Ο κύριος Κώστας κρατούσε στο ένα χέρι ένα στριφτό τσιγάρο και στο άλλο ένα γυάλινο μπουκάλι μπύρας. Κάθε φορά που οι φωτογράφοι τον περικύκλωναν, έκρυβε ενοχικά το μπουκάλι κάτω από το τραπέζι. Γυμνός από τη μέση και πάνω, με ένα ανοιχτόχρωμο παντελόνι και γυμνά πόδια που πατούσαν κατευθείαν στην άμμο. Ηταν ο πιο «δύσκολος» στην κουβέντα από μία παρέα 5 ατόμων που είχε στήσει τις καρέκλες της με φόντο τη θάλασσα. Μαγιό, φαγητό σε ταπεράκι, φρούτα, ο καυτός ήλιος του Σεπτεμβρίου και κάπου στο βάθος ένα τεράστιο βυτιοφόρο να μουγκρίζει καθώς ρουφάει από την θάλασσα ένα μαύρο πηχτό υγρό που την έχει καλύψει.

Το μεσημέρι της Πέμπτης οι περισσότερες παραλίες της Γλυφάδας δεν ήταν «ανοιχτές» για τους λουόμενους. Οι κόκκινες κορδέλες και τα σημειώματα που ενημέρωναν τους περαστικούς να μην εισέρχονται στην θάλασσα για «λόγους δημόσιας Υγείας» ήταν μάλλον περιττές. Εξάλλου στις παραλίες της Γλυφάδας, η μυρωδιά της θαλασσινού νερού και του τηγανιτού φαγητού είχε αντικατασταθεί από μία πολύ έντονη μυρωδιά πετρελαίου.

Στην παραλία που ήταν δίπλα στην μαρίνα της Γλυφάδας, περίπου 10 άνθρωποι είχαν ξαπλώσει κάτω από τον ήλιο φορώντας τα μαγιό τους. Κανένας δεν βουτούσε στην θάλασσα που ήταν πασπαλισμένη από μικρές και μεγάλες μαύρες κηλίδες πετρελαίου. Ολοι τους ήταν ξένοι, οι περισσότεροι τουρίστες που δεν είχαν πληροφορηθεί για τους τόνους μαζούτ που είχαν απλωθεί στον Σαρωνικό. Ηρθαν σε μια διάσημη παραλία της Αττικής και τελικά άπλωσαν τις πετσέτες τους ανάμεσα από μαύρες πλάκες πετρελαίου.

Λίγο πιο κάτω, μία παρέα πέντε ανθρώπων αναπαύονταν στον ίσκιο ενός καταπράσινου δέντρου. «Χθες το βράδυ είδαμε μία μαύρη γραμμή να διασχίζει την θάλασσα και να έρχεται προς τα βράχια» μας είπαν ενώ μας προέτρεψαν να προχωρήσουμε στην διπλανή παραλία, εκεί όπου το πετρέλαιο έχει καλύψει τα πάντα. Στον δρόμο, σταματήσαμε σε μια καφετέρια όπου ένας σερβιτόρος μας ενημέρωσε ότι «ο κόσμος δεν έχει σταματήσει να έρχεται στα μαγαζιά, απλώς κανείς δεν βουτάει για μπάνιο».

Λίγα μόνο βήματα μακριά, μπορούσες να διακρίνεις μια παραλία ανάμεσα από τρία τουλάχιστον βυτιοφόρα που είχαν παρκάρει δίπλα στη ακτή. Περπατώντας προς το σημείο, η μυρωδιά από πετρέλαιο γινόταν αφόρητη. Η εικόνα στην συγκεκριμένη παραλία της Γλυφάδας ήταν θλιβερή. Μόνο ο ήχος των ήρεμων κυμάτων θύμιζε ότι κάποτε εκεί υπήρχε μια παραλία με γαλάζια νερά και χρυσή άμμο. Τώρα, τα κύματα γέμιζαν με μαύρα ζουμιά τα λιγοστά βότσαλα που δεν είχαν καλυφθεί από πετρέλαιο. Μέσα στην θάλασσα είχε τοποθετηθεί ένα διαχωριστικό που είχε μαζέψει όλο το πετρέλαιο στα πρώτα δέκα με δεκαπέντε μέτρα της θάλασσας.

Στην παραλία, βρισκόταν πλήθος κόσμου που επιθυμούσε να φωτογραφήσει το απόκοσμο θέαμα. Εκεί ήταν και η παρέα του κ. Κώστα, η μόνη σε ολόκληρη την παραλία που ήταν εκεί χωρίς φωτογραφικές μηχανές και αθλητικά παπούτσια. «Δεκαπέντε χρόνια έρχομαι σε αυτήν την παραλία και κάνω μπάνιο κάθε μέρα. Χειμώνα καλοκαίρι» μας είπε ο κ. Κώστας. «Την συγκεκριμένη παραλία εγώ την έφτιαξα, μετακινούσα πέτρες για αρκετές ημέρες προκειμένου να μπορεί ο κόσμος να μπαίνει στην θάλασσα».

Πίσω από την παρέα με τα μαγιό, το βυτιοφόρο είχε ξεκινήσει την άντληση του πετρελαίου από την θάλασσα. Ένα άνδρας φορούσε με προσοχή την λευκή στολή και τις μεγάλες γαλότσες και πατούσε μέσα στην κατάμαυρη θάλασσα για να τοποθετήσει την αντλία στο κατάλληλο σημείο. «Πόση ώρα θα πάρει αυτή η διαδικασία;» ρωτήσαμε τον κύριο Δημήτρη Ακρίβο που είναι υπεύθυνος για τις μαρίνες της Γλυφάδας. «Πολλές ώρες, δεν ξέρω σίγουρα» απαντάει. «Μέχρι τώρα έχουμε βγάλει 120.000 λίτρα και συνεχίζουμε».

Ο κ. Ακρίβος μας είπε ότι το βράδυ της Τετάρτης τον ενημέρωσαν ότι οι κηλίδες πετρελαίου θα περιοριστούν στον Αγιο Κοσμά και ο αέρας θα τις βγάλει στα ανοιχτά. «Τελικά ο αέρος έφερε δύο μεγάλες κηλίδες στην Γλυφάδα» μας είπε. Πίσω από το βυτιοφόρο, δύο κυρίες κοιτούσαν αποκαρδιωμένες την θλιβερή εικόνα. Μιλούσαν συνωμοτικά εμφανώς επηρεασμένες από το θλιβερό θέαμα «Πότε θα κάνουμε μπάνιο ξανά σε αυτήν την θάλασσα; Ποιος θα φάει ψάρια από εδώ;» μονολογούσαν.

Στα κοντινά βράχια, ένας νεαρός με μπλούζα της Greenpeace κοιτούσε την θάλασσα. Ο Αλκης Καφετζής από την γνωστή Μη Κυβερνητική Οργάνωση, μας είπε ότι ένα σχετικό μικρό ατύχημα έχει οδηγήσει σε μία τεράστια οικολογική καταστροφή. Ο λόγος σύμφωνα με τον ίδιο; «Υπήρξε τεράστια αργοπορία και λάθος χειρισμοί από την πρώτη κιόλας στιγμή».

Το σημαντικότερο που μας είπε ο κ. Καφετζής δεν έχει να κάνει με την εικόνα της παραλίας που απασχολεί τους νεαρούς με τις φωτογραφικές μηχανές. «Μπορεί αρκετά σύντομα η συγκεκριμένη παραλία να καθαρίσει αλλά μόνο φαινομενικά. Η σύσταση του πετρελαίου θα έχει αλλάξει και ενώ η θάλασσα θα φαίνεται καθαρή, στην πραγματικότητα παντού θα υπάρχουν κηλίδες από υγρό πετρέλαιο».

Μπορεί λοιπόν τα βυτιοφόρα, οι κάμερες και τα τηλεοπτικά κανάλια να μην βρίσκονται σε λίγο καιρό σταθμευμένα δίπλα στην θάλασσα όμως οι μικρές μαύρες κηλίδες μαζούτ θα είναι εκεί για χρόνια, ίσως κρυμμένες κάτω από την παχιά χρυσαφένια άμμο, να θυμίζουν ένα μεγάλο οικολογικό έγκλημα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News