Ο Ολυμπιακός κατέκτησε -το βράδυ της Δευτέρας- την κορυφή της κανονικής περιόδου της Basket League. Μαζί, το πλεονέκτημα έδρας στα επικείμενα play-offs. Απέναντι στον Παναθηναϊκό, ως συνήθως τα τελευταία χρόνια. Εκτός αν χάσει από τον Απόλλωνα στην Πάτρα ή από το Ρέθυμνο στον Πειραιά, στα δυο παιχνίδια που απομένουν. Δύσκολο, όμως στην μπάλα και στα ζάρια τίποτε δεν είναι απίθανο.

Η νίκη του (74-70) επί του Αρη, στο κατάμεστο από 5.000 θεατές «Nick Galis Hall», δεν ήταν καθόλου αυτονόητη. Ο «αυτοκράτορας» τον κοίταξε στα μάτια, όπως είχε κάνει στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας την παραμονή των Χριστουγέννων, μέχρι το 38′. Προηγήθηκε 62-58 στο 36’, όμως στη συνέχεια τον «έπνιξε» η άμυνα του Ολυμπιακού. Και η βιασύνη του να «καθαρίσει» το ματς. Παρά την ήττα του, ο Αρης θα τερματίσει τρίτος – πίσω από τις δυο μεγάλες δυνάμεις της εποχής. Χρειάζεται μόλις μια νίκη -απέναντι στο Ρέθυμνο (εκτός) ή τον Κολοσσό (εντός), ασχέτως με το τι θα κάνει η ΑΕΚ- και θα την πάρει. Η ομάδα που έμαθε την Ελλάδα να αγαπά το μπάσκετ, επιστρέφει ολοταχώς.

Αρκετές φορές φέτος, ο Αρης έχασε μια μεγάλη νίκη στις λεπτομέρειες – και αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό για μια ομάδα που ακόμη χτίζεται. Η «λεπτομέρεια» -χθες- ήταν ο Βασίλης Σπανούλης. Αν είχε κλειδωθεί στα αποδυτήρια, η ιστορία του αγώνα θα ήταν εντελώς διαφορετική. Ο V-Span ήταν ο παίκτης που έκανε τη διαφορά ανάμεσα στις δυο ομάδες. Διόλου παράξενο, αν σκεφτεί κανείς οτι οι ετήσιες αποδοχές του είναι δυο φορές -και βάλε- το φετινό μπάτζετ του Αρη.

Η εμφάνισή του στο «Nick Galis Hall» ήταν η επιβεβαίωση πως ο ηγέτης του Ολυμπιακού βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση τον τελευταίο μήνα. Οτι φωνάζει «παρών» στο πιο κρίσιμο σημείο της σεζόν (τελευταίας του ισχύοντος συμβολαίου του). Κόντρα στον Αρη ολοκλήρωσε το ματς με 17 πόντους (1/4 δίποντα, 2/6 τρίποντα, 9/11 βολές), 11 ασίστ και οκτώ κερδισμένα φάουλ σε 34 λεπτά συμμετοχής. Δηλαδή, έβαλε το χεράκι του -με τον έναν ή τον άλλον τρόπο- στους περισσότερους από τους μισούς πόντους που πέτυχε η ομάδα του. Οχι σε οποιοδήποτε ματς, αλλά σε μία από τις πιο καυτές έδρες της Ευρώπης, όπου στα 20 προηγούμενα παιχνίδια του Αρη φέτος τον είχε νικήσει μόνο ο Παναθηναϊκός. Απέναντι στη μοναδική ομάδα που θα μπορούσε να ανατρέψει τις ισορροπίες ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό εν όψει των τελικών.

Ηταν η δεύτερη καλύτερη εμφάνιση του Σπανούλη στη φετινή Α1, μετά τους 26 πόντους και τις 9 ασίστ στον πρόσφατο αγώνα κόντρα στην ΑΕΚ. Σε αυτά τα δύο δύσκολα ματς (με ΑΕΚ και Αρη), έκανε… όργια. Κι όταν οι αντίπαλοι (που πάντοτε προσαρμόζουν την άμυνά τους πάνω του) κατάφεραν να περιορίσουν το σκοράρισμά του, εκείνος βρήκε άλλους τρόπους να οδηγήσει την ομάδα του στη νίκη: κερδίζοντας φάουλ και μοιράζοντας τελικές πάσες. Στα πέντε τελευταία παιχνίδια της Basket League ο Σπανούλης έχει ανεβάσει κατακόρυφα τα στατιστικά του, ενώ τους προηγούμενους μήνες έδειχνε -κατά διαστήματα- να μην πατάει καλά στο παρκέ. Αλλά και στον πρόσφατο αγώνα με τη Ρεάλ Μαδρίτης, για το «Top 16» της Ευρωλίγκας, έκανε ακριβώς αυτό για το οποίο (χρυσο)πληρώνεται: ήταν ο πραγματικός ηγέτης του Ολυμπιακού (με 18 πόντους, έξι ασίστ και οκτώ κερδισμένα φάουλ σε 26′:45″). Είναι φανερό, πως διανύει την καλύτερη περίοδό του στη σεζόν.

Για τον Σπανούλη μιλάει και η αναγνώριση από τους αντιπάλους του, η οποία αξίζει πολύ περισσότερο από τις επευφημίες των φαν του. Αν και άκουσε τα εξ αμάξης από μερίδα οπαδών του Αρη, στη διάρκεια του χθεσινού ντέρμπι, αρκετοί από αυτούς τον περίμεναν κατά την αποχώρησή του από το «Nick Galis Hall», για να βγάλουν μια φωτογραφία μαζί του και να πάρουν ένα αυτόγραφο.

Αν αυτός είναι ο μήνας του Σπανούλη, η χρονιά είναι του Αρη. Επί των ημερών του Νίκου Λάσκαρη, του νέου διοικητικού ηγέτη του, μετά τα play-offs της περασμένης αγωνιστικής περιόδου ανεβαίνει αργά αλλά σταθερά τα σκαλιά της προόδου του. Η ήττα από τον Ολυμπιακό, έτσι όπως κύλησε το ματς, απέδειξε -για ακόμη μία φορά- ότι η ομάδα βαδίζει στο σωστό δρόμο. Το βλέπουν και οι οπαδοί της, οι οποίοι συνήθως γεμίζουν το γήπεδο και χθες κατέγραψαν το τέταρτο sold out της σεζόν. Το πλάνο τηρείται με πρωτοφανή -για τα ελληνικά δεδομένα- συνέπεια, και ο Αρης είναι η μοναδική ομάδα της Α1 που δεν έχει κάνει την παραμικρή αλλαγή στο ρόστερ από την αρχή της σεζόν. Το επόμενο βήμα είναι η επέκταση της συνεργασίας με τον κόουτς Δημήτρη Πρίφτη και -στη συνέχεια- ο σχεδιασμός για την επόμενη αγωνιστική περίοδο, με μια σαφή διάθεση οικονομικής υπέρβασης που θα κάνει την ομάδα της Θεσσαλονίκης ακόμη πιο ανταγωνιστική.

Αλλωστε, σε αντίθεση με ό,τι ισχύει στο ποδόσφαιρο, στο μπάσκετ οι επενδύσεις μπορούν να πιάσουν τόπο ακόμη και σε μια ομάδα που -στο τέλος- δεν θα καταφέρει να κατακτήσει τον τίτλο. Εδώ, τα έσοδα από τους ευρωπαϊκούς αγώνες (για τον Πρωταθλητή) δεν είναι τόσο μεγάλα ώστε να καταδικάζουν τους υπόλοιπους συλλόγους, όπως συμβαίνει με το κλαμπ που βγαίνει στο Champions League στο ποδόσφαιρο. Στο μπάσκετ, το να φτιάξεις μια καλή, θεαματική, ανταγωνιστική ομάδα, αρκεί για να προσελκύσεις θεατές και χορηγούς. Για να πάρεις τα λεφτά σου πίσω.

Αυτό που φαίνεται οτι θα πρέπει να επιδιώξει ο Αρης στο προσεχές μέλλον, είναι να εμπλουτίσει την ομάδα του με ταλαντούχους έλληνες παίκτες. Είναι μια κίνηση υψηλού κόστους, ιδίως για ένα σύλλογο με χαμηλό προϋπολογισμό, όμως στο παρκέ αποδεικνύεται απαραίτητη για όσους έχουν σημαντικές βλέψεις. Καλοί οι αμερικανοί (του Αρη), αλλά τις νίκες στα κρίσιμα ματς τις φέρνουν τα ελληνόπουλα. Κορυφαίο παράδειγμα, ο Ολυμπιακός. Η απόκτηση του Σπανούλη άλλαξε τη σύγχρονη ιστορία του (δύο κούπες Ευρωλίγκας, δύο Πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο και ένα Διηπειρωτικό από το 2010). Ο ελληνικός κορμός του (Πρίντεζης, Παπανικολάου, Παπαπέτρου, Μάντζαρης), είναι η δύναμή του. Για να μη θυμηθούμε το κάζο που θα πάθαινε ο Παναθηναϊκός στην Καβάλα -την Κυριακή- αν δεν έπαιρνε την υποπθεση στα χέρια του ο Δημήτρης Διαμαντίδης…

Η πρώτη θέση της κανονικής περιόδου κρίθηκε, πάλι, στη διαφορά πόντων των δύο «αιωνίων». Αλλά, περισσότερο από κάθε άλλη φορά τα τελευταία χρόνια, αυτό το 25-1 (νίκες – ήττες) με το οποίο -εκτός σοβαρού απροόπτου- θα ολοκληρώσουν την κανονική περίοδο οι δύο  «μεγάλοι», είναι πλασματικό. Θα μπορούσαν, και οι δυο, να έχουν υποστεί τουλάχιστον άλλες δύο ήττες. Ο Ολυμπιακός τα βρήκε σκούρα δύο φορές με τον ΠΑΟΚ, απέναντι στην ΑΕΚ και τον Αρη εκτός έδρας, αλλά και στο Ζηρίνειο με την Κηφισιά. Ο Παναθηναϊκός ίδρωσε για να νικήσει τον ΠΑΟΚ στο ΟΑΚΑ, τον Αρη στη Θεσσαλονίκη, την ΑΕΚ ως φιλοξενούμενος, αλλά και στην Πάτρα, στο Λαύριο, στην Καβάλα.

Ισως δεν είναι μακριά η μέρα, που ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός δεν θα χάνουν μόνον ο ένας από τον άλλον. Οπως συμβαίνει στην Ισπανία (η Μπαρτσελόνα 23-2 και η Ρεάλ 20-5), στην Ιταλία (η Αρμάνι Μιλάνο 20-5) ή στην Τουρκία (η Αναντολού Εφές 19-4 και από έξι ήττες η Γαλατά με τη Φενέρ). Και -λόγω της οικονομικής στενότητας του ΠΑΟΚ- οι μεγαλύτερες ελπίδες μας για ένα πιο ανταγωνιστικό και συναρπαστικό πρωτάθλημα, είναι ο Αρης και η ΑΕΚ.

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News