Και το 12ο ήταν υπέροχο
Κάποιοι θυμήθηκαν το 1970, το Μουντιάλ του Μεξικού. Οταν η Βραζιλία του Πελέ είχε νικήσει 4-1 την Ιταλία. Ισως να μην έχουν άδικο, ούτε να συνιστά μια τέτοια παρομοίωση ιεροσυλία. Το βράδυ του Σαββάτου, στο Κάρντιφ της Ουαλίας, η Ρεάλ Μαδρίτης διέλυσε τη Γιουβέντους με 4-1 και κατέκτησε το Champions League – και όπως η Σελεσάο το 1970 είχε γράψει ιστορία με έναν τρίτο παγκόσμιο τίτλο, η «Βασίλισσα» έγραψε ιστορία στον θεσμό καθώς έγινε η πρώτη ομάδα που καταφέρνει να κατακτήσει το τρόπαιο δύο συνεχόμενες χρονιές.
Η Γιουβέντους, όπως και η Σκουάντρα Ατζούρα του Ματσόλα και του Ριβέρα το ’70, κατάφερε στο Κάρντιφ να παλέψει το ματς. Ισοφάρισε με ένα αριστουργηματικό γκολ του Μάτζουκιτς σε 1-1 (είχε προηγηθεί η Ρεάλ με -ποιον άλλον;- τον Κριστιάνο Ρονάλντο) και έχασε κάποιες ευκαιρίες. Αλλά στο δεύτερο ημίχρονο η Γιουβέντους δεν υπήρχε στον αγωνιστικό χώρο, υπήρχε μόνο η Ρεάλ Μαδρίτης του Ζινεντίν Ζιντάν: Κασεμίρο στο 60′, Ρονάλντο στο 64′ και Ασένσιο στο 90′, έκαναν το 4-1.
Πολλά μπορείς να πεις για τον Ρονάλντο, που κατέκτησε το τέταρτο Champions League της καριέρας του και έφτασε τα 600 γκολ με την εθνική Πορτογαλίας και τους συλλόγους με τους οποίους έχει αγωνιστεί. Να πεις βεβαίως για τον απίστευτο Κροάτη Μόντριτς, το αμυντικό χαφ που κυριάρχησε στο β’ μέρος του τελικού και έσπρωξε τη Ρεάλ Μαδρίτης προς τη νίκη. Να σχολιάσεις ακόμα και τον ανεκδιήγητο Σέρχιο Ράμος, που με θεατρικό τρόπο -ανάξιο για την καριέρα του- εκβίασε την αποβολή του Κουαντράδο τελειώνοντας τη Γιουβέντους, που έμεινε με 10 παίκτες.
No idea how Sergio Ramos survived such a barbaric attack by Cuadrado! Put that man in prison! #UCLFINAL2017 pic.twitter.com/hIOBGB6Tjx
— Andrew Labib (@Andrew_Labib) June 3, 2017
Μπορείς να πεις και για τον μέγα Τζιανλουίτζι Μπουφόν. Ο οποίος, λογικά στην τελευταία του ευκαιρία να κερδίσει το Champions League, έφυγε με τέσσερα γκολ στην πλάτη. Λίγο άδικα γκολ, αφού τα πρώτα δύο της Ρεάλ ήταν σουτ που έγιναν μεν με αξιώσεις, αλλά κόντραραν σε αμυντικούς προτού καταλήξουν στα δίχτυα.
Να πεις και για την ηττοπάθεια της Κυρίας. Αυτός ήταν ο έκτος τελικός (Κυπέλλου Πρωταθλητριών και Champions League) που χάνει: η… κατάρα ξεκίνησε το 1973 με τον Αγιαξ, συνεχίστηκε με το Αμβούργο στην Αθήνα το 1983, ακολούθησαν οι τελικοί του Champions League με Ντόρτμουντ (1997), Ρεάλ (1998), Μίλαν (2003) και τώρα στο Κάρντιφ.
Αντιθέτως οφείλει κανείς να υποκλιθεί στην ακατανίκητη ροπή της Ρεάλ Μαδρίτης στους θριάμβους. Κατέκτησε το έκτο Champions League σε ισάριθμους τελικούς. Είναι το 12ο Κύπελλο Πρωταθλητριών (ή Champions League). Είναι το τρίτο στην τελευταία τετραετία και το δεύτερο συνεχόμενο. Τέτοιο κατόρθωμα σε επίπεδο Champions League δεν έχει καταφέρει καμία άλλη. Ούτε η Μίλαν το 1995, ούτε ο Αγιαξ το 1996, ούτε η Γιούβε το 1997, ούτε η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 2009. Και αυτό είναι έργο του Ζινεντίν Ζιντάν.
Ασφαλώς ο Ρονάλντο είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει αυτή τη στιγμή στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, καλύτερο (ή, αν θέλετε, αποτελεσματικότερο) και από τον Λιονέλ Μέσι. Αλλά αυτή η θριαμβεύτρια Ρεάλ είναι έργο του σπουδαίου Γάλλου. Που σαν σε αντήχηση από εκείνο το μνημειώδες γκολ στον τελικό του 2002, οδηγεί με μαεστρία αυτήν την ορχήστρα μπαλαδόρων σε ανεπανάληπτες επιτυχίες.
O Ζιντάν, χωρίς προπονητική εμπειρία, ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Ρεάλ πριν από 18 μήνες. Εκτοτε μετράει δύο Champions League, ένα πρωτάθλημα Ισπανίας και ένα ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ.
Υπήρχε παραφωνία σε έναν τελικό με πέντε θαυμάσια γκολ; Ναι, δυστυχώς, υπήρχε. Το μεγάλο ματς έγινε στη σκιά της τρομοκρατίας. Για πρώτη φορά έγινε σε ένα γήπεδο χωρίς να βλέπει ουρανό – η στέγη στο «Μιλένιμουμ» του Κάρντιφ είχε κλείσει για τον φόβο επιθέσεων με drone. Και στο τέλος οι παίκτες της Ρεάλ Μαδρίτης δεν μπόρεσαν να κάνουν έναν γύρο του θριάμβου της προκοπής καθώς τα μέτρα ασφαλείας ήταν δρακόντεια. Μια νέα εποχή έχει ήδη ανατείλει. Αλλά και σε αυτή τη νέα εποχή Βασίλισα είναι πάλι η ίδια…
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News
-
Αρχισε η εκλογή συνέδρων για τον ΣΥΡΙΖΑ. Κινητικότητα στα νεκροταφεία
2 Νοεμβρίου 2024, 18:31
