Οι επιστήμονες το λένε καιρό τώρα, οι έρευνες προειδοποιούν, οι πολίτες ανησυχούν. Οι θάλασσες έχουν γίνει μία τεράστια «χωματερή» πλαστικού, οι λίμνες, τα ποτάμια και οι υδάτινοι πόροι αντιμετωπίζουν σοβαρότατο κίνδυνο μη αναστρέψιμης μόλυνσης από την ανθρώπινη δραστηριότητα. Μία πρόσφατη παγκόσμια έρευνα της Orb Media έδειξε για πρώτη φορά ότι ακόμα και στο νερό που πίνουμε βρίσκονται μικροΐνες πλαστικού.

Στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγει – από διαφορετική σκοπιά – ένας άνθρωπος της θάλασσας. Ο ιταλός ιστιοπλόος Τζιοβάνι Σολντίνι – ένας από τους καλύτερους στον κόσμο στις μεγάλες αποστάσεις – μιλώντας στη Repubblica δίνει τη δική του μαρτυρία που προέρχεται όχι από επιστημονική έρευνα αλλά από την εμπειρία του.

«Ακόμα και όταν ταξιδεύω με τριάντα κόμβους την ώρα φαίνεται καθαρά ότι πλέον έχουμε φτάσει σε ένα σημείο εξαιρετικά επικίνδυνο. Η θάλασσα είναι πια γεμάτη πλαστικά. Το 2050 θα είναι περισσότερα από τα ψάρια. Η μόλυνση των θαλασσών δεν αφορά μόνον εκείνους που σχετίζονται με τη θάλασσα, αλλά όλους μας γιατί τελικά όλοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κάποια στιγμή θα βρεθούμε αντιμέτωποι με το πρόβλημα» λέει ο 51χρονος ιστιοπλόος, που διέσχισε για πρώτη φορά τον Ατλαντικό σε ηλικία 16 ετών.

Ο Σολντίνι εξηγεί ότι η τεράστια συγκέντρωση πλαστικών στους ωκεανούς έχει δημιουργήσει σε κάποια σημεία -ειδικά στον Ειρηνικό- περιοχές τόσο γεμάτες από απορρίμματα που μοιάζουν με νησιά που επιπλέουν. Αυτό το πλαστικό με τον χρόνο διαλύεται σε μικροσωματίδια που καταλήγουν στο στομάχι ψαριών και πτηνών. «Είναι βέβαιο λοιπόν ότι αφού αυτά τα ψάρια καταλήγουν στο τραπέζι μας, το πλαστικό υπάρχει και στο σώμα μας» λέει.

«Και μην νομίζετε», προσθέτει ο ιταλός ιστοοπλόος, «ότι είναι κάτι μακρινό. Και εδώ στη Μεσόγειο τα πράγματα δεν είναι καλύτερα». Ο Σολντίνι μιλάει για τις τέσσερις φάλαινες που είδε να πεθαίνουν παρασυρμένες στα ρηχά από κομμάτια νάιλον που νόμιζαν ότι ήταν καλαμάρια. Και για μία χελώνα που είδε να χάνει τη ζωή της στην Ελλάδα, ενώ ασφυκτιούσε έχοντας στον λαιμό της ένα συνθετικό καραβόσκοινο. «Ημουν σε διακοπές με την οικογένειά μου και σας διαβεβαιώνω ότι δεν ήταν ωραίο θέαμα» λέει ο Σολντίνι.

Στην ερώτηση τι μπορεί να γίνει απαντά: «Να αλλάξουμε τη νοοτροπία των ανθρώπων. Για παράδειγμα θα μπορούσαμε να μειώσουμε την κατανάλωση εμφιαλωμένου σε πλαστικά μπουκάλια νερού. Το σκεπτόμουν το καλοκαίρι όταν ήμουν στην Ελλάδα. Ας αναρωτηθούμε: όταν πηγαίνουμε διακοπές πόσα μπουκάλια καταναλώνουμε; Και όλα αυτά πού καταλήγουν; Στο μικρό νησί που είχαμε πάει δεν είχαν ασφαλώς εργοστάσιο ανακύκλωσης. Υποθέτω ότι μια φορά την εβδομάδα τα βάζουν στο πλοίο και τα στέλνουν στην Αθήνα (λέει μάλλον καλοπροαίρετα ο Ιταλός που φαίνεται να αγνοεί ότι η Ελλάδα είναι η «ευρωπαία βασίλισσα» των ανεξέλεγκτων και παράνομων χωματερών). Αλλά μήπως το ορθότερο θα ήταν να αναζητήσουμε εναλλακτικές λύσεις» αναρωτιέται και προσθέτει. «Λύσεις υπάρχουν, το ζητούμενο είναι να υπάρχει η διάθεση. Και αυτό αφορά τόσο τις κυβερνήσεις όσο και τους πολίτες. Αυτό το μοντέλο ζωής πρέπει να αλλάξει» καταλήγει.

Η εξέλιξη της τεχνολογίας είναι σύμμαχος. Η ελβετική εταιρεία Grt Group θα ξεκινήσει την κατασκευή εργοστασίων που μέσω της πυρόλυσης θα μετατρέπουν μπουκάλια και σακούλες ξανά σε πετρέλαιο που θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Μία μικρή επανάσταση που όμως δεν αρκεί. Γιατί το σημαντικότερο είναι η μείωση χρήσης και διασποράς ενός προϊόντος που η φύση δεν μπορεί να διασπάσει. Και σε αυτόν τον τομέα όμως υπάρχουν καλά νέα: οι βιοδιασπώμενες σακούλες από πλαστικό που δεν προέρχεται από πετρέλαιο και που διασπάται μέσα σε λίγες εβδομάδες αντί για δεκαετίες, τα τελευταία χρόνια κερδίζουν έδαφος.

Γιατί όπως λέει και ο Σολντίνι «αυτά που υπέστη ο πλανήτης τα τελευταία εκατό χρόνια δεν είναι δυνατόν να εξακολουθήσει να τα υφίσταται και για τα επόμενα εκατό».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News