Η Σαγιάκο επιθυμούσε διακαώς να αποκτήσει ένα δεύτερο παιδί και για τον λόγο αυτόν υποβλήθηκε σε μια σειρά από θεραπείες ώστε να καταφέρει να μείνει έγκυος. Αλλά ο εργοδότης της την ενημέρωσε κάποια στιγμή πως θα ήταν καλύτερο να εγκαταλείψει την προσπάθεια γιατί «είχε χάσει τη σειρά της». Συμβαίνει και αυτό στην Ιαπωνία, παρότι η υπογεννητικότητα αυξάνεται με ανησυχητικούς ρυθμούς. Φαίνεται πως στη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου οι βάρδιες δεν αφορούν μόνον την εργασία αλλά και το δικαίωμα των εργαζομένων και ειδικά των γυναικών να αποκτήσουν απογόνους όποτε το επιθυμούν.

Πρόκειται, φυσικά, για έναν άγραφο κανόνα τον οποίο, ωστόσο, εφαρμόζουν πολλές εταιρείες. Η Σαγιάκο αποφάσισε να δημοσιοποιήσει την ιστορία της μιλώντας στο AFP, δίχως, ωστόσο, να αποκαλύψει την πραγματική ταυτότητά της. Γιατί για πολλούς στην Ιαπωνία, αυτό που της συνέβη, θεωρείται «φυσιολογικό».

«Εχεις ήδη ένα παιδί. Κάνε μια παύση», της συνέστησε το αφεντικό της όταν πληροφορήθηκε τις προθέσεις της, προσθέτοντας πως τώρα «ήταν η σειρά» μιας άλλης εργαζόμενης, που μόλις είχε παντρευτεί, να αποπειραθεί να αποκτήσει παιδί. Τελικά η Σαγιάκο αναγκάστηκε να εγκαταλείψει, όχι την προσπάθεια να γίνει μητέρα για δεύτερη φορά, αλλά τη δουλειά της. «Διαφορετικά θα έπρεπε να απολογηθώ που έμεινα έγκυος», είπε.

Αλλά στην Ιαπωνία, αρκετές εργαζόμενες γυναίκες αφότου έρθει η σειρά τους και καταφέρουν τελικά να φέρουν στον κόσμο ένα παιδί, όταν επιστρέφουν στις δουλειές τους, αναγκάζονται να υποστούν και τα όποια, αρνητικά συνήθως, σχόλια των συναδέλφων τους. Η Μάιου, για παράδειγμα, λίγα μετά την επιστροφή της, ζήτησε άδεια για να συμμετάσχει σε ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα ούτως ώστε να τηρεί τις προϋποθέσεις για να πάρει προαγωγή. «Πήρες άδεια μητρότητας και εργάστηκες λιγότερο, τι άλλο θέλεις;», ήταν τα λόγια του προϊσταμένου της, στο άκουσμα των οποίων η Μάιου αισθάνθηκε πως «κάνοντας χρήση της άδειάς μου και δουλεύοντας μία ώρα λιγότερο την ημέρα, κατέστρεψα την καριέρα μου».

Δύσκολοι καιροί για τις εργαζόμενες επίδοξες μητέρες της Ιαπωνίας. Παρά τα χαμόγελα. Φωτογραφία: Shutterstock

«Έχουμε ήδη μια γυναίκα στο διοικητικό συμβούλιο, οπότε είμαστε εντάξει – τώρα είναι η σειρά κάποιου άλλου». «Όλες τις “καλές” γυναίκες” τις πήραν άλλοι». «Οι περισσότερες γυναίκες δεν επιθυμούν την ένταση και την πίεση της συμμετοχής σε ένα ΔΣ». Είναι αυτές κάποιες από τις χειρότερες δικαιολογίες που ξεστόμισαν υψηλόβαθμα στελέχη των μεγαλύτερων επιχειρήσεων της Βρετανίας στο πλαίσιο έρευνας που διενεργήθηκε για τις ανισότητες μεταξύ των δύο φύλων στους χώρους εργασίας και την αισθητή απουσία γυναικών από τα ΔΣ κορυφαίων βρετανικών εταιρειών.

Τα παραπάνω, άκρως παιδιάστικα, αν όχι προσβλητικά, σχόλια δημοσιεύτηκαν την προηγούμενη εβδομάδα ανώνυμα. Αλλά συμπεριλαμβάνονται στη λίστα με τις δέκα χειρότερες εξηγήσεις που έλαβαν τα μέλη της ομάδας που πραγματοποίησε την έρευνα, συνομιλώντας με τους προέδρους και τους διευθυντές των 350 μεγαλύτερων επιχειρήσεων που είναι εισηγμένες στο χρηματιστήριο του Λονδίνου. Επί του συνόλου, περίπου το 1/4 των μελών των Δ.Σ. όλων αυτών των εταιρειών είναι γυναίκες.

Επιδιώκοντας να διορθώσει αυτήν την ανισορροπία η κυβέρνηση της Τερέζα Μέι έχει απευθύνει έκκληση έως το 2020 τουλάχιστον το 1/3 των μελών των ΔΣ των κορυφαίων επιχειρήσεων της χώρας να είναι γυναίκες.  Είναι αλήθεια πως τα τελευταία χρόνια, αναφέρουν οι New York Times, έχουν γίνει κάποια σημαντικά βήματα στη Βρετανία με στόχο την εργασιακή ισότητα μεταξύ των δύο φύλων. Γιατί το 2011 οι βρετανικές επιχειρήσεις που διοικούνταν αποκλειστικά από άνδρες ήταν περισσότερες από 150 ενώ πέρυσι μόλις δέκα και από τότε έως σήμερα ο αριθμός των γυναικών που κατάφεραν να φτάσουν στις ανώτατες διοικητικές βαθμίδες των εταιρειών στις οποίες εργάζονται διπλασιάστηκε. Αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι «καθώς διαβάζει κάποιος τη λίστα με τις δικαιολογίες, μπορεί να σκεφτεί ότι μιλάμε για το 1918 και όχι για το 2018. Διαβάζεται σαν σενάριο μιας παρωδίας αλλά ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα», υποστήριξε σε ανακοίνωσή της η Αμάντα Μακένζι, επικεφαλής της ΜΚΟ Business in the Community.

Σενάριο παρωδίας γιατί κάποιοι απάντησαν πως «οι μέτοχοι δεν ενδιαφέρονται για τη σύνθεση του ΔΣ, οπότε γιατί να ενδιαφέρει εμάς;», κάποιοι άλλοι πως «δεν μπορώ να διορίσω μια γυναίκα μόνον και μόνο επειδή το θέλω εγώ», μερικοί επέρριψαν την ευθύνη στους συναδέλφους τους, υποστηρίζοντας «πως τα υπόλοιπα μέλη του διοικητικού συμβουλίου δεν επιθυμούν την παρουσία μιας γυναίκας» ενώ αρκετοί ισχυρίστηκαν «πως δεν υπάρχουν κενές θέσεις», τονίζοντας, ωστόσο, πως εάν υπήρχαν, μεταξύ των υποψηφίων θα συγκαταλέγονταν και γυναίκες.

Έμμεση συνέπεια της απουσίας γυναικών στα ανώτατα κλιμάκια των περισσότερων εταιρειών είναι και η μισθολογική ανισότητα μεταξύ των δύο φύλων. Φωτογραφία: Shutterstock

Πριν από μερικές ημέρες το βίντεο με πρωταγωνιστή τον Μαμούντου Γκασαμά, τον πρόσφυγα από το Μάλι που δεν δίστασε λεπτό να σκαρφαλώσει στην πρόσοψη μιας πολυκατοικίας στο Παρίσι για να σώσει ένα παιδί που κρεμόταν από ένα μπαλκόνι του 4ου ορόφου έκανε τον γύρο του κόσμου. Εκατομμύρια άνθρωποι το παρακολούθησαν, μεταξύ των οποίων και ο Εμανουέλ Μακρόν, με αποτέλεσμα στη συνέχεια, ο γάλλος πρόεδρος να προσκαλέσει τον νέο «ήρωα» της Γαλλίας στο Μέγαρο του Ελιζέ όχι μόνο για να τον συγχαρεί προσωπικά αλλά και για να του ανακοινώσει πως σύντομα θα λάβει την γαλλική υπηκοότητα και θα εργαστεί στην πυροσβεστική υπηρεσία. Ένας άλλος, όμως, παράτυπος μετανάστης, ο 25χρονος Αϊμέν Λατρούς από την Τυνησία που το 2015 έσωσε από βέβαιο θάνατο δύο μικρά παιδιά, αντί για ιθαγένεια (ή έστω μια άδεια παραμονής) και εργασία, έλαβε την προηγούμενη εβδομάδα εντολή να εγκαταλείψει τη Γαλλία.

Η περίπτωση του Αϊμέν εγείρει αμφιβολίες, αναφέρει η Corriere della Sera, για τη μεγαλοψυχία του Μακρόν προς τον νεαρό από το Μάλι, ο οποίος κατάφερε (συμπτωματικά) να θέσει τις βάσεις για μια νέα ζωή στη Γαλλία μέσω μιας εξαιρετικής και ριψοκίνδυνης πράξης. Το ίδιο θάρρος επέδειξε και ο Αϊμέν πριν από μία διετία. Αλλά ο Τυνήσιος είχε την ατυχία να μην καταγράψει κανένας με το κινητό το ανδραγάθημά του.

Αυτό, ωστόσο, δεν αλλάζει το γεγονός ότι τον Απρίλιο του 2015 ο παράτυπος Αϊμέν βρισκόταν μαζί με έναν ξάδελφό του και ένα φίλο σε ένα μπαρ της πόλης Φος, όχι πολύ μακριά από το Παρίσι, όταν κάποια στιγμή άκουσαν μια γυναίκα να καλεί σε βοήθεια. «Μαύρος καπνός έβγαινε από το παράθυρο του σπιτιού της», ανέφερε τότε ο νεαρός,  «σπάσαμε την πόρτα και μπήκαμε μέσα. Είδαμε μια γυναίκα στον κήπο που προσπαθούσε να σβήσει τη φωτιά, ο φίλος μου έμεινε μαζί της και εγώ με τον ξάδελφό μου ανεβήκαμε στον δεύτερο όροφο που καιγόταν και πήραμε τα δύο παιδιά», σώζοντας έτσι τις ζωές του τετράχρονου, τότε, Λεόν και του μόλις 19 μηνών Αντάμ.

Κανένας δεν απαθανάτισε τη σκηνή αλλά η μητέρα των δύο παιδιών επισήμανε στις Αρχές ότι ο Αϊμέν χίμηξε μεσ’ στις φλόγες για να γλιτώσει τα παιδιά της. Μερικές εβδομάδες μετά ο δήμαρχος της πόλης απένειμε στους τρεις άνδρες ένα μετάλλιο «εξαιρετικών πράξεων». Αλλά παρά την προσωπική παρέμβαση του δημάρχου, ο Αϊμέν δεν κατάφερε να λάβει ποτέ, όχι τη γαλλική ιθαγένεια, αλλά ούτε άδεια παραμονής, ενώ την περασμένη Πέμπτη πληροφορήθηκε ότι πρόκειται να απελαθεί από τη Γαλλία.

Τελευταία ελπίδα αυτού του «αφανή» ήρωα από την Τυνησία, η προσφυγή στη δικαιοσύνη και τους δικαστές οι οποίοι θα πρέπει να αποφανθούν, υποστηρίζουν οι δικηγόροι του, λαμβάνοντας υπόψη όλα όσα πρόσφερε στον «Spider-Man» από το Μάλι ο πρόεδρος της Γαλλίας.

Τη χορήγηση άδειας παραμονής, ακόμη και ιθαγένειας σε εκείνους που προβαίνουν σε ηρωικές πράξεις προβλέπει ο αστικός κώδικας της Γαλλίας. Με την προϋπόθεση, όμως, όπως αποδεικνύει η περίπτωση του Αϊμέν, πως το κατόρθωμά τους θα καταλήξει στο Twitter. Φωτογραφία: Facebook/Aymen Latrous

Oλοι, ήδη από τα τέλη της άνοιξης, πόσο μάλλον το καλοκαίρι που σφίγγουν οι ζέστες, δυσκολευόμαστε αρκετά να συγκεντρωθούμε και να εργαστούμε σε έναν χώρο με τη θερμοκρασία να κυμαίνεται σε υψηλά επίπεδα. Αλλά μια πρόσφατη έρευνα που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό του εθνικού Κέντρου Οικονομικών Ερευνών των ΗΠΑ, εστιάζοντας σε χιλιάδες μαθητές και μαθήτριες των ΗΠΑ, αποκάλυψε με επιστημονικό τρόπο πως η απουσία κλιματιστικών από τις τάξεις των αμερικανικών σχολείων συνεπάγεται τη μείωση της απόδοσης τους. Υπολογίστηκε πως για κάθε άνοδο της μέσης θερμοκρασίας κατά 0,55 °C, παρατηρείται μια επιδείνωση των μαθησιακών τους ικανοτήτων της τάξης του 1%. Η αρνητική επίπτωση της ζέστης αρχίζει να γίνεται αντιληπτή, όταν η θερμοκρασία ξεπερνά τους 21 βαθμούς. Η πτώση στην απόδοση των μαθητών είναι μεγαλύτερη μετά τους 32 βαθμούς και ακόμη πιο αισθητή όταν ο υδράργυρος ξεπερνά τους 38 βαθμούς.

Οι ειδικοί αναγνωρίζουν πως τα κλιματιστικά αποτελούν μια ιδανική λύση καθώς «το πέρασμα από αίθουσες χωρίς κλιματιστικά σε αίθουσες που διαθέτουν, περιορίζει την επίδραση της ζέστης στη μαθησιακή διαδικασία κατά 78%». Αλλά γνωρίζουν επίσης πως το κόστος εγκατάστασης κλιματιστικών σε όλα τα σχολεία των ΗΠΑ θα ήταν ιδιαίτερο υψηλό, επισημαίνει το Quartz, όχι μόνο για τα δημόσια ταμεία αλλά και για το περιβάλλον. Σήμερα, για παράδειγμα, στη Χαβάη, μόλις τέσσερα στα δέκα σχολεία διαθέτουν κλιματιστικά ενώ στο Μιλγουόκι, ακόμα λιγότερα, ούτε δύο στα δέκα (17%).

Υπάρχει, όμως, κάποια άλλη λύση προς όφελος των μαθητών; Ο Τζόσουα Γκούντμαν, καθηγητής στο Χάρβαρντ και επικεφαλής της μελέτης, τάσσεται υπέρ των πιο παραδοσιακών μεθόδων για την αντιμετώπιση των υψηλών θερμοκρασιών. Αντί για την εγκατάσταση περισσότερων κλιματιστικών, ο αμερικανός ειδικός προτείνει φύτευση περισσότερων δέντρων στα προαύλια των σχολείων και γύρω από αυτά αλλά και το σχεδιασμό και την ανέγερση «πράσινων» κτιρίων. Σίγουρα η αίσθηση δροσιάς δεν θα είναι η ίδια και ενδεχομένως τα παιδιά να αποδιοργανωθούν έως έναν ανεκτό βαθμό αλλά θα συμβάλλουν έτσι στην έκλυση λιγότερου διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα.

Για αυτό όταν πιάνουν οι ζέστες,κλείνουν τα σχολεία. Φωτογραφία: Shutterstock