Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή βρέθηκε, την Κυριακή, μπροστά σε ένα ιστορικό δίλημμα. Επρεπε να αποφασίσει, εάν θα αποκλείσει από τους Αγώνες του Ρίο σύσσωμη την Ολυμπιακή ομάδα της Ρωσίας -υιοθετώντας τη συλλογική ευθύνη για το μεγαλύτερο σκάνδαλο συστηματικής φαρμακοδιέγερσης με κρατικό συντονισμό- ή εάν θα σεβαστεί το τεκμήριο της αθωότητας για όσους, ακόμη, δεν έχουν συλληφθεί ντοπαρισμένοι.

Στη θεωρία, οι «Αθάνατοι» είχαν να επιλέξουν ανάμεσα σε μια παραδειγματική τιμωρία -έστω με παράπλευρες απώλειες- που θα έστελνε το μήνυμα του ανένδοτου αγώνα υπέρ της καθαρότητας των Αγώνων, και στα ατομικά δικαιώματα για δικαιοσύνη. Στην πραγματικότητα, όμως, αυτό που ζύγισε η Εκτελεστική Επιτροπή της ΔΟΕ στην τηλεφωνική της διάσκεψη, ήταν οι εκατέρωθεν πιέσεις.

Οι Αγγλοσάξονες (κυρίως), η Διεθνής Ομοσπονδία Αντι-ντόπινγκ, μεγάλη μερίδα του διεθνούς Τύπου και διάσημοι αθλητές «απαιτούσαν» να εξαφανιστεί η ρωσική σημαία από το Ρίο. Τα επιχειρήματά τους τα είχε συνοψίσει -την περασμένη Πέμπτη- ο δημοφιλέστερος αθλητής στον κόσμο, ο τζαμαϊκανός σπρίντερ Γιουσέιν Μπολτ: «Ο αποκλεισμός των Ρώσων θα είναι ένα ουσιαστικό πλήγμα κατά του ντόπινγκ, διά του παραδειγματισμού. Αν αφήσουν τη Ρωσία να συμμετάσχει στα άλλα σπορ, πλην του Στίβου, θα υπάρξουν σοβαρές αντιδράσεις από τους υπόλοιπους αθλητές, συνοδούς και φιλάθλους».

Οι Ρώσοι, από την άλλη, φώναζαν ότι δέχονται μια «μεθοδευμένη πολιτική επίθεση». Τα δάκρυα της ρωσίδας σταρ του άλματος επί κοντώ, Γελένα Ισινμπάγεβα, κλόνισαν τους αναποφάσιστους: «Μα, πώς είναι δυνατόν, να τιμωρούνται αθλητές για παρανομίες που δεν αποδείχτηκαν, αλλά μόνον τεκμαίρεται (αυθαιρέτως) οτι διέπραξαν;». Η ρωσική προπαγάνδα περιελάμβανε και ένα «καυτό» ερώτημα: Γιατί αυτό το πόρισμα του Ρίτσαρντ Μακλάρεν -κατόπιν έρευνας που παρήγγειλε ο Παγκόσμιος Οργανισμός κατά του Ντόπινγκ (WADA)- δημοσιεύτηκε μόλις πριν από μια εβδομάδα; Μήπως, για να μην έχει η Ρωσία τα χρονικά περιθώρια να το αντικρούσει με στοιχεία;

Οπως αποδείχτηκε για ακόμη μια φορά, κανένας δεν γνωρίζει το… σπορ των πιέσεων καλύτερα από τον Βλάντιμιρ Πούτιν. Ο κυριότερος λόγος για τον οποίον ο γερμανός πρόεδρος της ΔΟΕ, Τόμας Μπαχ, κράτησε εξ’ αρχής μια συμβιβαστική στάση, ήταν η απειλή του ρώσου προέδρου -την περασμένη εβδομάδα- οτι, σε περίπτωση ολοκληρωτικού αποκλεισμού της χώρας του από τους Αγώνες, θα βρει συμμάχους για να διασπάσει το Ολυμπιακό Κίνημα. Αλλά ο κ. Μπαχ είχε και μερικούς άλλους καλούς λόγους, ώστε να μην επιθυμεί την «εσχάτη των ποινών» για τον ρωσικό αθλητισμό.

Με αφορμή τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Σότσι, έχει αναπτύξει πολύ καλή σχέση με τη ρωσική αθλητική και πολιτική ηγεσία. Ο ίδιος είχε απορρίψει το ενδεχόμενο επιβολής αθλητικού εμπάργκο επί των Ρώσων, λόγω της προσάρτησης της Κριμαίας, πράγμα που η Δύση του ζητούσε επίμονα. Επιπλέον, η απουσία της Ρωσίας από τους πρώτους Θερινούς Αγώνες της ηγεσίας του, θα αποτελούσε μεγάλο πλήγμα για το κύρος τους. Οπως ήταν φυσικό, πέρασε το δικό του.

Αν ο Πούτιν ξέρει να παίρνει αυτό που θέλει, η ΔΟΕ διακρίνεται για τη διπλωματία της. Κατέληξε σε μια μεσοβέζικη λύση, η οποία -ουσιαστικά- πετάει την… καυτή πατάτα στις διεθνείς ομοσπονδίες των επιμέρους αθλημάτων. Η απόφαση, εκτός από «δειλή», είναι και παράλογη. Η «έκθεση Μακλάρεν» καταδεικνύει οτι το ρωσικό υπουργείο Αθλητισμού «διηύθυνε, ήλεγχε και επιτηρούσε τη χειραγώγηση των δειγμάτων των ρώσων αθλητών» -με τη συνδρομή και των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών- σε τουλάχιστον 30 σπορ, μεταξύ των οποίων και κάποια που -συνήθως- δεν έχουν πρόβλημα αναβολικών, όπως η ιστιοπλοΐα, το πινγκ πονγκ, το ταεκβοντό και τα παραολυμπιακά αθλήματα. Με ποια λογική, λοιπόν, ο Στίβος θα πάρει πάνω του όλο το βάρος του σκανδάλου;

Ο ρώσος υπουργός Αθλητισμού, Βιτάλι Μούτκο, ο οποίος φέρεται να έχει πέσει στη δυσμένεια του Πούτιν (επειδή δεν κατάφερε να κρατήσει κρυφή την «επιχείρηση»), υποδέχτηκε την απόφαση με μεγάλη ικανοποίηση: «Είμαστε ιδιαίτερα ευγνώμονες στη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή, για το γεγονός οτι κάθε αθλητής του οποίου η φήμη μέχρι σήμερα δεν έχει αμαυρωθεί, που είναι καθαρός δηλαδή, έχει το δικαίωμα να ανταγωνιστεί στο Ρίο», είπε στο πρακτορείο Tass. Αλλά οι εσωτερικής κατανάλωσης δηλώσεις του -στο κανάλι Rossiya 24- ήταν πολύ διαφορετικές: «Τι πρόβλημα έχουν με τους ρώσους αθλητές που έχουν βρεθεί θετικοί (σε χρήση αναβολικών) στο παρελθόν; Γνωρίζουμε δεκάδες αθλητές, από πολύ γνωστές χώρες, που θα πάνε στο Ρίο με τέτοιο ιστορικό».

Στο ίδιο (επιθετικό) πνεύμα, ο κρατικός τηλεοπτικός σταθμός της Ρωσίας, Match TV, παρουσίασε έναν κατάλογο αμερικανών αθλητών που έχουν αποκλειστεί μετά το 1970, για παράνομη φαρμακοδιέγερση, κατηγορώντας τις ΗΠΑ οτι κινούν τα νήματα των «αποκαλύψεων» εναντίον του ρωσικού αθλητισμού.

Η ρωσίδα Ολυμπιονίκης της Γυμναστικής, Σβετλάνα Κόρκινα, το πήγε ένα βήμα παραπέρα, προειδοποιώντας τους συμπατριώτες της αθλητές οτι στο Ρίο θα συναντήσουν πολλές παγίδες, επειδή «τους την έχουν στημένη». Ο παλαιστής – θρύλος της Ελληνο-ρωμαϊκής, Αλεξάντρ Καρέλιν, κατηγόρησε τη ΔΟΕ οτι υπέκυψε στις πιέσεις χωρών που ήθελαν να απαλλαγούν από τον ανταγωνισμό των Ρώσων για τα μετάλλια.

Στην απέναντι όχθη, η Διεθνής Ομοσπονδία Αντιντόπινγκ (AMA) περίμενε πως η ΔΟΕ θα προχωρούσε στον πλήρη αποκλεισμό της Ρωσίας: «Μετά την έκθεση ΜακΛάρεν, όλοι περιμέναμε τον αποκλεισμό της από τους Αγώνες του Ρίο», δήλωσε απογοητευμένος ο πρόεδρός της, Γκρεγκ Ρίντι. Ο επικεφαλής της USADA -του αμερικανικού οργανισμού καταπολέμησης του ντόπινγκ-, Τράβις Τάιγκαρτ, σχολίασε οτι «στην πιο σημαντική στιγμή για τους καθαρούς αθλητές και την ακεραιότητα των Ολυμπιακών Αγώνων, η ΔΟΕ αρνήθηκε να λάβει μια γενναία απόφαση».

Πιο οργισμένοι απ’ όλους εμφανίστηκαν οι Βρετανοί, υπογραμμίζοντας οτι η ΔΟΕ -ουσιαστικά- παραιτήθηκε από μια ιστορική ευθύνη της. Αλλά και πολλοί αθλητές. Ο ποδηλάτης Κρις Χόι αναρωτήθηκε: «Τι είδους μήνυμα στέλνει αυτή η απόφαση; Δουλειά της ΔΟΕ είναι να παίρνει κρίσιμες αποφάσεις, όχι να πετά το μπαλάκι». Η κάτοχος του χάλκινου Ολυμπιακού μεταλλίου στα 400 μέτρα, Κάθριν Μέρι, επιτέθηκε χωρίς περιστροφές: «Η ΔΟΕ είναι άχρηστη. Τι ακριβώς πρέπει να κάνει μια χώρα, για να της επιβληθεί γενικός αποκλεισμός;».

Στο Ρίο, το κλίμα θα είναι ψυχροπολεμικό. Αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι, πως -πλέον- δέκα ημέρες πριν από την έναρξη των Αγώνων, καμία διαδικασία δεν προλαβαίνει να διερευνήσει την ενοχή ή την αθωότητα των 387 αθλητών -σε 30 αθλήματα- που η Ρωσία έχει ανακοινώσει οτι θα στείλει στη Βραζιλία. Ακόμη και οι 68 του Στίβου θα πρέπει -πλέον- να επανεξετασθούν από την οικεία ομοσπονδία, την IAAF.

Ανάμεσα στα κριτήρια που έχει καθορίσει η ΔΟΕ, ένα είναι εκείνο που μπορεί να ξεσηκώσει νέα θύελλα: «οποιοσδήποτε από τους ρώσους αθλητές έχει βρεθεί θετικός, στο παρελθόν, σε χρήση απαγορευμένων ουσιών, τίθεται αυτομάτως εκτός Ολυμπιακών Αγώνων, ακόμα και αν έχει εκτίσει την ποινή του». Τι θα κάνει, λοιπόν, ο σεβάσμιος πρόεδρος της IAAF, Σεμπάστιαν Κόε; Θα αποκλείσει και τον δρομέα – «αστέρα» των ΗΠΑ, Τζάστιν Γκάτλιν, που είχε βρεθεί ντοπέ πριν από δέκα χρόνια;

Πάντως, οι συμπατριώτες του -Βρετανοί- τον πιέζουν αφόρητα: τον ρωσικό στίβο να τον εκπροσωπήσει μόνον η άλτρια του μήκους, Ντάρια Κλίσινα, που ζει και προπονείται στη Φλώριδα των ΗΠΑ, και θεωρείται «καθαρή» και «εκτός συστήματος». Οσο για την άλλη Ρωσίδα που θα μπορούσε να λάβει μέρος, τη Γιούλια Στεπάνοβα (στα 800 μέτρα), στην πατρίδα της είναι, πια, επικηρυγμένη. Επειδή βοήθησε καθοριστικά στην αποκάλυψη του σκανδάλου. Σιγά μην της δώσουν και τη σημαία…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News