Η κουβέντα άνοιξε εκείνο το βράδυ της 22ης Δεκεμβρίου που ο υπέροχος Λευτέρης Πετρούνιας βραβεύτηκε από τους αθλητικούς συντάκτες -για τρίτη διαδοχική φορά- ως «Ο Αθλητής της Χρονιάς». Γιατί ο Λευτέρης κι όχι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο (που, βεβαίως, ήταν υποψήφιος); Επειδή ο Πετρούνιας… Ναι, αλλά ο Giannis… Εάν βγήκε κάποιο συμπέρασμα από αυτή τη συζήτηση -που συνεχίζεται στα social media με αφορμή τούτες τις μέρες των απολογισμών-, είναι πως η Ελλάδα έχει τη σπάνια, για το μέγεθός της, τύχη να διαθέτει δύο παγκόσμιες αθλητικές κορυφές.

Εχει και τρίτη. Την Κατερίνα Στεφανίδη, που αναδείχθηκε «Η Αθλήτρια της Χρονιάς», θα την ψήφιζαν ακόμη και η Μαρία Σάκκαρη (τένις) με τη Αρτεμι Κεφαλίδου (σκοποβολή), οι οποίες συμπλήρωσαν την τριάδα των κορυφαίων στις Γυναίκες. Ο Λευτέρης, ο Giannis και η Κατερίνα είναι τρεις από τους μεγάλους πρωταγωνιστές της διεθνούς αθλητικής σκηνής για το 2017. Αλλά, ατυχώς, τα ελληνικά βραβεία ήταν μόνο δύο.

Ο Πετρούνιας είναι, ήδη, θρύλος στο αγώνισμά του. Από το 2015 κι έπειτα δεν έχει αφήσει χρυσό για χρυσό. Ολοι οι τίτλοι του 2017 είναι δικοί του. Πρώτα αναδείχτηκε Πρωταθλητής Ευρώπης (για τρίτη χρονιά στη σειρά). Στις έξι δεκαετίες που οι Ολυμπιακοί Αγώνες και τα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα ενόργανης γυμναστικής συνυπάρχουν, είναι μόλις ο δεύτερος «χρυσός» Ολυμπιονίκης των κρίκων που κατόρθωσε να υπερασπιστεί τα κεκτημένα του στην Ευρώπη. Τον Οκτώβριο κατάφερε να διατηρήσει και τον τίτλο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή. Αλλά, το πιο εκπληκτικό με τον «άρχοντα των κρίκων» είναι ότι οι άθλοι του δεν αιφνιδιάζουν, πια, κανέναν. Ολοι τους θεωρούμε νορμάλ. Αυτονόητους. Λες και διαγωνίζεται χωρίς αντίπαλο.

Περίπου την ίδια εποχή που αρχίσαμε να αντιλαμβανόμαστε το μεγαλείο του γυμναστή μας, ο Giannis έκανε τα πρώτα του «θαύματα» στη δική του… ειδικότητα. Μόνο που, ο Αντετοκούνμπο έχει την τύχη να πρωταγωνιστεί σε ένα από τα πιο διάσημα θέατρα των σπορ, το ΝΒΑ. Η προβολή του είναι ασυγκρίτως μεγαλύτερη από εκείνη του Πετρούνια – και κάθε άλλου έλληνα αθλητή. Σχεδόν καθημερινή. Ενώ ο Λευτέρης, «λάμπει» δυό τρεις φορές το χρόνο – όσες είναι και οι μεγάλες διοργανώσεις στις οποίες συμμετέχει. Το ίδιο του το άθλημα «αδικεί» τον Πετρούνια. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο Giannis δεν αξίζει κάθε δευτερόλεπτο της δημοσιότητας που απολαμβάνει.

Για τον Αντετοκούνμπο, το 2017 κύλησε ονειρεμένα. Λες και το σκηνοθέτησε ο ίδιος για τον εαυτό του – με εξαίρεση τον θάνατο του αγαπημένου του πατέρα. Στα 22 του χρόνια, ο «Greek Freak» έγινε ο πρώτος έλληνας μπασκετμπολίστας που αγωνίστηκε σε All-Star Game και, μάλιστα, ήταν βασικός με την ομάδα της Ανατολής. Στη Νέα Ορλεάνη έδωσε μία υπέροχη παράσταση 23 λεπτών, συμπαίκτης του ΛεΜπρόν, του Μπάτλερ, του Ιρβινγκ, του Καρμέλο Αντονι… Κι έπειτα, εκτοξεύθηκε. Κατέρριψε κάθε πιθανό και απίθανο ρεκόρ. Εγινε πρωταγωνιστής. Τον συγκρίνουν, ήδη, με «ιερά τέρατα» του αθλήματος. Η φανέλα του «πουλάει» σαν ζεστό ψωμί. Και -το σπουδαιότερο- βελτιώνεται, μέρα με τη μέρα, με ρυθμούς που αποτελούν παγκόσμιο φαινόμενο.

Οι ιστορίες του Πετρούνια και του Αντετοκούνμπο μοιάζουν σε πολλά. Και οι δύο πορεύτηκαν ολομόναχοι. Ξεπέρασαν αφάνταστες δυσκολίες με τη δύναμη της ψυχής τους (μέχρι το 2015, ο Λευτέρης ζούσε τη μία απογοήτευση μετά την άλλη, αφού έφτανε μία ανάσα από το βάθρο αλλά δεν κατάφερνε να ανέβει σε αυτό). Κι όταν ήρθε η δικαίωση του αγώνα τους, το βάρος της επιτυχίας δεν τους γκρέμισε. Εξακολουθούν να δουλεύουν σκληρά, ενώ θα μπορούσαν να αναπαυθούν στις δάφνες τους. Τέλος, είναι και οι δύο γεννημένοι «σταρ». Με την καλή έννοια. Αυτό το λαμπερό, χαμογελαστό τους πρόσωπο ξεκλειδώνει καρδιές.

Εχουν και τρεις μεγάλες διαφορές. Ο Λευτέρης πάλεψε -και παλεύει ακόμη- στην Ελλάδα της κρίσης. Κάτω από συνθήκες τριτοκοσμικές, τις οποίες έχει περιγράψει και στον Πρωθυπουργό. Ενώ ο Giannis έσπειρε το ταλέντο του σε πολύ πιο εύφορο έδαφος. Ο Λευτέρης βρίσκεται, ήδη, στην κορυφή του Κόσμου, στο αγώνισμά του. Ενώ ο Giannis, ακόμη σκαρφαλώνει. Ο Λευτέρης έχει χαρίσει στην Ελλάδα μετάλλια. Ενώ ο Giannis, προς το παρόν, μόνον την περηφάνεια ότι τον έχει γιο της.

Η ιστορία της Στεφανίδη, κάπου μοιάζει με αυτή του Λευτέρη και κάπου με εκείνη του Γιάννη. Οπως ο Πετρούνιας, η Κατερίνα έχει στην κατοχή της όλους τους διαθέσιμους τίτλους (εκτός από εκείνον της Παγκόσμιας Πρωταθλήτριας στον κλειστό στίβο, που θα τον διεκδικήσει στις αρχές του 2018). Μέσα στο 2017 κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κλειστού στίβου, ανέβηκε στην κορυφή του Κόσμου στο Παγκόσμιο του Λονδίνου, και ολοκλήρωσε πρώτη στη γενική κατάταξη τα Γκραν Πρι του Diamond League. Εχασε μόλις έναν από τους 16 αγώνες που έδωσε στη διάρκεια της σεζόν. Αναδείχτηκε «Αθλήτρια της Χρονιάς» και στην Ευρώπη – και μία από τις τρεις κορυφαίες στον Κόσμο.

Οπως ο Αντετοκούνμπο, προοδεύει αλματωδώς. Την τελευταία επταετία έχει βελτιώσει τις επιδόσεις της κατά 61 εκατοστά στον ανοικτό στίβο και κατά 60 εκατοστά στον κλειστό. Τους 20 από αυτούς τους πόντους, τους «κατέκτησε» τα τρία τελευταία χρόνια. Το καλοκαίρι του 2014 το ατομικό της ρεκόρ (στον ανοικτό στίβο) ήταν 4,71μ. Τώρα είναι 4,91μ. Και το δικό της ταλέντο, όπως του Γιάννη, καλλιεργήθηκε στις ΗΠΑ.

Ο Λευτέρης, ο Giannis και η Κατερίνα είναι τρία από τα τέσσερα κορυφαία πρόσωπα του αθλητικού μας 2017. Το τέταρτο είναι ο Νίκος Γκάλης, που στα 60 του δεν παύει να μας «ψηλώνει», να μας συγκινεί. Τριάντα χρόνια μετά το έπος του ’87, ο «Νικ» εισήλθε στο «Hall Of Fame», περνώντας στο πάνθεον των αθανάτων του παγκοσμίου μπάσκετ. Μέσα στο λευκό του σμόκιν ήρθε από το ένδοξο παρελθόν μας για να μας δείξει, πάλι, τον δρόμο προς το μέλλον. Ο Γκάλης υπήρξε ο πρώτος έλληνας αθλητής που δεν επαναπαύθηκε στο υπερφυσικό του ταλέντο, αλλά το καλλιέργησε με σκληρή δουλειά. Υπ’ αυτήν την έννοια, ο Λευτέρης, ο Giannis και η Κατερίνα είναι μαθητές του.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News