Η ήττα στο ντέρμπι με τη Μάντσεστερ Σίτι πόνεσε πολύ, όμως θα μπορούσε να θεωρηθεί τυχαία. Η μεσοβδόμαδη, στο «Ντε Κάιπ» από τη Φέγενορντ, ανώδυνη. Αλλά, τρίτη… κηδεία μέσα σε μία εβδομάδα, πάει πολύ. Η τελευταία φορά που η Γουότφορντ είχε νικήσει τη Γιουνάιτεντ, ήταν τον Σεπτέμβριο του 1986. Δυο μήνες πριν από την πρόσληψη του σερ Αλεξ Φέργκιουσον στο «Ολντ Τράφορντ».

Περισσότερο απογοήτευσε η εικόνα της ομάδας, που θύμισε εποχές Λουίς φαν Χάαλ και -ακόμη χειρότερα- Ντέιβιντ Μόγιες. Αργό ποδόσφαιρο, απουσία φαντασίας στην ανάπτυξη, και παίκτες που έφταναν (σχεδόν) πάντα δεύτεροι στη μπάλα. Τρεις διαδοχικές ήττες είχε υποστεί και ο φαν Χάαλ, τον περασμένο Δεκέμβριο, μόνο που εκείνος έχανε με τον… Πάουελ και τον ΜακΝάιρ – όχι με τον Πογκμπά και τον Ιμπραΐμοβιτς.

Αμέσως μετά, η Premier League έδωσε στη δημοσιότητα τον κατάλογο με τα συνολικά χιλιόμετρα που έχουν διανύσει -στις πέντε πρώτες αγωνιστικές- οι παίκτες όλων των ομάδων. Καμία έκπληξη. Στην κορυφή φιγουράρουν η Λίβερπουλ και η Μάντσεστερ Σίτι, οι οποίες -μέχρι στιγμής- έχουν παίξει την καλύτερη μπάλα. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, του Ζοσέ Μουρίνιο, έρχεται τελευταία και καταϊδρωμένη.

Από το μεσημέρι της περασμένης Κυριακής, ο διάσημος πορτογάλος τεχνικός παρακολουθεί -στον βρετανικό Τύπο και στα social media- ένα ρεσιτάλ αμφισβήτησής του. Οσοι τον αντιπαθούν έτσι κι αλλιώς -και δεν είναι λίγοι-, έχουν ξεσαλώσει. Με ειρωνικά σχόλια, ύβρεις και προσβλητικούς χαρακτηρισμούς. Οι πιο ψύχραιμες κριτικές περιστρέφονται γύρω από την ίδια κεντρική ιδέα: η φιλοσοφία του Μουρίνιο είναι παρωχημένη, όμως εκείνος αρνείται να το δει. Επιμένει στη φυσική υπεροχή και στην εμπειρία των ποδοσφαιριστών, την ώρα που οι σύγχρονες μέθοδοι του Πεπ Γκουαρντιόλα προσφέρουν νίκες και θέαμα.

Αν και είναι ακόμη πολύ νωρίς -ιδίως για το αγγλικό πρωτάθλημα, στο οποίο αρκούν μερικές εβδομάδες για να έρθουν «τα πάνω, κάτω»- αυτές οι τρεις ήττες έφεραν την καταστροφή. Οι συνήθως υπομονετικοί Αγγλοι βιάστηκαν να ξεγράψουν τη Γιουνάιτεντ και τον προπονητή της. Εχουν δίκιο; Η μισή αλήθεια είναι ότι ο Μουρίνιο έχασε από πολύ νωρίς το παιχνίδι των εντυπώσεων: το ψυχολογικό αβαντάζ της νέας -γεννημένης νικήτριας- Γιουνάιτεντ. Η άλλη μισή είναι ότι, επί της ουσίας, ο «Special One» δεν ξόφλησε ακόμη.

Ο Μουρίνιο «πληρώνει» την περυσινή φθορά του στην Τσέλσι. Στα εφετινά αρνητικά αποτελέσματα της Γιουνάιτεντ, οι επικριτές του προσθέτουν και τα τελευταία -καταστροφικά- της Τσέλσι επί των ημερών του, πριν από έναν χρόνο. Η βιασύνη για την απαξίωσή του οφείλεται, επίσης, στη σύγκριση της Σίτι του Γκουαρντιόλα που «πετάει», με τη δική του ομάδα, που «σέρνεται». Σε αυτό… βοηθάει -όσο μπορεί- και ο Πεπ.

Η άφιξη του Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς, σε συνδυασμό με την παρουσία του Γουέιν Ρούνεϊ, προκάλεσε βραχυκύκλωμα

Το πρώτο του φαρμάκι για τον μεγάλο ανταγωνιστή του το έσταξε αμέσως μετά το εμφατικό 4-0 της Σίτι επί της Μπόρνμουθ, το Σαββατοκύριακο. «Παρά το αποτέλεσμα, η Μπόρνμουθ είναι η καλύτερη ομάδα που έχουμε αντιμετωπίσει μέχρι σήμερα», είπε πονηρά ο καταλανός τεχνικός. Η καλύτερη είπες, Πεπ; Και η Γιουνάιτεντ, την οποία αντιμετώπισες την προηγούμενη αγωνιστική, τι είναι; «Κατάφερε (η Μπόρνμουθ) να μας απειλήσει περισσότερο από άλλους αντιπάλους μας. Οι παίκτες της είχαν την κατοχή της μπάλας, και υπήρχαν φάσεις στις οποίες έγιναν επικίνδυνοι», εξήγησε με νόημα.

Αλλά, αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι πως ο Μουρίνιο χρειάζεται περισσότερο χρόνο. Εχει να αντιμετωπίσει δυο μεγάλα προβλήματα, τα οποία δεν πρόλαβε να λύσει. Το πρώτο είναι, η προσαρμογή της ομάδας του στα δυο «υπερ-όπλα» που αγόρασε, και τανάπαλιν. Το δεύτερο, ότι προσπαθεί να τηρήσει μια υπόσχεση που έδωσε στους οπαδούς της Γιουνάιτεντ – και δεν του είναι καθόλου εύκολο.

Η άφιξη του Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς, σε συνδυασμό με την παρουσία του Γουέιν Ρούνεϊ, προκάλεσε βραχυκύκλωμα. Ο Ιμπραϊμοβιτς ξεσπίτωσε τον Ρούνεϊ από την αντίπαλη περιοχή, που είναι η φυσική του θέση. Ο Μουρίνιο χρησιμοποιεί τον παίκτη – σημαία της Γιουνάιτεντ στα χαφ, όπου οι εμφανίσεις του είναι απογοητευτικές. Με Ρούνεϊ και Ζλάταν μαζί, η Γιουνάϊτεντ είναι υποχρεωμένη να αμύνεται με εννέα παίκτες, αλλά και να εξαρτάται -στην επίθεση- από τα κέφια του σουηδού φορ. Τα μισά από τα γκολ της στο Πρωτάθλημα, τα έχει πετύχει εκείνος. Μην εκπλαγείτε, αν δείτε τον Ρούνεϊ στον πάγκο, στην αναμέτρηση του Σαββάτου με τη Λέστερ.

Λύση αναζητείται και για τον ρόλο του Πολ Πογκμπά. Ο Μουρίνιο ήταν αυτός που ενθάρρυνε τον σύλλογο να δαπανήσει περισσότερα από 100 εκατ. ευρώ για να τον αγοράσει, όμως ο Γάλλος απογοητεύει, με… μηδέν γκολ και μηδέν ασίστ μέχρι στιγμής. Ο Καπού της Γουότφορντ, που κοστίζει το ένα δέκατο, έχει σημειώσει ήδη τέσσερα γκολ και μια ασίστ. Γιατί οι εμφανίσεις του δεν δικαιολογούν την τιμή στην… ετικέτα; Μήπως δεν «κολλάει» με τον Φελαϊνί στα χαφ; Μήπως πρέπει να αλλάξει θέση; Δεν έχει προσαρμοστεί ακόμη; Ο Πορτογάλος δεν έχει βρει τη σωστή απάντηση, ώστε να βγάλει στο γήπεδο την τρομερή ποιότητα που διαθέτει αυτός ο παίκτης.

Στις προγραμματικές του δηλώσεις, ο Μουρίνιο είχε τάξει μια Γιουνάϊτεντ που θα παίζει κυριαρχικό, επιθετικό ποδόσφαιρο. Ισως (και) γι’ αυτό επιχείρησε να χωρέσει τον Ιμπραΐμοβιτς και τον Ρούνεϊ στο αρχικό σχήμα. Τέλος πάντων, αυτή η δέσμευση σήμαινε ότι δεν μπορούσε να παίξει με δυο καθαρά ανασταλτικούς μέσους, με θωρακισμένη την άμυνά του, περιμένοντας τα γκολ από την ατομική ποιότητα των παικτών του – τακτική που ήταν το σήμα κατατεθέν των ομάδων του. Ο προπονητής που -αν μη τι άλλο- ήξερε να παίρνει αποτελέσματα, τώρα καλείται να το κάνει με άλλη τακτική από αυτή που γνωρίζει καλά.

Ενα τελευταίο πρόβλημα του Μουρίνιο είναι… ο ίδιος ο Μουρίνιο, που δεν ξέρει να χάνει. Φαίνεται πως δεν έμαθε από το περυσινό πάθημά του στην Τσέλσι. Εξακολουθεί να «φωτογραφίζει» τους παίκτες του για τα λάθη τους. Να τους εκθέτει δημοσίως, πιστεύοντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα ξυπνήσει τον εγωισμό τους. Στο Λονδίνο, αυτό το κόλπο δεν έπιασε. Το αντίθετο. Ηταν η αρχή του τέλους της δεύτερης θητείας του στην Τσέλσι.

Για πρώτη φορά από τότε που πήρε τη «Μεγάλη Κούπα», το 2004, ο Πορτογάλος είναι ένας απλός θεατής του Champions League. Το ότι πρωταγωνιστεί στη μεγάλη τηλεοπτική καμπάνια της Heineken -χορηγού του τουρνουά- που θα τον κάνει πλουσιότερο κατά 10 εκατ. ευρώ στα δυο επόμενα χρόνια, καθόλου δεν τον παρηγορεί. Στα 53 του, έχει μαζέψει χρήματα που δεν προλαβαίνει να ξοδέψει. Η ικανοποίηση του πληγωμένου του εγωισμού είναι -τώρα- το θέμα του.

Το πιο πιθανό, είναι να σκαρφιστεί κάτι το εφευρετικό μυαλό του, και να ξεπεράσει αυτή τη μίνι κρίση προτού επεκταθεί. Μόνο που, πλέον, πρέπει να το κάνει γρήγορα. Οι ομάδες χτίζουν χαρακτήρα μέσα από τις νίκες. Αλλά, από την ημέρα που αποχώρησε ο Φέργκιουσον, η Γιουνάιτεντ έχει εξελιχθεί σε… serial loser.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News