Ανένταχτη καθώς κινείται μεταξύ χορού, performance, θεάτρου, καθώς φέρει κώδικες διαφορετικών σχολών και μέσων, ρέπει προς τον πειραματισμό διατηρώντας σαφείς τις επιρροές, τα νεύματα.  Ο δημιουργός και ερμηνευτής του Relic Ευριπίδης Λασκαρίδης μιλά στο Protagon για αυτό το «σπονδυλωτό, αναρχικό θέατρο που θα μείνει ζωντανό στη μνήμη για καιρό» όπως έγραφε ο βρετανός κριτικός Graham Watts. Λίγο πριν ταξιδέψει στο εξωτερικό, θα έχουμε μια ακόμα ευκαιρία να το δούμε στην Αθήνα, στο θέατρο Ροές, στις 11 και 12 Απριλίου.

Ο Ευριπίδης Λασκαρίδης μας μίλησε για τον κυτταρικό ρόλο που έχει η μεταμόρφωση -καθώς συναντιέται με τη γελοιότητα- στο «Relic», για τον συγγραφέα που θα είχε γράψει το έργο του αν απαρτιζόταν από λέξεις, για τα ταξίδια που έρχονται και για εκείνη τη στιγμή που ως πρωτοετής είδε το «Ενός Λεπτού Σιγή» του Δημήτρη Παπαϊωάννου και άρχισε η περιήγηση σε ένα debate που για τον ίδιο πλέον έχει μία και προφανή απάντηση.

Εχει ενδιαφέρον πώς η μεταμόρφωση –που είναι ένας από τους άξονες του «Relic»–  φέρει στοιχεία παραμόρφωσης. Πώς να το ερμηνεύσω;

Η μεταμόρφωση είναι χαραγμένη στο DNA μας, δεν είναι κάτι ξένο. Η παραμόρφωση από την άλλη είναι συνυφασμένη με την μετάλλαξη και για αυτό δημιουργεί μια ανησυχία. Ο συνδυασμός τους με απελευθερώνει καθώς είμαι διαρκώς ανάμεσα στο οικείο και στο ανοίκειο χωρίς να παίρνω απόφαση πιο προτιμώ. Αυτό μου δίνει τεράστια χαρά.

Γιατί η γελοιότητα –στη συνεύρεσή της με την μεταμόρφωση- σας απασχολούν;

Νομίζω πως αν καταφέρεις να δεις τη γελοιότητα, ακόμη κι εκεί που κρύβεται πιο καλά -πίσω από την σοβαρότητα, τον πόνο, την απώλεια- τότε έχεις ελπίδες να πάψεις να απελπίζεσαι. Το ίδιο και με την μεταμόρφωση: όταν αντιληφθείς ότι η μεταβλητότητα και ο μετασχηματισμός δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να αποκαλύπτουν την ουσία, τότε κάπως η ζωή αλαφραίνει.

Επιλέξατε τον τίτλο «Relic». Οπως απομεινάρι; Οπως θραύσμα; Εν τέλει κάτι που φέρει το βίωμα της καταστροφής;

Ναι, το Relic (από το λατινικό relinquere) παραπέμπει σε αυτό που απομένει, στο αποτύπωμα: πρόσωπα, γλώσσες, αντικείμενα, τόποι, χώρες, αναμνήσεις. Το «απομεινάρι» όμως για μένα δεν φέρει το βίωμα της καταστροφής. Το αντίθετο, είναι η απόδειξη της ζωής.

Πόσα διαφορετικά είδη και επιρροές συναντάμε στο Relic;

Πολλές επιρροές αλλά ένα είδος. Κι αυτό ελπίζω υπό εξαφάνιση.

Αν το «Relic» ήταν κείμενο, ποιος πιστεύετε ότι θα ήταν ο συγγραφέας του;

Ο Jacques Carelman.

Που θα ταξιδέψει τώρα το «Relic»;

Στις 11 Μαΐου θα παίξουμε στο Palais de Tokyo στο Παρίσι στο πλαίσιο του Φεστιβάλ του Theatre de la Ville, Chantiers d’ Europe. Αμέσως μετά στο Τορίνο (Interplay Festival), στο Δουβλίνο (Dublin Dance Festival) και στη Βαλένθια (Tercera Setmana). Τον Σεπτέμβριο θα πάμε στη Λουμπλιάνα και στη Biennale de la danse της Λυών, ένα από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ χορού της Ευρώπης. Εκεί θα έχουμε την τιμή να μοιραστούμε την βραδιά με τον Alain Platel και τη νέα δουλειά της ομάδας του Les Ballet C. de La B.

RELIC Trailer from Euripides Laskaridis on Vimeo.

Και μετά τι; Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;

Τώρα που το «Relic» πήρε τον δρόμο του έχω την επιθυμία να τσαλαβουτήσω στα νερά της νέας δουλειάς της ομάδας (Οsmosi Theater Company) και η αρχή έγινε αυτές τις μέρες με μεγάλο κέφι, αλλά σίγουρα κι αυτό θα πάρει χρόνο για να ωριμάσει. Τον Γενάρη που μας πέρασε βρέθηκα στο Wuppertal κοντά στην ομάδα της Pina Bausch όπου μου αποδόθηκε το Pina Bausch Fellowship 2016. Με αυτή την βοήθεια θα βρεθώ στην άλλη άκρη του κόσμου, στη Νέα Ζηλανδία, στο πλάι ενός εξαιρετικά ιδιοσυγκρασιακού δημιουργού, του Lemi Ponifasio, για να παρακολουθήσω πώς δουλεύει με την ομάδα του που αποτελείται από αυτόχθονες, μη-επαγγελματίες, ερμηνευτές και χορευτές. Βρίσκω πολύ παράδοξο και γοητευτικό συνάμα το ότι ενώ προέρχομαι από τον κόσμο του θεάτρου το καλλιτεχνικό μου καταφύγιο εδώ και χρόνια είναι ο χορός. Επιβεβαιώνεται μία υποψία που μου γεννήθηκε όταν πρωτοετής ακόμη στο Θέατρο Τέχνης έμεινα άφωνος βλέποντας το «Ενός Λεπτού Σιγή» του Δ. Παπαϊωάννου και άκουσα το debate για το αν αυτό ήταν χορός ή όχι. Είμαι πλέον σίγουρος ότι ο χορός είναι σπουδαίος γιατί είναι μία ανοιχτή μορφή τέχνης, μία εξαιρετικά φιλόξενη τέχνη που δεν αγωνιά για σύνορα, μιλά πολλές γλώσσες και για τον λόγο αυτό μπορεί να κατανοεί και να επικοινωνεί «τα ανθρώπινα» ολοκληρωτικά.

Από αυτά που έχετε ακούσει για το «Relic» ποιο ήταν αυτό που σας προκάλεσε τον μεγαλύτερο αιφνιδιασμό;

«Νομίζω ότι κατάλαβα “ακριβώς” αυτό που ήθελες να πεις!»

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News