Το ανακοίνωσε ο ίδιος, στους σχεδόν εννέα εκατομμύρια ακολούθους του στο Facebook: «Θα ήθελα να σας ενημερώσω πως είμαι ο νέος τεχνικός διευθυντής της Αλ-Φουτζάιρα (Al-Fujairah FC), η οποία αγωνίζεται στη δεύτερη κατηγορία του πρωταθλήματος των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Αυτά είναι τα νέα μου χρώματα». Η ερυθρόλευκη, ριγέ φανέλα με το Νο 10 που επιδείκνυε στη φωτογραφία, μοιάζει πολύ με αυτή του Ολυμπιακού. Ο Ντιέγκο Μαραντόνα ήταν ξυπόλητος και έδειχνε… συγκρατημένα χαρούμενος. Μια από τις πολλές πόρτες που χτύπησε όλον αυτόν τον καιρό, επιτέλους, άνοιξε. Αλλά, σίγουρα, αυτός ο άσημος ποδοσφαιρικός σύλλογος που ιδρύθηκε όταν ο ίδιος ήταν οκτώ ετών (1968) δεν αποτελούσε την πρώτη του επιλογή. Ούτε, καν, την προτελευταία.

Οπως ξεκαθάρισε λίγο αργότερα -στο Twitter- η διοίκηση της νέας του ομάδας, ο «Ντιεγκίτο» αναλαμβάνει προπονητής, όχι τεχνικός διευθυντής. Το συμβόλαιό τους είναι μόνο για ένα χρόνο. Θα πιάσει δουλειά τον Ιούνιο, ενώ το νέο πρωτάθλημα στα ΗΑΕ αρχίζει τον Σεπτέμβριο. Η Αλ-Φουτζάιρα εδρεύει περίπου μιάμιση ώρα (με το αυτοκίνητο) μακριά από το Ντουμπάι, στο ομώνυμο ανατολικό Εμιράτο, όπου σχεδιάζει να κατασκευάσει ένα υπερσύγχρονο γήπεδο 52 εκατομμυρίων δολαρίων. Προηγουμένως, όμως, θα πρέπει να επιστρέψει στην Α’ Κατηγορία, από την οποία υποβιβάστηκε πέρυσι. Αυτή είναι η αποστολή του Μαραντόνα, και η προσπάθειά του θα αμειφθεί πλουσιοπάροχα: με ένα εκατομμύριο δολάρια το μήνα, όπως έγραψαν κάποια ΜΜΕ στην Αργεντινή. Τόσα δεν παίρνει ούτε ο Κόντε (της Τσέλσι), που ετοιμάζεται να παραδώσει στα χέρια του Αμπράμοβιτς την Κούπα της Premier League…

Εκεί, στα Εμιράτα, ήταν και η τελευταία του δουλειά ως προπονητής, πριν από πέντε χρόνια. Ο κατά πολλούς κορυφαίος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών απολύθηκε από την Αλ-Ουάσλ το καλοκαίρι του 2012, έπειτα από μια περιπετειώδη θητεία μόλις 14 μηνών στον σύλλογο και ένα χρόνο πριν από τη λήξη του συμβολαίου του. Η ομάδα που είχε παραλάβει στην τέταρτη θέση της βαθμολογίας, τερμάτισε… 29 βαθμούς πίσω από την πρωταθλήτρια της χώρας.

Τον Μάρτιο εκείνης της χρονιάς ο Μαραντόνα είχε πρωταγωνιστήσει σε ένα σκηνικό πρωτοφανές σε ποδοσφαιρικό γήπεδο. Η ομάδα του έχανε από την Αλ-Σαμπάμπ με 2-0, όταν οπαδοί της Αλ-Ουάσλ «την έπεσαν» στη σύζυγό του, που παρακολουθούσε το ματς από την εξέδρα των επισήμων. Οταν το αντιλήφθηκε, ο Ντιέγκο παράτησε τον πάγκο του (ενώ ο αγώνας ήταν σε εξέλιξη) και σκαρφάλωσε στις κερκίδες για να «καθαρίσει». Οι λιγοστοί αστυνομικοί που υπήρχαν εκεί, ήταν αδύνατο να προστατεύσουν την κυρία Μαραντόνα από το πλήθος που την είχε περικυκλώσει. Με τον ίδιο, όμως, δεν τόλμησαν να τα βάλουν. Mετά το περιστατικό, ο Μαραντόνα είχε δηλώσει: «Κάποιοι άνθρωποι είναι δειλοί. Επιτίθενται σε γυναίκες και δεν έχουν το θάρρος να τα βάλουν με άνδρες. Ανέβηκα στα επίσημα γιατί έβριζαν τη γυναίκα μου. Δεν θα πρέπει να κατηγορούν εμένα γι’ αυτό, αλλά εκείνους που έβριζαν τη γυναίκα μου. Είναι δειλοί, κι όχι πραγματικοί φίλαθλοι».

Πριν από την περιπετειώδη συνεργασία του με την Αλ-Ουάσλ, ο αργεντινός σούπερ-σταρ είχε μετρήσει ακόμα τρεις αποτυχημένες προσπάθειες στην προπονητική. Πρώτα στην Τεξτίλ Μαντιγιού (1994) -μια άγνωστη ομάδα της πατρίδας του-, έπειτα στη Ράσινγκ Κλουμπ (1995) και, τέλος, στην εθνική ομάδα της Αργεντινής (2008-2010). Στον πάγκο της άντεξε 24 ματς, μόνο και μόνον επειδή ήταν ο Μαραντόνα. Εάν τον έλεγαν αλλιώς, θα τον είχαν διώξει αμέσως μετά το ντροπιαστικό 6-1 από τη Βολιβία, που έγραψε μια από τις πιο μαύρες σελίδες της Αργεντινής στο Κόπα Αμέρικα. Τελικώς, απολύθηκε με αφορμή το 4-0 από τη Γερμανία στον προημιτελικό του Μουντιάλ 2010. Ο «Ντιεγκίτο» είναι, ίσως, το πιο τυπικό παράδειγμα του κανόνα, ότι οι σπουδαίοι ποδοσφαιριστές σπανίως γίνονται καλοί προπονητές.

Μετά την αποχώρησή του από την Αλ-Ουάσλ (2012), ο Μαραντόνα άρχισε αμέσως να ψάχνει για δουλειά. Στάθηκε αδύνατο να βρει έναν πάγκο να καθίσει καθώς, ήδη, είχε βγάλει πολύ κακό όνομα ως τεχνικός. Ούτε η εθνική ομάδα του Ιράκ δεν τον εμπιστεύτηκε. Ο μάνατζέρ του, Ερνάν Τοφόνι, έσπευσε να ανακοινώσει -μέσω της εφημερίδας La Nacion- ότι ο πελάτης του δέχτηκε πρόταση για να αντικαταστήσει τον Ζίκο, τον Ιούνιο του 2012, όμως η ιρακινή ποδοσφαιρική ομοσπονδία απέρριψε την υποψηφιότητά του χωρίς, καν, να ρωτήσει για τις οικονομικές του απαιτήσεις. Δεκάδες ομάδες σε όλο τον Κόσμο «του γύρισαν την πλάτη». Οταν, πλέον, είχαν περάσει σχεδόν τέσσερα χρόνια «ανεργίας» -πέρυσι- ο Ντιέγκο δεν υπολόγισε ούτε την αξιοπρέπειά του.

Τον Μάρτιο του 2016 έβαλε στο μάτι τη θέση του Ζινεντίν Ζιντάν. Διαμήνυσε σε ισπανικά ΜΜΕ -μέσω «κύκλων» του- πως είναι ο μόνος που μπορεί να πείσει τον Νεϊμάρ να αφήσει την Μπαρτσελόνα για χάρη της Ρεάλ Μαδρίτης. Η Mundo Deportivo έγραψε ότι θέλει να πάει σε μια μεγάλη ομάδα, για να βρεθεί αντιμέτωπος με την Μπάρτσα και να αποδείξει ότι ξέρει πώς να τη σταματήσει. Αλλά ο Φλορεντίνο Πέρεθ, ο πρόεδρος της Ρεάλ, δεν «τσίμπησε». Τρεις μήνες μετά, ο Μαραντόνα «φώναξε» σε όλο τον κόσμο πόσο πολύ θα ήθελε να επιστρέψει στην τεχνική ηγεσία της Αργεντινής: «Δεν χρειάζομαι τα λεφτά που παίρνει ο Μουρίνιο, μπορώ να προπονώ την ομάδα μας δωρεάν. Μου έχει λείψει, να προπονώ παίκτες και να τσακώνομαι με δημοσιογράφους».

Τι έκανε αυτά τα πέντε χρόνια; Πολλά και διάφορα. Τον Ιούνιο του 2014 έγινε σχολιαστής ποδοσφαιρικών αγώνων στον τηλεοπτικό σταθμό Telesur, που τον βλέπει ολόκληρη η Λατινική Αμερική. Σε αυτό το πόστο, «έσκισε». Επειδή δεν μασάει τα λόγια του και δεν του καίγεται καρφί εάν τον κατηγορήσουν για εμπάθεια και έλλειψη αντικειμενικότητας. Πριν από το Μουντιάλ της Βραζιλίας έκανε ένα είδος σταυροφορίας, προκειμένου να μην κληθεί στην εθνική ομάδα της Αργεντινής ο Κουν Αγκουέρο. Ο φορ της Σίτι ήταν παντρεμένος με την κόρη του Ντιέγκο, την Τζιανίνα, την οποία χώρισε για τα μάτια μιας ξανθιάς τραγουδίστριας από το Μπουένος Αϊρες. Ο Μαραντόνα ισχυρίστηκε ότι ο Αγκουέρο δεν έχει μυαλό για μπάλα. Οταν του… θύμισαν ότι ερωτικές περιπέτειες είχε και ο ίδιος, ως παντρεμένος, είπε το φοβερό: «Ενας ποδοσφαιριστής μπορεί να έχει γκόμενες, όμως δεν μπορεί να χωρίζει τη γυναίκα του. Τα διαζύγια είναι επεισοδιακά, αποσπούν την προσοχή και σε κάνουν χειρότερο άνθρωπο».

Νωρίτερα, στις 16 Αυγούστου 2013, είχε προσληφθεί ως mental coach στην αργεντίνικη CD Riestra. Κάτι σαν σύμβουλος, χωρίς μισθό. Τον περασμένο Ιανουάριο, ένα βιντεάκι στο YouTube τον έδειχνε να μαθαίνει στους παίκτες της πώς εκτελούνται τα φάουλ. Επίσης, γύρισε ένα σωρό διαφημιστικά σποτς – αυτά, καθόλου δωρεάν. Ενα από τα πιο ευφάνταστα, που ακόμα παίζεται στη βραζιλιάνικη TV, ήταν για έπιπλα. Σε ένα σπίτι μαζεύονται φίλοι για να δουν κάποιον αγώνα της «Σελεσάο». Τότε, μέσα από έναν καναπέ, εμφανίζεται το… φάντασμα του Μαραντόνα που λέει ότι σε κάθε Μουντιάλ θα τον θυμούνται όλοι. Οταν χάνεται, γελώντας, οι βραζιλιάνοι φίλαθλοι τρέχουν να πετάξουν τους στοιχειωμένους καναπέδες και να αγοράσουν καινούργιους. Α, ναι. Εκανε και πλαστική. Τον περασμένο Αύγουστο βγήκε «μπανταρισμένος» από γνωστή κλινική, για τέτοιες επεμβάσεις, του Μπουένος Αϊρες.

Η τελευταία του προσπάθεια να αναλάβει μια ομάδα αντάξια του ονόματός του έγινε στη Νάπολη, την περασμένη εβδομάδα. Ο Ντιέγκο εμφανίστηκε στο δημοφιλές σόου της ιταλικής τηλεόρασης, «Amici», και αναρωτήθηκε εάν θα ήθελε να προπονεί την ομάδα με την οποία έγραψε ιστορία. Για να απαντήσει (στον εαυτό του): «Εφόσον θα το ήθελαν και οι οπαδοί της, βεβαίως». Οι «παρτενοπέι», όμως, δεν έδειξαν καμία διάθεση να διώξουν τον Μαουρίτσιο Σάρι. Ετσι, ο Μαραντόνα έπεσε πιο χαμηλά από ποτέ: στη Β’ Κατηγορία των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Αφού δεν το κάνει για το χρήμα, γιατί μουντζουρώνει τον μύθο του;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News