Είχαμε συνηθίσει, τα ντέρμπι ΠΑΟΚ – Ολυμπιακού να μην τελειώνουν. Ή, να έπρεπε να είχαν διακοπεί. Το χθεσινό (25/2), ούτε που πρόλαβε να αρχίσει. Τι κρίμα! Κατά την είσοδο των ομάδων στον αγωνιστικό χώρο η ατμόσφαιρα θύμιζε σχολική γιορτή. Δεν έπεσε ούτε μια κροτίδα. Δεν άναψε ούτε ένας πυρσός. Μόνο φωνές και χαρτάκια. Οποιος ξέρει από τέτοια ματς, μπορεί να αντιληφθεί τη διαφορά με το παρελθόν. Την προσπάθεια της ΠΑΕ ΠΑΟΚ, την αυτοσυγκράτηση των θεατών, ώστε όλα να κυλήσουν ομαλά.

Αρκούσε ένας ηλίθιος, για να τινάξει το ματς στον αέρα. Με ταλέντο στο σημάδι, που θα ζήλευε η Αννα Κορακάκη. Η ταινία ταμειακής μηχανής που εκσφενδόνισε από απόσταση 20 μέτρων, πέτυχε τον Οσκαρ Γκαρσία στο πρόσωπο. Διάνα, σε κινούμενο στόχο. Εκτός εάν την πέταξε στην τύχη, οπότε ο ΠΑΟΚ είναι εξαιρετικά άτυχος. Χωρίς έναν μασέρ, έναν φροντιστή ή έναν σεκιουριτά, το ντέρμπι θα μπορούσε να διεξαχθεί. Οχι, όμως, χωρίς τον προπονητή του Ολυμπιακού.

Ευτυχώς, ο τραυματισμός ήταν επιπόλαιος: οίδημα άνω χείλους και επιφανειακό θλαστικό τραύμα του βλεννογόνου. Κανείς, όμως, δεν μπορεί να πει με σιγουριά, αν το πρησμένο χείλος του Ισπανού τον εμπόδιζε, πράγματι, να κοουτσάρει την ομάδα του, ή αν ο Ολυμπιακός βρήκε την ευκαιρία να πάρει στα χαρτιά τρεις βαθμούς που πολύ δύσκολα θα έπαιρνε στο γήπεδο. Ούτε, καν, ο γιατρός. Διότι, όπως μας έμαθαν οι παλιοί στον Στρατό, η ζάλη (που επικαλέστηκε ο προπονητής) και ο πονοκέφαλος, δεν υπάρχει τρόπος να διαγνωσθούν.

Εάν ο Ολυμπιακός έστησε ολόκληρη παράσταση για να αποδράσει νικητής από την Τούμπα, ο ΠΑΟΚ είναι ο τελευταίος που δικαιούται να φωνάζει. Δεν έχει περάσει ούτε χρόνος -ήταν 17 Μαΐου 2017- από εκείνο το παιχνίδι του στη Λεωφόρο, στο οποίο ένα άδειο κουτάκι μπίρας είχε χτυπήσει στο κεφάλι τον (τότε) προπονητή του, Βλάνταν Ιβιτς. Ο γιατρός του αγώνα έκανε λόγο για απλές εκδορές, όμως οι άνθρωποι του ΠΑΟΚ ισχυρίστηκαν ότι ο σέρβος τεχνικός ζαλιζόταν. Τον πήγαν στον «Ευαγγελισμό» με αναπηρικό αμαξίδιο και ασθενοφόρο, το ματς διεκόπη οριστικά (ο Παναθηναϊκός νικούσε 1-0), και κατακυρώθηκε στους φιλοξενούμενους. Για το… σατανικόν της συμπτώσεως αξίζει να θυμηθούμε ότι διαιτητής του αγώνα ήταν ο Κομίνης. Που χθες, στην Τούμπα, ήταν τέταρτος.

Ο Παναθηναϊκός είχε χάσει το ντέρμπι (3-0) στα χαρτιά, του είχαν αφαιρεθεί τρεις βαθμοί από τα play-offs κι άλλοι δύο από το επόμενο Πρωτάθλημα, και -επιπλέον- είχε τιμωρηθεί με δύο αγωνιστικές κεκλεισμένων των θυρών. Αυτό το δεδικασμένο, τώρα ο ΠΑΟΚ θα το βρει μπροστά του. Αλλωστε, ο σχετικός κανονισμός (άρθρο 15, παρ. 3) είναι σαφέστατος: εάν από τη ρίψη αντικειμένων υπάρξει σωματική βλάβη προσώπου νόμιμα ευρισκομένου στον αγωνιστικό χώρο (όπως συνέβη στην περίπτωση του Γκαρσία) και ο αγώνας διακοπεί οριστικά, επιβάλλεται κατακύρωσή του υπέρ της αντίπαλης ομάδας, αφαίρεση τριών βαθμών από τον βαθμολογικό πίνακα και ποινή διεξαγωγής αγώνα χωρίς θεατές για δύο έως τρεις αγωνιστικές.

Ο ΠΑΟΚ κινδυνεύει να χάσει έναν τίτλο -τον πρώτο του εδώ και 33 χρόνια- επειδή κάποιοι ηλίθιοι οπαδοί, όπως ο χθεσινός της Τούμπας ή ο περυσινός της Λεωφόρου, αδυνατούν να κατανοήσουν ποιον, πραγματικά, βλάπτουν όταν σημαδεύουν τους αντιπάλους. Ναι, ο νόμος περί αντικειμενικής ευθύνης των ΠΑΕ για ό,τι κι αν συμβεί στο γήπεδό τους ή γύρω από αυτό είναι, εν πολλοίς, άδικος. Γιατί είναι στατιστικώς αδύνατον, μέσα σε 30.000 ή 20.000 κόσμο να μη βρεθεί ούτε ένας βλαμμένος. Αλλά, δυστυχώς, δεν γίνεται αλλιώς. Φάνηκε και πριν από λίγες εβδομάδες, όταν ο Βαγγέλης Μαρινάκης αναρωτήθηκε αν τα επεισόδια στο ματς με την ΑΕΚ, στο «Γ. Καραϊσκάκης», τα έκαναν οπαδοί του Ολυμπιακού ή… προβοκάτορες.

Το ποδόσφαιρό μας ζει μια μεταβατική εποχή. Από τη μια, εφαρμόζονται -επιτέλους- οι κανονισμοί. Πριν από έξι επτά χρόνια το ντέρμπι ΠΑΟΚ – ΑΕΚ συνεχίστηκε σαν να μην τρέχει τίποτα, αν και ο τερματοφύλακας των φιλοξενούμενων (Σάχα) είχε αρπάξει φωτιά από φωτοβολίδα. Ενώ τώρα, ένα άδειο κουτάκι μπίρας ή ένα ρολό ταμειακής μηχανής στέλνει τις ομάδες στα αποδυτήρια και τις ΠΑΕ στον δικαστή. Από την άλλη, όμως, η νοοτροπία στα γήπεδα παραμένει νοσηρή. Είναι λογικό. Ενας χρόνος «κανονικότητας» δεν αρκεί για να τη θεραπεύσει.

Κάποτε θα έρθει αυτή η μέρα. Σε κάποιο ΠΑΟΚ – Ολυμπιακός του μέλλοντός μας, ο παμπουΐνος της εξέδρας θα παραδοθεί από τους διπλανούς του στις Αρχές. Οι γηπεδούχοι θα ζητήσουν «συγγνώμη». Οι φιλοξενούμενοι δεν θα προτάξουν το συλλογικό τους μικροσυμφέρον. Ολοι μαζί θα σκεφτούν το ποδόσφαιρο: τους παίκτες που θέλουν να παίξουν, τους θεατές που στέκονται επί ώρες κάτω από τη βροχή, το κανάλι που δαπανά εκατομμύρια, τους χορηγούς που πληρώνουν για να διαφημιστούν. Αλλά, μέχρι τότε, οι ομάδες θα βρίσκονται στο έλεος ενός -και μόνον- ηλιθίου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News