Θυμάμαι ότι είχε κάτι το αποκαλυπτικό,  ήταν το πέρασμα στην άλλη αθέατη όψη, η ανάγνωση της αυτοβιογραφικής νουβέλας της ηθοποιού Κάρι Φίσερ «Postcards from the edge». Αύγουστος, πήγαινα Γυμνάσιο και ήταν μεγάλη η αναγνωστική τέρψη της διείσδυσης στην προσωπική ζωή μιας σταρ, μας αλλόκοτης σταρ όπως ήταν η Φίσερ, η πριγκίπισσα Λέια του «Star Wars» (οk,  ενδεχομένως με είχε επηρεάσει το γεγονός ότι η μητέρα μου, μου έπλεκε κοτσίδες τα μαλλιά μου γύρω από τα αυτιά όταν πήγαινα Δημοτικό, όπως η Λέια και ο μεγάλος αδελφός με τους φίλου; του μιλούσαν όλη μέρα για τις ταινίες και την πριγκίπισσα). Ομως δεν ήταν αυτό που περίμενα, που περίμεναν οι ανά την γη θαυμαστές της: ήταν το ξεφλούδισμα της άρτιας εικόνας και η αποκάλυψη της αλήθειας αυτή η ανάγνωση.

Η είδηση του θανάτου της Κάρι Φίσερ το βράδυ της Τρίτης προκάλεσε θλίψη σε εκατομμύρια θεατών που την αγάπησαν όχι μόνο ως Λέια, όχι μόνο ως μια ηθοποιό σαρκαστικού χιούμορ σε κινηματογραφικές σαρωτικές επιτυχίες όπως το «Όταν ο Χάρι γνώρισε τη Σάλι» και το «Η Χάνα και οι αδελφές της», αλλά και ως την πρώτη πριγκίπισσα που πέταξε το χρυσό μαγιό και το φωτοστέφανο της άψογης σεξουαλικότητας. Τα πέταξε και άρχισε να δείχνει αυτό που πραγματικά ήταν: τις πληγές από τα ναρκωτικά, τη φθορά από το αλκοόλ, τη σκοτεινιά από τη διπολική διαταραχή που είχε, τους απανωτούς εξαντλητικούς έρωτες με εραστές που δεν ήθελε ακριβώς ή που δεν την αγάπησαν ως στο τέλος. Η πριγκίπισσα Λέια που είχε τελικά τόσα κοινά σημεία με την πριγκίπισσα Ντι: Κρεμάστηκαν στα περίπτερα και στις οθόνες, αλλά στο τέλος δεν έκρυψαν την ευθραυστότητα, τη θνητότητά τους.

Θυμήθηκα το αυτοβιογραφικό αυτό βιβλίο της, ένα τρακάρισμα σε τοίχο για μια έφηβη που θαύμαζε ένα αστέρι κινηματογραφικό. Μια ζωή με συνεχείς ακυρώσεις, έλλειμμα αγάπης, συμβάσεις και επιταγές καριέρας, εμμονές, εθισμούς, μια ταυτότητα σε συνεχή ακύρωση. Και να ξέρεις πως όλα αυτά αφορούν στη δυναμική πριγκίπισσα, στη γυναίκα που ήταν αντάξια των ανδρών, στη μετα-Λολίτα με την αθώα σεξουαλικότητα -ή μήπως την σεξουαλική αθωότητα; Την σκλάβα με το χρυσό μπικίνι, το πληγωμένο βελούδινο βλέμμα, τα μαλλιά λαβύρινθους γύρω από τα αυτιά.

Ηταν ένα pin-up girl. Eνα pin-up για geeks, όπως έλεγε η ίδια. Ισως επειδή δεν επιδίωξε να τραβήξει τον ρόλο της στα στιλπνά βάθη της ιλουστρασιόν κοψιάς που επιβάλλουν τα στούντιο και τα περιοδικά. Ισως επειδή όλα αυτά τα μισούσε: Ηξερε πως δεν ήταν παιδί του έρωτα. Οι σταρ γονείς της (η ηθοποιός Ντέμπι Ρέινολντς και ο τραγουδιστής Εντι Φίσερ) παντρεύτηκαν κατόπιν προξενιού που επέβαλαν τα κινηματογραφικά στούντιο για να πουλήσουν ακόμα περισσότερα εισιτήρια. Παιδί ενός επικοινωνιακού τρικ, μεγάλωσε στη συνέχεια με πατριούς και μητριές –φαντάσου να έχεις μητριά την Ελίζαμπεθ Τέιλορ «αυτή η γυναίκα έβλεπε τους άνδρες ως προμηθευτές πολύτιμων κοσμημάτων και όχι ως εραστές». Φαντάσου να νιώθεις παραμελημένη, άσχημη, «λίγη» και να βρίσκεις δύναμη στο αλκοόλ, στις ουσίες, στη φυγή.

Γρήγορα, πολύ γρήγορα η Κάρι Φίσερ άρχισε να μιλά για την πραγματική της ζωή. Για τις δικές της αναζητήσεις και περιπέτειες, για τους επώνυμους φίλους της (τον εκκεντρικό Μάικλ Τζάκσον), για διάσημους σκηνοθέτες. Να περιγράφει, να αποκαλύπτει, να κριτικάρει, πάντα μέσα από έναν βαθύ αυτοσαρκασμό. Εγινε έτσι αυτό που αποκαλούμε icon  -ένα είδωλο της σύγχρονης κουλτούρας. Ένα είδωλο της ποπ επικράτειας που ήθελε να σηκώνει τα μανίκια για να δείξει τις γρατσουνιές της, που πάλεψε να γίνει αποδεκτή για αυτό που πραγματικά ήταν, που αντέδρασε στον σεξισμό, στην κυρίαρχη εικόνα και σταμάτησε να επιθυμεί να την θεωρούν όμορφη. Που δεν αποτραβήχτηκε στη φήμη της μεγαλύτερης κινηματογραφικής επιτυχίας επιστημονικής φαντασίας όλων των εποχών, αλλά τσαλαβούτησε και στα νερά των b-movies. Ακόμα και τότε όμως, στον δρόμο της φώναζαν «έι, πριγκίπισσα».

Η δύναμή της δεν ήταν η Λέια, ήταν τόλμη της να εκτεθεί. Το έκανε μέσα από πλήθος βιβλίων που έγραψε χωρίς δίχτυ ασφαλείας, όπως το τελευταίο που κυκλοφόρησε φέτος, «Τhe Princess Diarist» όπου μεταξύ άλλων αποκάλυψε ότι το 1976 στα γυρίσματα της ταινίας είχε ερωτική σχέση με τον τότε παντρεμένο Χάρισον Φορντ.

Η Κάρι Φίσερ έκανε ρόλο, έκανε πολιτιστικό προϊόν τον ίδιο τον εαυτό της. Δεν ήθελε να είναι μια ακόμα διασημότητα γιατί «διασημότητα σημαίνει: ξέρεις ποιος είμαι, άρα υπάρχω». Kαι σκέφτομαι πως, κοίτα, μέσα σε τρία 24ωρα έφυγαν δύο σύμβολα, δύο τόσο διαφορετικά λαϊκά είδωλα, ο Τζορτζ Μάικλ και η Κάρι Φίσερ, που πάλεψαν με δαίμονες και που πάντα μα πάντα μίλησαν ανοιχτά, περήφανα για αυτό που είναι.

Και για να τηρήσουμε την επιθυμία της, ήθελε στον επικήδειό της να γραφτεί ότι πέθανε στο σεληνόφως, πνιγμένη από το ίδιο το σουτιέν της… Απηχώντας καυστικά ίσως τον διάλογό της με τον παραγωγό των «Star Wars» Τζορτζ Λούκας που της είχε ζητήσει να μη φοράει σουτιέν κάτω από τη στολή της γιατί απλά δεν υπάρχουν εσώρουχα στο διάστημα…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News