Τι είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να κάνει ένας δημοσιογράφος σε έναν πρόεδρο που θέλει να ξαναγίνει πρόεδρος; Να του επιτεθεί με τις ατάκες του. Να εντοπίσει αυτές που δεν έχουν δημοσιευτεί, να τις συγκεντρώσει όλες μαζί και να τις αφήσει να αποδομήσουν τον πολιτικό από μόνες τους.  Δύο ερευνητικοί δημοσιογράφοι της γαλλικής εφημερίδας Le Monde, ο Ζεράρ Νταβέ και ο Φαμπρίς Λομ, έχουν συναντήσει από κοντά τον γάλλο πρόεδρο, Φρανσουά Ολάντ δεκάδες φορές και έχουν μαγνητοφωνήσει 61 συνεντεύξεις την τελευταία πενταετία. Εχουν στη διάθεσή τους το υλικό. Δεν μπορούσαν να μην το εκμεταλλευτούν. Αλλωστε, ακόμη και η πρώην ερωμένη του, Βαλερί Τριελβελιέρ έγραψε βιβλίο, για να εκθέσει τον «πραγματικό Ολάντ». Αυτοί γιατί να μην γράψουν; Δεν το χρωστάνε στους γάλλους πολίτες ενόψει εκλογών; Ιδού, λοιπόν, «αυτά που δεν πρέπει να λέει ένας πρόεδρος»!

Για τη μετανάστευση στη Γαλλία

Εξι μήνες προτού χτυπήσουν οι τζιχαντιστές τα γραφεία του σατιρικού περιοδικού, Charlie Hebdo, στο Παρίσι, ο κ. Ολάντ είχε μία συζήτηση με δημοσιογράφους για τη μετανάστευση στη χώρα του. «Αν προέρχεσαι από την Αριστερά, θεωρείται ταμπού να πεις ότι υπάρχει υπερβολική μετανάστευση;», ρώτησε ένας δημοσιογράφος. «Νομίζω ότι υπάρχουν υπερβολικά πολλές αφίξεις», είπε ο σοσιαλιστής πολιτικός αποκαλύπτοντας ότι θα ήταν υπέρ της καθιέρωσης ενός ορίου στις μεταναστευτικές ροές.

Για το Ισλάμ, το «πρόβλημα» της γαλλικής δημοκρατίας

Σε λίγες μόνο φράσεις ο γάλλος πρόεδρος εντοπίζει το πρόβλημα του Ισλάμ. «Το ότι υπάρχει πρόβλημα με το Ισλάμ σε αυτή τη χώρα είναι βέβαιο, δεν υπάρχει αμφιβολία. Γιατί το Ισλάμ απαιτεί τοποθεσίες, αναγνωρίσεις. Δεν είναι ότι το Ισλάμ θέτει ένα πρόβλημα υπό την έννοια ότι είναι επικίνδυνη η θρησκεία καθεαυτή. Είναι προβληματική γιατί θέλει να καθιερωθεί ως θρησκεία μέσα στη Δημοκρατία».

«Η καλυμμένη γυναίκα είναι η Μαριάν του αύριο»

Θυμάστε το σχόλιο που είχε κάνει ο γάλλος πρωθυπουργός, Μανουέλ Βαλς, για να υποστηρίξει την απαγόρευση του μπουρκίνι στη γαλλική δημοκρατία; Είπε ότι η γυμνόστηθη Μαριάν στην «Ελευθερία που οδηγεί τον λαό», του Ντελακρουά, είναι η Δημοκρατία. Ετσι και ο Ολάντ, δήλωσε ότι «η καλυμμένη γυναίκα είναι η Μαριάν του αύριο». Δηλαδή; «Πρέπει να δημιουργηθούν οι συνθήκες ώστε να απελευθερωθεί από το μαντίλι της και να γίνει Γαλλίδα, να είναι θρησκευόμενη αν θέλει να είναι, ικανή να τιμά τα ιδανικά της». Αυτή η γυναίκα, είπε, «θα προτιμά την ελευθερία από την καταπίεση. Σήμερα το μαντήλι μπορεί να λειτουργεί ως προστασία για την ίδια, αλλά αύριο μπορεί να μην το χρειάζεται για να αναγνωρίζεται η θέση της στην κοινωνία».

Για τον αγαπημένο του εχθρό

Ο αγαπημένος εχθρός του Ολάντ είναι ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος διεκδικεί επίσης μία ακόμη θητεία. «Είναι ο μικρός Ντε Γκολ. Είχαμε τον Ναπολέοντα τον μικρό, και τώρα έχουμε τον ντε Γκολ τον μικρό», έχει πει ο -όχι και τόσο ψηλός- Ολάντ διακωμωδώντας το ύψος του Σαρκοζί.

«Αυτό που δεν βλέπουμε σε αυτόν είναι ότι δεν τραβάει τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε αυτά που είναι δυνατά ή αδύνατα, το νόμιμο και το παράνομο, το τίμιο και το άτιμο. Τα χρήματα γι’ αυτόν είναι το δόλωμα. Ο ίδιος περιβάλλεται από ανθρώπους που έχουν χρήματα. Γιατί;».

Για τους «ανεκπαίδευτους» ποδοσφαιριστές

Ο Ολάντ είναι λάτρης του ποδοσφαίρου. Πολλοί τον αγαπούν γι’ αυτό. Αλλά έκανε ένα μεγάλο φάουλ εξηγώντας σε δημοσιογράφους ποιο ακριβώς είναι το προφίλ των ποδοσφαιριστών και ποια είναι τα ελαττώματά τους. «Από κακοαναθρεμμένα παιδιά γίνονται ξαφνικά πλούσιοι αστέρες, χωρίς προετοιμασία. Δεν είναι έτοιμοι ψυχολογικά για να ξέρουν τι είναι σωστό και τι λάθος. Η γαλλική ομοσπονδία θα έπρεπε να διοργανώνει μαθήματα εκπαίδευσης και όχι προπονήσεις. Χρειάζονται γυμναστική στο μυαλό». 

Οι… γυναίκες

«Η εμμονή της Βαλερί (πρώην σύντροφός του) δεν ήταν η Ζιλί (νυν σύντροφός του) ή κάποια άλλη (μα πόσες;), ήταν η Σεγκολέν (Ρουαγιάλ, η πρώην σύζυγός του, έρωτας από το πανεπιστήμιο και μητέρα των παιδιών του). «Ποτέ δεν καθησύχαζε, πάντα σκεφτόταν ότι η Σεγκολέν θα επιστρέψει», είπε ο Ολάντ -προσοχή, μιλώντας σε δημοσιογράφους!

Για τη Ζιλί Γκαγιέ, την νυν ερωτική σύντροφο. «Δεν θα υπάρξει επισημοποίηση (της σχέσης). Τουλάχιστον μέσα στην επόμενη πενταετία δεν θα υπάρξει», είπε ο ίδιος. Και αυτό δεν ενοχλεί τη γαλλίδα ηθοποιό;

«Υποφέρει από αυτή την κατάσταση. Κάθε φορά που μπορούν να της χρεώσουν κάτι το κάνουν ακόμα κι αν δεν είναι πραγματικότητα. Δεν είναι μια σύντροφος με την κλασσική έννοια της λέξης, διαφορετικά θα ήμουν κάθε μέρα μαζί της και δεν είμαι όλες τις μέρες μαζί της. Προσέχω να μην έχει δημόσια διάσταση (η ιστορία) παρόλο που είναι γνωστή. Τη βλέπω τακτικά αλλά όχι τόσο συχνά όσο θα το θέλαμε. Τη συμβουλεύω να κάνει όσο περισσότερα επαγγελματικά πράγματα γίνεται».

Αν αυτό το βιβλίο, «Ενας πρόεδρος δεν θα έπρεπε να το πει αυτό…» («Un Président ne devrait pas dire ça…  »), που θα κυκλοφορήσει την Πέμπτη, δεν αποστρέψει (ή αηδιάσει) την Γκαγιέ τότε ίσως υπάρχει και ελπίδα να μην αποστρέψει (ή αηδιάσει) ολόκληρη τη Γαλλία.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News