Η Μπριζίτ Μπαρντό ποτέ δεν ήταν αυτό που λέμε «πολιτικά ορθή». Ακόμα και η απόφασή της να αποσυρθεί από την ηθοποιία το 1973, στα 39 της, ήταν μια ενέργεια που σόκαρε, ασχέτως αν αυτό της επέτρεψε να διατηρήσει τον μύθο της πανέμορφης γυναίκας που έπλασε ο Θεός (για να θυμηθούμε το ντεμπούτο της, το 1956, στην θρυλική ταινία του Ροζέ Βαντίμ).

Στα χρόνια που μεσολάβησαν η Μπαρντό προκάλεσε επίσης με τις δημόσιες θέσεις της κατά της επιρροής του Ισλάμ και των Αράβων στη Γαλλία –έχει μάλιστα τιμωρηθεί πέντε φορές με πρόστιμο για πρόκληση ρατσιστικού μίσους– και βεβαίως με τη συμπαράταξή της με το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο του αντισημίτη Ζαν-Μαρί Λεπέν.

Τώρα λοιπόν επιστρέφει: κατηγορεί για υποκρισία τις πρωθιέρειες του κινήματος #MeToo –το οποίο μετά το ξέσπασμα του σκανδάλου Γουάινσταϊν καλεί τις ηθοποιούς και όχι μόνο να καταγγείλουν περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης– και υποστηρίζει ότι όλες εκείνες που βγήκαν και ισχυρίστηκαν σεξουαλικές παρενοχλήσεις, το έκαναν καθαρά για να τραβήξουν την προσοχή με τις κατηγορίες τους.

Σε συνέντευξή της στο περιοδικό Paris Match, η 83χρονη σήμερα ηθοποιός, υποστήριξε ότι πολλές ηθοποιοί «κολλούσαν» οι ίδιες στους παραγωγούς ώστε να πάρουν τον ρόλο και τώρα για να έλθουν πάλι στο προσκήνιο, βγήκαν με δηλώσεις να πουν ότι τις παρενόχλησαν.

«Σχετικά με τις ηθοποιούς και όχι για τις γυναίκες γενικά, θεωρώ ότι στην πλειονότητά τους είναι υποκριτικό, γελοίο και εντελώς αδιάφορο» είπε χαρακτηριστικά, η Μπε-Μπε.

Μιλώντας για τις δικές της εμπειρίες, η Μπαρντό –η οποία στα μέσα της δεκαετίας του ’50 έγινε διάσημη και παγκόσμιο σύμβολο του σεξ με το υπέροχο «Και ο Θεός… έπλασε τη γυναίκα» υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Βαντίμ, συζύγου της εκείνη την εποχή– επέμεινε ότι ποτέ δεν υπήρξε θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης.

Και τόνισε ότι πάντα έβρισκε γοητευτικό όταν οι άνδρες της έλεγαν ότι ήταν όμορφη. «Ή ότι είχα έναν ωραίο μικρό κώλο» προσέθεσε ενθυμούμενη την εποχή που είχε όλους τους άνδρες στα πόδια της.

Πέρα από το ενδεχομένως υπερβολικό των δηλώσεων της Μπαρντό, αυτό που αναδεικνύεται είναι μια διαφορετική νοοτροπία ανάμεσα στις δύο ακτές του Ατλαντικού. Δεν έχουν περάσει παρά λίγες ημέρες από το άρθρο των 100 γυναικών της Τέχνης και των Γραμμάτων –μεταξύ αυτών και η Κατρίν Ντενέβ– το οποίο δημοσιεύτηκε στη Le Monde και ήταν μια πολεμική  κατά του νεοπουριτανισμού που έγραφε ότι επικρατεί στο Χόλιγουντ, περιγράφοντας τους κινδύνους από τη γιγάντωση του κινήματος #ΜeToo.

Στη Γαλλία φαίνεται πως θεωρούν ότι η ερωτική πολιορκία, ακόμα και το αδέξιο ή επίμονο «καμάκι» είναι σπουδαιότερα για τις διαπροσωπικές σχέσεις από τη «χωρίς αιχμαλώτους» και αμερικανικής προελεύσεως μάχη κατά της σεξουαλικής παρενόχλησης, την οποία ναι μεν θεωρούν σημαντική αλλά την αντιμετωπίζουν και ως ένα είδος υστερίας που υπονομεύει το φλερτ. Το να «πειράζει» ένας άνδρας μια γυναίκα στον δρόμο είναι μέρος της γαλλικής κουλτούρας και αυτό αποπνέουν τόσο το άρθρο της Ντενέβ όσο και τα λεγόμενα της Μπαρντό.

Στη συνέντευξή της στο Paris Match η Μπε-Μπε λέει χαρακτηριστικά: «Ο (πρώην πρόεδρος της Γαλλίας) Σιράκ με φώναζε μικρή ελαφίνα του».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News