Πλάνο πρώτο. Ενα γλυκό κορίτσι, η Λίλη, απολαμβάνει την παιδική του ηλικία σε ένα «ζεστό» σπίτι μαζί με την οικογένειά του. Γιορτάζει τα γενέθλιά του, παίζει με τις κούκλες του, διασκεδάζει, κάνει τα μαθήματά του, ξαπλώνει με ένα πλατύ χαμόγελο κάτω από τα παπλώματα. Μία παιδική ηλικία φυσιολογική. Οι σκηνές εναλλάσσονται πολύ γρήγορα. Κάποια στιγμή, πίσω από τις εικόνες ανεμελιάς που βιώνει το κορίτσι, συμβαίνει κάτι περίεργο. Από την τηλεόραση, μια γυναίκα μιλά για ένοπλες συγκρούσεις και οι γονείς του κοριτσιού δείχνουν ανήσυχοι. Βρισκόμαστε στην Συρία. Ισως στις αρχές του 2011.

Το σκηνικό αλλάζει ραγδαία. Το κορίτσι δεν παίζει πια και δεν μπορεί να χαμογελάσει. Οι γείτονες μαζεύουν τα πράγματά τους ενώ ο πατέρας της επιμένει: «Θα μείνουμε εδώ». Σε λίγο ακούγονται ήχοι από πολεμικά αεροπλάνα, το σπίτι τρέμει και σύντομα όλοι μαζί μαζεύουν ότι μπορούν και φεύγουν. Εχουν ήδη αρχίσει να πέφτουν οι βόμβες σαν βροχή. Ο πόλεμος έχει ξεσπάσει.

Το συγκλονιστικό βίντεο τελειώνει όπως άρχισε, με το μικρό κορίτσι να γιορτάζει τα γενέθλια του. Στο τελευταίο πλάνο όμως δεν υπάρχει μια πολύχρωμη λαχταριστή τούρτα, ούτε το σπίτι της οικογένειας αλλά ούτε και οι χαμογελαστοί άνθρωποι της πρώτης σκηνής. Μόνο η μητέρα της μικρής που ζητά από το κορίτσι να κάνει μια ευχή.

Ενα δυνατό μήνυμα ολοκληρώνει την ιστορία. «Μόνο και μόνο επειδή δεν συμβαίνει εδώ, δεν σημαίνει ότι δεν συμβαίνει καθόλου». Το συγκεκριμένο βίντεο που κυκλοφόρησε πριν δύο χρόνια από την οργάνωση «Save the children» αποτυπώνει τις τραγικές συνέπειες που βιώνουν τα παιδιά του πολέμου στην Συρία. Και δυστυχώς παραμένει το ίδιο επίκαιρο μέχρι σήμερα.

Η ιστορία του κοριτσιού όμως δεν τελείωσε εκεί. Δύο χρονιά μετά, η ίδια οργάνωση δημιούργησε ένα νέο βίντεο που δείχνει την συνέχεια της ιστορίας. Τις δυσκολίες που έζησαν χιλιάδες προσφυγόπουλα από την Συρία. Πρώτα μια επικίνδυνη διαδρομή ανάμεσα σε αντιμαχόμενα πυρά, έπειτα το πέρασμα των συνόρων και φυσικά το ταξίδι στα παγωμένα νερά της Μεσογείου. Κάθε δευτερόλεπτο και μία εικόνα σκληρή αλλά αληθινή.

Λίγο πριν από το τέλος, το μικρό κορίτσι έχει καταλήξει μόνο του σε κάποιο κέντρο υποδοχής προσφύγων στην Ευρώπη. Είναι και πάλι η ημέρα των γενεθλίων του και μία γυναίκα ρωτά την μικρή με το ταλαιπωρημένο πρόσωπο για το όνομα των γονιών της. Τη ρωτάει ξανά και ξανά όμως το κορίτσι μένει σιωπηλό με το βλέμμα καρφωμένο στην κάμερα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News