Καθώς η Βενεζουέλα οδηγείται σε εμφύλιο και ματώνει καθημερινά, οι αντιδράσεις μέσα και έξω από τη χώρα διογκώνονται. Κάποιοι άνθρωποι με επιρροή, όμως, όπως ο Γκουστάβο Ντουνταμέλ για παράδειγμα, παραμένουν σιωπηλοί. Τελικά το παιδί – θαύμα της κλασικής μουσικής έσπασε τη σιωπή του.

«Ζητώ επειγόντως από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας και την κυβέρνηση να επανορθώσουν και να ακούσουν τη φωνή του λαού της Βενεζουέλας. Η Ιστορία δεν μπορεί να γραφτεί με το αίμα του λαού μας. Οφείλουμε στη νεολαία μας έναν κόσμο ελπίδας, μια χώρα όπου μπορούμε να περπατάμε ελεύθερα με διαφωνία, σεβασμό, ανοχή, διάλογο και στην οποία τα όνειρα θα βρουν το έδαφος για να χτίσουν την Βενεζουέλα που όλοι επιθυμούμε. Ήρθε η ώρα να ακούσετε τους ανθρώπους: Φτάνει πια» έγραψε πριν από μερικές ώρες στο Facebook ο μεγάλος βενεζουελάνος μαέστρος, που κάθε άλλο παρά αντικυβερνητικός θεωρείται.

Εδώ και πολύ καιρό, η Βενεζουέλα βουλιάζει σε μια άνευ προηγουμένου πολιτική και οικονομική κρίση. Έχει αρχίσει εξάλλου να μετράει και νεκρούς. Μόνο στο τελευταίο κύμα των αναταραχών σκοτώθηκαν τουλάχιστον 36 άνθρωποι που αντιτίθενται στο αυταρχικό καθεστώς του Μαδούρο αλλά και κάποιοι υποστηρικτές του, αναφέρει ο Guardian.

Όλο αυτό το διάστημα, όμως, ο πιο διάσημος μουσικός πρεσβευτής της χώρας επέλεξε να παραμείνει σιωπηλός. Αλλά, μετά τη δολοφονία ενός 17χρονου αγοριού, ο Γκουστάβο Ντουνταμέλ δεν μπορούσε να κλείνει άλλο τα μάτια του μπροστά στην κυβερνητική βία. Και κατήγγειλε ευθέως τον πρόεδρο Μαδούρο.

Μουσικός διευθυντής της διάσημης Φιλαρμονικής Ορχήστρας του Λος Άντζελες και της νεανικής συμφωνικής ορχήστρας «Σιμόν Μπολίβαρ», ο Ντουνταμέλ απέφευγε συστηματικά να μιλήσει δημόσια για την οικονομική, την κοινωνική και την πολιτική κρίση που συγκλονίζει τη χώρα του. Η δήλωσή του ήρθε μια ημέρα μετά τον θάνατο του Αρμάντο Κανιζάλες που σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια συγκρούσεων μεταξύ διαδηλωτών και εθνικής φρουράς.

Ο Κανιζάλες, ο οποίος έπαιζε βιολί σε μια νεανική ορχήστρα του πολυσυζητημένου εκπαιδευτικού συστήματος El Sistema, πυροβολήθηκε στο λαιμό. Πλάνα από το συμβάν δείχνουν τις τελευταίες στιγμές του νεαρού. Φοράει κράνος μοτοσικλετιστή και αντιασφυξιογόνο μάσκα αερίων και στέκεται μπροστά από μια σειρά ένστολων εθνικών φρουρών.

Ο Ντουνταμέλ δεν αναφέρει τον Κανιζάλες στη δήλωσή του, το όνομα του παιδιού, όμως, εμφανίζεται με άσπρα γράμματα στο μαύρο cover πάνω από την ανάρτηση. Ο κορυφαίος αρχιμουσικός άργησε πολύ να εκφράσει την αντίδρασή του. Η σιωπή του μάλιστα έχει προκαλέσει τον θυμό και την περιφρόνηση όσων αντιτίθενται στον Μαδούρο. Τον κατηγορούν ότι αν και διάσημος –τα media διεθνώς τον αντιμετωπίζουν περίπου ως τον νέο «Μεσσία» της κλασικής μουσικής- δεν χρησιμοποίησε τη δύναμή του για να πιέσει για αλλαγή. Και παρέμενε εφησυχασμένος παρόλο ότι η κυβέρνηση γινόταν καθημερινά όλο και πιο αυταρχική. Ίσως γιατί το El Sistema χρηματοδοτείται βασικά από την κυβέρνηση της Βενεζουέλας και ο Ντουνταμέλ έχει δουλέψει στο πρόγραμμα αυτό.

«Έχω αφιερώσει όλη μου τη ζωή στη μουσική και στην τέχνη ως τρόπο μετασχηματισμού των κοινωνιών» έγραψε, προφανώς για να δικαιολογήσει τη σιωπή του. Η αφοσίωσή του στην μουσική, τον βοήθησε, βέβαια να εκτοξευτεί στο καλλιτεχνικό στερέωμα και μάλιστα σε πολύ νεαρή ηλικία. Η ζωή του μοιάζει με παραμύθι και άπιαστο όνειρο για τους συμπατριώτες του . Γιος ενός τρομπονίστα και μιας δασκάλας φωνητικής, ο Γκουστάβο Αντόλφο Ντουνταμέλ Ραμίρεζ, όπως είναι ολόκληρο το όνομά του, γεννήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 1981 στο Μπαρκουισιμέντο, τη «μουσική πρωτεύουσα»  της Βενεζουέλας. Άρχισε να παίζει βιολί σε ηλικία 10 ετών, δύο χρόνια αργότερα ενδιαφέρθηκε για τη διεύθυνση ορχήστρας και πριν καλά-καλά κλείσει τα 18 κατέλαβε τη θέση του διευθυντή στη νεανική ορχήστρα «Σιμόν Μπολιβάρ».

Η «Σιμόν Μπολιβάρ» -εμφανίστηκε και στο Ηρώδειο στις 23 Ιουνίου 2010 υπό τη διεύθυνση του Ντουνταμέλ- είναι ένα σύνολο παιδιών και εφήβων από φτωχογειτονιές της Βενεζουέλας –οι πιο βίαιες στη Νότια Αμερική- που ιδρύθηκε το 1975 όπως και η «Εθνική Ορχήστρα Νέων». Γύρω από αυτές τις δύο νεανικές ορχήστρες κλασικής μουσικής οργανώθηκε το πρωτότυπο εκπαιδευτικό σύστημα El Sistema, το οποίο, μέσω της μουσικής, προσπαθούσε να αντιμετωπίσει την φτώχεια και την εγκληματικότητα των νέων που μάστιζαν τη χώρα.

Στο «Σύστημα» βρήκαν «καταφύγιο» εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά που βίωναν τη φτώχεια, τη βία και την εγκατάλειψη. Οργανώθηκαν σε 60 παιδικές ορχήστρες (για παιδιά από 2 έως 12 ετών), 120 νεανικές, 30 επαγγελματικές, 120 κέντρα εκπαίδευσης και αμέτρητα μουσικά σύνολα. Και η «Σιμόν Μπολιβάρ» με μέλη τους καλύτερους μουσικούς από τις τοπικές ορχήστρες (από 12 έως 26 ετών) έγινε το καμάρι της Βενεζουέλας, στον αντίποδα των ποδοσφαιρικών ομάδων άλλων χωρών της Λατινικής Αμερικής.

Γρήγορα η φήμη της ξεπέρασε τα σύνορα της χώρας και διάσημοι μαέστροι όπως ο Κλάουντιο Αμπάντο και ο Σάιμον Ρατλ συνεργάστηκαν κατά καιρούς μαζί της. Σε αυτούς τους δύο, άλλωστε, οφείλεται και η ανακάλυψη του ταλέντου του Ντουνταμέλ. Το «τρομερό» παιδί της Βενεζουέλας έκανε το ντεμπούτο του στην Σκάλα του Μιλάνο με τον Ντον Τζιοβάνι, τον Νοέμβριο του 2006. Ένα χρόνο αργότερα διηύθυνε για πρώτη φορά την Φιλαρμονική της Βιέννης στο Φεστιβάλ της Λουκέρνης και στα 26 του, παρόλη την μικρή εμπειρία, υπέγραψε συμβόλαιο με την Ορχήστρα του Λος Άντζελες. Σύμφωνα με το περιοδικό Time εξάλλου ήταν ανάμεσα στις 100 πιο σημαντικές προσωπικότητες του πλανήτη για το 2009.

Οι κριτικές για τις ικανότητές του καλύπτουν όλο το φάσμα, από τους διθυράμβους μέχρι και τις επιφυλάξεις κάποιων για την αντοχή του μέσα στο χρόνο, σε κάθε περίπτωση, όμως, εξακολουθεί να θεωρείται ένας από τους πλέον περιζήτητους αρχιμουσικούς του κόσμου. Παρ’ όλη τη διεθνή δραστηριότητά του, πάντως, ο Ντουνταμέλ παραμένει μουσικός διευθυντής της «Σιμόν Μπολίβαρ». Πώς θα αντιδράσουν τώρα οι κρατούντες στην Βενεζουέλα μετά τις πρόσφατες δηλώσεις του;

«Η δημοκρατία δεν μπορεί να κατασκευαστεί για να ανταποκρίνεται στις ανάγκες μιας συγκεκριμένης κυβέρνησης γιατί τότε θα έπαυε να είναι δημοκρατία. Η πολιτική πρέπει να ασκείται με βάση τη συνείδηση και με τον μέγιστο σεβασμό στο Σύνταγμα, και να προσαρμόζεται σε μια νέα κοινωνία η οποία, όπως και οι Βενεζουελάνοι, έχει το δικαίωμα να επανεφεύρει τον εαυτό της μέσα από υγιείς και αναπόφευκτους δημοκρατικούς ελέγχους και ισορροπίες», έγραψε ο Ντουντάμελ.

https://www.youtube.com/watch?v=C_AjezOSKdk

Σχολίασε επίσης την μεγάλη έλλειψη τροφίμων, φαρμάκων και βασικών αγαθών, που καθιστούν την καθημερινή ζωή πρόκληση για τόσους πολλούς απλούς πολίτες. «Οι Βενεζουελάνοι είναι απελπισμένοι για το αναφαίρετο δικαίωμά τους στην ευημερία και την ικανοποίηση των βασικών αναγκών τους», δήλωσε και η αλλαγή της στάσης του έγινε μεν δεκτή από πολλούς, άλλοι όμως είπαν ότι η έκκλησή του προς τον πρόεδρο της χώρας ήταν πολύ λίγη και άργησε πολύ.

Κάτω από την ανάρτηση του αρχιμουσικού που γράφει: «Υψώνω τη φωνή μου ενάντια στη βία. Υψώνω τη φωνή μου ενάντια σε κάθε μορφή καταστολής. Τίποτα δεν δικαιολογεί την αιματοχυσία», εμφανίστηκε ένας άνδρας, ο οποίος ισχυρίζεται ότι είναι ο θείος του Κανιζάλες. Δηλώνει ότι οι νέοι είναι τα κύρια θύματα της βαθιά πολωμένης πολιτικής κρίσης της χώρας. «[Ο Κανιζάλες] πέθανε για τα εγωιστικά συμφέροντα και των  δύο πλευρών. Μια κυβέρνηση που σκοτώνει συστηματικά τα παιδιά μας και μια αντιπολίτευση που τα ενθαρρύνει και στη συνέχεια τα εγκαταλείπει», γράφει στο σχόλιό του.

Στο μεταξύ στη Βενεζουέλα, η βία εξακολουθεί να μαίνεται. Όπως αναφέρει δημοσίευμα του BBC, άλλος ένας ηγέτης του φοιτητικού κινήματος δολοφονήθηκε κατά τη διάρκεια μιας συγκέντρωσης στον βορρά της χώρας. Ταυτόχρονα η κυβέρνηση προειδοποίησε τους διαδηλωτές ότι δεν έχουν δικαίωμα τους να προκαλούν ταραχές στους δρόμους. Και έβγαλε τα τανκς …

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News