Είναι -η αγγλική Premier League- το κορυφαίο πρωτάθλημα της Ευρώπης; Περί ορέξεως, ουδείς λόγος. Γούστα είναι αυτά…

Ασφαλώς είναι το πιο ανταγωνιστικό από τα «Big-5». Κατά συνέπεια, το πιο συναρπαστικό. Στην Ιταλία, μετά τη Γιουβέντους, το χάος. Στη Γαλλία, το ζήτημα είναι αν η Παρί Σεν Ζερμέν θα πάρει τον τίτλο αήττητη. Στη Γερμανία, μόνον η Ντόρτμουντ μπορεί να τα βάλει με την Μπάγερν Μονάχου. Στην Ισπανία, ήδη γνωρίζουν τις τρεις πρώτες (Μπαρτσελόνα, Ρεάλ και Ατλέτικο Μαδρίτης), και ψάχνουν για την τέταρτη.

Ενώ στην Αγγλία, μετρήστε φαβορί: Μάντσεστερ Σίτι, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Αρσεναλ, Τσέλσι, Τότεναμ, Λίβερπουλ. Αν δεν ξεπεταχτεί -πάλι- η Λέστερ ή κάποιο άλλο… φάντασμα.

Σίγουρα είναι και το πιο ακριβό, μακράν του δευτέρου. Για ακόμη ένα καλοκαίρι -κι ενώ υπάρχουν άλλες 17 ημέρες για μετεγγραφές- οι αγγλικοί σύλλογοι έριξαν στο παζάρι μπόλικο χρήμα. Μέχρι στιγμής, οι 20 ομάδες της Premier League έχουν δαπανήσει -συνολικά- σχεδόν ένα δισεκατομμύριο ευρώ. Η αξία των ποδοσφαιριστών που πούλησαν, δεν ξεπερνά τα 400 εκατ. ευρώ.

Καθώς οι περισσότερες αγοραπωλησίες στην Αγγλία πραγματοποιούνται τις τελευταίες εβδομάδες του Αυγούστου, η Deloitte εκτιμά πως ο συνολικός τζίρος θα ξεπεράσει -για πρώτη φορά στα χρονικά- τα 1,3 δισεκατομμύρια ευρώ. Οι Ιταλοί έχουν ξοδέψει 550 εκατ. ευρώ, οι Γερμανοί 450 εκατ. και οι Ισπανοί 400 εκατ. Σχεδόν όσα πλήρωσαν για νέους παίκτες μόνον οι δυο ομάδες του Μάντσεστερ: η Σίτι του Γκουαρντιόλα (194 εκατ. ευρώ) και η Γιουνάιτεντ του Μουρίνιο (185 εκατ. ευρώ).

Γκουαρντιόλα και Μουρίνιο; Να, λοιπόν, το κυριότερο χαρακτηριστικό της φετινής Premier League, που ανοίγει την αυλαία της σήμερα (Σάββατο, 14:30), με τη Χαλ να υποδέχεται την πρωταθλήτρια Λέστερ 250 χιλιόμετρα βόρεια του Λονδίνου. Τέτοια σύναξη τόσων πολλών διάσημων προπονητών, δεν ξανάγινε. Περισσότερο από πρωτάθλημα, μοιάζει με… συνέδριο επιστημόνων του ποδοσφαίρου.

Εξι από τους 20 που θα κάθονται -εφέτος- στους πάγκους των αγγλικών ομάδων, φιγουράρουν στο top-10 των πιο ακριβοπληρωμένων τεχνικών παγκοσμίως. Πρώτος και καλύτερος, ο Πεπ Γκουαρντιόλα, με 18 εκατομμύρια ευρώ ετησίως. Ο Ζοσέ Μουρίνιο είναι τρίτος στη λίστα, ο Αρσέν Βενγκέρ (της Αρσεναλ), τέταρτος, ενώ ο Γιούργκεν Κλοπ (Λίβερπουλ), ο Αντόνιο Κόντε (Τσέλσι) και ο Ρόναλντ Κούμαν (Εβερτον) βρίσκονται στις θέσεις επτά έως εννέα, με αυτή τη σειρά.

Ενδεικτικό του πόσο σημαντική θεωρούν, οι αγγλικοί σύλλογοι, τη δουλειά του προπονητή (αλλά και της οικονομικής ισχύος τους), είναι το γεγονός οτι ο νέος τεχνικός της Εβερτον, ο Ολλανδός Κούμαν, θα αμείβεται καλύτερα από τον περυσινό φιναλίστ του Champions League, Ντιέγκο Σιμεόνε, αλλά και από τον κάτοχο του Europa League, Ουνάι Εμερι. Οι χαμηλότερες ετήσιες αποδοχές στην εφετινή Premier League είναι τέσσερα εκατομμύρια ευρώ, και -παραδόξως- αφορούν τον προπονητή που πέρυσι πήρε τον τίτλο: τον Κλάουντιο Ρανιέρι.

Ο Γκουαρντιόλα, δικαίως θα εισπράξει τα περισσότερα. Οχι μόνον επειδή παράτησε κοτζάμ Μπάγερν Μονάχου για να πάει στη Σίτι, αλλά και γιατί θα έχει την πιο δύσκολη δουλειά. Τόσο στη Βαρκελώνη όσο και στη Γερμανία, είχε αναλάβει ομάδες «στρωμένες», γεμάτες με εξαιρετικούς ποδοσφαιριστές που είχαν τον θρίαμβο στο DNA τους. Ιδίως στη Βαυαρία, εργάστηκε σε έναν σύλλογο που είχε μόλις κατακτήσει το «τρεμπλ». Τώρα, όμως, στο Μάντσεστερ, θα κολυμπήσει σε άγρια νερά.

Αυτή τη φορά ο καταλανός τεχνικός καλείται να χτίσει, όχι απλώς να ακακαινίσει. Η Σίτι, αν και έχει κατακτήσει δυο Πρωταθλήματα τα πέντε τελευταία χρόνια, απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί «μεγάλη ομάδα». Απόδειξη, αυτό που έπαθε την περασμένη σεζόν από τη Λέστερ -και όχι μόνο- παρότι διέθετε το καλύτερο ρόστερ στην κατηγορία. Ακόμη μεγαλύτερη (απόδειξη), το γεγονός οτι έχει να επιδείξει μόλις μία παρουσία στους ημιτελικούς του Champions League, στο οποίο συμμετέχει από το 2011.

Τα «υλικά» που έχει στη διάθεσή του ο Γκουαρντιόλα είναι ακριβά, όμως είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν ταιριάζουν με το σχέδιό του. Πολλοί παίκτες για τους οποίους η Σίτι είχε πληρώσει ένα καράβι λεφτά, δεν φαίνεται να του γεμίζουν το μάτι: ο Μανγκαλά, ο Μπονί, ο Νασρί, ο Τουρέ, ο Νάβας, οι δυο τερματοφύλακες (Χαρτ και Καμπαγιέρο). Κάποιοι άλλοι, όπως ο Οταμέντι και ο Κομπανί, είναι… μονίμως τραυματίες. Θα πάρει πολύ καιρό -και πολύ χρήμα- για να γίνει η Σίτι, ομάδα του Γκουαρντιόλα. Αφήστε που θα δυσκολευθούν, οι «παλιές καραβάνες», να αποδεχθούν τις ιδέες του. Υπάρχει χρόνος για να αλλάξει το DNA της ομάδας; Θα εξαρτηθεί και από… τον Μουρίνιο.

Στην κόκκινη πλευρά του Μάντσεστερ, ο Πορτογάλος ποντάρει σε πιο έτοιμους παίκτες. Αυτό που -κυρίως- έχει να κάνει, είναι να δώσει στη Γιουνάιτεντ μια αγωνιστική ταυτότητα (την οποία έχασε επί φαν Χάαλ), και τη χαμένη της αυτοπεποίθηση. Ο ίδιος, διαθέτει μπόλικη. Το μεγαλύτερο πλεονέκτημά του είναι, οτι -αντιθέτως με τον Γκουαρντιόλα- ο Μουρίνιο δεν θα επιδιώξει να δημιουργήσει ένα χάρμα οφθαλμών. Αυτό που θέλει να φτιάξει, είναι μια ομάδα που θα νικά -έστω παίζοντας κυνικά-, που θα μαζεύει βαθμούς, που στο τέλος θα πάρει τον τίτλο. Ο Μουρίνιο δεν θα αντέξει δεύτερο διαδοχικό «χαστούκι» στην ατσαλάκωτη καριέρα του. Μόνον η Κούπα τον νοιάζει. Ισως γι’ αυτό, η Γιουνάιτεντ να είναι το πρώτο φαβορί.

Ο Αρσέν Βενγκέρ απέφυγε, πάλι, να μπει στα έξοδα. Ο άνθρωπος δεν αλλάζει, κι ας είναι αυτή -όπως όλα δείχνουν- η τελευταία σεζόν της καριέρας του στην Αρσεναλ. Το ρόστερ του δεν είναι για πέταμα, όμως σε πολλές θέσεις της ενδεκάδας (όπως σε αυτή του φορ), ο ανταγωνισμός υπερτερεί. Αλλο Ζλάταν, άλλο Αγκουέρο, κι άλλο Ζιρού… Στο… βάθος υπάρχει ένας θανάσιμος κίνδυνος: η Αρσεναλ, όχι μόνο να μην κατακτήσει το πρωτάθλημα, αλλά και να μην τερματίσει ούτε στην προνομιούχο (για την Ευρώπη) πρώτη τετράδα. Για την υστεροφημία του Γάλλου, θα είναι η απόλυτη καταστροφή.

Ο Αντόνιο Κόντε -ακριβώς όπως ο Μουρίνιο- μπορεί να πετύχει πολλά, με ομάδες που δεν σου γεμίζουν το μάτι. Το έκανε στη Γιουβέντους, το έκανε στην εθνική ομάδα της Ιταλίας, με αυτόν τον ποδοσφαιρικό ρεαλισμό που τον διακρίνει, αλλά και με τη μοναδική του ικανότητα να μεταμορφώνει μέτριους παίκτες σε «σούπερ». Ενα επιπλέον πλεονέκτημα είναι οτι η Τσέλσι δεν θα ξοδέψει ενέργεια στα Κύπελλα Ευρώπης.

Τον Μαουρίτσιο Ποκετίνο, μην τον υποτιμάτε. Πέρυσι οδήγησε την ομάδα με τον μικρότερο μέσο όρο ηλικίας, αλλά και το περισσότερο ταλέντο στο Νησί, την Τότεναμ, στην τρίτη θέση. Φέτος, η εμπειρία μεγάλωσε. Η ομάδα του Λονδίνου, όχι μόνο δεν έχασε κάποιον ποδοσφαιριστή της, αλλά και πρόσθεσε στο ρόστερ της τον Γουανιάμα και τον Γιάνσεν. Μόνο που, τώρα, θα παίζει και στο Champions League. Οχι στο αμελητέο Europa.

Τη Λίβερπουλ δεν την πολυ-βλέπουν οι «μπουκς», όμως φαντάζει ως ένα πολύ πειστικό αουτσάιντερ. Αυτό είναι το πρώτο καλοκαίρι που ο Γιούργκεν Κλοπ την είχε στα χέρια του, και -ήδη- της έμαθε δυο βασικά πράγματα: το transition game (τη μετάβαση από την άμυνα στην επίθεση, και αντιστρόφως), και τη γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας. Εκανε και κάποιες έξυπνες κινήσεις στις μετεγγραφές – ίσως ακολουθήσουν κι άλλες. Θα είναι αδοσιωμένη στο Πρωτάθλημα, αφού δεν βγήκε στην Ευρώπη. Αρκετοί πιστεύουν οτι αυτή μπορεί να είναι η χρονιά που τόσον καιρό περίμενε.

Η δεξαμενή των πιθανών εκπλήξεων περιλαμβάνει κι άλλες ομάδες: τη Γουέστ Χαμ, την Εβερτον, τη Σαουθάμπτον… Ναι, και τη Λέστερ. Αλλά, μάλλον ο Ρανιέρι έχει δίκιο: αυτό που συνέβη με τις «Αλεπούδες», δεν μπορεί να επαναληφθεί. Τουλάχιστον όχι με τους ίδιους πρωταγωνιστές.

Ενα πρωτάθλημα που σχεδόν οι μισές ομάδες του θεωρούνται ικανές να «χτυπήσουν» τον τίτλο, δεν μπορεί παρά να προσελκύει -εκτός από θεατές- τα κανάλια και τους χορηγούς. Για την Premier League, η εφετινή σεζόν είναι η πρώτη της νέας συμφωνίας για τα τηλεοπτικά δικαιώματα των αγώνων της, με ποσά που προκαλούν ίλιγγο. Μόνο για τις μεταδόσεις εντός του Ηνωμένου Βασιλείου, Λίγκα θα εισπράξει 5,136 δισ. λίρες – περίπου 2 δισ. λίρες περισσότερες σε σχέση με τη διετία 2014-2016. Ετσι, το 2017, κάθε αγγλικός σύλλογος θα εισπράξει από την κεντρική διαχείριση, 216 εκατομμύρια. Μόνο για να παίζει μπάλα.

Επίσης, τα έσοδα των 20 ομάδων από τις χορηγίες φανέλας ανέβηκαν στα 226,5 εκατ. λίρες (263 εκατ. ευρώ). Ενδεικτικό του πόσο «μετράει» το προϊόν στις διεθνείς αγορές, είναι πως 16 από τους 20 συλλόγους έχουν χορηγό που εδρεύει εκτός Μεγάλης Βρετανίας: στις ΗΠΑ, στην Κίνα, στην Ιαπωνία, στην Ταϊλάνδη, στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, στη Μάλτα, στην Κόστα Ρίκα. Πάντως, αν και οι αγγλικές ποδοσφαιρικές Αρχές έχουν απαγορεύσει καθολικά τον στοιχηματισμό σε παίκτες, προπονητές, διοικητικά στελέχη, κ.λπ., τα δέκα από τα 20 κλαμπ θα διαφημίζουν στη φανέλα τους στοιχηματική εταιρεία.

Η πρώτη μεγάλη «μάχη των πάγκων» θα γίνει αύριο (Κυριακή) στις 18.00. Αρσεναλ εναντίον Λίβερπουλ. Βενγκέρ εναντίον Κλοπ. Κι εμείς, εδώ, συζητάμε αν θα αρχίσει το Πρωτάθλημα. Α, ρε κ@λ@φαρδοι Αγγλοι…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News