Η εκδήλωση «Ώρα αποφάσεων για το νέο ενωμένο μεγάλο ενωμένο προοδευτικό κίνημα για την Ελλάδα της Δικαιοσύνης και της Παραγωγής» ξεπέρασε κάθε προσδοκία από πλευράς προσέλευσης κοινού. Κυριακή πρωί, σε μια Θεσσαλονίκη η οποία προσπαθεί να ξεπεράσει την πρόσφατη κακοκαιρία με όλα τα προβλήματα που αυτή έφερε, περίπου 500 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν σε μια αίθουσα εντός της ΔΕΘ προκειμένου να ακούσουν την πρόταση που θα διατύπωναν οι  Αννα Διαμαντοπούλου, Γιάννης Μεϊμάρογλου, Γιάννης Ραγκούσης,  Γιώργος Φλωρίδης .

Σε όλους υπήρχε η περιέργεια, καθώς στο ΠΑΣΟΚ, την ίδια ώρα, στην Αθήνα,  γινόταν Κεντρική Επιτροπή, ενώ είχε προηγηθεί η υποδοχή του Γιώργου Παπανδρέου από τη Φώφη Γεννηματά. Θα είχε κόσμο; Υπάρχει κοινό για μια νέα κίνηση σαν αυτήν που οι ομιλητές προσπαθούν να δημιουργήσουν; Θα πουν κάτι νέο; Υπάρχει πρόταση για την κρίση;

Η προσέλευση τους δικαίωσε, το κοινό υπάρχει. Πλην όμως, το κοινό αυτό είναι μιας κάποιας ηλικίας. Τα «λευκά μαλλιά», όπως τα λένε και μεταξύ τους. Αλλά δεν είναι μόνο τα λευκά μαλλιά και η ισχνή παρουσία νέων. Είναι το γεγονός ότι πρόκειται για το ίδιο κοινό από ανάλογη προσπάθεια σε ανάλογη προσπάθεια. Ένας κόσμος τον οποίο έχουμε συναντήσει σε 58, Κεντροαριστερά, Δυναμική Ελλάδα, Ποτάμι. Ένας κόσμος (κυρίως αντρών) ο οποίος έχει ιδεολογικό πρόσημο, πολιτική εμπειρία κυρίως στο ΠΑΣΟΚ (όχι στο βαθύ: στου Σημίτη, όπως είπε άνθρωπος που γνωρίζει καλά τον χώρο) και στη ΔΗΜΑΡ (όχι στη σημερινή: στην παλιά, όπως έμαθα), και σε πολλές περιπτώσεις πολιτική δράση. Και δεν έχει πολιτικό χώρο να το εκφράσει.

«Από πού είστε;» ρώτησα το διπλανό μου. «Από το Κιλκίς. Αλλά από πού μας καταλάβατε; Τόσο χωριάτες δείχνουμε;» ρώτησε γελαστά. «Όχι, αλλά αν ήσασταν από τη Θεσσαλονίκη θα σας ήξερα», απάντησα στο ίδιο ύφος. «Είμαστε γνωστοί με το Γιώργο (Φλωρίδη), αλλά δεν μας είπε εκείνος να έρθουμε. Το ακούσαμε στην τηλεόραση», ολοκλήρωσε την απάντηση.

Ο κ. Φλωρίδης έχει ισχυρά ερείσματα στο Κιλκίς, από όπου κατάγεται, αλλά όλα αυτά τα χρόνια του διαλείμματος από τη Βουλή κινείται σε αρκετά μέρη της χώρας. Πριν από λίγο καιρό, είχε επισκεφθεί την Ξάνθη και είχε συναντηθεί με άστεγους (πολιτικά) από την περιοχή. Έτσι, τώρα ήρθαν κι εκείνοι, μαζί με Καβαλιώτες, όπως ήρθαν και Κοζανίτες, Κατερινιώτες, Βεροιώτες, Χαλκιδικιώτες. Όλοι αισιόδοξοι, από την αρχή ως το τέλος.

Οι ομιλητές άρεσαν. Κι ας μην είπαν μεγάλα λόγια. Όλοι τους στάθηκαν στο δύσκολο εγχείρημα του να ανασηκωθεί η χώρα. Πρώτος μίλησε ο Γιάννης Ραγκούσης, εξηγώντας πώς πρέπει να είναι αυτή η νέα κίνηση. «Πρέπει να είναι αντισυστημική. Το σύστημα είναι οι τρεις –ισμοί: κρατισμός, λαϊκισμός, παλαιοκομματισμός. Αυτό πρέπει να είναι το νέο, για να έχει ο πολίτης ελπίδα» Ακολούθως, ο κ. Ραγκούσης έκανε λόγο για την ανάγκη να γίνουμε από χώρα καταναλωτών χώρα παραγωγών, ενώ δυο φορές αναφέρθηκε στην ανάγκη να ξεφύγουμε από τη λογική που θέτει υπεράνω όλων το άγχος των βουλευτών να επανεκλεγούν. «Να κάνουμε, όχι να γίνουμε!» ήταν το σύνθημά του, ενώ χειροκροτήθηκε θερμά στο τέλος της ομιλίας όταν κατέληξε στη μάχη εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ. «Το πολιτικό δίλημμα είναι ή εμείς ή ο ΣΥΡΙΖΑ. Ή ο ΣΥΡΙΖΑ ή η πρόοδος».

Ακολούθησε η Αννα Διαμαντοπούλου. «Ναι, μπορούμε!» επέμεινε και προχώρησε σε μια καταγραφή του σημερινού γίγνεσθαι και των αιτίων που ο λαϊκιστικός λόγος έχει τόση πέραση σήμερα και όχι μόνο στην Ελλάδα. «Η παγκοσμιοποίηση, η μετακίνηση του πλούτου και των πληθυσμών και η τρομοκρατία είναι από τα αίτια που προκαλούν στους πολίτες ανασφάλεια», εκτίμησε. Έκανε λόγο για την ανάγκη του πολιτικού συστήματος να κατανοήσει τα λάθη επί λαθών που έχουν γίνει, για το κίνημα υπέρ της δραχμής που φουσκώνει, την ανάγκη να παταχθεί η γραφειοκρατία, να βγει στο προσκήνιο η νέα γενιά, να ενισχυθεί η Παιδεία, να μπουν στόχοι, να υπάρχουν αξιολόγηση και αξιοκρατία. «Πρέπει να κάνουμε το νέο πυρηνικό αεροπλανοφόρο από το οποίο θα εκτοξευτούν τα μαχητικά της νέας γενιάς!» τόνισε με έμφαση, διευκρινίζοντας ότι επιβάλλεται πρόσωπα νέας κοπής να αναλάβουν την ανασυγκρότηση της χώρας κι ότι το καθήκον του νέου κινήματος θα είναι να βρει αυτά τα πρόσωπα και να καλλιεργήσει το περιβάλλον για τη δράση του.

Εκ μέρους της Επιτροπής Διαλόγου του Ποταμιού, ο Γιάννης Μεϊμάρογλου δήλωσε αισιόδοξος ότι αυτή τη φορά το εγχείρημα θα προχωρήσει, ότι οι προηγούμενες ανάλογες κινήσεις δεν πέτυχαν επειδή δεν διέθεταν κάποια ηγεσία και δεν υπήρχε πολιτικό στίγμα και ότι η επιλογή του νέου ηγέτη πρέπει να γίνει από τα μέλη της νέας κίνησης. «Όχι στα μικρομάγαζα», είπε και ξαναείπε, ορίζοντας ως παραλήπτες το Ποτάμι και τους εθελοντές του, μέλη και στελέχη του ΠΑΣΟΚ (του Σημίτη), μέλη της ΔΗΜΑΡ, δεκάδες χιλιάδες απογοητευμένους από την πολυδιάσπαση του χώρου πολίτες και ,τέλος,  «είμαστε κι εμείς του ’60 οι εκδρομείς».

Εως εκείνη την ώρα, ο κόσμος άκουγε με προσοχή. Όταν, αμέσως μετά, ανέβηκε στο βήμα ο Γιώργος Φλωρίδης, μου έκανε εντύπωση πόσος κόσμος σηκώθηκε με τα κινητά για να βγάλει φωτογραφίες. Μάλλον ο Φλωρίδης ήταν η μεγάλη ατραξιόν, εκείνος που χειροκροτήθηκε περισσότερο, ιδίως στο σημείο που μίλησε για αδοκίμαστους που επέλεξε ο λαός για να τον κυβερνήσουν, με αποτέλεσμα τώρα να πληρώνει το κόστος. Ο ομιλητής ένιωσε την ανάγκη να τονίσει ότι ο παλιός δεν είναι απαραιτήτως και φθαρμένος, ενώ ο νέος δεν είναι απαραιτήτως άφθαρτος. Δήλωσε σίγουρος ότι «μπορούμε να ξανασυναντήσουμε την κοινωνία, αλλά με τους δικούς της όρους» και ολοκλήρωσε την ομιλία του με μια ρήση του Στέλιου Ράμφου και μια προτροπή: «Οποιος τα δίνει όλα, δε χάνει ποτέ. Ας τα δώσουμε όλα!»

Κι επειδή όπως είχε πει νωρίτερα (για τους κυρίους Ραγκούση και Μεϊμάρογλου) η Αννα Διαμαντοπούλου «Κίνημα χωρίς Γιάννη, προκοπή δεν κάνει», ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης έκανε το δικό του, με ιδιόρρυθμο χαιρετισμό. «Το ΠΑΣΟΚ έκανε τεράστια πράγματα, έφτιαξε τη νέα Ελλάδα. Εγώ τους δεξιούς τους λέω ότι είναι στη σαλαμούρα, στη συντήρηση. Πρέπει να πάμε για μια νέα Ελλάδα. Στο εξωτερικό ντρέπομαι που είμαι Έλληνας, με κοιτάν σαν λεπρό. Είμαστε όλοι με χάπια. Φτάνει πια. Ζήτω η Ελλάδα!». Βεβαίως, στην αναφορά περί ντροπής που είναι Ελληνας υπήρξαν αντιδράσεις από το ακροατήριο, χωρίς όμως να γενικευτούν.

Ο Γρηγόρης Ψαριανός μετέφερε τους χαιρετισμούς του Σταύρου Θεοδωράκη, κι επιτέλους ακούσαμε για πρώτη φορά από επίσημα ποταμίσια χείλη ότι το Ποτάμι είναι μέσα στη δημιουργία αυτού του κόμματος. Μετά πήρε τον λόγο ο εκπρόσωπος της ΔΗΜΑΡ κι ο κόσμος άρχισε να φεύγει. Κρίμα, καθώς έχασαν την πιο αυθόρμητη παρέμβαση στην εκδήλωση. Του Θεσσαλονικιού Ολυμπιονίκη στο τάε-κβον-ντο Αλέξανδρου Νικολαΐδη. Με απλό και ψύχραιμο τρόπο, μίλησε για αγώνες και στόχους μικρούς και μεγάλους και κατέληξε: «ένας μικρός στόχος είναι να κάνουμε τον κ. Μπουτάρη να αισθανθεί ξανά περήφανος που είναι Έλληνας».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News