Το ανακοινωθέν του Eurogroup της 8ης Δεκεμβρίου του 2014 (εδώ) έγραφε ότι η Ελλάδα μπορούσε να βγει από το δεύτερο πρόγραμμα στήριξης και να μπει στην προληπτική πιστωτική γραμμή ECCL μετά το τέλος Φεβρουαρίου του 2015.

Για πρώτη φορά σε επίσημο έγγραφο τα μέλη της ευρωομάδας «ζωγράφιζαν» μια πόρτα εξόδου από τα μνημόνια. Η ανάμνηση αυτή οδηγεί σε μελαγχολικές σκέψεις αν διαβάσει κανείς την ανάλυση των Financial Times (εδώ) που περιγράφουν την αθόρυβη ανάκαμψη της Ευρωζώνης έναντι των ΗΠΑ. Η Ελλάδα κρατούσε τότε το κλειδί της εξόδου. Με μια προϋπόθεση: να έκλεινε η αξιολόγηση μετά το mail Χαρδούβελη…

Η ιστορία γράφτηκε αλλιώς…

Τελικά αντί για πέντε χρόνια θα μείνουμε στα μνημόνια τουλάχιστον οκτώ, καθώς το τρίτο πρόγραμμα λήγει τον Αύγουστο του 2018. Επιπλέον, για να κριθεί η ενεργοποίηση ή όχι του ψηφισμένου δημοσιονομικού «κόφτη» για το 2018 θα χρειαστεί να περιμένουμε ως τον Απρίλιο του 2019 για να αποφανθεί οριστικά και τελεσίδικα η Eurostat. Ετσι το 2018 «καβαλάει» στο 2019 και τα οκτώ χρόνια στα μνημόνια γίνονται εννιά. Στην καλή περίπτωση.

Η εμπειρία έδειξε ότι οι διαρθρωτικές αλλαγές ωφέλησαν τις χώρες της ευρωζώνης που μπήκαν στα μνημόνια μετά την Ελλάδα. Ιρλανδία, Πορτογαλία και Κύπρος έμειναν περίπου 2,5 χρόνια και έχουν ήδη βγει. Η Ελλάδα αντί για τη γρήγορη εφαρμογή των συμφωνημένων μεταρρυθμίσεων επέλεγε κατά κανόνα την τακτική των αναβολών. Αποδείχτηκε καταστροφική.

Οδηγούσε κάθε φορά σε νέα παραμετρικά μέτρα, φόρους και περικοπές. Προκαλούσε και προκαλεί την κατάρρευση της αξιοπιστίας έναντι των εταίρων και κυρίως έναντι των ευρωπαϊκών κοινοβουλίων. Οταν φτάνουμε στο μη περαιτέρω τα νέα μέτρα (που τα σχεδιάζει πάντα το ΔΝΤ) ψηφίζονται ως λύση ανάγκης για να κλείσει η αξιολόγηση, να εκταμιευθεί η δόση και να αποτραπεί η χρεοκοπία.

Γύρω μας οι άλλοι προχωρούσαν στην έξοδο από το τούνελ…

Σύμφωνα με τους FT, παρά το Brexit και τους μύδρους του Τραμπ, η οικονομία της Ευρωζώνης κερδίζει αθόρυβα έδαφος έναντι των Ηνωμένων Πολιτειών. «Οι δείκτες για την επιχειρηματική εμπιστοσύνη, τους ρυθμούς ανάπτυξης και την ανεργία αποτελούν θετική έκπληξη στην αρχή του νέου έτους» σημειώνει η εφημερίδα. Γενικά συμπεράσματα: η οικονομία του κοινού νομίσματος μετράει ήδη 14 τρίμηνα συνεχόμενης ανάπτυξης, η ανεργία επέστρεψε σε μονοψήφια νούμερα και ο δείκτης οικονομικού κλίματος σκαρφάλωσε στο υψηλότερο σκαλοπάτι των τελευταίων επτά ετών.

Την ώρα που ο Τραμπ παράγει θόρυβο με τα σχέδιά του για τις ΗΠΑ η Ευρωζώνη ανακάμπτει νυχοπατώντας, σχολιάζουν οι FT. Η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας έφτασε τον Ιανουάριο σε υψηλό εννέα ετών, ενώ παρά τις ανησυχίες για τις ιταλικές τράπεζες και την κρίση της Ελλάδας, η ανάπτυξη στο σύνολο της ζώνης του ευρώ έφτασε στο 1,7% το 2016 ξεπερνώντας τις ΗΠΑ που «έμειναν» στο 1,6% του ΑΕΠ.

Το τρένο της ανάκαμψης πέρασε και από την Ελλάδα το δ’ τρίμηνο του 2014. Η Κομισιόν στις φθινοπωρινές της προβλέψεις (εδώ) μιλούσε για ισχυρή διετία αύξησης του ΑΕΠ με ρυθμό 2,9% το 2015 και 3,7% το 2016. Τι έγινε τελικά; Τα σημερινά στοιχεία δείχνουν ύφεση 0,2% το 2015 και στασιμότητα το 2016.

Σε αντίθεση με τη χώρα μας η Κύπρος κατέγραψε ανάπτυξη 1,7% το 2015 και 2,8% το 2016. Η Ιρλανδία επέστρεψε ορμητικά σε «κινεζικούς» ρυθμούς ανάπτυξης ήδη από το 2014 (8,5% του ΑΕΠ), και συνέχισε με 7,8% το 2015 και 4,1% το 2016. Λιγότερο εντυπωσιακή ήταν, τέλος, η πορεία της Πορτογαλίας με ανάπτυξη 1,6% το 2015 και 0,9% το 2016.

Ολοι οι αριθμοί περιλαμβάνονται στις φθινοπωρινές προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (εδώ) που δημοσιεύτηκαν στις 9 Νοεμβρίου του 2016.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News