Πίσω στο 1987. Στη Χιλή του δικτάτορα Πινοσέτ. Μία ομάδα πέντε φοιτητών συγκεντρώνεται σε ένα χώρο για να καταστρώσει σχέδια επαναστατικής δράσης. Δεν μιλάμε για απλούς διαδηλωτές. Μπροστά μας έχουμε πέντε αντάρτες πόλεων. Χωρίς ονόματα, δίχως πρόσωπα –τα έχουν κρύψει πίσω από μαντήλες. Εμείς, όμως, τους παρακολουθούμε. Κάνουν μάθημα. Διδάσκονται κανόνες συνωμοσίας και ένοπλης εμπλοκής. Πώς μάχεσαι με περίστροφο και πώς τοποθετείς τη βόμβα. Και το κυριότερο: πως εξοπλίζεις, ιδεολογικά, τον λόγο και τη δράση σου.

Αυτό είναι το «Escuela», δηλαδή το «Σχολείο», του χιλιανού Γκιγιέρμο Καλντερόν, όπως το μετέφρασε και το σκηνοθέτησε ο Λευτέρης Γιοβανίδης. Η παράσταση ανεβαίνει στο «Θησείον».

Για να είμαι ειλικρινής, όταν ξεκίνησα για το θέατρο, περισσότερο έσερνα τα πόδια μου, παρά έτρεχα για να πιάσω θέση. Το θέμα φαινόταν βαρύ και, κυρίως, εξαντλημένο. Λάθος.  Διότι δεν πρόκειται για μία ιστορική αναφορά στη Χιλή. Όχι δεν είναι αυτό. Επίσης δεν έχει να κάνει μόνο με εκείνα που αναγκάζουν τους πολίτες να πάρουν όπλα και να βγουν στους δρόμους. Θέμα του έργου είναι κατά βάση εκείνος ο διάλογος που διεξάγεται, εδώ και δεκαετίες, μεταξύ της Αριστεράς και της πραγματικότητας. Μεταξύ της ηθικής και της λογικής. Μεταξύ του απτού και του ιδεατού. Ενας φίλος είπε ότι αυτήν την παράσταση θα πρέπει να την παρακολουθήσουν όλες οι συλλογικότητες των Εξαρχείων. Να μπουν, δηλαδή, στην κουβέντα και να κάνουν δημόσια πολιτική ψυχανάλυση. Να δουν τον δρόμο, τα εμπόδια και τα αδιέξοδα. Εγώ επέμεινα ότι είναι ένα έργο που απευθύνεται στη δογματική αριστερή σκέψη. Διότι μπορεί να φτάνει στα άκρα, στο αντάρτικο πόλεων, όμως ο πυρήνας της διαλεκτικής παραμένει ίδιος: η εκμετάλλευση. Και στο τέλος, είτε είσαι αντάρτης πόλεων, είτε της κοινοβουλευτικής Αριστεράς, έχεις πάντα ένα μεγάλο ερώτημα για να απαντήσεις: τι θα κάνεις με την εξουσία, έτσι και την πάρεις στα χέρια σου;

Ολα αυτά, λοιπόν, υπηρετούνται «γρήγορα», συναρπαστικά και διασκεδαστικά από το κείμενο, τις ερμηνείες και την καθοδήγηση του Γιοβανίδη. Και, όπως συνηθίζεται στις παραστάσεις που ανεβαίνουν στο «Θησείον», η σκηνική επένδυση είναι λιτή, αλλά «έξυπνη» και λειτουργική.

Οι ηθοποιοί «αδικούνται» από την κάλυψη του προσώπου τους –οι μαντήλες βγαίνουν μόνο στο τέλος. Όμως, από την άλλη, το εύρημα ίσως και να τους διευκολύνει, κάπως, στην διεκδίκηση καλής επίδοσης.

Αν σας ενδιαφέρει το θέμα, δείτε την παράσταση. Εχει διάρκεια 80 λεπτών. Θα παίζεται Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21.00 και Κυριακή στις 20.00. Ως τις 27 Μαρτίου. Venceremos.

Escuela, του Γκιγιέρμο Καλντερόν
Σκηνοθεσία: Λευτέρης Γιοβανίδης
Παίζουν: Αγοραστή Αρβανίτη, Αννίτα Κούλη, Αθηνά Καραγιώτη, Σωκράτης Πατσίκας, Σταύρος Σβήγκος.
Επιμέλεια σκηνικού χώρου: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Μουσική επιμέλεια: Κωνσταντίνα Βαρσάμη
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News