπόλοιπες κορυφαίες οικονομίες του κόσμου[4].

Η γραφειοκρατία είναι ασφυκτική. Η ΕΕ εγκρίνει κατά μέσο όρο 80 οδηγίες, 1.200 κανονισμούς και 700 αποφάσεις ετησίως[5].

Ταυτόχρονα, παρά τη μεγάλη φορολογική επιβάρυνση, ο Μ.Ο. χρέους της ΕΕ έναντι του ΑΕΠ είναι 90%[6]. Οι κυβερνήσεις υπερεκτιμούν τη δυνατότητα της φορολογίας να καλύψει το δημοσιονομικό κενό, όπως επίσης, υπερεκτιμούν τα πιθανά έσοδα από τη φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή.

Το κόστος της υπερ-ρύθμισης και των υπερβολικών φόρων για τη δημιουργία θέσεων εργασίας, τις επενδύσεις και την καινοτομία είναι εμφανείς. Η ΕΕ έχει ποσοστό ανεργίας, σχεδόν διπλάσιο από τις υπόλοιπες μεγάλες οικονομίες του πλανήτη και η φορολογία εμποδίζει την ανάπτυξη των ΜΜΕπιχειρήσεων[7].

Η ΕΕ έχει πολλά θετικά πράγματα, όπως έχουμε προβάλει κατά καιρούς. Αλλά δεν μπορεί να κάνει το επόμενο βήμα στο διεθνή ανταγωνισμό με όχημα τη φορολογία και την υψηλή φορολογία.

Εάν, οι ηγέτες της ΕΕ δεν αλλάξουν τη δομή ενός μοντέλου βασισμένου στη μαζική φορολογία και τη γραφειοκρατία και αρχίσουν να βάζουν στο προσκήνιο της πολιτικής τους τη μείωση των φόρων, την περικοπή της γραφειοκρατίας, περισσότερη οικονομική ελευθερία, στοχευμένη προστασία σε όσους επηρεαστούν από την επίδραση του αυτοματισμού, εστιάζοντας στη δημιουργία θέσεων εργασίας και την προσέλκυση κεφαλαίων, η κατάσταση θα υποβαθμιστεί περαιτέρω.

H τέταρτη βιομηχανική επανάσταση, ο αυτοματισμός, το λεγόμενο gig economy και η επίδραση που θα έχει στις εργασιακές σχέσεις, απαιτούν σοβαρή προσέγγιση από την ΕΕ. Δεν πρέπει να αφεθούν οι εργαζόμενοι στη μοίρα τους στη νέα εποχή που ανατέλλει.

Το κράτος πρόνοιας της ΕΕ μπορεί να προστατευθεί μόνο με την προάσπιση της ανάπτυξης, των επενδύσεων και της δημιουργίας θέσεων εργασίας.

[1] Eurostat, World Bank

[2] http://www.institutmolinari.org/IMG/pdf/tax-burden-eu-2016.pdf

[3] http://ec.europa.eu/eurostat/statistics-explained/index.php/Tax_revenue_statistics

[4] http://www.doingbusiness.org/reports/~/media/WBG/DoingBusiness/Documents/Profiles/Regional/DB2017/EU.pdf

[5] http://www.dimiter.eu/Eurlex.html

[6] http://ec.europa.eu/eurostat/documents/2995521/7826125/2-23012017-AP-EN.pdf

[7] http://ec.europa.eu/eurostat/statistics-explained/index.php/Statistics_on_small_and_medium-sized_enterprises

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News