Μη σας ξεγελά η βαθιά υπόκλιση του Σαρούνας -Σάρας- Γιασικεβίτσιους προς τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, η οποία χθες έδωσε γερό μεροκάματο στους φωτορεπόρτερς του Final-4. Στο παρκέ του Α’ ημιτελικού, απόψε στις 19:00, ο Νο 1 ανερχόμενος κόουτς του ευρωπαϊκού μπάσκετ θα κάνει τα πάντα για να αποδείξει στον μέντορά του -και πρώην προπονητή του στον Παναθηναϊκό- οτι δεν τον αποκαλούν αδίκως «νέο Ζοτς». Αλλο ο σεβασμός και η ευγνωμοσύνη, άλλο η φιλοδοξία. Θα γίνει μάχη. Ο μπασκετικός κόσμος την περιμένει πώς και πώς.

Ο Σάρας θα μπορούσε, κάλλιστα, να είναι γιος του Ζέλικο. Είναι «φτυστοί». Αγαπούν το μπάσκετ όσο τίποτ’ άλλο. Σκέφτονται για το παιχνίδι περίπου με τον ίδιο τρόπο. Είναι λάτρεις της πειθαρχίας. Δεν βρίσκουν ησυχία την ώρα του αγώνα. Τα βάζουν με τους παίκτες τους και διαμαρτύρονται, διαρκώς, στους διαιτητές. Ο 42χρονος Λιθουανός έχει «κληρονομήσει» από τον άνθρωπο που τον έχει εμπνεύσει όσο κανείς άλλος, ακόμη κι αυτό το μελιτζανί χρώμα που βάφει το πρόσωπό του όταν εκνευρίζεται. Αλλά, οποιαδήποτε σύγκριση είναι άδικη για τον Γιασικεβίτσιους.

Είναι μόλις δυόμισι ετών προπονητής, ενώ ο Ομπράντοβιτς είναι από εκείνους που… ξεγέννησαν το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Οχι, απλώς, παλιός αλλά ο κορυφαίος προπονητής, ο πιο επιτυχημένος. Και η Φενέρμπαχτσε είναι η πρωταθλήτρια Ευρώπης, με ετήσιο προϋπολογισμό 30 εκατομμυρίων ευρώ – σχεδόν δεκαπλάσιο από εκείνον της Ζαλγκίρις Κάουνας. Ο Σάρας βρίσκεται στο ξεκίνημα της καριέρας του: το μόνο του θαύμα, μέχρι σήμερα, είναι η πρόκριση αυτής της ομάδας με το δεύτερο χαμηλότερο μπάτζετ της εφετινής Ευρωλίγκας στο Final-4, έπειτα από 19 ολόκληρα χρόνια. Ο «Ζοτς», από την άλλη, διεκδικεί τη δέκατη Κούπα του στην πόλη – αφετηρία της παραμυθένιας καριέρας του: το Βελιγράδι, από το οποίο προέρχονται μερικοί από τους καλύτερους παίκτες, προπονητές, μάνατζερ και διαιτητές όλων των εποχών.

Γιατί, λοιπόν, κρέμασαν στον Γιασικεβίτσιους την ταμπέλα «νέος Ζοτς»; Επειδή αυτό που κατόρθωσε στο Κάουνας είναι ένας άθλος πέρα από κάθε φαντασία, που θυμίζει τον Ομπράντοβιτς στα νιάτα του. Προσλήφθηκε στη χρεωκοπημένη Ζαλγκίρις τον Ιανουάριο του 2016, ενάμισι χρόνο αφότου σταμάτησε το μπάσκετ, και σε χρόνο – ρεκόρ μετέτρεψε μια ομάδα χαμηλού κόστους σε διεκδικήτρια του ευρωπαϊκού θρόνου. Το σύνολο της μισθοδοσίας των παικτών της δεν ξεπερνά τα 3.500.000 ευρώ. Στους πλούσιους συλλόγους της EuroLeague αυτά τα λεφτά τα εισπράττει ένας, μόνον, παίκτης. Ο Νάντο ντε Κολό, ο Γιάν Βέσελι, ο Σέρχιο Γιούλ… Ο πιο καλοπληρωμένος του ρόστερ, ο αρχηγός Παούλιους Γιανκούνας, αμείβεται με 650.000. Ο ίδιος ο Σάρας παίρνει λιγότερα -500.000 ευρώ το χρόνο-, όμως το θαύμα της Ζαλγκίρις είναι όλο δικό του.

Το πρώτο του θύμα ήταν ο Ολυμπιακός, τον οποίο νίκησε (75-55) δέκα μέρες μετά την πρόσληψή του. Ηταν και το τελευταίο του, προσώρας. Αυτόν απέκλεισε στα play-offs για να φτάσει στον αποψινό ημιτελικό. Στο ενδιάμεσο, χόρτασε το Κάουνας περηφάνεια και την Ευρώπη θεαματικό, παθιασμένο, γεμάτο ενέργεια μπάσκετ. Το άθλημα επιβράβευσε αυτή τη συναρπαστική ομάδα με μια πρόκριση πέρα από κάθε λογική. Το συγκλονιστικό το κλάμα του Σάρας στην αγκαλιά της συζύγου και των παιδιών του, στον τελευταίο αγώνα των play-offs, ήταν ο επίλογος μιας συγκλονιστικής προσπάθειας που θα μείνει στην Ιστορία, ό,τι κι αν συμβεί στο Βελιγράδι.

Η Ρεάλ είναι η «Βασίλισσα» με τα εννέα τρόπαια. Η ΤΣΣΚΑ έχει έλληνα προπονητή. Η Φενέρμπαχτσε, τον καλύτερο. Τον αθλητισμό, όμως, τον ομορφαίνουν τα παραμύθια. Σαν αυτό που εφέτος έγραψε η Σταχτοπούτα του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους. Θα ήταν ωραίο, το υπέροχο αφήγημα της Ζαλγκίρις να έχει χάπι εντ. Θα είναι δίκαιο και γι’ αυτή την αλλόκοτη φυλή του μπάσκετ, τους Λιθουανούς, που σε κάθε ματς πλημμύριζαν τη «Zalgirio Arena», τραγουδούσαν και απολάμβαναν το παιχνίδι, όποιο κι αν ήταν το αποτέλεσμα. Οπως έκαναν και στα «πέτρινα χρόνια», επειδή αυτό πρεσβεύει η αθλητική τους κουλτούρα (που απέχει από τη δική μας όσο η μέρα με τη νύχτα).

Το 2009, στο Βερολίνο, πανηγύριζαν μαζί το πέμπτο αστέρι του Παναθηναϊκού στην Euroleague: ο Ομπράντοβιτς με το κοστούμι του και ο Σάρας με την αθλητική του φανέλα. Ποιος να το φανταζόταν, τότε, ότι οκτώ χρόνια αργότερα θα βρίσκονταν αντιμέτωποι στον ημιτελικό του Final-4… Αλλά, κακά τα ψέματα. Γκραν φαβορί για να φτάσει στον Τελικό είναι η Φενέρ. Το αντίθετο θα είναι ένα, ακόμη, θαύμα. Μεγαλύτερο από εκείνο της Ζαλγκίρις του 1999, που στέφτηκε Πρωταθλήτρια Ευρώπης στο Μόναχο, έχοντας νικήσει στον ημιτελικό τον Ολυμπιακό με 87-71.

Η εφετινή Ζαλγκίρις θυμίζει αρκετά τον δράστη της μεγαλύτερης έκπληξης όλων των εποχών στη διοργάνωση: τον Ολυμπιακό του 2012, που σήκωσε την Κούπα με μόλις δυο έμπειρους παίκτες – τον Σπανούλη και τον Πρίντεζη. Οι υπόλοιποι ήταν ο Χάινς, ο Λο, ο Παπανικολάου, ο Μάντζαρης… Ακόμη κι αν δεν φτάσει ώς το τέλος, ίσως αξίζει να την υποστήριξή μας, ελλείψει Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού.
………….

19:00 Α’ Ημιτελικός, Φενέρμπαχτσε – Ζαλγκίρις, Novasports1

22:00 Β’ Ημιτελικός, ΤΣΣΚΑ Μόσχας – Ρεάλ Μαδρίτης, Novasports1

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News