Τώρα; Θα «μιλήσει» άραγε τώρα ο Κώστας Καραμανλής; Διότι, τώρα, το αφήγημα των λεγόμενων Καραμανλικών (και κάποιων Συριζαίων, ας μην ξεχνιόμαστε), που συνεχίζουν να αφήνουν την αποδεδειγμένα σπάταλη πενταετία 2004-2009 εκτός κάδρου της ελληνικής οικονομικής κρίσης, αποδομήθηκε με τον πλέον θεαματικό τρόπο.

Το ακύρωσε ο ίδιος ο δημιουργός του, ο Γιώργος Αλογοσκούφης, ο υπουργός Οικονομικών των πρώτων χρόνων (2004-2008) της καραμανλικής διακυβέρνησης, ο υπουργός της περιβόητης «απογραφής», ο υπουργός της δήθεν «θωρακισμένης ελληνικής οικονομίας».

Με άρθρο του στα «Νέα Σαββατοκύριακο» ο κ. Αλογοσκούφης, παραδέχεται πως «η σταθεροποιητική προσπάθεια μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 υπήρξε ανεπαρκής και βραχύβια». 

Με την παραδοχή του αυτή —γενναία αν μη τι άλλο—, ο μεγάλος πρωταγωνιστής της πρώτης περιόδου Καραμανλή, ξανανοίγει τη συζήτηση για τα αίτια της κρίσης  —άλλωστε το άρθρο του είναι μια αναδρομή σε όλα τα κακά των περασμένων δεκαετιών και βεβαίως της πενταετίας Καραμανλή. Ετσι καλεί εμμέσως πλην σαφώς τον πρώην Πρωθυπουργό να πάρει επιτέλους θέση για τις ευθύνες της διακυβέρνησής του. Παράλληλα δε, δίνει την ευκαιρία στη σημερινή ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας να συζητήσει το πρόσφατο παρελθόν της.

Στο άρθρο του, με τίτλο «Από την κρίση στην ανάκαμψη», ο κ. Αλογοσκούφης δεν αναφέρεται μόνο στην πενταετία Καραμανλή. Ομως το γεγονός ότι δεν αποφεύγει την αυτοκριτική, κάνει λόγο για «δημοσιονομικό εκτροχιασμό» και «πρωτοφανή διεύρυνση του ελλείμματος του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών» σε όλη την προηγούμενη δεκαετία, άρα και στη «γαλάζια» περίοδο 2004-2009, σημαίνει πολλά.

Ο καθηγητής Οικονομικής Επιστήμης στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και πρώην υπουργός Οικονομικών αναφέρει συγκεκριμένα: «Στη δεκαετία του 1990, η πολιτική της σύγκλισης αποδείχθηκε αναποτελεσματική, αν και στη σωστή κατεύθυνση, με αποτέλεσμα η ελληνική οικονομία να ενταχθεί στη ζώνη του ευρώ με σημαντικές δημοσιονομικές ανισορροπίες και χαμηλή διεθνή ανταγωνιστικότητα.

Οι δημοσιονομικές ανισορροπίες και το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας εντάθηκαν αμέσως μετά την ένταξη στη ζώνη του ευρώ. Ωστόσο, και για τα πρώτα δέκα χρόνια, η ελληνική οικονομία κατόρθωσε να απολαύσει ταχύτερη οικονομική ανάπτυξη συνδυασμένη με χαμηλό πληθωρισμό. Η ταχύτερη αυτή ανάπτυξη ήταν αποτέλεσμα της ανόδου τόσο των επενδύσεων όσο και της κατανάλωσης, λόγω της σημαντικής μείωσης των επιτοκίων που επέφερε η συμμετοχή στην ευρωζώνη. Από την άλλη, η διεύρυνση της διαφοράς επενδύσεων – αποταμιεύσεων οδήγησε νομοτελειακά σε πρωτοφανή διεύρυνση του ελλείμματος του ισοζυγίου τρεχουσών, κάτι που αγνοήθηκε σε όλη τη διάρκεια της δεκαετίας πριν από την κρίση, λόγω του ότι ο εξωτερικός δανεισμός γινόταν σε ευρώ. Επιπλέον, από τη στιγμή της ένταξης η πολιτική χαλάρωσε, και εντάθηκαν τόσο οι δημοσιονομικές ανισορροπίες, όσο και το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας.

» Η σταθεροποιητική προσπάθεια μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 υπήρξε και αυτή ανεπαρκής και βραχύβια, με αποτέλεσμα το 2010, μετά τη μεγαλύτερη μεταπολεμική διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση, η Ελλάδα να υπάρξει το πρώτο θύμα μιας κλασικής κρίσης εμπιστοσύνης και εξωτερικού δανεισμού στην ευρωζώνη, η οποία βεβαίως επηρέασε και τις άλλες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας».

Ωρα είναι λοιπόν, να δούμε γιατί η προσπάθεια μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 υπήρξε «ανεπαρκής» και «βραχύβια»…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News