Αυτή τη φορά οι δημοσκοπήσεις και οι προβολές της ψήφου ήταν ακριβείς -μέσα σε όλα όσα συνέβησαν την Κυριακή στη Γαλλία ας μην το ξεχνάμε και αυτό- και το αίσθημα ικανοποίησης που προκάλεσαν στην υπόλοιπη Ευρώπη είναι βαθύ και δικαιολογημένο.
Την επικράτηση του Εμανουέλ Μακρόν, του υποψηφίου που περισσότερο από κάθε άλλον είχε μια καθαρή φιλοευρωπαϊκή θέση, χαιρέτησαν οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο με το βλέμμα στον δεύτερο γύρο στον οποίο, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, αναμένεται να επικρατήσει μάλλον άνετα.
Αντίστοιχο κλίμα δείχνουν και οι πρώτες δημοσκοπήσεις. Σύμφωνα με έρευνα πρόθεσης ψήφου του ινστιτούτου Harris, ο Μακρόν θα επικρατήσει της Λεπέν στον δεύτερο γύρο με 64% έναντι 36%. Αντίστοιχα, δημοσκόπηση των Ipsos/Sopra/ Steria θέλει τον Μακρόν να συγκεντρώνει το 62% των ψήφων, έναντι 38% για τη Λεπέν, στις 7 Μαΐου.
Οι Financial Times σημειώνουν ακριβώς ότι το εφιαλτικό σενάριο μιας αναμέτρησης μεταξύ της Μαρίν Λεπέν και του Ζαν-Λυκ Μελανσόν αποφεύχθηκε. Ενα σενάριο που έφερνε τουλάχιστον ανησυχία για τις οικονομικές και τις πολιτικές του διαστάσεις. Οχι τυχαία τα αποτελέσματα εκτόξευσαν και τον δείκτη CAC του Χρηματιστηρίου στο Παρίσι (+4% με το άνοιγμα) και του ευρώ που πλησιάζει και πάλι στα 1,1 δολάρια.
Το άλλο σενάριο που αποφεύχθηκε – όχι τόσο τρομακτικό αλλά, κατά τον χαρακτηρισμό των FT «ριψοκίνδυνο» – ήταν αυτό μιας αναμέτρησης μεταξύ Φρανσουά Φιγιόν και Λεπέν. Ο δεξιός υποψήφιος δεν είχε στα ευρωπαϊκά θέματα μια θέση όσο ανοιχτή όσο του Μακρόν, αν και σίγουρα δεν θα τον έλεγε κανένας ευρωσκεπτικιστή.
Εντέλει, η εφημερίδα μιλά για την σαφή επιλογή των ψηφοφόρων της 7ης Μαΐου: βαθύτερη ενοποίηση ή αποχώρηση από την ΕΕ· οικονομικός εθνικισμός ή φιλελευθερισμός· μια χώρα ανοιχτή στους μετανάστες ή μια που κλείνει τις πόρτες της.
Τα πολιτικά συντρίμμια των εκλογών
Παρά ταύτα, το αποτέλεσμα των εκλογών αφήνει κάποια ανοιχτά ζητήματα που με τον τρόπο τους θα επηρεάσουν την πολιτική του νέου πρόεδρου.
Ενα, όπως το καταγράφει η εφημερίδα, είναι ότι αφήνει χωρίς πηδάλιο την Αριστερά, στην οποία συγκαταλέγει και τον Ζαν-Λυκ Μελανσόν, που έφτασε κοντά στην πηγή, αλλά και το Σοσιαλιστικό Κόμμα που «γελοιοποιήθηκε» (κατά τους FT) με λίγο πάνω από 6%, σχεδόν μιάμιση μονάδα πάνω από τον «μικρό υποψήφιο» Νικολά Ντυπόν-Ενιάν.
Το άλλο είναι, φυσικά, η καλή επίδοση της άκρας Δεξιάς. Αν και δεν υπάρχει σήμερα το πολιτικό σοκ του 2002, όταν ο Ζαν-Μαρί Λεπέν έφτασε στον δεύτερο γύρο, όπου και έχασε εύκολα από τον Ζακ Σιράκ, η παράταξη της Λεπέν καταγράφει επιτυχίες περίπου στο ένα τρίτο της χώρας, κυρίως στις βιομηχανικές ζώνες του βορρά. Σε κάθε περίπτωση εγγράφει υποθήκες για τη συνέχεια.
Από εδώ και πέρα περιμένουν τους δύο υποψήφιους 12 ημέρες προεκλογικού αγώνα πριν την 7η Μαΐου. Στόχος είναι να περιοριστούν οι διαρροές και η πιθανή αποχή, με την κάθε μία να μετρά διαφορετικά για κάθε υποψήφιο.
Ενδιαφέρον θα έχει η επόμενη Δευτέρα 1η Μαΐου. Ο Guardian σημειώνει ότι οι παραδοσιακές διαδηλώσεις της ημέρας μπορεί να είναι βαρόμετρο εξελίξεων, καθώς εξάλλου κατεβάζουν στον δρόμο κόσμο από όλες τις παρατάξεις. Ακολουθεί την Τετάρτη 3 Μαΐου το ντιμπέιτ των υποψηφίων, δύο ημέρες πριν από τη λήξη της εκστρατείας την Παρασκευή 5 Μαΐου.
Για τον επόμενο ένοικο του Μεγάρου των Ηλυσίων, είναι αναγκαία η στήριξη από τη νέα Εθνοσυνέλευση. Οι βουλευτικές εκλογές είναι στις 11 Ιουνίου και μάλλον θα δείξουν την μετατόπιση στο πολιτικό σκηνικό όπως την εξέφρασε ο πρώτος γύρος: κατάρρευση των Σοσιαλιστών, υποχώρηση της Δεξιάς, άνοδος της άκρας Δεξιάς.
Ενδεικτικά το 2012, το Σοσιαλιστικό Κόμμα απέσπασε 280 έδρες (οριακά πάνω από τις 277 της απόλυτης πλειοψηφίας), το δεξιό UMP, ο πρόγονος των Les Repoublicaines, 194 έδρες και 2-17 έδρες μικρότερα αριστερά και δεξιά κόμματα. Δύο έδρες είχε το Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν.
Οσο για την ατζέντα των προβλημάτων ενώπιον του νέου προέδρου, είναι γεμάτη από μείζονα προβλήματα: ασφάλεια και τρομοκρατία, οικονομία και ανεργία, Brexit και ευρωπαϊκή πορεία και ο γαλλογερμανικός άξονας μπροστά στο ενδεχόμενο αλλαγής και στο Βερολίνο το προσεχές φθινόπωρο.
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News