Τον Αύγουστο κλείνει τα 34. Τα λιγοστά μαλλάκια του δεν τον βοηθούν να το κρύψει. Αντιθέτως, προσθέτουν… ΦΠΑ στα χρόνια του. Ενας θεατής -εντελώς άσχετος με το ελληνικό μπάσκετ- που θα τον έβλεπε την Πέμπτη να… οργιάζει στο φινάλε του τρίτου τελικού, θα πίστευε -δικαίως- ότι πρόκειται για κάποιον άτιτλο βετεράνο του αθλήματος, που «πολεμάει» για να μη φύγει από τα παρκέ χωρίς να έχει γευτεί τη χαρά ενός τροπαίου. Αλλά ο Βασίλης Σπανούλης είναι χορτάτος από διακρίσεις. Απλώς, σιχαίνεται να χάνει.

«Γεννήθηκα με αυτοπεποίθηση», είχε πει σε συνέντευξή του πριν από μερικά χρόνια. Ετσι εξηγείται. Μπορεί να είναι άφαντος στον αγώνα, και να εμφανιστεί στα κρίσιμα λεπτά. Τότε που η μπάλα «καίει». Λες και αφήνει επίτηδες το ματς να… στραβώσει, για να έρθει -στο τέλος- να το διορθώσει. Το έκανε στον προηγούμενο τελικό της σειράς, στο Κλειστό του ΟΑΚΑ, με το νικητήριο τρίποντο σε «νεκρό» χρόνο όταν -για όλους τους υπόλοιπους- το παιχνίδι είχε τελειώσει. Το έκανε και χθες, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, με ένα ρεσιτάλ διαρκείας την ώρα που ο Παναθηναϊκός ονειρευόταν μια κυριακάτικη φιέστα τίτλου.

Ο Σπανούλης είδε από τον πάγκο τα πρώτα τέσσερα λεπτά της τέταρτης περιόδου, και την πρώην ομάδα του να φτάνει σε διαφορά επτά πόντων (59-66), έξι λεπτά προτού ακουστεί η κόρνα της λήξης. Ο Ολυμπιακός παρουσίαζε σημάδια αποσύνθεσης και ο τραυματισμός του Γιώργου Πρίντεζη έμοιαζε με χαριστική βολή. Τότε, ο «Kill Bill» ανέλαβε δράση. Στα τελευταία τρία λεπτά πέτυχε 11 πόντους -από τους 18 που έβαλε συνολικά η ομάδα του- πήρε το τέταρτο και το πέμπτο φάουλ του Νικ Καλάθη, και οδήγησε τους «ερυθρόλευκους» σε μια ανέλπιστη νίκη (77-72). Ολοκλήρωσε τον αγώνα με 22 πόντους (7/8 βολές, 3/5 δίποντα, 3/8 τρίποντα), μια ασίστ και τρία λάθη, σε σε 27′:31″.

Σε αυτή τη σειρά των τελικών έχει γίνει ο χειρότερος εφιάλτης των οπαδών του Παναθηναϊκού. Αν κάποιος τον είχε κλειδώσει μερικές ημέρες στα αποδυτήρια, χθες βράδυ οι «πράσινοι» θα γιόρταζαν την κατάκτηση του τίτλου μπροστά στο κοινό του Ολυμπιακού. Στα δυο τελευταία ντέρμπι, σχεδόν μόνος του ο αρχηγός μετέτρεψε το 0-3 σε 2-1. Αλλά, για να είμαστε δίκαιοι, προτού γράψει τη νέα «Σπανουλειάδα» του, είχε βάλει το λιθαράκι του ένας άλλος παίκτης με… πράσινες καταβολές: ο Ιωάννης Παπαπέτρου.

Στο 61-66 εκτυλίχθηκε η φάση που έκρινε τον αγώνα – ενδεχομένως και τον τίτλο: Ο Νικ Καλάθης σούταρε για τρίποντο, η μπάλα μπήκε και βγήκε, και στη συνέχεια ο Παπαπέτρου ευστόχησε για το 64-66. Οι δυό τους (Σπανούλης και Παπαπέτρου) πέτυχαν τους 16 από τους 18 πόντους της μεγάλης ανατροπής.

Στην τελευταία σεζόν της μυθικής καριέρας του Δημήτρη Διαμαντίδη, ο εγωιστής «Kill Bill» έχει βάλει σκοπό να είναι εκείνος ο μεγάλος πρωταγωνιστής. Να «κλέψει» την παράσταση από τον Διαμαντίδη. Μέχρι στιγμής, τα καταφέρνει περίφημα. Επιπλέον, με αυτά τα απίθανα που κάνει εδώ και τέσσερις ημέρες, οδηγεί τις καλοκαιρινές διαπραγματεύσεις για το επόμενο συμβόλαιό του με τον Ολυμπιακό σε εντελώς άλλη αφετηρία. Ιδίως αν τα εξαργυρώσει με την κατάκτηση του τίτλου.

Ο μάνατζέρ του, Μίσκο Ραζνάτοβιτς, αντιλαμβάνεται καλύτερα από τον καθέναν οτι αυτές οι επιδόσεις ήρθαν την πιο κατάλληλη στιγμή. Ο σέρβος -προτού οι παίκτες προλάβουν να μπουν στα αποδυτήρια χθες βράδυ- είχε ήδη διαφημίσει, με ένα tweet του που έκανε αμέσως τον γύρο του κόσμου, οτι ο διάσημος πελάτης του είχε μόλις βάλει φαρδιά – πλατιά την υπογραφή του σε ακόμη έναν σπουδαίο αγώνα. Για να το εμπεδώσουν όλοι -και κυρίως οι Αγγελόπουλοι- οτι τα 2,2 εκατ. ευρώ που είναι οι ετήσιες αποδοχές του Σπανούλη (αρκετά υψηλότερες από εκείνες του φίλου του, Δημήτρη Διαμαντίδη), είναι η δίκαιη ανταμοιβή ενός σπουδαίου αθλητή.

Πίσω από την εκτυφλωτική λάμψη του Σπανούλη, όμως, κρύβεται ένα άλλο success story. Αυτό του Αργύρη Πεδουλάκη. Ο προπονητής του Παναθηναϊκού έχει μεταμορφώσει μια ομάδα που -πέντε εδομάδες πριν- φαινόταν οτι θα έχανε το Πρωτάθλημα με «σκούπα» (τρεις ήττες στη σειρά), ακριβώς όπως συνέβη πέρυσι. Με τους Χέινς, Ραντούλιτσα, Χάντερ και Ουίλιαμς εκτός rotation και με τραυματία τον Γιάνκοβιτς που θα μπορούσε να βοηθήσει σημαντικά, νίκησε μια φορά και έχασε άλλες δυο στις λεπτομέρειες.

Ακόμη και στα δυο παιχνίδια που νίκησε, ο Ολυμπιακός δεν έπεισε για την υπεροχή του. Πάει καιρός τώρα, που ζει με ξεσπάσματα. Ιδίως του Σπανούλη

Χθες, πήγε να πάρει το ματς με δυο 19χρονους: τον Παπαγιάννη και τον Χαραλαμπόπουλο. Δυο παιδιά που ο Τζόρτζεβιτς είχε παροπλίσει, και ο Πεδουλάκης τόλμησε να ρίξει ταυτοχρόνως στο ντέρμπι. Σε κάθε ματς βγάζει διαφορετικούς άσους από το μανίκι του, εκθέτοντας ανεπανόρθωτα τους εις «-ιτς» προκατόχους του και αποδεικνύοντας στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο πόσο πολύ έχει αδικήσει, με τις επιλογές του, την ομάδα που ο ίδιος χρηματοδοτεί.

Ο «Αρτζι» στηρίζεται στους οκτώ παίκτες που θεωρεί οτι του κάνουν τη δουλειά, αφήνοντας στον πάγκο πανάκριβα συμβόλαια. Πράττει άριστα, όμως η ομάδα πληρώνει ακριβά αυτή τη λειψανδρία. Ακόμη κι αν δεν το ομολογούσε ο Αντώνης Φώτσης στο τέλος του αγώνα -οτι η έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης στα τελευταία λεπτά ήταν προϊόν κόπωσης-, εύκολα μπορούσε κανείς να το αντιληφθεί. Ο Παναθηναϊκός, στο τελευταίο πεντάλεπτο του τρίτου τελικού, σκόραρε μόλις έξι πόντους (δέκα συνολικά στην τέταρτη περίοδο). Μόνος του ο Σπανούλης έβαλε περισσότερους. Κοτζαμ Διαμαντίδης, τις κρίσιμες στιγμές είχε 1/4 βολές και 0/2 σουτ.

Αυτό που ονειρευόταν ο αρχηγός του Παναθηναϊκού -να ολοκληρώσει τη σταδιοδρομία του με ένα Πρωτάθλημα μπροστά στους φαν του- δεν πρόκειται να συμβεί. Εάν στο τέταρτο ματς (την Κυριακή στο ΟΑΚΑ) υπάρξει γιορτή, αυτή θα έχει κόκκινα μπαλόνια. Πλέον, πράσινα μπαλόνια μπορούμε να δούμε μόνο αν ο Παναθηναϊκός οδηγήσει τη σειρά σε πέμπτο τελικό, και νικήσει τον αντίπαλό του στο ΣΕΦ.

Η στατιστική λέει οτι ο Ολυμπιακός είναι πια το μεγάλο φαβορί. Χρειάζεται ακόμα μια νίκη για να φτάσει στο δεύτερο διαδοχικό Πρωτάθλημα, και η ομάδα που φτάνει στο 2-1, σπανίως το χάνει. Αλλά η εικόνα των δυο φιναλίστ μάς συμβουλεύει να μην προτρέχουμε. Ακόμη και στα δυο παιχνίδια που νίκησε, ο Ολυμπιακός δεν έπεισε για την υπεροχή του. Πάει καιρός τώρα, που ζει με ξεσπάσματα. Ιδίως του Σπανούλη. Τη μια με ένα τρίποντο σε «νεκρό» χρόνο, την άλλη με μια επιστροφή από τους -7 που λίγοι περίμεναν. Επιπλέον, η απώλεια του Πρίντεζη είναι πολύ μεγάλο πλήγμα.

Ο Παναθηναϊκός, από την άλλη, δείχνει αποφασισμένος να εξαντλήσει τις πιθανότητές του. Επίσης, ο Διαμαντίδης «χρωστάει» μια νικητήρια -τελευταία- παράσταση, αντάξια της ένδοξης καριέρας του. Οπως ο Σπανούλης, έτσι κι αυτός είναι ικανός να πάρει ένα ματς μόνος του. Θα το κάνει; Αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα εδώ είναι η κόπωση. Οσο μακραίνει η σειρά, τόσο λιγοστεύουν οι παίκτες στους οποίους ο Πεδουλάκης μπορεί να βρει λύσεις. Θα αντέξει, ο Παναθηναϊκός, άλλα δυο ματς; Ιδίως έπειτα από δυο διαφαινόμενες νίκες του που μετατράπηκαν σε ήττες με δραματικό τρόπο;

Αν και η μεγάλη ποιότητα (και τα ακόμη μεγαλύτερα μπάτζετ) του παρελθόντος απουσιάζουν, οι φετινοί τελικοί είναι οι πιο συναρπαστικοί όλων των εποχών. Ο Σπανούλης, ο Πεδουλάκης -ίσως και οι διαιτητές- φρόντισαν γι’ αυτό. Αν βρισκόταν στα καλύτερά του και ο Διαμαντίδης, θα ήταν το ιδανικό φινάλε μιας σεζόν που πλήγωσε, από πολλές απόψεις, την μπασκετομάνα Ελλάδα.

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News