Μετά βίας δέχομαι ότι γύρω μου υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν δει το Breaking Bad. Εντάξει και εγώ δεν ενδιαφέρομαι να δω το Game of Thrones, αλλά το να μην έχεις ιδέα περί Breaking Bad ισοδυναμεί με το να μην ξέρεις πώς τελειώνει ο «Ιησούς από τη Ναζαρέτ».

Σήκωσα το χέρι και πήρα το λόγο. «Λέγομαι Heisenberg» είπα προς το πάνελ και το κοινό της εκδήλωσης με θέμα τις τηλεοπτικές σειρές – οργανώθηκε από τα Public σε συνεργασία με το protagon. Οι μυημένοι χαμογέλασαν. Heisenberg είναι το ψευδώνυμο που χρησιμοποιεί ο Walter White, ο ήρωας του Breaking Bad, κοινώς ο καρκινοπαθής χημικός που αποφασίζει να φτιάξει μεταμφεταμίνη για να εξασφαλίσει την οικογένειά του.

Που λέτε εγώ είχα το όνομα, αλλά η Λίλα Σταμπούλογλου τη χάρη και το πρόσωπο. Η Λίλα ήταν στο πάνελ με τον Heisenberg στο T-shirt της. Δίπλα της, στο κέντρο του τραπεζιού, ήταν ο συντονιστής Νίκος Ζαχαριάδης, ένας άνθρωπος που δεν έχει δει το Breaking Bad. Στη μία γωνία, όπως οι μποξέρ στο ρινγκ, ήταν ο κριτικός κινηματογράφου Δημήτρης Δανίκας. Στην άλλη, Σπήλιος Λαμπρόπουλος, εμπορικός διευθυντής των προϊόντων ψυχαγωγίας Public. Και ο δημοσιογράφος και ραδιοφωνικός παραγωγός Ιωσήφ Πρωιμάκης. Εγώ, είπαμε, έκανα τον Heisenberg.

«Είναι όντως αυτό το όνομα σας;» με ρώτησε η κυρία δίπλα μου. Αισθάνθηκα το φρύδι μου να υψώνεται. «Όχι κυρία μου, δεν είναι. Είναι το όνομα ενός γερμανού φυσικού και πρωτοπόρου της κβαντομηχανικής.» Ανάθεμα με αν η κυρία έμαθε κάτι από αυτό. Εγώ όμως κατάλαβα πολλά και κυρίως σε ποιο βαθμό ένα προϊόν ψυχαγωγίας μπορεί να σου τρυπήσει το μυαλό. Προσωπικά δε, πιστεύω ότι μετά το Breaking Bad κάτι έχει αλλάξει μέσα μου. Μπορεί να είναι ο τρόπος με τον οποίο καταναλώνω σειρές. Μπορεί και κάτι παραπάνω, θα δείξει. Όμως κάτι έχει αλλάξει και στη συμπεριφορά χιλιάδων άλλων ανθρώπων που τα τελευταία χρόνια βλέπουν σειρές, συζητούν για αυτές και δεν βάζουν καν το δάχτυλο στο τηλεκοντρόλ για να παρακολουθήσουν συμβατική τηλεόραση. Τι είναι, λοιπόν, αυτό που έχει συμβεί; Γιατί γυρίζονται όλο και καλύτερες σειρές και για ποιο λόγο σερνόμαστε από πίσω τους; Να μερικά από όσα έμαθα στην εκδήλωση.

Το Χόλιγουντ, λόγω της μεγάλης αγοράς που έχει στη διάθεση του, αξιοποιεί την κεφαλαιακή του υπεροχή προκειμένου να κατακτήσει και τις νέες πλατφόρμες από τις οποίες οι άνθρωποι καταναλώνουν ψυχαγωγία. Ταυτόχρονα, η ανάπτυξη των συνδρομητικών δικτύων (από τηλεόραση ή internet, δεν έχει σημασία) και η παγκοσμιοποιημένη αγορά, δημιουργούν όλο και μεγαλύτερες ανάγκες για ανταγωνιστικό περιεχόμενο. Δεν υπάρχει απλώς μεγαλύτερο κοινό. Υπάρχει και κοινό που είναι διατεθειμένο να πληρώσει για να παρακολουθήσει ποιοτικό περιεχόμενο και μάλιστα την ώρα της επιλογής του. «Αυτή τη στιγμή γυρίζονται σειρές με κόστος που υπερβαίνει τα έξι εκατομμύρια δολάρια το επεισόδιο» είπε ο Σπήλιος Λαμπρόπουλος. «Και η αγορά υπάρχει, είναι εκεί. Το Netflix, που ήταν εταιρία ενοικιάσεως DVD, προσπάθησε να περιορίσει τα κόστη του, άρχισε να διαθέτει το περιεχόμενο ψηφιακά και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αλλάξει η αγορά» συμπλήρωσε. «Ναι, αλλά είναι και η τεχνολογία που επέτρεψε τη συμπίεση των δεδομένων» παρατήρησε ο Νίκος Ζαχαριάδης.

Πώς γράφονται αυτά τα σενάρια που μας κλέβουν τις ώρες και μερικές φορές την ανάσα; Ο Δημήτρης Δανίκας περιέγραψε μεγάλες ομάδες ανθρώπων που γράφουν, εξετάζουν, αναθεωρούν αν και πάνω από όλους βρίσκεται ο νους που γέννησε την αρχική ιδέα, συνδυάζει τα δεδομένα και κινεί το σύμπαν της σειράς. «Το studio βλέπει πρώτα το σενάριο, μετά τον παραγωγό και στο τέλος τον σκηνοθέτη. Εννοείται ότι τα σενάρια γράφονται πια προσαρμοσμένα στους ρυθμούς της εποχής. Θέλουν κάτι γρήγορο, το οποίο να σε κερδίζει από τα πρώτα λεπτά και μετά να σε κρατάει στα δίχτυα του.» (Hint: ο Δανίκας προτείνει να μη χάσουμε το «Τρούμαν») Ναι, το σενάριο αποτελεί το πρώτο και το τελευταίο γράμμα μίας σειράς. Ο Ιωσήφ Πρωιμάκης είπε ότι όσο το Game of Thrones βάδιζε επάνω στα βιβλία που είχαν ήδη γραφτεί, η πλοκή ήταν συναρπαστική. «Τώρα, στην έκτη σεζόν, που δεν είχαν βιβλίο στα χέρια τους, αισθάνεσαι ότι το σενάριο δεν ξέρει που πηγαίνει.»

Ναι, άλλα μερικά σενάρια είναι τόσο πειστικά που δεν μπαίνουν, απλώς, στο μυαλό, κλέβουν συναισθήματα από τη ψυχή. Το παραδέχθηκε η Λίλα Σταμπούλογλου που, είπαμε, φορούσε T-shirt με το πρόσωπο του μεγαλύτερου, φανταστικού, κατασκευαστή μεταμφεταμίνης. «Αλήθεια, εγείρεται θέμα ηθικής όταν φτάνεις να συμπαθείς και να ταυτίζεσαι με εγκληματικές προσωπικότητες;» αναρωτήθηκε η Λίλα. «Πάντα η αγάπη για την ιστορία με εικόνες θα είναι κυρίαρχη στη συλλογική συμπεριφορά» είπε ο Νίκος Ζαχαριάδης. «Θυμηθείτε την εκλογή στη Βουλή του Γιώργου Βασιλείου που έπαιζε τον αστυνόμο Θεοχάρη στη “Λάμψη”. Εξελέγη από το like των τηλεθεατών…»

Ο Νίκος έδωσε και την πιο απλή εξήγηση για την επιτυχία των σειρών τα τελευταία χρόνια. «Είναι που τώρα μπορούμε να δούμε όλα τα επεισόδια μαζί.» Σωστό. Το βάσανο δεν προκύπτει πια από την αναμονή, αλλά από το ξενύχτι.

Και τώρα το ζουμί. Εμείς, ως κοινό, ζητήσαμε από τα μέλη του πάνελ να μας πουν την αγαπημένη τους σειρά, ποια θέλουν να δουν και ποια… έχουν αφήσει στην άκρη, δηλαδή δεν τους κάνει δυνατό κλικ.

Αγαπημένη σειρά
Δανίκας: «Σέρλοκ Χολμς»
Ζαχαριάδης: «Sex and the City»
Λαμπρόπουλος: «Τhe Wire»
Πρωιμάκης: «Californication»
Σταμπούλογλου: «Breaking Bad»

Θέλουν να δουν
Δανίκας: «Mad Men»
Ζαχαριάδης: Θέλει να τις δει όλες
Λαμπρόπουλος: «Breaking Bad»
Πρωιμάκης: «True Detective»
Σταμπούλογλου: «Σέρλοκ Χολμς»

Δεν… καίγονται να δουν
Δανίκας: «Game of Thrones»
Ζαχαριάδης: «Game of Thrones»
Λαμπρόπουλος: «Big Bang Theory»
Πρωιμάκης: «Walking Dead»
Σταμπούλογλου: «Game of Thrones»

Να έχω την τελευταία λέξη; Δείτε το «Breaking Bad». Αν το έχετε δει, περάστε στο «Better Call Saul» (ξέρετε γιατί). Ψάξτε να δείτε το «Sense8». Kαι το «Narcos». Καταναλώστε το υπεύθυνα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News