Στο κακοτράχαλο Μπέερ Σεβά, ένα ποδοσφαιρικό «μπουλούκι» πέταξε έξω από το Champions League το Νο 24 της Ευρώπης. Το Ισραήλ δεν του πάει, του Ολυμπιακού. Είναι η τρίτη φορά στη χιλιετία που την πατάει εκεί, μετά το 2002 και το 2010. Αλλά τα αίτια του ναυαγίου του δεν είναι παραφυσικά. Το καράβι το ‘ριξε στα βράχια ο καπετάνιος του…

Οπως και στο πρώτο ματς (το 0-0 στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης»), η Χάποελ ήταν ένα παράδοξο φαινόμενο: ένδεκα ποδοσφαιριστές που δυσκολεύονταν να σταυρώσουν δεύτερη σωστή πάσα, οι οποίοι όμως, ως σύνολο, δεν είχαν τίποτε να ζηλέψουν από μια ομάδα έξι φορές ακριβότερη. Και, στο τέλος, τη νίκησαν (1-0). Πώς τα κατάφεραν;

Το ποδόσφαιρο είναι πολύ απλό, μέσα στην πολυπλοκότητά του. Οι μετριότατοι παίκτες της Χάποελ είχαν ξεκάθαρο σχέδιο, έναν εξαιρετικό καθοδηγητή (ο Μπακχάρ, στα 37 του, θεωρείται το ανερχόμενο αστέρι της προπονητικής σε διεθνές επίπεδο), ποδοσφαιρικό εγωϊσμό -αυτό που συνηθίζουμε να λέμε «πάθος»- και αυτοπεποίθηση. Επιπλέον, δεν είχαν τίποτα να χάσουν. Κι εδώ που έφτασαν, πολύ είναι.

Ο Ολυμπιακός -από την άλλη- είχε σχέδιο, αλλά εντελώς διαφορετικό από παιχνίδι σε παιχνίδι. Αλλο στα φιλικά, άλλο στο πρώτο ματς με τους ισραηλινούς, κι άλλο στη ρεβάνς. Επομένως, διόλου ξεκάθαρο. Είχε έναν άπειρο τεχνικό, τον Βίκτορ Σάντσεθ, ο οποίος έλαμψε -κάποτε- ως βοηθός του Μίτσελ στον Πειραιά, όμως ως πρώτος προπονητής διαθέτει μόλις μιας σεζόν ένσημα. Είχε μια αβάσταχτη χαλαρότητα που μένει να διευκρινιστεί, αν ήταν «τουπέ» ή απογοήτευση από όσα συνέβησαν τους δυο τελευταίους μήνες. Με την αυτοπεποίθηση στα τάρταρα, επειδή είναι πολύς ο καιρός που ο Ολυμπιακός δεν έχει καταφέρει να παίξει μπάλα της προκοπής. Μοιραία, λοιπόν, σε 180 λεπτά παιχνιδιού -συν τις καθυστερήσεις-, τη μεγαλύτερη ευκαιρία του την είδε να χάνεται από τον… τερματοφύλακά του.

Αμέσως μετά τον αγώνα, τα μεσάνυχτα, ο Βίκτορ Σάντσεθ ανέλαβε προθύμως την ευθύνη της «καταστροφής». Είπε οτι δεν διαχειρίστηκε σωστά την ομάδα του – που είναι αλήθεια. Οταν ο 27χρονος νιγηριανός φορ Ιντέγε, με χρηματιστηριακή αξία έξι εκατομμυρίων ευρώ, χάνει από τον 27χρονο νιγηριανό φορ Νουακέμε που κοστίζει 800.000 ευρώ, η ευθύνη του προπονητή είναι αυταπόδεικτη. Είπε, επίσης, οτι φταίει και για τον σχεδιασμό της ομάδας – που είναι ψέμα. Επρόκειτο για μια ευγενική χειρονομία προς τη διοίκηση του συλλόγου.

Ο Ολυμπιακός γνώριζε ήδη από τον περασμένο Φεβρουάριο, που «κλείδωσε» τον τίτλο του Πρωταθλητή, οτι το φετινό καλοκαίρι θα ήταν πολύ διαφορετικό από τα προηγούμενα. Επειδή, για πρώτη φορά ύστερα από πολλά χρόνια, έπρεπε να δώσει δύο προκριματικούς γύρους για να βρεθεί στους Ομίλους του Champions League. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η προετοιμασία αρχίζει από την Ανοιξη. Ο Ολυμπιακός, όμως, δεν φάνηκε να βιάζεται. Κι όταν ηλρθε το καλοκαίρι, τα έκανε όλα λάθος.

Πρώτα απ’ όλα, «έχασε» τον προπονητή του. Είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε μία ομάδα που παίζει ολόκληρη τη χρονιά, Ιούλιο και Αύγουστο. Το γιατί ο Μάρκο Σίλβα έφυγε έτσι ξαφνικά, παραμένει μυστήριο. Πάντως, όχι επειδή ξύπνησε ένα πρωί, και σκέφτηκε οτι δεν θέλει να δουλέψει άλλο στην Ελλάδα. Λίγους μήνες πριν, η Πόρτο τον περίμενε με ανοιχτές αγκάλες. Και, σήμερα, είναι ακόμη άνεργος. Ειναι «φως – φανάρι» πως κάτι/κάποιος τον έδιωξε. Με τον τρόπο του.

Επειτα, πήγε και προσέλαβε τον Βίκτορ. Ενας σύλλογος σε συναγερμό, με τον χρόνο να πιέζει ασφυκτικά, εμπιστεύτηκε τη σημαντικότερη αποστολή του -την πρόκριση στο Champions League- στον πρωτόπειρο Ισπανό, που -μοιραία- δεν γνώριζε καλά, ούτε την ομάδα, ούτε τους παίκτες της. Στη διάρκεια της προετοιμασίας και σε όλα τα φιλικά, μάθαινε στους ποδοσφαιριστές του έναν συγκεκριμένο τρόπο παιχνιδιού. Μόλις έφτασε η ώρα του πρώτου επίσημου αγώνα, τον παράτησε, για να παίξει αυτό που η ομάδα έπαιζε πέρυσι. Στον δεύτερο επίσημο αγώνα, «εφηύρε» ένα σύστημα που ο Ολυμπιακός δεν είχε δοκιμάσει ποτέ στο παρελθόν. Εάν το «αφεντικό» δεν είναι σίγουρο για το σχέδιο, το σχέδιο είναι αδύνατον να εφαρμοστεί.

Στο μεταξύ, μετεγγραφές δεν έγιναν. Ούτε, καν, στις θέσεις της ενδεκάδας, στις οποίες ο Ολυμπιακός έχει χρόνιο πρόβλημα. Θα γίνουν -λέει- τώρα… Ετσι, στου Ρέντη ξέμειναν ποδοσφαιριστές που ήταν (και είναι) για να φεύγουν: ο Κασάμι (μας χαιρέτησε ήδη), ο Μαζουακού, ο Ντα Κόστα, ακόμη και ο Ντουρμάζ, ο οποίος στην πορεία έγινε βασικός, προτού ξαναγίνει «αποδιοπομπαίος». Ο Καμπιάσο, που έφυγε, επέστρεψε. Μάλλον γιατί δεν τον ήθελε ο Σίλβα, αλλά τον θέλησε ο Βίκτορ… Τέσσερις απ’ αυτούς τους «φύγε – έλα», όμως, κλήθηκαν να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά. Είτε στο πρώτο ματς, είτε στο δεύτερο.

Ενας, ο Ντα Κόστα, έφαγε τέτοια «γιούχα», που είχε να ακουστεί -«στο Καραϊσκάκης»- από την εποχή του Παντελή Καφέ. Αλλά στο Ισραήλ, έπαιξε πάλι βασικός. Ούτε ο Βαγγέλης Μαρινάκης δεν αντιστάθηκε στον πειρασμό, να απαξιώσει τους παίκτες που -καλώς ή κακώς- ο Ολυμπιακός στηριζόταν σ’ αυτούς. Το μόνο που κατάφερε, ήταν να τους φορτώσει με ακόμη περισσότερο άγχος. Ετσι κι αλλιώς, με τις φωνές και τις απειλές, κανένας Ντα Κόστα δεν θα γίνει Μέλμπεργκ…

Τώρα, τι; «Ξεκινάμε από την αρχή», ήταν η πρώτη αντίδραση των ανθρώπων του Ολυμπιακού. Δηλαδή; Δεύτερος προπονητής -στην ίδια σεζόν- που δεν θα προλάβει τον Δεκαπενταύγουστο; Τρίτος τεχνικός μέσα σε λιγότερο από δυο μήνες; Νέοι παίκτες; Πόσο θα βοηθήσουν, άραγε, όλα αυτά, όταν στις 18 Αυγούστου ο Ολυμπιακός δίνει τον επόμενο ευρωπαϊκό του αγώνα, για να περισώσει -τουλάχιστον- το Europa League;

Για πρώτη φορά μετά τη σεζόν 2010-2011, ο Ολυμπιακός δεν θα αγωνιστεί στους ομίλους της κορυφαίας διοργάνωσης. Από οικονομικής πλευράς, η ζημιά είναι μεγάλη. Εφόσον περνούσε τη Χάποελ και αποκλειόταν στον επόμενο γύρο, θα εισέπραττε 3 εκατ. ευρώ και θα συνέχιζε στους ομίλους του Europa League. Παίζοντας στα play-offs του Champions League, ακόμη κι αν αποκλειόταν, θα έπαιρνε 2 εκατ. ευρώ. Μόνο για τη συμμετοχή. Αν έμπαινε στους ομίλους, θα έβαζε στα ταμεία του επιπλέον 12 εκατ. ευρώ. Επιπλέον, εκεί προβλέπονται μεγάλα μπόνους: για νίκη (1,5 εκατ. ευρώ), για ισοπαλία (500.000 ευρώ), αλλά και για τις προκρίσεις σε κάθε γύρο (5,5 εκατ. ευρώ για τους «16», 6 εκατ. ευρώ για τους «8», κ.λπ.). Τα διαφυγόντα κέρδη του υπολογίζονται στα 30 εκατ. ευρώ. Το Europa είναι πολύ πιο φτωχό, όμως του είναι απαραίτητο. Αν μη τι άλλο, για το πρεστίζ του.

Ζημιά έπαθε και το ελληνικό ποδόσφαιρο, συνολικά. Μετά τον αποκλεισμό και του ΠΑΟΚ από τον Αγιαξ (1-2), δεν θα έχει εκπρόσωπο στους ομίλους του Champions League, για πρώτη φορά έπειτα από 19 χρόνια. Η τελευταία διοργάνωση χωρίς άρωμα Ελλάδας ήταν τη σεζόν 1996-1997, όταν ο Παναθηναϊκός είχε αποκλειστεί σε προκριματικό γύρο από την Ρόζενμποργκ (1-0 εντός, 0-3 εκτός στην παράταση). Επιπλέον, η απώλεια της 15ης θέσης στην κατάταξη της UEFA είναι -πια- πολύ πιθανή. Αν οι Ρουμάνοι μας προσπεράσουν, τα ευρωπαϊκά μας εισιτήρια θα μειωθούν κατά ένα. Θα χαθεί το δεύτερο των προκριματικών του Champions League.

Το σοκ ενός τέτοιου αποκλεισμού, ο κ. Μαρινάκης το έχει ξαναζήσει. Το καλοκαίρι του 2010, στις πρώτες ημέρες του στο τιμόνι του Ολυμπιακού. Τότε, είχε πάρει ο ίδιος το αεροπλάνο, είχε «πετάξει» στην Ισπανία και είχε πείσει έναν πανάκριβο προπονητή, τον Ερνέστο Βαλβέρδε, να αναλάβει τον Ολυμπιακό. Σταδιακά, μαζί με κάμποσες «βελούδινες» αλλαγές στο ρόστερ, χτίστηκε -έτσι- μια από τις καλύτερες ομάδες της τελευταίας εικοσαετίας. Το θέμα είναι, αν θέλει -κι αν μπορεί- να κάνει το ίδιο.

Σε κάθε περίπτωση, ο Ολυμπιακός έχει να αντιμετωπίσει μια μεγάλη κρίση. Διότι μια σεζόν που αρχίζει στραβά, μπορεί -στην πορεία- να στραβώσει αφάνταστα. Ρωτήστε και τον Παναθηναϊκό, που τον περυσινό αποκλεισμό του από την Καμπάλα, τον πλήρωσε με μια ολόκληρη χαμένη χρονιά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News