Ο Λουκ Στιλ είναι αυτός που είναι: ένας αξιοπρεπής -αλλά όχι σπουδαίος- τερματοφύλακας, ο οποίος τις δυο τρεις «γκέλες» του κάθε χρόνο θα τις κάνει, ο κόσμος να χαλάσει. Φέτος τις άρχισε νωρίς, με αυτό το κωμικό γκολ που δέχτηκε στο 34′ του αγώνα Παναθηναϊκός – Ξάνθη. Αν «έτσουξε» περισσότερο απ’ όλες τις προηγούμενες, είναι επειδή στέρησε από την ομάδα του την κορυφή της βαθμολογίας.

Συμβαίνουν αυτά στους γκολκίπερς, ακόμη και στους καλύτερους. Ο συνάδελφός του στην εθνική ομάδα της Αγγλίας, ο Χαρτ, έχει γίνει ανέκδοτο. Ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε από την Αντερλεχτ με δυο παιδαριώδη λάθη του Ρομπέρτο – ίσως του κορυφαίου «Νο 1» που έχει περάσει από τα μέρη μας. Το καλοκαίρι του 2015, ο μέγας Τσεχ εγκαινίασε την καριέρα του στην Αρσεναλ καταδικάζοντάς την σε μια αναπάντεχη ήττα από τη Γουέστ Χαμ. Τον περασμένο Απρίλιο έκανε τον γύρο του κόσμου ένα βιντεάκι με δέκα επικές «γκάφες» τερματοφυλάκων. Μεταξύ των πρωταγωνιστών αυτού του top-10 ήταν οι δυο «κέρβεροι» του καιρού μας: ο Μπουφόν και ο Νόιερ.

Το πρόβλημα με τον άγγλο κίπερ δεν είναι τα λάθη του αλλά τα… σωστά του. Ακόμη και στις καλύτερές του μέρες, τα «άπιαστα» δεν θα τα πιάσει. Οπως δεν τα έπιανε πέρυσι και πρόπερσι, στα προηγούμενα εξίμισι χρόνια που έπαιζε στην Μπάρνσλεϊ, αλλά και στα νιάτα του, όταν είχε προαχθεί σε τρίτο τερματοφύλακα της Γιουνάιτεντ προτού ο σερ Αλεξ Φέργκιουσον τον αφήσει να φύγει από το Μάντσεστερ. Το «παιχνίδι της ζωής του», το ένα και μοναδικό, το είχε κάνει σε ένα ματς Κυπέλλου της Μπάρνσλεϊ με τη Λίβερπουλ, στο «Ανφιλντ», οδηγώντας την ομάδα του σε πρόκριση στους προημιτελικούς.

Λένε οτι η ενδεκάδα κάθε ομάδας με υψηλές φιλοδοξίες πρέπει να αρχίζει από έναν σπουδαίο πορτιέρο. Ο Παναθηναϊκός αγνόησε αυτόν τον «κανόνα». Μέσα στο 2016 απέκτησε δυο ντουζίνες ποδοσφαιριστές, όμως όχι κι έναν τερματοφύλακα καλύτερο από τον Στιλ. Ούτε, καν, κάποιον ισάξιό του, που θα τον υποχρέωνε να προσπαθήσει περισσότερο για να κρατήσει τη θέση του. Τόσο τον Ιανουάριο όσο και το περασμένο καλοκαίρι, ο Αντρέα Στραματσόνι δεν το έκρινε απαραίτητο. Γι’ αυτό, τα σφάλματα του Στιλ είναι (και) του προπονητή του.

Αλλά, περισσότερο από έναν τερματοφύλακα κλάσης, ο Παναθηναϊκός χρειάζεται έναν καλό κόουτς. Χθες (Κυριακή), για πολλοστή φορά, η διαχείριση του αγώνα από τον Ιταλό ήταν για κλάματα. Για να χωρέσει στην ενδεκάδα και τους τρεις μεσο-επιθετικούς του (Λουντ, Βιγιαφάνιες, Γουακάσο), άφησε τον Μπεργκ μόνο του μπροστά, να παλεύει ανάμεσα σε τρεις αμυντικούς. Την πρώτη του τελική προσπάθεια στο ματς, ο σουηδός φορ την έκανε… στο 73′. Εβαλε τον Λεντέσμα να οργανώνει το παιχνίδι από την άμυνα, ως τρίτος στόπερ, και το πρέσινγκ της Ξάνθης τον αχρήστεψε. Σε ολόκληρο το πρώτο ημίχρονο, ο Παναθηναϊκός δεν δημιούργησε ούτε μια καλή ευκαιρία.

Μετά το δεύτερο γκολ της Ξάνθης, στα τελευταία 25 λεπτά, τα πράγματα έγιναν ακόμη χειρότερα. Ηταν ένα… φεστιβάλ «γιόμας», αν εξαιρέσεις ένα σουτ του Εμποκού. Κι αυτό είναι που -δικαίως- ανησυχεί τους παναθηναϊκούς περισσότερο απ’ όλα: η (μη) αντίδραση της ομάδας τους, όταν το ματς στραβώνει. Η έλλειψη σχεδίου, ο πανικός, η αδυναμία της να παίξει ορθόδοξη μπάλα με την αυτοπεποίθηση ότι μπορεί να «γυρίσει» το παιχνίδι.

Τέτοιες ήττες -α λα Καμπάλα- δεν κοστίζουν μόνο σε βαθμούς. Προκαλούν άγχος, φουντώνουν την αμφισβήτηση για την ομάδα και για συγκεκριμένα πρόσωπα, και ξενερώνουν τους οπαδούς. Για τον Παναθηναϊκό, τα δύσκολα τώρα αρχίζουν. Ο Ολυμπιακός τον προσπέρασε στη βαθμολογία, έχοντας «καθαρίσει» σε πιο επικίνδυνα ματς (με την ΑΕΚ και τον Πανιώνιο στη Νέα Σμύρνη), και σε τρεις εβδομάδες τον υποδέχεται στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης». Αν δεν θέλει να βγει εκτός κούρσας από τον Νοέμβριο -όπως πέρυσι- πρέπει να βρει γρήγορα τις λύσεις, τις οποίες -προς το παρόν- ο Στραματσόνι δεν φαίνεται να διαθέτει.

Στη θέση Νο 1, η λύση δεν μπορεί να βρεθεί νωρίτερα από τον Ιανουάριο. Μέχρι τότε, το χειρότερο που θα μπορούσε να κάνει ο Παναθηναϊκός, θα ήταν να φορτώσει στον Στιλ όλα του τα κρίματα. Διότι ο Αγγλος -όπως οι περισσότεροι ξένοι- το ποδόσφαιρο το αντιλαμβάνεται αλλιώς. Δεν θέλει πολύ να καταρρεύσει.

Σε συνέντευξή του στην Daily Mail, τον περασμένο Απρίλιο, είχε διηγηθεί – μεταξύ άλλων: «Η επίσκεψη των οπαδών στην προπόνηση γίνεται χωρίς προειδοποίηση. Μιλάμε για 50 οργανωμένους, μπορείτε να φανταστείτε τι είδους άνθρωποι είναι. Απαιτούν να μιλήσουν στην ομάδα, τους προπονητές και τους παίκτες. Δεν μπορείς να κάνεις πολλά. Πρέπει απλώς να τους ακούσεις. Μερικές φορές μπορεί να γίνουν πολύ επιθετικοί. Διαλέγουν άτομα, και εσύ εύχεσαι να έχεις κάνει αρκετά ώστε να μη σε κοιτάξουν. Ευτυχώς, μέχρι στιγμής, δεν με έχουν διαλέξει».

Λίγοι γνωρίζουν ότι πριν από μερικά χρόνια ίδρυσε, στη γενέτειρά του, μια ακαδημία -την Youth Dreams Project- στην οποία παιδιά έως 14 ετών μπορούν να μάθουν τα μυστικά της θέσης του γκολκίπερ, και να κάνουν τα πρώτα τους βήματα στο ποδόσφαιρο. Ο Στιλ λατρεύει το παιχνίδι, όμως βρέθηκε να παίζει σε μια χώρα που αγαπάει μόνο τη νίκη. Εδώ, τα λάθη απαγορεύονται.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News