Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος; Ο Παναγούλης; Ο Τζιμ Μόρισον; Ο Βαν Μόρισον; Οι τρεις πρώτοι θα ζουν για πάντα στο συλλογικό θυμικό και θα συνεχίσουν να σκαλίζουν τις μνήμες μας. Ο Βαν, όμως, είναι ακόμα ανάμεσά μας.

«Μα, τι συζήτηση είναι αυτή;» μπορεί να αναρωτηθεί κάποιος, να σταυροκοπηθεί τρεις φορές και να χτυπήσει και ξύλο – προς επίρρωση της επιθυμίας του να ξορκίσει το κακό και να διώξει το θανατικό.

Οι παραπάνω ερωτήσεις δεν προήλθαν στο πλαίσιο μιας φιλοσοφικής συζήτησης, με μια παρέα η οποία πνίγει στους καπνούς ένα δωμάτιο, έπειτα από την κατάποση μιας μπουκάλας ιρλανδέζικου malt ουίσκι. Η αλήθεια είναι ότι το τελευταίο διάστημα πολλοί αναρωτιούνται για το εάν ο Τζορτζ Iβάν Μόρισον -όπως είναι το πλήρες όνομά του- βρίσκεται εν ζωή. Βλέπετε, τα fake news δεν περιορίζονται μόνο στην πολιτική σκηνή, αλλά σαν πανούκλα εξαπλώνονται όπου υπάρχει ενημέρωση, όπου τα τρολ του διαδικτύου μπορούν να σπείρουν ψεύτικες ειδήσεις προκειμένου να περάσουν τη δική τους άποψη. Το να υπάρχουν κάποιοι που να θέλουν να πιστέψουμε κάτι, αυτό που οι ίδιοι θέλουν, είναι εξηγήσιμο – για παράδειγμα, θυμήσου τι συνέβη προ των αμερικάνικων εκλογών. Το να ελλοχεύουν, όμως, ανάμεσά μας κάποιοι που να ισχυρίζονται ότι «ο Βαν Μόρισον πέθανε», τι όφελος έχουν; Η Ψυχιατρική ίσως να είναι η μόνη η οποία μπορεί να δώσει κάποιες πειστικές απαντήσεις για το τι μπορεί να συμβαίνει σε κάποιους εγκεφάλους.

Το βέβαιο, λοιπόν, είναι ότι -το τελευταίο διάστημα- βασικά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ακούστηκε ότι «ο Βαν Μόρισον έφυγε από τη ζωή». Οπου μέχρι να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν ισχύει, βυθιστήκαμε στη θλίψη που είναι εύκολη να εκδηλωθεί στα σόσιαλ μίντια. Ο Βαν, λοιπόν, όχι μόνο ζει, αλλά έχει έτοιμο έναν νέο δίσκο. Και έδωσε και συνέντευξη…

Αυτό το τελευταίο δεν είναι κάτι συνηθισμένο, αφού όλοι γνωρίζουν στη μουσική ότι ο τύπος είναι εσωστρεφής και αποφεύγει τα πλήθη – ακόμη και στις συναυλίες του αποφεύγει να κοιτάζει το κοινό. Είναι «μυστήριο τρένο». Με απλά λόγια, πιο εύκολα μπορείς να πιστέψεις διαβάζοντας κάπου ότι πέθανε, παρά το ότι μίλησε σε κάποιον δημοσιογράφο.

Ο Βαν Μόρισον δεν δίνει εύκολα συνεντεύξεις και, σε αρκετές περιπτώσεις, όταν αποφασίσει να μιλήσει, αφήνει στο τέλος τους δημοσιογράφους στα πρόθυρα νευρικής κατάρρευσης. Οι απαντήσεις του είναι «Ναι» και «Οχι» και δεν του βγάζεις είδηση από το στόμα του, ακόμα κι αν τον απειλήσεις ότι θα του βγάλεις τα νύχια. Ο Βαν θα μιλήσει όταν νιώσει ότι υπάρχει λόγος, όχι όταν θέλουν οι άλλοι να τον ρωτήσουν. Η Telegraph, όμως, τα κατάφερε, ο δημοσιογράφος της, Τζον Πρέστον, μίλησε μαζί του και αυτό, διάολε, αποτελεί μια επιτυχία για εκείνον. Ο ίδιος ο Πρέστον, μάλιστα, θεωρεί ότι μόνο ο αείμνηστος Λου Ριντ ήταν το ίδιο «στρείδι» στις συνεντεύξεις.

Ο Τζον συναντήθηκε με τον Βαν σε ένα ξενοδοχείο κάπου στο δυτικό Λονδίνο. Αφού τον έστησε μισή ώρα -μόνο- ο Μόρισον πήγε στο ραντεβού φορώντας ένα τσαλακωμένο πορφυρό πουκάμισο, ένα μαύρο δερμάτινο σακάκι και σκούρα γυαλιά ηλίου.

Ετσι, ξεκίνησε η συνέντευξη με αυτόν τον κύριο από την Ιρλανδία ο οποίος είναι σήμερα 71 ετών, πρόσφατα χρίστηκε Ιππότης, ενώ έχει όλη αυτή τη σπουδαία μουσική καριέρα αποτυπωμένη μέσα στους πόρους του δέρματός του. Η πρώτη ερώτηση είναι αν ο τρόπος με τον οποίο γράφει τραγούδια έχει αλλάξει καθ’ όλη τη διάρκεια των ετών που πέρασαν επάνω από το καλλιτεχνικό ταλέντο και μέσα στο λαρύγγι του. Εκεί ακριβώς, υπήρξε μια μικρή παύση, μετά την ερώτηση δεν ακουγόταν τίποτε, ενώ ο Μόρισον κοίταζε τον δημοσιογράφο μέσα από τα γυαλιά του, ενώ σκεπτόταν. «Οχι», απάντησε τελικά.

-Γράφετε μόνο όταν έχετε διάθεση ή μόνο -σε ξαφνικές εκρήξεις δραστηριότητας- όταν έχετε αναλάβει να παραδώσετε κάποιο υλικό;

«Μερικές φορές. Μερικές φορές, όχι… Μερικές φορές πρέπει να γράψω έχοντας μια προθεσμία».

-Απολαμβάνετε αυτή την πίεση;

«Οχι, πραγματικά, όχι», απάντησε ο Βαν. Και την ίδια στιγμή που το ηθικό τού δημοσιογράφου κάνει ελεύθερη πτώση, λόγω των μονολεκτικών απαντήσεων του καλλιτέχνη, συμβαίνει κάτι αρκετά απροσδόκητο. «Αλλά, ξέρετε, δεν μπορείς να κερδίζεις πάντα», συμπληρώνει ο Μόρισον, καταρρίπτοντας το δεδομένο ότι απαντά με μια λέξη. Μήπως, τελικά, αυτό δεν ισχύει πάντα;

Ετσι κι αλλιώς, ο ίδιος ο Βαν θεωρεί τον εαυτό του έναν πολύ παρεξηγημένο άνθρωπο. Για παράδειγμα, καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του, οι ακροατές της μουσικής του έχουν κάνει το κολοσσιαίο λάθος να υποθέτουν ότι τα τραγούδια του -υπάρχουν περισσότερα από 400- είναι όλα γραμμένα αποτυπώνοντας τη ζωή του, είναι γραμμένα από εκείνον, μέσα από καταστάσεις που βίωσε ο ίδιος. «Η ζωή μου δεν είναι τα τραγούδια μου, είναι κάτι που κάνω με τον ίδιο τρόπο που κάποιος γράφει ένα σενάριο ή μια ιστορία. Λέγεται “ποιητική αδεία”, αν και οι άνθρωποι δεν φαίνεται να συνειδητοποιούν», σημειώνει -ψιλοπικρά- ο ίδιος.

Εδώ δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν ότι δεν έχει πεθάνει, περιμένουμε να εντρυφήσουν στα θαμμένα νοήματα που ελλοχεύουν στους στίχους των τραγουδιών του; Τον συναντούν στον δρόμο και στο ύφος τους υπάρχει η απορία «μα, καλά, αφού το διάβασα, αυτός δεν έχει πεθάνει;».

«Νομίζω ότι έχει γραφτεί τόσο πολύ για μένα ότι είμαι νεκρός, ότι είμαι πάντα σοβαρός και αγέλαστος, που θεωρώ ότι δεν πρόκειται ποτέ να αποβάλλω από επάνω μου αυτή την ταμπέλα», λέει ο Βαν στην ίδια συνέντευξη. «Το οποίο είναι εντελώς παράλογο επειδή υπάρχει πολύ χιούμορ στο έργο μου -τουλάχιστον, νομίζω ότι υπάρχει- και όπως γνωρίζουν οι άνθρωποι που έρχονται στις συναυλίες μου, υπάρχει και εκεί πολύ χιούμορ».

Ταυτόχρονα, σε αντίθεση με ό,τι πιστεύουν οι πολλοί, είναι αισιόδοξος άνθρωπος. Στην ερώτηση για το κατά πόσο βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο ή μισοάδειο, απαντά ότι «θα ήθελα να είναι μισογεμάτο!». Και όλο αυτό την ίδια στιγμή που πολλοί πιστεύουν ότι όχι μόνο δεν είναι αισιόδοξος, αλλά είναι ένας σκοτεινός τύπος, που τα βλέπει όλα «μαύρα». Τούτου λεχθέντος, υπάρχει ένα τραγούδι στο νέο άλμπουμ τού Μόρισον -θα λέγεται «Roll with the Punches»- το οποίο φέρει τον τίτλο «Fame». Εκεί, μέσα από τις νότες και τα λόγια του, προσπαθεί να αποκαθηλώσει τη φήμη του και να ξεδιπλώσει την οργή του για το τίμημα που έχει πληρώσει για να είναι διάσημος: «Ω, φήμη, πήραν όλη μου την ανθρωπιά», τραγουδάει . «Ω, φήμη, πρέπει να αγωνίζομαι κάθε λεπτό για την αξιοπρέπειά μου», τονίζει.

Η συνέντευξη τελειώνει, ο δημοσιογράφος μαζεύει τα πράγματά του για να φύγει, και τότε συμβαίνει κάτι πραγματικά απροσδόκητο. Ο Βαν Μόρισον σηκώνει για λίγο τα σκούρα γυαλιά του και σκάει ένα χαμόγελο. «Ξέρετε, μου άρεσε η συζήτησή μας» δηλώνει και το αφήνει να πλανάται στον αέρα, μαζί με ένα μπερδεμένο κύμα θαυμασμού και ανακούφισης – εννοείται για τον δημοσιογράφο, ο οποίος ακόμα προσπαθεί να συνέλθει από αυτή τη δήλωση.

Ναι, ο Βαν μπορεί και να γελά και να αστειεύεται, πέρα από τα αναπτυχθέντα στερεότυπα, την ίδια στιγμή που πασπαλίζει με ποιητικό λυρισμό τους στίχους του, προσθέτει ερμηνεία με εκφραστικότητα στα τραγούδια του. Και είναι προφανές ότι μπορεί να παλαντζάρει μεταξύ σκοτεινών Blues, βελούδινης και αισιόδοξης Pop, Soul -όνομα-και-πρά(γ)μα-μέσα-από-την-ψυχή-του- περίπατους, παίζοντας και τζαζιές και γράφοντας στίχους με ακέραιη – όσο και δυσεύρετη, πια, λογοτεχνική αξία. Ο Βαν Μόρισον, ακόμα και σε αυτή την ηλικία, παραμένει ένας από τους πιο επιδραστικούς μουσικούς της γενιάς του.

Και, το βασικό: ο «Van the Man», όπως τον αποκαλούν οι οπαδοί του, είναι ακόμα ζωντανός, ένας ζωντανός θρύλος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News