Η ανακοίνωση δεν χρειάστηκε περισσότερες από δύο φράσεις και, όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις και σε τέτοια καθεστώτα, δεν είχε και πολλές λεπτομέρειες για το ποιος, πότε και γιατί.

Η ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας αποφάσισε (και ανακοίνωσε την Κυριακή) να εισηγηθεί την άρση του ορίου δύο θητειών για τον πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ και τον αντιπρόεδρο της χώρας.

Θα μπορούσε να λέει ότι «αποφάσισε και διέταξε» αλλά, ακόμη και σε μια χώρα σαν τη Κίνα, θα χρειαστεί η έγκριση ενός ανώτατου οργάνου – η οποία είναι κάτι περισσότερο από αυτονόητη.

Η λιτή ανακοίνωση από τον προπαγανδιστικό μηχανισμό δεν μπορούσε να κρύψει το ιστορικής σημασίας μέγεθος της απόφασης, γράφει ο Guardian.

«Δεν περίμενα μια τέτοια ανοιχτή διακήρυξη του νέου καθεστώτος. Νόμιζα ότι θα έφτανε ένα βήμα πριν από αυτό το σημείο», είπε η Σούζαν Σιρκ, ειδική σε θέματα Κίνας.

Αναφέρεται βέβαια στον 64χρονο Σι που είναι ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της χώρας: κανενός είδους εσωκομματική αντιπολίτευση δεν έχει να αντιμετωπίσει, αν δεν φροντίζει κιόλας να καταπνίγει με κάθε τρόπο και όποια άλλη αντιπολίτευση εμφανιστεί.

Ο Σι ανέλαβε γενικός γραμματέας του ΚΚΚ στο τέλος του 2012 και κυβέρνησε με σιδηρά πυγμή κατά κάθε είδους αντιπολίτευσης. Η δεύτερη θητεία και αυτές που θα έλθουν στο μέλλον μόνο ανησυχία προκαλούν.

Με αυτήν την προειλημμένη απόφαση για την επιμήκυνση της θητείας του θα κυριαρχεί και την επόμενη δεκαετία (το 2030 θα είναι 76 ετών, όχι αφύσικη ηλικία για την πολιτική ιστορία της Κίνας) και ίσως και πιο πέρα.

Μερικούς μήνες νωρίτερα, κατά το 23ο συνέδριο του κόμματος είχε φροντίσει να εξασφαλίσει την ιδεολογική του ηγεμονία ενσωματώνοντας την σκέψη του στην ιδεολογική γραμμή του κόμματος.

Κατά κάποιο τρόπο, εκτιμά άλλος ειδικός της κινεζικής πολιτικής σκηνής, ο Σι έγινε ένας «σούπερ Πούτιν» που είναι περισσότερο φιλόδοξος, περισσότερο ισχυρός και περισσότερο αποτελεσματικός από τον ρώσο ομόλογό του.

Οι αντιφρονούντες μιλούν ανοιχτά για τυραννία και για «ισόβιο δικτάτορα» Σι,  λόγια που ηχούν στη Δύση ανησυχητικά αλλά μέσα στη χώρα τους απλά εξαφανίζονται. Ο Σι έχει ζητήσει από τα μέσα ενημέρωσης «απόλυτη πίστη» και αυτά με τη σειρά τους προσπαθούν να καθησυχάσουν ότι δεν θα είναι ισόβιος.

Το ότι η πολιτική και η ιδεολογική ηγεμονία είναι στα χέρια του Σι δεν τον εξασφαλίζει ωστόσο από άλλους συστημικούς -θα τους λέγαμε- κινδύνους: Οπως είναι η οικονομία και η πορεία της τα επόμενα 10-20 χρόνια – θα εξακολουθήσει να αναπτύσσεται με 6-7% κατά μέσο όρο τον χρόνο; Ή όπως είναι το διαρκές σφίξιμο του πολιτικού και κοινωνικού ελέγχου – για πόσο θα το ανέχονται οι Κινέζοι;

Αλλά πάντως, η περίπου κοινή συνισταμένη όλων των απόψεων που γράφονται στον δυτικό Τύπο βρίσκεται στη φράσ: η εποχή του Σι ανέτειλε και ακόμη δεν έχουμε δει τίποτα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News