Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί κάτι καλύτερο από ένα γλωσσάρι για να καταλάβει τη Γερμανία και τις εκλογές της; Μας το προσφέρει ο Σάιμον Κούπερ μέσα από τις σελίδες των Financial Times – με την επισήμανση ότι η γερμανική γλώσσα επινοεί συνεχώς νέες λέξεις:

Autoland (Η χώρα του αυτοκινήτου). Η αυτοκινητοβιομηχανία είναι η μηχανή της Γερμανίας – και το Autolobby είναι η μηχανή της πολιτικής της. Οι πόρτες που συνδέουν την πολιτική με το Autokartell (το καρτέλ του αυτοκινήτου) είναι περιστρεφόμενες: ο (χριστιανοδημοκράτης) πρόεδρος της αυτοκινητοβιομηχανίας Ματίας Βίζμαν είναι πρώην υπουργός Μεταφορών. Και ο σοσιαλδημοκράτης υπουργός Εξωτερικών Ζίγκμαρ Γκάμπριελ ήταν εκπρόσωπος της κυβέρνησης στο διοικητικό συμβούλιο της Volkswagen. Με τέτοιες εκλεκτικές σχέσεις είναι να απορεί κανείς για τα σκάνδαλα που έπληξαν τον κλάδο;

Gutmensch (καλός άνθρωπος). Ευφημισμός για τους «αντιπατριώτες» Γερμανούς της Αριστεράς που δεν βλέπουν την ώρα να μαζέψουν όσους περισσότερους μουσουλμάνους μπορούν. Κάτι ανάλογο των Bahnhofsklatscher, εκείνων που το 2015 υποδέχονταν με χειροκροτήματα τους μετανάστες στους σιδηροδρομικούς σταθμούς εκφράζοντας τη νέα γερμανική Willkommenskultur (κουλτούρα του καλωσορίσματος).

Wutbürger (αγανακτισμένοι πολίτες). Οι φυσικοί εχθροί των Gutmensch. Παραλλαγή:  Hassrentner (συνταξιούχοι που μισούν). Οι ίδιοι προτιμούν να αυτοπροσδιορίζονται ως besorgte Bürger (ανησυχούντες πολίτες) και σιχαίνονται τον  Hypermoral  (υπερμοραλισμό) των Gutmensch. Η δική τους εμμονή είναι το Umvolkung (η εξαναγκαστική και «μολυσματική» πρόσμειξη του πληθυσμού  με μουσουλμάνους από την Ανγκελα Μέρκελ).

Lügenpresse (Ο Τύπος που γράφει ψέματα): Την εμμονή αυτή στη Γερμανία την έχουν οι νεοναζί.

Mutti (μανούλα). Το παρατσούκλι της Ανγκελας Μέρκελ για πολλούς Γερμανούς που την αισθάνονται σαν συγγενή. Οι ίδιοι βλέπουν με συμπάθεια ακόμη και τα τικ της, καθώς και το Raute (διαμάντι), τον τρόπο που ενώνει τις παλάμες της όταν ποζάρει για τους φωτογράφους. Merkeln, πάλι, σημαίνει αναβλητικότητα στις αποφάσεις ή και καμία απόφαση. Και προέρχεται από την τακτική της καγκελαρίου να αφήνει πολλές φορές τον χρόνο να κάνει τη δουλειά του αντί να αντιμετωπίζει με αποφασιστικότητα ένα πρόβλημα. Ο νεολογισμός alternativlos, από την άλλη πλευρά, σημαίνει ότι η απόφαση λαμβάνεται επειδή δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς.

Putinversteher (Αυτοί που κατανοούν τον Πούτιν). Σαρκαστικός όρος για εκείνους που υποστηρίζουν ότι ο ρώσος πρόεδρος είναι ουσιαστικός σύμμαχος για τη Γερμανία. Η πιο εμβληματική περίπτωση είναι ο πρώην καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ.

Schwarze Null (Μηδέν μαύρο). Είναι η πολιτική της απόλυτης δημοσιονομικής ισορροπίας (μηδέν) ή των πλεονασμάτων (μαύρο). Επειτα από 44 χρόνια συνεχών ελλειμμάτων, η Γερμανία πέτυχε τρία Schwarze Null στη σειρά από το 2014 και μετά. Και φυσικά είναι πολύ υπερήφανη.

Schuld. Βασική λέξη για να καταλάβει κανείς τους Γερμανούς. Σημαίνει ενοχή, αλλά και χρέος.

Φωτό: Το «διαμάντι» που σχηματίζει με τα χέρια της η καγκελάριος. Πηγή: REUTERS/Fabrizio Bensch

«Αυτοί οι δυο και πλέον μήνες της οδύσσειας μου, όντας τρόφιμος των φυλακών, είναι αρκετοί για να αισθανθώ στο πετσί μου τη βρωμιά και την αναξιοπιστία του συστήματος. Δεν απειλείται μόνο η δική μου ύπαρξη. Κατάλαβα ότι αν δεν δημιουργήσουμε ένα προηγούμενο αντίστασης, ένα προηγούμενο νίκης, τότε το κανιβαλιστικό κλίμα τύπου ορπίχνινα (σ.σ. το κλίμα τρομοκρατίας της  εποχής του Ιβάν του Τρομερού) δεν πρόκειται να εκλείψει ποτέ».

Μια επιστολή στους Moscow Times δια χειρός του Αλεξέι Μαλομπρόσκι,  πρώην διευθυντή του κέντρου Γκογκόλ της Μόσχας, εν αναμονή μιας ετυμηγορίας, έρχεται να θυμίσει τις ζοφερές στιγμές της ρωσικής ιστορίας στην εποχή του Τσάρου. Παραλήπτες; Ο κριτικός θεάτρου  της εφημερίδας Τζον Φρίντμαν και η σύζυγός του και ηθοποιός Οξάνα Μισίνα. Ο Μαλομπρόσκι κατηγορείται για υπεξαίρεση δημόσιου χρήματος. Μια δίωξη – παρωδία, πανομοιότυπη εκείνης με θύμα τον  σκηνοθέτη και καλλιτεχνικό  διευθυντή του κέντρου Γκογκόλ, Κίριλ Σερεμπρενίκοφ, που του στοίχισε  τη  σύλληψή του, στις 21 Αυγούστου.

Πριν από λίγες ημέρες, η  λογοτεχνική κριτικός Ιρίνα Προχόροβα, ορμώμενη από τις τελευταίες περιπτώσεις  που θυμίζουν  τη δίκη των Pussy Riot και γενικά τις παράλογες επιθέσεις κατά των καλλιτεχνών και  άλλων πολιτιστικών προσώπων, γράφει (πάντα στη Moscow Times): «Δεν αμφιβάλλει κανείς ότι είμαστε μάρτυρες σε μια δίκη – θέαμα που σηματοδοτεί το τέλος της ανεξαρτησίας μιας  μετα-σοβιετικής κουλτούρας». Και προσθέτει: «Η δίκη αυτή θέτει την καλλιτεχνική κοινότητα μπροστά στο  δίλημμα: να αντισταθεί συλλογικά κατά του αυταρχικού κράτους; Ή να υπηρετήσει την ιδεολογία του;».

Φωτό: Ο Αλεξέι Μαλομπρόσκι πίσω από της φυλακής τα σίδερα. Πηγή:  Moskva News Agency/Avilov Alexandr

Ο έρωτας της πριγκίπισσας Μάκο για έναν κοινό θνητό είναι πιθανό να προκαλέσει έναν πραγματικό σεισμό μέσα και έξω από το αυτοκρατορικό παλάτι της Ιαπωνίας, γράφει η Corriere della Sera. Η 25χρονη εγγονή του αυτοκράτορα Ακιχίτο και της αυτοκράτειρας Μιτσίκο ανακοίνωσε χθες τους αρραβώνες της με τον συμφοιτητή της Κέι Κομούρο. Κι αυτό ήταν αρκετό για να μειώσει τον αριθμό των μελών του ιαπωνικού αυτοκρατορικού οίκου σε 18.

Πρόβλημα; Τεράστιο, λένε οι ειδικοί της ιαπωνικής μοναρχίας. Που υπενθυμίζουν ότι πάνω από τα κεφάλια των γυναικών του θρόνου του Χρυσανθέμου κρέμεται μια δαμόκλειος σπάθη. Γιατί από τη μία μεριά οι γυναίκες αυτές δεν έχουν πρόσβαση στη γραμμή της διαδοχής. Συγχρόνως όμως ο αυτοκρατορικός νόμος του 1947 ορίζει ότι σε περίπτωση που παντρευτούν έναν κοινό θνητό οφείλουν να εγκαταλείψουν τον αυτοκρατορικό οίκο.

Η Μάκο δεν είναι η πρώτη που πέφτει στα δίχτυα ενός τέτοιου έρωτα. Είχε προηγηθεί η Σαϊάκο, κόρη του αυτοκράτορα – «δεν βλέπω την ώρα να αρχίσω μια νέα ζωή» είχε δηλώσει τότε. Την ίδια νέα ζωή θα ανυπομονεί πιθανότατα να αρχίσει και η Μάκο. Αλλά το πρόβλημα για τον θρόνο παραμένει. Και είναι αρκετοί αυτοί πια που λένε ότι εάν εκείνη η δαμόκλειος σπάθη φύγει πάνω από κεφάλι της πριγκίπισσας θα είναι καλύτερα για όλους – των κοινών θνητών συμπεριλαμβανομένων.

Φωτό: Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση θα λέγαμε «τα παιδιά». Αλλά στη δική τους… Πηγή: Reuters/Shizuo Kambayashi

Δεν είναι απλώς ένα κίνημα αυτό του Slow Living, του ζην σε αργούς ρυθμούς. Είναι ένα κίνημα το οποίο έχει τις δικές του εκπομπές στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο του BBC, όπως γράφει ο Guardian.

Και ποιο είναι το περιεχόμενό τους; «Ένα αντίδοτο στους φρενήρεις ρυθμούς του σύγχρονου κόσμου. Μία από αυτές ας πούμε μεταδίδει τον ήχο που κάνουν τα παπούτσια ενός πεζοπόρου καθώς περπατά, άλλη τους ύμνους των βενεδίκτων μοναχών, μια τρίτη το νερό που τρέχει στο κανάλι Εϊβον ή τα τιτιβίσματα των πουλιών στο Ντέιβον (στο BBC3) ή ακόμη και τον ήχο που κάνει ο φυσητήρας την ώρα που δημιουργεί ένα μπουκάλι.

Ακούγονται παράξενα όλα αυτά; Ε όχι πιο παράξενα από το συνεχές στρες. Αυτή του πεζοπόρου εξάλλου είναι η πορεία που έκανε το 1705 ο 20χρονος τότε Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ από την Αρνσταντ στο Λίμπεκ για να ακούσει τον δανό οργανίστα Ντίτριχ Μπουξτεχούντε.

Αυτό είναι ζωή.

Φωτό: Δεν ακολουθεί μόνο τα βήματα του Μπαχ. Αλλά και μιας άλλης ζωής. Πηγή: BBC